สวัสดีค่ะ
คือเราพึ่งเลิกกะแฟนด้วยเหตุผลที่ว่า ยายกับพี่เค้าไม่ชอบเรา ไม่ชอบทั้งที่ยังไม่เคยเจอหน้า ไม่เคยพูดคุยมาก่อน...และไม่เปิดโอกาสให้เราได้พิสูจน์ตัวเองเลย ยายเค้าสั่งห้ามครั้งเดียวจบ ทำไม่ทำ ก็สุดแล้วแต่เค้า หนักมาทางพี่ที่จะคอยโทรด่าตลอดๆ บอกไม่อยากให้มีแฟน กลัวถูกหลอก ถูกทิ้ง บลาๆๆ อีกพันล้านเหตุผลที่จะสรรหามายัดเหยียดให้เรา...ว่าเราไม่ดีบ้างอย่างงั้นอย่างงี้ ทั้งๆที่พ่อแม่เค้าก็ออกจะเอ็นดูเรามากๆ ชวนไปทำบุญ แวะไปกินข้าวทักทายกันตลอด แต่ไม่เคยเจอพี่สาวเค้าค่ะ เพราะอยู่คนละประเทศกัน
#ย้ำ!! พี่สาวเค้าไม่เคยเปิดโอกาสให้เราได้พิสูนจ์ตัวเองเลย ขนาดน้องชายบอกให้เราลองพูดคุยกันทางโทรศัพท์ดู เผื่อจะถูกคอกัน ก็ยังไม่ยอมคุย วิดีโอคอลมาก็ยังไม่ยอมมองหน้าเรา ปิดหนีทันทีที่แฟนเราหันกล้องมาทางเรา แล้วด่าน้องชายชุดใหญ่ จนเราเองน้ำตาซึม คือจะอคติกับเราอะไรขนาดนั้น...
คือเราก็งงๆอยู่ว่าคนที่ไม่เคยรู้จัก-พูดคุยกันเลย จะจงเกลียดจงชังกันอะไรขนาดนั้นเลยหรอ?? เราทำอะไรให้เค้าไม่พอใจหรือ ก็ไม่ แต่ทำไมคอยกีดกันตลอด จนสุดท้ายเค้าก็เลือกที่จะเชื่อพี่สาว แล้วไปอยู่มาเลเซียด้วยกัน...และเค้าก็บอกเลิกกับเรา โอเค!! ถ้านั้นมันเป็นการตัดสินใจของเค้า เราก็ยอมเจ็บไปตามระเบียบ ยอมปล่อยเค้าไปก็ได้
แต่ประเด็นมันไม่ได้จบแค่นั้น เค้าเลิกกะเราแล้วเค้าไม่ยอมจบ ไม่ยอมตัดใจ โทรคุย แชทเฟส ยังคอยเป็นห่วงเป็นใย หนักสุดก็มาหา คือยังเป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง เราพยายามจะหนี แต่เค้ากลับยังตามอยู่แบบนี้ ไม่ยอมปล่อยเรา บอกว่าทิ้งเราไม่ได้ ยังคิดถึงเราตลอด คือถ้าตัดสินใจจะเลือกแบบนั้นแล้ว ก็ต้องทำให้ได้ป่ะ จะมาบอกว่าทำไม่ไหว ทำไม่ได้ มันไม่ใช่... เรายังพยายามเลย แล้วมาทำแบบนี้ ยังคงแชทเฟส ยังคงคุยอยู่แบบนี้มันเห็นแก่ตัวเกินไปไหม คิดว่าเราไม่เจ็บหรอ สถานะมันต่างไปแล้ว มาบอกรักเรา ทั้งๆที่อีก3เดือนเค้าเองก็จะไปอยู่กับพี่สาว เมื่อถึงวันที่เค้าไป...