สมัยเมื่อเราเข้าทำงานใหม่ๆ เราเห็นพี่ๆหลายคนที่ดูฉลาด คุยรู้เรื่อง แต่ทำไมไม่ก้าวหน้า ตำแหน่งเล็กๆต๊อกต๋อย
ผ่านไป 15 ปี เราถึงเข้าใจว่า
บางครั้งคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต ไม่ใช่เพราะเค้าเก่งกว่าคนอื่น
(คนเก่งๆก็มีนะ แต่เราเทียบๆเอาว่าเก่งแต่ไม่มีจุดสนใจ ปล่อยตัวเองไปวันๆ
สุดท้ายก็จะงงๆกับชีวิตตัวเอง เสียดายแทน)
แต่เป็นเพราะชีวิตเค้าชัดเจน
เป้าหมายเค้านิ่ง
และเค้าเดินไปสู่เป้าหมายทุกวันๆอย่างไม่ย่อท้อ
ผ่านไป 15 ปี เราเห็นเพื่อนหลายคนที่ได้เดินตามทางของตัวเอง
ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก แม้วันที่เริ่มเดิน จะมีคนไม่เชื่อมั่นมากมาย
คนที่รักและศรัทธาในตัวเองได้สิ่งที่ทำรัก
มักจะมีที่ยืนดีๆสำหรับตัวเองเสมอ
ส่วนคนที่ฉลาดแต่ทัศนคติติดลบ
สู้คนที่ฉลาดน้อยกว่าแต่ทัศนคติดีไม่ได้เลย
งานหลายอย่างสอนกันได้ ขอแค่มีความตั้งใจ
แต่ทัศนคติหลายอย่าง การเปลี่ยนแปลงถือว่าเป็นงานช้าง
เช่น ง่ายๆ can do attitude คนที่เชื่อว่าทุกอย่างเป็นไปได้
กับคนที่คิดว่าอะไรก็ไม่เคยทำ จะทำได้ยังไง
ผลลัพท์ปลายทางต่างกันตั้งแต่จุดเริ่มต้น
คนที่วางตัวเองลงและพร้อมจะเรียนรู้อะไรใหม่ๆอยู่เสมอ
กับคนที่เป็นน้ำเต็มแก้ว
โอกาสในการพัฒนาตัวเองก็ต่างกันเยอะมาก
ความรู้ในโลกนี้ต่อให้เรียนทั้งชีวิตก็ไม่มีวันจบสิ้น
เราอาจจะไม่ต้องเรียนรู้ทุกอย่าง
แต่การผสมผสานที่ดีจะทำให้เราแปลกใจว่าบางทีศาสตร์และศิลป์ที่ดูมันไม่น่าไปด้วยกันได้
มันเข้ากันได้อย่างประหลาด
คนบางคนน่าเสียดายที่มี IQ
แต่ EQ ติดลบอย่างแรง เรียกว่าทุกคนเจอก็อยากจะถอยห่าง
บางคนโดนสถานการณ์พ่อแม่รังแกฉัน
หมดทางเยียวยา จนต้องรอสังคมสั่งสอน
เรามีลูกน้องที่มีความคิดอเมซซื่งมาก มาสายทุกวัน จนจะโดนจัดการลงโทษทางวินัย
เตือนจนหมดทางเยียวยา
เราว่านายเราแสบมากนะ นายบอกเราว่า ให้จำไว้ แล้วอย่าสอนให้ลูกเป็นแบบนี้
สำหรับเรามันดูเป็นคำพูดที่เรียบง่าย แต่ฟังแล้วเจ็บ
คนหลายคนมีปมชีวิต และไม่เข้าใจ ปล่อยปมชีวิตลากเราไว้ในความทุกข์
"ชีวิตเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกทางเดินชีวิตได้เสมอ"
มองชาวบ้านแล้วก็ย้อนมาดูตัวเองบ่อยๆ
คนทุกคนมีข้อจำกัดที่เราจะต้องก้าวผ่าน
เพื่อเดินไปข้างหน้าต่อไป
บันทึกวัยกลางคนเพื่อแบ่งปัน
