คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
สำหรับสุนัขที่เริ่มมีอายุมากแล้ว
เริ่มมองไม่เห็น/เดินไม่ได้/มีแผลส่วนต่างๆ/การขับถ่ายไม่เป็นที่/มีโรคแทรกซ้อน
มันเป็นอาการสุนัขแก่ปกติค่ะ คล้ายๆกับคนแก่นี่แหล่ะ ฉะนั้น จขกท ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะ
อาจเริ่มปรับการเลี้ยงให้เข้ากับเค้า อย่างเช่นกั้นคอก/ทำพื้นที่สำหรับเค้าโดยเฉพาะ มีที่นอน/ที่ขับถ่าย บางตัวใช้แพมเพิสก็มี เพราะต่อไปคงไม่สามารถบังคับการขับถ่ายได้แล้ว
ส่วนอาการทางกายภาพ ก็รักษาไปเรื่อยๆตามคำแนะนำคุณหมอ เดินไม่ได้ก็อุ้ม/นวดช่วงขาให้เค้า รักษาตามอาการ/มันมีเบาะนอนประเภทช่วยแผลกดทับสุนัข ลองศึกษาดูค่ะ ส่วนถ้าลุกไม่ได้ก็ใช้ผ้าตรึงตัวให้เค้ายืนเองวันละ 10-20 นาที
กายภาพบำบัดตามเวลาของเรา ทำประจำสม่ำเสมอ
ส่วนวีลแชร์เราไม่ค่อยมีความรู้นะคะ
ด้านบำรุงก็เริ่มเปลี่ยนเป็นอาหารสุนัขแก่ เปียกเหลวว่ากันไป/วิตามินบำรุง/ภูมิต้านทานก็เสริมให้เค้า ช่วงสุดท้ายของเค้าแล้ว อะไรที่พอทำได้ ก็ทำ เราจะได้ไม่เสียใจค่ะ เผลอๆ อาจจะอายุยืน สุขภาพดีขึ้นกว่าที่คิดซะอีก
เรื่องแบบนี้ สุนัขก็ต้องปรับ เจ้าของก็ยิ่งต้องปรับ แรกๆจะเหนื่อย ท้อ ล้า หน่อย เพราะ สุนัขป่วย เราก็ทุกข์ตาม แต่ความใส่ใจ/การดูแล/จะทำให้ผ่านไปได้แน่ๆ กอดเค้า/พูดกับเค้าบ่อยๆ ให้ความรักมากๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เริ่มมองไม่เห็น/เดินไม่ได้/มีแผลส่วนต่างๆ/การขับถ่ายไม่เป็นที่/มีโรคแทรกซ้อน
มันเป็นอาการสุนัขแก่ปกติค่ะ คล้ายๆกับคนแก่นี่แหล่ะ ฉะนั้น จขกท ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะ
อาจเริ่มปรับการเลี้ยงให้เข้ากับเค้า อย่างเช่นกั้นคอก/ทำพื้นที่สำหรับเค้าโดยเฉพาะ มีที่นอน/ที่ขับถ่าย บางตัวใช้แพมเพิสก็มี เพราะต่อไปคงไม่สามารถบังคับการขับถ่ายได้แล้ว
ส่วนอาการทางกายภาพ ก็รักษาไปเรื่อยๆตามคำแนะนำคุณหมอ เดินไม่ได้ก็อุ้ม/นวดช่วงขาให้เค้า รักษาตามอาการ/มันมีเบาะนอนประเภทช่วยแผลกดทับสุนัข ลองศึกษาดูค่ะ ส่วนถ้าลุกไม่ได้ก็ใช้ผ้าตรึงตัวให้เค้ายืนเองวันละ 10-20 นาที
กายภาพบำบัดตามเวลาของเรา ทำประจำสม่ำเสมอ
ส่วนวีลแชร์เราไม่ค่อยมีความรู้นะคะ
ด้านบำรุงก็เริ่มเปลี่ยนเป็นอาหารสุนัขแก่ เปียกเหลวว่ากันไป/วิตามินบำรุง/ภูมิต้านทานก็เสริมให้เค้า ช่วงสุดท้ายของเค้าแล้ว อะไรที่พอทำได้ ก็ทำ เราจะได้ไม่เสียใจค่ะ เผลอๆ อาจจะอายุยืน สุขภาพดีขึ้นกว่าที่คิดซะอีก
เรื่องแบบนี้ สุนัขก็ต้องปรับ เจ้าของก็ยิ่งต้องปรับ แรกๆจะเหนื่อย ท้อ ล้า หน่อย เพราะ สุนัขป่วย เราก็ทุกข์ตาม แต่ความใส่ใจ/การดูแล/จะทำให้ผ่านไปได้แน่ๆ กอดเค้า/พูดกับเค้าบ่อยๆ ให้ความรักมากๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ
แสดงความคิดเห็น
วันที่หนักหน่วง จะผ่านพ้นมันไปยังไงดี (ขอคำแนะนำค่ะ)
หมาพันธุ์พุดเดิ้ลผสม เป็นหมาแก่อายุ 15 ปี ตาเริ่มฝ้าฟาง เริ่มเดินชนนั่น ชนนี่
แต่ปัญหาไม่ใช่ตาที่เริ่มมองไม่เห็น แต่มันคือ "ขา"
ขาหลังข้างซ้าย ที่พบตั้งแต่ปีที่แล้ว ที่พาแตมไปหาหมอ เพื่อผ่าตัดนิ่วในท่อฉี่ หมอก็บอกว่า
