แนะนำตัวนิดนึงนะครับ ผมเป็นเกย์ อีก 2-3 ปีอายุก็จะขึ้นเลข 4 แล้ว หน้าตาดีครับ (ได้ยินมาว่าแบบนั้น ฮ่าๆ) การศึกษาดีนะครับ ฐานะมั่นคง เสียอย่างเดียวครับ BMI = 35 (อิอิ) ก็คือไม่ผอมนั่นแหล่ะครับ ผมไม่แน่ใจนะว่านี่คือสาเหตุสำคัญเลยรึเปล่า ที่ทำให้ผมหาแฟนไม่ได้สักที ทั้งๆที่หน้าตาผมก็ไม่ได้น่าเกลียด โปรไฟล์อย่างอื่นผมก็ค่อนข้างดี นิสัยก็ไม่ใช่คนเลว เป็นคนรักครอบครัว รักสัตว์ ชอบทำบุญทำทาน ขี้สงสาร รักษาศีลห้าไม่ขาดตกบกพร่อง เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ แต่นับไปนับมา นี่ก็ 5 ปีแล้วครับที่ยังหาแฟนไม่ได้เลย ทุกครั้งที่เหมือนจะมีคนผ่านเข้ามาในชีวิต ผมจะบอกทุกคนว่า ความฝันของผมคือ ได้เจอคู่ชีวิต ที่ผมอยากจะแต่งงานด้วย แต่งโดยถูกกฏหมายไม่ได้ ก็จัดงานแต่งกันเองริมชายหาดเนี่ยแหล่ะ มีเพื่อนสนิทของเรามาร่วมงานและเป็นพยานรัก ไปฮันนิมูนกันที่มัลดิฟ ผมอยากมีบ้านที่อบอุ่น มีน้องหมาที่น่ารักไว้เลี้ยงแทนลูก และช่วยกันทำมาหากินสร้างครอบครัว ดูแลกันยามเจ็บไข้ได้ป่วย อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า บลา บลา บลา
แต่เชื่อมั้ยครับว่า หลายคนจะคิดว่าผมเพ้อฝันเกินความเป็นจริง โลกสวยวิ่งสยายผ้าอยู่บนทุ่งดอกลาเวนเดอร์ แทบจะไม่มีใครเห็นด้วยกับผมเลยว่ามันจะเป็นไปได้ อย่าว่าแต่คู่เดทในอดีตของผมพวกนั้นเลย เพื่อนๆผมยังคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย ทุกคนคิดว่าชีวิตเกย์ต่อให้มีแฟนเป็นตัวเป็นตน สุดท้ายวันนึงก็ต้องไปมีกิ๊ก นอกใจแฟนตัวเองไปนอนกับคนอื่นบ้างล่ะ หนีเที่ยวซาวน่าบ้างล่ะ สุดท้ายแฟนจับได้ก็เลิกกัน เริ่มใหม่ แล้วก็วนเวียนเป็นวงจรอุบาทว์อยู่แบบนั้นจนอายุมาก ก็ค่อยซื้อเด็กกินเอา ผันตัวเองเป็นสายเปย์จ่ายเงินเพื่อให้มีคนมารัก ซึ่งผมฟังแล้วหดหู่มาก กลายเป็นว่าการเปลี่ยนคู่ไปเรื่อยๆ นอกใจแฟน คือเรื่องปกติ แต่การสร้างครอบครัวกันคือเรื่องเพ้อฝัน มันแบบนี้ก็ได้หรอครับ
หรือการไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ ไม่มั่ว ไม่เจ้าชู้ (+แต่ผมก็หุ่นไม่ดีด้วยแหล่ะ) มันเป็นสิ่งที่ไม่ดึงดูดให้คนมาชอบ น่าเบื่อ ผมถึงได้หาแฟนไม่ได้สักที บางทีก็ท้อนะครับ ว่าเมื่อไหร่จะหาคนที่มีศรัทธาในรักแท้และเชื่อเรื่องการสร้างครอบครัวที่อบอุ่น ว่าเกย์ก็ทำได้เหมือนชายจริงหญิงแท้ทั่วไป และที่สำคัญคือมองข้ามความอ้วนของผมไป และมองเห็นถึงความดีในตัวผมบ้าง
ช่วงนี้เบื่อและเหงาจริงๆครับ ไม่มีที่ให้ระบาย เลยมาระบายลงที่นี่ สำหรับคนที่เข้ามาอ่าน ถ้าไม่เห็นด้วยกับผมอย่าด่าผมนะครับ ฮ่าๆ
จะมีใครมั้ยครับที่เข้ามาอ่านแล้วคิดว่า ผมไม่ได้เพ้อเจ้อ หรือเพ้อฝันไปเอง
จะมีใครมั้ยที่อ่านแล้วคิดตรงกันกับผม
จะมีใครมั้ยที่คิดอยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกันเหมือนกับผม
เข้ามาคุย แสดงความคิดเห็นกันได้นะครับ
หรือ ........ มาสร้างครอบครัวตราหมีน่ารักอบอุ่นกันกับผมมั้ยครับ อิอิ
คิดว่าผู้ชายกับผู้ชายจะสามารถสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกันได้ไหมครับ
แต่เชื่อมั้ยครับว่า หลายคนจะคิดว่าผมเพ้อฝันเกินความเป็นจริง โลกสวยวิ่งสยายผ้าอยู่บนทุ่งดอกลาเวนเดอร์ แทบจะไม่มีใครเห็นด้วยกับผมเลยว่ามันจะเป็นไปได้ อย่าว่าแต่คู่เดทในอดีตของผมพวกนั้นเลย เพื่อนๆผมยังคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย ทุกคนคิดว่าชีวิตเกย์ต่อให้มีแฟนเป็นตัวเป็นตน สุดท้ายวันนึงก็ต้องไปมีกิ๊ก นอกใจแฟนตัวเองไปนอนกับคนอื่นบ้างล่ะ หนีเที่ยวซาวน่าบ้างล่ะ สุดท้ายแฟนจับได้ก็เลิกกัน เริ่มใหม่ แล้วก็วนเวียนเป็นวงจรอุบาทว์อยู่แบบนั้นจนอายุมาก ก็ค่อยซื้อเด็กกินเอา ผันตัวเองเป็นสายเปย์จ่ายเงินเพื่อให้มีคนมารัก ซึ่งผมฟังแล้วหดหู่มาก กลายเป็นว่าการเปลี่ยนคู่ไปเรื่อยๆ นอกใจแฟน คือเรื่องปกติ แต่การสร้างครอบครัวกันคือเรื่องเพ้อฝัน มันแบบนี้ก็ได้หรอครับ
หรือการไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ ไม่มั่ว ไม่เจ้าชู้ (+แต่ผมก็หุ่นไม่ดีด้วยแหล่ะ) มันเป็นสิ่งที่ไม่ดึงดูดให้คนมาชอบ น่าเบื่อ ผมถึงได้หาแฟนไม่ได้สักที บางทีก็ท้อนะครับ ว่าเมื่อไหร่จะหาคนที่มีศรัทธาในรักแท้และเชื่อเรื่องการสร้างครอบครัวที่อบอุ่น ว่าเกย์ก็ทำได้เหมือนชายจริงหญิงแท้ทั่วไป และที่สำคัญคือมองข้ามความอ้วนของผมไป และมองเห็นถึงความดีในตัวผมบ้าง
ช่วงนี้เบื่อและเหงาจริงๆครับ ไม่มีที่ให้ระบาย เลยมาระบายลงที่นี่ สำหรับคนที่เข้ามาอ่าน ถ้าไม่เห็นด้วยกับผมอย่าด่าผมนะครับ ฮ่าๆ
จะมีใครมั้ยครับที่เข้ามาอ่านแล้วคิดว่า ผมไม่ได้เพ้อเจ้อ หรือเพ้อฝันไปเอง
จะมีใครมั้ยที่อ่านแล้วคิดตรงกันกับผม
จะมีใครมั้ยที่คิดอยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกันเหมือนกับผม
เข้ามาคุย แสดงความคิดเห็นกันได้นะครับ
หรือ ........ มาสร้างครอบครัวตราหมีน่ารักอบอุ่นกันกับผมมั้ยครับ อิอิ