ขอออกตัวว่าปกติเชียร์นักกีฬาไทยทุกคนแต่ติ่งรัชนกเป็นพิเศษ

ที่ผ่านมาหลายกระทู้มีทั้งกำลังใจ ข้อเสนอแนะ ติเตียนทั้งที่เป็นประโยชน์เป็นสาระและไม่ค่อยเป็นสาระ แค่เราอ่านเองยังรู้สึกเสียใจเสียกำลังใจ แล้วไม่รู้ว่าน้องจะรู้สึกยังไง

กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่อจะบอกน้องว่า ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ผ่านมาในตอนนี้ไม่ว่าความเห็นในด้านบวกหรือด้านลบ
ขอให้น้องเก็บเปลี่ยนเป็นพลังบวกแล้วก้าวเดินต่อไปอย่างแข็งแกร่ง

เชื่อว่าน้องเข้มแข็งอยู่แล้ว

มีเพลงๆหนึ่งอยากให้น้องได้ฟัง


ยิ้มของเธอ คือเหตุที่ทำให้ใจสั่น ชอบมองมันกว่าสิ่งไหน
ฉันชอบมอง จึงอยากจะคอยช่วย ให้รอยยิ้มไม่หายไป

เห็นแววตาเธอเปลี่ยนไม่เคยคุ้นเลยให้ฉันเฉยเมยได้อย่างไร
ก็ฉันชอบเธอ จึงอยากจะคอยช่วยให้ความเศร้าเธอหายไป

รู้ไหมเธอว่าทุกข์นั้นเบาเมื่อแบ่งให้ใครสักคน
ก็เหมือนที่เธอเคยช่วยให้ฉันยิ้มได้ ก็เหมือนกัน

เหนื่อยมากไหม ฉันรู้ว่าเธอน่ะเก่งและยังไหวแต่ขอวันใดที่เธอร้องไห้อย่าร้องไห้คนเดียว ไม่บอกฉัน

อยากให้รู้ ว่าฉันจะยืนและอยู่ ไม่ไปไหนไม่รู้จะช่วยอะไรเธอได้
ก็เผื่อไว้ เผื่อเธอต้องการก็ขอให้จับมือฉัน ขอให้ผ่านอะไรไปด้วยกัน
อย่าเสียใจคนเดียว