มีอาการข้อสะโพกเสื่อม แต่ตอนนั้นต้องรักษานิ่วก่อน และก็ด้วยความที่แตมอายุมาก
ไม่เหมาะกับการผ่าตัดใหญ่ การวางยาสลบมันอันตรายเกินไป หมอที่รักษาประจำอยู่ก็ไม่แนะนำ
รักษาอาการนิ่วจนหายดี เราก็ต้องให้แตมลดอาหาร เพื่อจะไม่อ้วนเกินไป ไม่ให้น้ำหนัก
ไปกดทับข้อสะโพกที่เสื่อม ไม่ให้เจ็บเวลาเดิน ก็ผ่านมาด้วยดี 1 ปี จนเมื่อ 3-4 วันที่แล้ว
เริ่มมองเห็นว่า แตมยืนด้วยขาหลังไม่ค่อยอยู่ คอยแต่จะล้มแผละลงไปตลอด ก็คิดอยู่แล้วว่า
อาการข้อสะโพกเสื่อม น่าจะแย่ลง เพราะอายุก็มากขึ้น การกินก็มากบ้าง น้อยบ้าง ไม่เคร่งครัดเหมือนแรกๆ
ยอมรับค่ะว่า เป็นคนเลี้ยงหมาแบบตามใจ อยากกินก็ให้กิน ไม่ค่อยขัดใจหมา ตามใจทุกอย่าง
จนแฟนว่า "เลี้ยงหมาเสียคน เลี้ยงคนเสียหมา" -*- แต่เราก็พยายามห้ามใจตัวเอง เช่น เมื่อก่อนที่
ไม่ได้ควบคุมน้ำหนัก มีหมู 5 ไม้ ก็จะให้กิน 5 ไม้ แต่เดี๋ยวนี้ ถึงจะมี 5 ไม้ เราก็จะให้แค่ 2 ไม้
คือไม่ให้เยอะเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ยังให้ เพราะสงสาร
จนมาวันนี้ ที่เห็นขาหลังแตมไม่มีแรง เดิน 2-3 ก้าว ก็ล้มแผละลงกับพื้น แล้วก็เริ่มกินข้าวน้อย
คงเพราะเจ็บที่ข้อสะโพก เราก็เริ่มหาข้อมูลแล้ว เราจะให้แตมใส่ วีลแชร์หมา ก็หาๆๆๆๆๆ ข้อมูล
แต่พอยิ่งอ่าน เรากลับยิ่งเศร้า เรากลับยิ่งเครียด ไม่ใช่เพราะราคาแพงจนเอื้อมไม่ถึง ไม่ใช่ว่าของหายาก
แต่ปัญหามันอยู่ที่ " เวลา "
ที่อ่านๆ มาา การใส่วีลแชร์ มีแต่คนแนะนำให้ใส่แค่ครั้งละ 1ชั่วโมง แล้วถอดออก แล้วค่อยใส่ใหม่
ปัญหาคือ ปกติเรากับแฟนจะออกไปทำงานนอกบ้านตั้งแต่ตี 5 กว่าจะกลับถึงบ้านก็ 5-6 โมงเย็น
กลางวันเราปิดบ้าน ทิ้งหมาๆ 4 ตัว อยู่ในรั้วหน้าบ้าน เราไม่มีเวลาที่จะดูแลใกล้ชิด คอยถอด-ใส่วีลแชร์
ให้แตมเลย นอกจากวันอาทิตย์
ตอนนี้ที่เรากลัวคือ กลัวแตมเป็นแผลกดทับ แล้วยังเรื่องการขับถ่ายอีก ระหว่างวันที่เราไปทำงาน
เราควรจะดูแลยังไงดี เราไม่สามารถฝากกับใครได้ แตมเป็นหมาที่เข้ากับคนอื่นยาก ขี้ระแวง
แตมไม่ไว้ใจใครเลยนอกจากเรา ถึงจะมีใครรับฝาก เราก็ไม่กล้าเอาไปฝาก เพราะกลัวแตมจะเครียด
คิดว่าตัวเองโดนทิ้ง แล้วยังเป็นภาระคนอื่นเค้าด้วย เราเกรงใจ
ขอย้ำตรงนี้เลยนะคะ ไม่เคยคิดจะทิ้งเค้าเลย ที่คิดอยู่ในหัว ในใจตอนนี้คือ จะต้องดูแลเค้ายังไงให้ดีที่สุด
เรายืนยันว่า เราจะเลี้ยงเค้าจนกว่าจะตายจากกัน เราเลี้ยงเค้ามา 10 กว่าปี เรารัก เราผูกพันเค้ามาก
ในชีวิตของหมาตัวนึง แตมมีแค่เรากับแฟน ที่เค้าฝากชีวิตไว้ได้ เรากำลังเครียดเพราะไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง
ถึงจะเป็นการดูแลเค้าให้ดีที่สุด ซึ่งอาจจะเป็นช่วงสุดท้ายของชีวิตเค้าแล้ว เราอยากทำให้ดีที่สุด
ไม่อยากให้ต้องมานึกเสียดาย เสียใจ ว่าทำไมไม่ทำอย่างงั้นอย่างงี้
ใครพอช่วยแนะนำเราได้บ้าง เราควรทำยังไงดี ต้องดูแลเจ้าแตม หมาแก่ที่ตาเริ่มมองไม่เห็น และยังมี
อาการข้อสะโพกเสื่อมด้วย เราต้องเตรียมอะไรยังไง ที่แตมสามารถอยู่ได้ในตอนกลางวันที่เราไปทำงาน
และแตมต้องอยู่รวมกับหมาอีก 3 ตัวด้วย เราต้องทำยังไงบ้างคะ