ยายแมน เป็นใคร ครับ

ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนเลยเราเป็นทอม เรามารู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเป็นอาจาร์ยฝึกสอนของโรงเรียนเรา เขามาสอนที่โณงเรียนเรา1เดือน พอวันสุดท้ายที่เขาจะไปเรามีโอกาศได้ไปกินข้าวด้วยกันด้วยความที่เราเป็นคน

คือวันนี้เรากำลังนอนกินขนมอยู่ดีๆยายเราก็เริ่มบ่นว่าเนี้ย ทำไมกินแล้วไม่ทิ้งวางของเกะกะไม่เคยเก็บของ ไปเรียกแม่**มาดูดิ แม่**อะไม่เคยมาหา**หรอกไม่เคยรู้ว่าลูกตัวเองเป็นยังไง บลาๆๆๆ และก็โยนข้าวของ ของ

สวัสดีค่ะ ถ้าเขียนคำผิดพลาดตรงใหน ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ เราเขียนไม่ค่อยเก่งค่ะ เรามีเรื่องที่เรารู้สึกว่าไม่สามารถปรึกษาใครได้ในชีวิตจริงได้เพราะเราคิดว่าไม่น่าจะมีคนเข้าใจเรา แม้กระทั่งคนในครอบครัวเ

สวัสดีค่ะทุกคน เราชื่อวาวานะคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยที่มาแชร์ประสบการณ์ของเราที่ประสบพบเจอในวัยเด็กค่ะ เคยอ่านแต่ของคนอื่นวันนี้มาแชร์เรื่องของตัวเองบ้าง เราเล่าไม่ค่อยเก่งสักเท่าไหร่ หากมีจุดไหนท

คือผมเป็นคนนึงนะครับที่ร่าเริง สดใส แต่พอตายายบ่น ด่า มันก็ทำให้ความสดใสของผมหายไป เหลือแต่ความเศร้า     แล้วผมเคยเถียงกับยายยายผมก็ไม่เคยเข้าใจ ผมลืมอะไรนิดๆหน่อยๆยายก็บ่น ด่าผม  

สวัสดีครับ ผมมีนิสัยที่ขี้เล่นและไม่คอยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันทำช้า ผมเป็น​เอื้อยเฉื่อยทำอะไรก็ช้าแถมช่วงนี้เหมือนหูไม่ดีสายตาก็สั้น เข้าใจยากผมเป็นคนที่ไม่คอยจริงจังกับสิ่งที่ไม่ชอบ และเป็นคนเข้าใจยากอ

ก่อนอื่นผมขอเกริ่นว่า ครอบครัวผมมีกัน 4 คน คือ ตา ยาย แม่ และ ผมครับ แม่เป็นคนขี้บ่น เอาใจใส่ผมดีมาก( เอาใจใส่เกินไปจนผมรำคาญเลยครับ บอกตรงๆ แต่ผมก็รักแม่มาก เพราะแม่หวังดี ) ยายเป็นคนขี้โรคครับ ชอบ

ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเราบ้างหรือปล่าว คือแบบ....... เราอยู่บ้านกับตายายเเล้วแม่คือไปทำงานที่ต่างจังหวัดเเล้วบริเวณข้างบ้านก็เป็นบ้านของญาติพี่น้องกันหมด ยายของเราอ่ะเเกไม่เคยด่าลูกหลานคนไหนต่อหน้าเ

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ตอนนี้เราอายุ16 อีกสองปีเราก็จะขึ้นมหาลัยแล้วเรานับวันรอวันนัันทุกวัน เพราะเราอยากออกจากบ้านนี้ไม่อยากอยู่กับยาย พ่อกับแม่เราแยกทางกันตอนเราอยู่ป.6แต่ตั้งแต่เราจำความได้เราก็เห็น