(นี่เป็นครั้งแรกในการตั้งกระทู๊ นะครับหากผิดพลาดต้องขออภัยเพื่อนๆด้วย)
ผมจะขอเล่าคร่าวๆนะครับ คือผมและแฟน เป็นเกย์ ครับ คบกันมาประมาณ 2 ปีเศษแล้ว เจอกันผ่านแอพ ที่ขึ้นต้นด้วย B ไว้ใช้หาเพื่อนหาคู่นี่แหละครับ
ตอนนั้นก็ไม่คิดจะหาแฟนเลยครับ แต่ก็เล่นเพื่อคุยตอนว่างๆ แต่พอได้คุยกับเขาไปสักพักและนัดไปเดินเล่นที่ห้างย่านลาดพร้าว ผมกลับเริ่มชอบเขาทันที เพราะเขาตรงสเป็คที่ผมชอบหมดเลยจากนั้นมาก็นัดเจอกันบ่อยขึ้น และคบกัน ช่วงนั้นผมยังไป-กลับหาเขา อาทิตย์ละ 1-2 วัน ไปแต่ละครั้งก็ค้างสักคืนแล้วก็กลับ แรกๆผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากหรอก ค่อยๆดูกันไป
นิสัยของเขาคือเขาไม่เคยคบใครแบบจริงจังมาก่อนเลย จึงทำให้เขาเป็นคนเห็นแก่ตัว เอาแต่ใจ และเขาไม่รู้ว่าการมีแฟนที่คบจริงจังควรทำยังไง ควรแคร์อะไร ส่วนใหญ่ก็คบเล่นๆจนมาเจอผม แต่ผมเป็นคนที่จริงจังมาก เวลาเขาอยากไปไหนก็จะให้ผมไปด้วย ถ้าผมไม่ไปก็จะโมโห และประชดประชัน พอเริ่มทะเลาะกันก็ชอบบอกเลิก หรือถ้าทนไม่ไหวก็ชอบใช้กำลังทุบตี แฟนผมเขาชอบเที่ยวมากโดยเฉพาะเที่ยวกลางคืน ถ้าดื่มก็ต้องให้เมาสุดๆไม่เมาไม่กลับ ร้านไม่ปิดไม่เลิก แต่เวลาไปเที่ยวหรือใช้จ่ายอะไรเขาจะแชร์เท่ากันตลอดครับ เราไม่มีใครต้องเลี้ยงใคร
แต่เรื่องเขาเล่นแอพหาคู่อยู่บ่อยๆอันนี้ผมก็ไม่ค่อยโอเค ซึ่งตอนนั้นผมได้เลิกเล่นไปแล้วตั้งแต่ตัดสินใจคบกัน เราก็ควรจะแฟร์ๆกันใช่ไหมละ อย่าลืมสิเราก็เจอกันเพราะแอพ แต่เขาก็ไม่หยุด จนเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น หลักๆที่สุดก็เรื่องที่แฟนผมแอบเล่นแอพหาคู่นี่แหละ เดี๋ยวก็ทะเลาะกัน เดี๋ยวก็ดีกัน นี่ยังไม่รวมเรื่องที่เขาชอบหาเรื่องผมแบบไร้สาระนะ ซึ่งเวลาทะเลาะในแต่ละครั้งเขาไม่เคยง้อผมเลย มีแต่ผมที่ต้องเก็บความรู้สึกโกรธ น้อยใจต่างๆนาๆพวกนี้แล้วเงียบไปเอง แต่แล้วพักหลังผมจึงเลือกที่จะไม่สนใจ ไม่มอง ไม่อยากรู้ว่าเขาคุยกับใคร เล่นแอพอะไร คิดว่าโตๆกันแล้วคงจะเข้าใจได้สักวัน แต่แล้วก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จนสุดท้ายมารู้ว่าเขาแอบมีกิ๊กอีกคน ในช่วงนั้น ซึ่งก็เจอกันผ่านแอพนี่แหละ วันนั้นผมแค่บังเอิญไปเห็นตั๋วหนังเกย์ชั้น VIP 2 ใบในถุงที่เขาเพิ่งซื้อของมาซึ่งแน่นอนแหละว่ามันไม่ใช่นิสัยเขาเลยที่ไปดูแบบนั้น ผมถาม เขาก็เริ่มแถไปเรื่อยจนผมทนไม่ไหว ทะเลาะกันแรงมาก เถียงผมไม่ขึ้น สุดท้ายเขาก็ยอมรับว่าไปกับอีกคนมา และบอกว่าถ้างี่เง่า รับไม่ได้ก็เลิกไปซะ ก็เออสิหลังจากนั้นผมก็เลิกเลย สำหรับเรื่องคุยในแอพ ผมยังพอทน แต่นี่แอบไปคบกัน ไปเจอกันผมรับไม่ได้จริงๆ ก็เลยได้เลิกกันไป
