สวัสดีครับ
มีเรื่องจะเล่าให้ฟังครับ
ผมอายุ 38 ปีละ ปัจจุบันทำงานอยู่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ผมเป็นเกย์ครับ มีแฟนอยู่คนนึง ก็ดูเอาใจใส่ดีพอควรครับ เราคบกันมา 7 ปีละครับ พึ่งได้มีโอกาสมาอยู่ด้วยกันเมื่อ 2 เดือนนี้เองครับ ก่อนหน้านี้ก็ไปๆมาๆ ก็มีกิจกรรมทำร่วมกันเหมือนคนทั่วๆไปละครับ ดูหนัง กินข้าว เดินเที่ยวตลาดนัด ซื้อของ เวลาที่ได้ไปไหนด้วยกันมีความสุขครับ ไม่ได้คิดว่าระยะวลาที่คบกันจะเป็นตัวแปรที่ทำให้ผมรู้สึกรักเขาน้อยลงเลย มีทะเลาะกัน งอลกัน เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคู่รักย่อมมีอุปสรรค ผมกับเขาเคยเลิกกัน 3 ครั้งได้แล้วครับ เพราะเขามีคนของเขาอยู่แล้วครับ! คนของเขาคือยังไงหรือครับ? เขาสองคนคบกันมา 15 ปีแล้วละครับเขาอยู่ด้วยกัน ผมมารู้ทีหลังว่าเขามีแฟนอยู่แล้วก็เกือบปีละครับ ตอนที่รู้ผมก็สะอึกเลยครับ ผมก็พยายามทำใจจะหยุดความสัมพันธ์ แต่ทำไม่ได้ครับ รักเขาไปแล้ว ระหว่างผมกับแฟน เราได้คุยกันครับ เขาบอกผมว่าคนที่เขาคบมา 15 ปีไม่ได้คิดไรแล้ว เป็นแค่เพื่อน มีความผูกพันธ์กันมากกว่า ในใจผมก็อยากได้เขามาเป็นแฟนตัวจริง อยากให้มาอยู่ด้วย แต่เขาบอกว่าต้องดูแลสัตว์เลี้ยงครับ มีทั้งสุนัข นก ปลา และที่สำคัญ ต้องดูแลแม่ของคนทางนู้นด้วยครับ บ๊ะ! แต่พ่อของคนทางนู้นรู้ครับ ไม่ชอบที่อยู่ด้วยกันกับลูกชายของเขา แฟนผมเล่าให้ฟังทุกครั้งบ่อยมากที่ทะเลาะกับพ่อ และทะเลาะกับคนทางนู้นด้วย เวลาที่มีปัญหาจะมาเล่าให้ผมฟัง ผมก็ได้แต่พูดให้ใจเย็นๆ มีไรก็ค่อยๆคุยกัน มีอยู่ครั้งนึงเขามาเล่าให้ผมฟังว่า ทะเลาะกันรุนแรงมาก คว้างโทรศัพท์ ทุบรถ ผมก็โกรธมาก ผมพูดออกไปครับว่าทำไมถึงทำกันขนาดนี้
แต่เขาก็เงียบๆไป แต่เขาก็กลับบ้านไป หลายครั้งที่ผมชวนมาอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ตัดสินใจมาสักที ผมถามแฟนว่า ติดอะไร ทำไมไม่มา? เแฟนผมจะฝึดฟัดทันที ผมก็ต้องหยุดพูดไป เขาบอกผมว่า ไม่ต้องพูดถึงเรื่องของคนทางนู้นได้ไหม แล้วตีสีหน้าเครียดใส่ผม ผมก็ต้องหยุดถาม หยุดพูดถึงเรื่องคนทางนู้น ผมเริ่มรู้สึกทรมานครับ มันมีความทุกข์บนความสุข คนทางนู้นก็รับรู้นะครับว่าเขามีผมอีกคน ผมถามแฟนครับ แฟนบอกว่า ทีมันยังมีเลย ยังคุยกับคนนี้อยู่เลย! ผมนี่สะอึกเลยครับ ผมก็ปล่อยให้เวลาผ่านไปครับ จนถึงเวลาที่แฟนผมจะมาอยู่ด้วยครับ ผมนี่ดีใจสุดๆไปเลยครับ คิดในใจ เห้ย! มาอยู่ด้วยกันแล้ว คือดีว่ะ เขาบอกผมว่าคนทางนู้นจะต้องไปทำงานต่างประเทศ เลยต้องย้ายออก และคงจะไม่ได้คบกันแล้ว เพราะพ่อไม่ให้คบต่อ และพ่อก็ไม่ให้อยู่บ้านนู้นด้วย เอ่อ......