*** ลมสวาท ***

นั่งทำงานบางอย่างไปเรื่อยๆ
มีลมเฉื่อยเท่านั้นที่เคลื่อนไหว
เป็นลมที่พัดมาถึงหัวใจ
ได้รู้สึกลึกในฤทัยได้รับมา

ลมใช่ว่าจะไร้ความรู้สึก
เพราะลึกๆลมไม่สิ้นถวิลหา
ได้รับรู้ความรู้สึกคนไกลตา
ลมเจ้าพารัญจวนหวลคะนึง

ฉันนั่งคิดเรื่องงานประสานนั้น
ลมรำพันยังชวนหวลคิดถึง
ใครคนนั้นในใจฉันยังตราตรึง
ห้วงคำนึงยังหลงความทรงจำ

ฉันตระหนักจากที่เจ้านั้นเคลื่อนไหว
ลมพัดให้ทบทวนหวลถึงค่ำ
ลมพัดระบัดไหวให้จดจำ
ถึงถ้อยคำรำพึงถึงวันวาน

วางปากกานั่งคิดถึงวันนั้น
คิดถึงวันที่มีซึ่งความหวาน
ใครคนหนึ่งซึ่งรักกันแต่วันวาน
ถึงจะนานแต่ยังจำไม่ลืมเลือน

ลมยังคงพัดมาอีกคราหนึ่ง
เรื่องซึ้งๆยังอยู่ดูเสมือน
ไม่เคยห่างจางลาหรือพร่าเลือน
ไม่แชเชือน ยังคงหลงเวลา

ลมเอ๋ยลม พัดไปให้ใจคิด
ในดวงจิต รู้ซึ้งถึงความห่วงหา
แค่มีใครสักคนในอุรา
นั่นก็พาให้เราสุดตื้นตัน

จะไปหาดีไหมเพราะไกลอยู่
ลมพัดมาบอกให้รู้ซึ่งความฝัน
ลมทำให้ใจคิดถึงบางวัน
ที่รำพันหากันแต่นั้นมา

ถึงยามนี้จากกันมานานนัก
แต่ความรักความหลังยังเพรียกหา
ความคิดถึงพร่างพรมลมพัดมา
ชื่นอุราคิดถึงรำพึงไป

ทุกวันนี้มีเธออยู่ในจิต
ตัวเธอจะคิดเหมือนฉันไหม
ตรงเธอนั้นลมพัดให้ฝันถึงใคร
หรือสายใยพัดพามาตามลม

ตอนอยู่ใกล้กับเธอไม่เพ้อหา
ทุกเวลาไม่เคยจะขื่นขม
พอไกลกันยังเตือนด้วยสายลม
ความรักพรมตามลมนั้นเรื่อยมา

ภาพความหลังยังชัดระบัดไหว
ในหัวใจรักเธอไม่เคยล้า
ถึงตอนนี้ฉันคงต้องวางปากกา
ให้ลมพาตัวฉันไปหาเธอ

แล้วเจอกันนะครับ ...