ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร

เราได้รู้จักกับพี่คนนึงตอนมาทำงานที่นี่ใหม่ๆ ตอนแรกไม่ได้ชอบขี้หน้าพี่เค้าเลย พี่เค้าดูดุๆ พอเวลาผ่านไปสักพัก เรื่องงานก็ทำให้เราได้คุยกันมากขึ้น พี่เค้าเริ่มเทคแคร์เรามากขึ้น ดูแลเราดีทุกอย่าง วันนึงเราเริ่มแพ้ความดีของเค้า ทำให้เราอ่อนไหว หวั่นไหว รู้สึกดีมากๆ วันไหนเค้าไม่โทรมาหรือไม่ได้คุยกัน มันทำให้เรารู้สึกคิดถึงเค้ามากๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน จนวันสุดท้ายของปีปฏิทินเราเริ่มใจอ่อนจนความสัมพันธ์มันเริ่มลึกซึ้ง ตัดสินใจคบกันแต่ไม่สามารถเปิดเผยได้ เพราะเราเองก็ยังไม่มั่นใจ และเค้าเองก็มีอะไรหลายๆอย่างที่ยังต้องรับผิดชอบ ปัจจุบันเราก็ยังคบกันอยู่ เจอกันบ้าง ไปเที่ยวด้วยกันบ้าง แต่ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนคนคบกัน มันทรมานมากนะที่ต้องดำเนินชีวิตแบบนี้ ต้องเก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้คนเดียว เคยลองใจเค้า ด้วยการเล่นหยอกล้อกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเค้า เคยแกล้งบอกว่าขอไปกินข้าว ไปเที่ยวกับเพื่อนผู้ชายนะ เค้าบอกไปได้ เค้าไม่หวง แต่เค้าบอกว่าเค้าหึง คือเค้ารักเราใช่ปะ?? อยากตัดใจ อยากหนีไปจากชีวิตเค้า แต่พอเจอหน้าเค้าก็ทำใจไม่ได้ทุกครั้ง ต้องทำไงดี ตัดใจหรือเดินหน้าต่อดี เค้ากเคยบอกว่าเค้าทรมานเหมือนกัน คิดถึง...แต่มาหาไม่ได้อยากอยู่ด้วย...แต่ก็ทำไม่ได้ เราสองคนเคยเลิกกันมาแล้วหนึ่งครั้ง แต่มันทำใจไม่ได้ด้วยกันทั้งคู่ ก็เลยกลับมาคบกันเหมือนเดิม และความรู้สึกก็เป็นเหมือนเดิมทุกอย่างป.ล.แต่เค้าสัญญาว่าเค้าจะไม่ทิ้งเรา จะดูแลเราแบบนี้ตลอดไป