ผมนิ่งไปสักพัก คิดในใจ ไม่เป็นไร ยังไงก็ได้มาอยู่ร่วมกันละ ช่วงเดือนแรกมีความสุขมากครับ แม้จะคบมา 7 ปีแล้ว แต่ผมรู้สึกว่ารักเขาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง แต่แล้วไม่ได้เป็นอย่างนั้นครับ ช่วงที่อยู่ด้วยกัน ผมเห็นคนทางนู้นยังส่งข้อความผ่านโซเชียลมาคุย และแฟนผมยังคุยกับคนทางนู้นอยู่ ผมคิดในใจ เขาคงจะทำใจยากถ้าจะให้เลิกกันเลยทันที แต่ผมคิดว่าเริ่มไม่ใช่ละครับ แฟนผมเขายังคุยดีทุกอย่างเหมือนไม่ใช่แค่ผูกพันธ์ เรื่องมาถึงจุดที่ผมทรมานมากๆที่ผมรับไม่ได้ครับ มีอยู่คืนนึง คืนนั้นเป็นคืนก่อนวันเกิดเขาครับ เขาไปงานเลี้ยงวันเกิดของเจ้าของร้านที่เขาทำงานอยู่ เขากลับมาถึงบ้านก็อาบน้ำนอน แล้วเขาหลับไป แต่ผมยังไม่หลับครับ ผมได้ยินเสียงข้อความดังแล้วมันขึ้นหน้าจอโทรศัพท์เขาครับ ผมนี่นิ่งเลยครับ คือเหตุดารณ์แบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกครับ หลายครั้งแล้วในสองเดือนที่มาอยู่ด้วยกัน มันเริ่มถึงจุดครับ เช้าวันต่อมาผมนิ่งไม่คุยกับแฟนเหมือนปกติ ถามมาตอบไป ไม่มองหน้า ไม่สนใจ ไม่ไปรับที่ทำงาน ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะทำไง ผมทรมานมากครับ
ความรักหรือเห็นแก่ตัว?
มีเรื่องจะเล่าให้ฟังครับ
ผมอายุ 38 ปีละ ปัจจุบันทำงานอยู่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ผมเป็นเกย์ครับ มีแฟนอยู่คนนึง ก็ดูเอาใจใส่ดีพอควรครับ เราคบกันมา 7 ปีละครับ พึ่งได้มีโอกาสมาอยู่ด้วยกันเมื่อ 2 เดือนนี้เองครับ ก่อนหน้านี้ก็ไปๆมาๆ ก็มีกิจกรรมทำร่วมกันเหมือนคนทั่วๆไปละครับ ดูหนัง กินข้าว เดินเที่ยวตลาดนัด ซื้อของ เวลาที่ได้ไปไหนด้วยกันมีความสุขครับ ไม่ได้คิดว่าระยะวลาที่คบกันจะเป็นตัวแปรที่ทำให้ผมรู้สึกรักเขาน้อยลงเลย มีทะเลาะกัน งอลกัน เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคู่รักย่อมมีอุปสรรค ผมกับเขาเคยเลิกกัน 3 ครั้งได้แล้วครับ เพราะเขามีคนของเขาอยู่แล้วครับ! คนของเขาคือยังไงหรือครับ? เขาสองคนคบกันมา 15 ปีแล้วละครับเขาอยู่ด้วยกัน ผมมารู้ทีหลังว่าเขามีแฟนอยู่แล้วก็เกือบปีละครับ ตอนที่รู้ผมก็สะอึกเลยครับ ผมก็พยายามทำใจจะหยุดความสัมพันธ์ แต่ทำไม่ได้ครับ รักเขาไปแล้ว ระหว่างผมกับแฟน เราได้คุยกันครับ เขาบอกผมว่าคนที่เขาคบมา 15 ปีไม่ได้คิดไรแล้ว เป็นแค่เพื่อน มีความผูกพันธ์กันมากกว่า ในใจผมก็อยากได้เขามาเป็นแฟนตัวจริง อยากให้มาอยู่ด้วย แต่เขาบอกว่าต้องดูแลสัตว์เลี้ยงครับ มีทั้งสุนัข นก ปลา