สมมตินะคะว่า ถ้ารู้ดีแก่ใจว่าเขามีแฟนแล้ว และที่มาคุยกับเราเพราะหาเพื่อนคุยด้วยตอนว่างๆ
หรือยังอยากรักษาความเป็นเพื่อนไว้ หรือเหตุผลอะไรก็แล้วแต่
ในขณะที่เราเองก็ไม่ได้คุยกับใครเลย และเขาเองก็เคยเป็นคนที่เราเทใจให้
เพราะเคยคุยกัน (ด้วยสถานะที่ไม่ชัดเจน) ก่อนเขาจะมีแฟน...(หรือเขาอาจจะคุยกับแฟนอยู่ด้วย แต่ยังไม่ได้เปิดตัวเป็นแฟนกัน)
เป็นคุณจะยังคุยกับเขาต่อไหมคะ...
หรือไม่คุยดีกว่า...เพราะอะไร อยากทราบเหตุผลของเพื่อนๆค่ะ
สำหรับเรา เราไม่คุยด้วยดีกว่าค่ะ แม้จะอยากคุยด้วยมากแค่ไหน
และแม้จะทำใจไว้แล้วว่าเราคงเป็นได้แค่เพื่อนกัน
แต่ไม่อยากคุยต่อด้วยเยอะๆเหมือนเดิมอีก
เหตุผลแรก คือกลัวตัวเองจะตัดใจไม่ได้แล้วไปวอแวกับเขา
สอง... เราไม่อยากทำให้แฟนเขาต้องระแวง
หรือเป็นเหตุผลให้แฟนเขาต้องเสียใจหากรู้ว่าแฟนตัวเองคุยกับคนอื่น
เพราะถ้าเป็นเราเองก็ไม่อยากให้แฟนเราคุยกับคนอื่นเยอะๆเหมือนกัน
ถ้ารู้ดีแก่ใจว่าสถานะเป็นได้แค่ "คนคุย" จะยังคุยต่อไหม หรือไม่คุยดีกว่า?
หรือยังอยากรักษาความเป็นเพื่อนไว้ หรือเหตุผลอะไรก็แล้วแต่
ในขณะที่เราเองก็ไม่ได้คุยกับใครเลย และเขาเองก็เคยเป็นคนที่เราเทใจให้
เพราะเคยคุยกัน (ด้วยสถานะที่ไม่ชัดเจน) ก่อนเขาจะมีแฟน...(หรือเขาอาจจะคุยกับแฟนอยู่ด้วย แต่ยังไม่ได้เปิดตัวเป็นแฟนกัน)
เป็นคุณจะยังคุยกับเขาต่อไหมคะ...
หรือไม่คุยดีกว่า...เพราะอะไร อยากทราบเหตุผลของเพื่อนๆค่ะ
สำหรับเรา เราไม่คุยด้วยดีกว่าค่ะ แม้จะอยากคุยด้วยมากแค่ไหน
และแม้จะทำใจไว้แล้วว่าเราคงเป็นได้แค่เพื่อนกัน
แต่ไม่อยากคุยต่อด้วยเยอะๆเหมือนเดิมอีก
เหตุผลแรก คือกลัวตัวเองจะตัดใจไม่ได้แล้วไปวอแวกับเขา
สอง... เราไม่อยากทำให้แฟนเขาต้องระแวง
หรือเป็นเหตุผลให้แฟนเขาต้องเสียใจหากรู้ว่าแฟนตัวเองคุยกับคนอื่น
เพราะถ้าเป็นเราเองก็ไม่อยากให้แฟนเราคุยกับคนอื่นเยอะๆเหมือนกัน