แล้วความรู้สึกเราล่ะ จะเป็นยังไง ถ้ามันจบก็ต้องจบตั้งแต่วันนี้ ขอเวลาทำใจให้เราบ้างไม่ได้เลยหรอ ขอเวลาดึงใจกลับก่อนที่มันจะถล่ำเข้าไปลึกกว่านี้ไม่ได้เลยใช่มั้ย เราก็พยายามจะย้ำสถานะกับเค้าตลอด บอกเค้าตลอดว่าถ้าเค้าไม่หยุดแค่นี้ มันไม่ใช่แค่เค้าที่เจ็บ แต่เราก็เจ็บด้วย คำพูดที่ว่า"ขอโทษ เราลืมเธอไม่ได้ เราทำใจไม่ได้ เราพยายามแล้ว" คือพยายามอย่างที่พูดหรือป่าว??? ถ้าคิดจะตัดก็ตัดให้ขาด ไม่ใช่แบบนี้ เราบอกเค้าไปหลายรอบมากกกกกก เราบล็อคเฟส บล็อคเบอร์ ทุกสิ่งอย่างออกจากชีวิตไปหมด แต่เค้าก็ยังพยายามทุกอย่างเพื่อจะรั้งเราไว้ ใช้เบอร์อื่นโทรมา มาหาบ้าง บอกอยากอยู่กับเราก่อนที่เค้าจะไป เออ แล้วความรู้สึกเราเค้าไม่แคร์บ้างเลยหรือไง ผู้ชายเค้าคิดว่าผู้หญิงลืมง่ายแบบนี้ทุกคนมั้ย???
เราต้องทำไง
ถ้าเค้ายังรักเราอยู่ เราควรจะรั้งเค้าไว้ไหม ในเมื่อเค้าก็ไม่ยอมปล่อยเราอยู่แล้ว เราก็แค่จับมือเค้าไว้ ไม่ให้มันหลุด...และผ่านมันไปด้วยกัน
หรือ
จะดึงมือเค้าออก แล้วเดินออกหนีไปให้ไกลๆ ไปในที่ที่เค้าตามไปเจอ เพื่อที่เค้าจะได้ไม่ต้องมีปัญหากับพี่ ต่อให้ต้องเจ็บทั้งสองฝ่ายก็ตาม
หรือมันมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้อีกมั้ย...
โดนบอกเลิก ทั้งๆที่เรายังรักกัน
คือเราพึ่งเลิกกะแฟนด้วยเหตุผลที่ว่า ยายกับพี่เค้าไม่ชอบเรา ไม่ชอบทั้งที่ยังไม่เคยเจอหน้า ไม่เคยพูดคุยมาก่อน...และไม่เปิดโอกาสให้เราได้พิสูจน์ตัวเองเลย ยายเค้าสั่งห้ามครั้งเดียวจบ ทำไม่ทำ ก็สุดแล้วแต่เค้า หนักมาทางพี่ที่จะคอยโทรด่าตลอดๆ บอกไม่อยากให้มีแฟน กลัวถูกหลอก ถูกทิ้ง บลาๆๆ อีกพันล้านเหตุผลที่จะสรรหามายัดเหยียดให้เรา...ว่าเราไม่ดีบ้างอย่างงั้นอย่างงี้ ทั้งๆที่พ่อแม่เค้าก็ออกจะเอ็นดูเรามากๆ ชวนไปทำบุญ แวะไปกินข้าวทักทายกันตลอด แต่ไม่เคยเจอพี่สาวเค้าค่ะ เพราะอยู่คนละประเทศกัน
#ย้ำ!! พี่สาวเค้าไม่เคยเปิดโอกาสให้เราได้พิสูนจ์ตัวเองเลย ขนาดน้องชายบอกให้เราลองพูดคุยกันทางโทรศัพท์ดู เผื่อจะถูกคอกัน ก็ยังไม่ยอมคุย วิดีโอคอลมาก็ยังไม่ยอมมองหน้าเรา ปิดหนีทันทีที่แฟนเราหันกล้องมาทางเรา แล้วด่าน้องชายชุดใหญ่ จนเราเองน้ำตาซึม คือจะอคติกับเราอะไรขนาดนั้น...