และที่สำคัญ ต้องดูแลแม่ของคนทางนู้นด้วยครับ บ๊ะ! แต่พ่อของคนทางนู้นรู้ครับ ไม่ชอบที่อยู่ด้วยกันกับลูกชายของเขา แฟนผมเล่าให้ฟังทุกครั้งบ่อยมากที่ทะเลาะกับพ่อ และทะเลาะกับคนทางนู้นด้วย เวลาที่มีปัญหาจะมาเล่าให้ผมฟัง ผมก็ได้แต่พูดให้ใจเย็นๆ มีไรก็ค่อยๆคุยกัน มีอยู่ครั้งนึงเขามาเล่าให้ผมฟังว่า ทะเลาะกันรุนแรงมาก คว้างโทรศัพท์ ทุบรถ ผมก็โกรธมาก ผมพูดออกไปครับว่าทำไมถึงทำกันขนาดนี้
แต่เขาก็เงียบๆไป แต่เขาก็กลับบ้านไป หลายครั้งที่ผมชวนมาอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ตัดสินใจมาสักที ผมถามแฟนว่า ติดอะไร ทำไมไม่มา? เแฟนผมจะฝึดฟัดทันที ผมก็ต้องหยุดพูดไป เขาบอกผมว่า ไม่ต้องพูดถึงเรื่องของคนทางนู้นได้ไหม แล้วตีสีหน้าเครียดใส่ผม ผมก็ต้องหยุดถาม หยุดพูดถึงเรื่องคนทางนู้น ผมเริ่มรู้สึกทรมานครับ มันมีความทุกข์บนความสุข คนทางนู้นก็รับรู้นะครับว่าเขามีผมอีกคน ผมถามแฟนครับ แฟนบอกว่า ทีมันยังมีเลย ยังคุยกับคนนี้อยู่เลย! ผมนี่สะอึกเลยครับ ผมก็ปล่อยให้เวลาผ่านไปครับ จนถึงเวลาที่แฟนผมจะมาอยู่ด้วยครับ ผมนี่ดีใจสุดๆไปเลยครับ คิดในใจ เห้ย! มาอยู่ด้วยกันแล้ว คือดีว่ะ เขาบอกผมว่าคนทางนู้นจะต้องไปทำงานต่างประเทศ เลยต้องย้ายออก และคงจะไม่ได้คบกันแล้ว เพราะพ่อไม่ให้คบต่อ และพ่อก็ไม่ให้อยู่บ้านนู้นด้วย เอ่อ......ผมนิ่งไปสักพัก คิดในใจ ไม่เป็นไร ยังไงก็ได้มาอยู่ร่วมกันละ ช่วงเดือนแรกมีความสุขมากครับ แม้จะคบมา 7 ปีแล้ว แต่ผมรู้สึกว่ารักเขาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง แต่แล้วไม่ได้เป็นอย่างนั้นครับ ช่วงที่อยู่ด้วยกัน ผมเห็นคนทางนู้นยังส่งข้อความผ่านโซเชียลมาคุย และแฟนผมยังคุยกับคนทางนู้นอยู่ ผมคิดในใจ เขาคงจะทำใจยากถ้าจะให้เลิกกันเลยทันที แต่ผมคิดว่าเริ่มไม่ใช่ละครับ แฟนผมเขายังคุยดีทุกอย่างเหมือนไม่ใช่แค่ผูกพันธ์ เรื่องมาถึงจุดที่ผมทรมานมากๆที่ผมรับไม่ได้ครับ มีอยู่คืนนึง คืนนั้นเป็นคืนก่อนวันเกิดเขาครับ เขาไปงานเลี้ยงวันเกิดของเจ้าของร้านที่เขาทำงานอยู่ เขากลับมาถึงบ้านก็อาบน้ำนอน แล้วเขาหลับไป แต่ผมยังไม่หลับครับ ผมได้ยินเสียงข้อความดังแล้วมันขึ้นหน้าจอโทรศัพท์เขาครับ ผมนี่นิ่งเลยครับ คือเหตุดารณ์แบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกครับ หลายครั้งแล้วในสองเดือนที่มาอยู่ด้วยกัน มันเริ่มถึงจุดครับ เช้าวันต่อมาผมนิ่งไม่คุยกับแฟนเหมือนปกติ ถามมาตอบไป ไม่มองหน้า ไม่สนใจ ไม่ไปรับที่ทำงาน ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะทำไง ผมทรมานมากครับ