เคยสงสัยไหมทำไมคนเก่งบางคนไม่ก้าวหน้าและไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต
ผ่านไป 15 ปี เราถึงเข้าใจว่า
บางครั้งคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต ไม่ใช่เพราะเค้าเก่งกว่าคนอื่น
(คนเก่งๆก็มีนะ แต่เราเทียบๆเอาว่าเก่งแต่ไม่มีจุดสนใจ ปล่อยตัวเองไปวันๆ
สุดท้ายก็จะงงๆกับชีวิตตัวเอง เสียดายแทน)
แต่เป็นเพราะชีวิตเค้าชัดเจน
เป้าหมายเค้านิ่ง
และเค้าเดินไปสู่เป้าหมายทุกวันๆอย่างไม่ย่อท้อ
ผ่านไป 15 ปี เราเห็นเพื่อนหลายคนที่ได้เดินตามทางของตัวเอง
ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก แม้วันที่เริ่มเดิน จะมีคนไม่เชื่อมั่นมากมาย
คนที่รักและศรัทธาในตัวเองได้สิ่งที่ทำรัก
มักจะมีที่ยืนดีๆสำหรับตัวเองเสมอ
ส่วนคนที่ฉลาดแต่ทัศนคติติดลบ
สู้คนที่ฉลาดน้อยกว่าแต่ทัศนคติดีไม่ได้เลย
งานหลายอย่างสอนกันได้ ขอแค่มีความตั้งใจ
แต่ทัศนคติหลายอย่าง การเปลี่ยนแปลงถือว่าเป็นงานช้าง
เช่น ง่ายๆ can do attitude คนที่เชื่อว่าทุกอย่างเป็นไปได้
กับคนที่คิดว่าอะไรก็ไม่เคยทำ จะทำได้ยังไง
ผลลัพท์ปลายทางต่างกันตั้งแต่จุดเริ่มต้น
คนที่วางตัวเองลงและพร้อมจะเรียนรู้อะไรใหม่ๆอยู่เสมอ
กับคนที่เป็นน้ำเต็มแก้ว
โอกาสในการพัฒนาตัวเองก็ต่างกันเยอะมาก
ความรู้ในโลกนี้ต่อให้เรียนทั้งชีวิตก็ไม่มีวันจบสิ้น
เราอาจจะไม่ต้องเรียนรู้ทุกอย่าง
แต่การผสมผสานที่ดีจะทำให้เราแปลกใจว่าบางทีศาสตร์และศิลป์ที่ดูมันไม่น่าไปด้วยกันได้
มันเข้ากันได้อย่างประหลาด
คนบางคนน่าเสียดายที่มี IQ
แต่ EQ ติดลบอย่างแรง เรียกว่าทุกคนเจอก็อยากจะถอยห่าง
บางคนโดนสถานการณ์พ่อแม่รังแกฉัน
หมดทางเยียวยา จนต้องรอสังคมสั่งสอน
เรามีลูกน้องที่มีความคิดอเมซซื่งมาก มาสายทุกวัน จนจะโดนจัดการลงโทษทางวินัย
เตือนจนหมดทางเยียวยา
เราว่านายเราแสบมากนะ นายบอกเราว่า ให้จำไว้ แล้วอย่าสอนให้ลูกเป็นแบบนี้
สำหรับเรามันดูเป็นคำพูดที่เรียบง่าย แต่ฟังแล้วเจ็บ
คนหลายคนมีปมชีวิต และไม่เข้าใจ ปล่อยปมชีวิตลากเราไว้ในความทุกข์
"ชีวิตเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกทางเดินชีวิตได้เสมอ"
มองชาวบ้านแล้วก็ย้อนมาดูตัวเองบ่อยๆ
คนทุกคนมีข้อจำกัดที่เราจะต้องก้าวผ่าน
เพื่อเดินไปข้างหน้าต่อไป
บันทึกวัยกลางคนเพื่อแบ่งปัน