คือเราก็งงๆอยู่ว่าคนที่ไม่เคยรู้จัก-พูดคุยกันเลย จะจงเกลียดจงชังกันอะไรขนาดนั้นเลยหรอ?? เราทำอะไรให้เค้าไม่พอใจหรือ ก็ไม่ แต่ทำไมคอยกีดกันตลอด จนสุดท้ายเค้าก็เลือกที่จะเชื่อพี่สาว แล้วไปอยู่มาเลเซียด้วยกัน...และเค้าก็บอกเลิกกับเรา โอเค!! ถ้านั้นมันเป็นการตัดสินใจของเค้า เราก็ยอมเจ็บไปตามระเบียบ ยอมปล่อยเค้าไปก็ได้
แต่ประเด็นมันไม่ได้จบแค่นั้น เค้าเลิกกะเราแล้วเค้าไม่ยอมจบ ไม่ยอมตัดใจ โทรคุย แชทเฟส ยังคอยเป็นห่วงเป็นใย หนักสุดก็มาหา คือยังเป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง เราพยายามจะหนี แต่เค้ากลับยังตามอยู่แบบนี้ ไม่ยอมปล่อยเรา บอกว่าทิ้งเราไม่ได้ ยังคิดถึงเราตลอด คือถ้าตัดสินใจจะเลือกแบบนั้นแล้ว ก็ต้องทำให้ได้ป่ะ จะมาบอกว่าทำไม่ไหว ทำไม่ได้ มันไม่ใช่... เรายังพยายามเลย แล้วมาทำแบบนี้ ยังคงแชทเฟส ยังคงคุยอยู่แบบนี้มันเห็นแก่ตัวเกินไปไหม คิดว่าเราไม่เจ็บหรอ สถานะมันต่างไปแล้ว มาบอกรักเรา ทั้งๆที่อีก3เดือนเค้าเองก็จะไปอยู่กับพี่สาว เมื่อถึงวันที่เค้าไป...แล้วความรู้สึกเราล่ะ จะเป็นยังไง ถ้ามันจบก็ต้องจบตั้งแต่วันนี้ ขอเวลาทำใจให้เราบ้างไม่ได้เลยหรอ ขอเวลาดึงใจกลับก่อนที่มันจะถล่ำเข้าไปลึกกว่านี้ไม่ได้เลยใช่มั้ย เราก็พยายามจะย้ำสถานะกับเค้าตลอด บอกเค้าตลอดว่าถ้าเค้าไม่หยุดแค่นี้ มันไม่ใช่แค่เค้าที่เจ็บ แต่เราก็เจ็บด้วย คำพูดที่ว่า"ขอโทษ เราลืมเธอไม่ได้ เราทำใจไม่ได้ เราพยายามแล้ว" คือพยายามอย่างที่พูดหรือป่าว??? ถ้าคิดจะตัดก็ตัดให้ขาด ไม่ใช่แบบนี้ เราบอกเค้าไปหลายรอบมากกกกกก เราบล็อคเฟส บล็อคเบอร์ ทุกสิ่งอย่างออกจากชีวิตไปหมด แต่เค้าก็ยังพยายามทุกอย่างเพื่อจะรั้งเราไว้ ใช้เบอร์อื่นโทรมา มาหาบ้าง บอกอยากอยู่กับเราก่อนที่เค้าจะไป เออ แล้วความรู้สึกเราเค้าไม่แคร์บ้างเลยหรือไง ผู้ชายเค้าคิดว่าผู้หญิงลืมง่ายแบบนี้ทุกคนมั้ย???
เราต้องทำไง
ถ้าเค้ายังรักเราอยู่ เราควรจะรั้งเค้าไว้ไหม ในเมื่อเค้าก็ไม่ยอมปล่อยเราอยู่แล้ว เราก็แค่จับมือเค้าไว้ ไม่ให้มันหลุด...และผ่านมันไปด้วยกัน
หรือ
จะดึงมือเค้าออก แล้วเดินออกหนีไปให้ไกลๆ ไปในที่ที่เค้าตามไปเจอ เพื่อที่เค้าจะได้ไม่ต้องมีปัญหากับพี่ ต่อให้ต้องเจ็บทั้งสองฝ่ายก็ตาม
หรือมันมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้อีกมั้ย...