พอเลิกกันไปได้ราว 3 เดือน ในระหว่างนั้นผมก็ยังคิดถึงเขานะ ผมรักเขามาก ไม่รู้ว่ามีอะไรให้ผมรักนักหนา อยู่มาวันนึงผมเลยทักแชทไปหาเขาเลย แค่หวังว่าได้คุยได้รู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้างก็คงจะดี และก็แค่คุยจริงๆนะครับประมาน 2 อาทิตย์ แต่แล้วสุดท้ายคืนวันที่หนึ่งผมจะได้แม่นเลยครับ ว่าเขาโทรมากลางดึกซึ่งเขาเมามาก "บอกว่ากลับไปคบกันไหม พรุ่งนี้มาหาเดี๋ยวนี้" แค่นั้นแหละผมก็ใจอ่อนเลยครับ สุดท้ายก็กลับไปคบกัน หลายคนคงคิดว่าคนเมาแล้วจะพูดความรู้สึกที่แท้จริงอันนั้นก็ใช่กับบางคนครับ แต่พอกลับมาคบกันหลังจากนั้นผมทรมานมาก เพราะว่ามารู้ทีหลังว่าเขาโทรมาขอคืนดีในคืนนั้นก็เพราะคนที่เขาคุยอยู่หายไป และหายไปเลย ส่วนผมเป็นคนสุดท้ายที่เขาโทรมา ระหว่างที่มาคบกันใหม่เขาพร่ำเพ้อถึงอีกคนเสมอ ซึ่งผมก็ไม่รู้จะทำไงได้แต่เงียบ จนสุดท้ายความดีผมเอาชนะคนในใจของเขาคนนั้นได้
เราคบกันดีขึ้นในระดับหนึ่งแต่มันไม่ดีอย่างที่คิด รอบนี้ผมขนของขนเสื้อผ้ามาอยู่ด้วยกันกับเขาเลยครับ ผมทำหน้าที่พ่อบ้านให้แทบทุกอย่างเลย ซักผ้า เก็บห้อง ล้างห้องน้ำ แทนแฟนผม เพราะเขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะติดเล่นโทรศัพท์ อยู่เฉยๆ เอาง่ายๆว่าขี้เกียจ แต่ผมก็ไม่ซีเรียสอะไรนะ ผมยินดีทำให้อยู่แล้ว มันไม่ได้หนักหนาอะไร แต่พอเราใกล้ชิดกันมากขึ้น อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น แน่นอนล่ะมันยิ่งทำให้เราเห็นข้อเสียของกันมากขึ้น โดยเฉพาะเวลาวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาจะไปเที่ยวทุกคืนที่ว่าง แน่นอนผมก็ต้องไป ไปแล้วก็ต้องดื่มและแชร์ค่าใช้จ่าย ซึ่งผมเป็นคนไม่ชอบการเที่ยวกลางคืน ไม่ชอบดื่มเหล้าเลย อดนอน เสียสุขภาพ เลยหนักใจตลอดเวลาถึงวันหยุด ถ้าจะไม่ไปเดี๋ยวก็งอนมาทะเลาะกันอีก เพราะไม่ได้ดั่งใจเขา พอทะเลาะกันก็เหมือนเดิมบอกเลิกผมบ้าง ไล่กลับบ้านบ้าง ทุบทีบ้าง พูดเลยครับว่าเจ็บใจ แล้วยังเจ็บตัวอีก ผมทำยังไงน่ะหรอผมก็เถียงสิครับ นิสัยผมคือผมไม่ชอบหาเรื่องใครก่อนถ้าไม่สุดจริงๆ แล้วยิ่งถ้าผมไม่ได้ทำอะไรผิด ผมนี่เถียงหัวชนฝา ให้ตายก็ไม่ยอม แต่แล้วพอหยุดเถียงกันเขาก็ไม่ง้อผมไม่เคยสำนึกผิดเลย ไม่เคยแม้แต่จะขอโทษด้วยความจริงใจ ไม่เคยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาเลย ผมเลยต้องเป็นฝ่ายไปเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไปกับเขาก่อน คุยคำสองคำก็ไม่ตอบไม่พูดด้วย ผมก็พูดไปจนกว่าเขาจะตอบแหละครับ อย่างที่ว่าแหละครับ มันเป็นแบบนี้มาตลอดหลายๆครั้ง ผมไม่เคยถูดให้เกียรติจากแฟนตัวเองเลย ทำอะไรพลาดนิดหน่อยก็โดนซ้ำเติม กำลังใจก็ไม่เคยได้ ซึ่งเจอผมเหนื่อยมากๆ มีต่คนรอบตัวถามว่าทำไมผมต้องทนอยู่แบบนี้ เป็นคนอื่นเขาก็คงเลิกไปตั้งแต่วันแรกๆแล้ว แต่ผมทำไม่ได้จริงๆผมยังรักเขาอยู่ ผมพยายามทำทุกวิถีทางแล้วแต่ว่าไม่มีวิธีไหนดีขึ้นเลย ทั้งเถียงสู้ก็แล้ว เงียบก็แล้ว คุยด้วยเหตุผลและด้วยอารมณ์ก็ไม่ช่วยให้เขาเข้าใจผม หรือรู้ตัวเลยว่าเขาเป็นคนที่หาเรื่อง และสร้างปัญหาตลอด บางครั้งทะเลาะกันแรงจนไปถึงขั้นใช้กำลังก็ยิ่งทำให้แรงขึ้นไปอีก ผมอยากเลิกนะแต่ก็เลิกไม่ได้
เพื่อนๆมีวิธีแนะนำผมไหมครับ?
ผมควรทำอย่างไรดี ?
ถ้าแฟนเป็นคนเอาแต่ใจ อยากทำอะไรก็ทำ ไม่เคยสำนึกผิด เพื่อนๆคิดว่าผมควรจะทำตัวแบบไหนดี ถ้าไม่ต้องบอกเลิกเขา?
ผมจะขอเล่าคร่าวๆนะครับ คือผมและแฟน เป็นเกย์ ครับ คบกันมาประมาณ 2 ปีเศษแล้ว เจอกันผ่านแอพ ที่ขึ้นต้นด้วย B ไว้ใช้หาเพื่อนหาคู่นี่แหละครับ
ตอนนั้นก็ไม่คิดจะหาแฟนเลยครับ แต่ก็เล่นเพื่อคุยตอนว่างๆ แต่พอได้คุยกับเขาไปสักพักและนัดไปเดินเล่นที่ห้างย่านลาดพร้าว ผมกลับเริ่มชอบเขาทันที เพราะเขาตรงสเป็คที่ผมชอบหมดเลยจากนั้นมาก็นัดเจอกันบ่อยขึ้น และคบกัน ช่วงนั้นผมยังไป-กลับหาเขา อาทิตย์ละ 1-2 วัน ไปแต่ละครั้งก็ค้างสักคืนแล้วก็กลับ แรกๆผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากหรอก ค่อยๆดูกันไป
นิสัยของเขาคือเขาไม่เคยคบใครแบบจริงจังมาก่อนเลย จึงทำให้เขาเป็นคนเห็นแก่ตัว เอาแต่ใจ และเขาไม่รู้ว่าการมีแฟนที่คบจริงจังควรทำยังไง ควรแคร์อะไร ส่วนใหญ่ก็คบเล่นๆจนมาเจอผม แต่ผมเป็นคนที่จริงจังมาก เวลาเขาอยากไปไหนก็จะให้ผมไปด้วย ถ้าผมไม่ไปก็จะโมโห และประชดประชัน พอเริ่มทะเลาะกันก็ชอบบอกเลิก หรือถ้าทนไม่ไหวก็ชอบใช้กำลังทุบตี แฟนผมเขาชอบเที่ยวมากโดยเฉพาะเที่ยวกลางคืน ถ้าดื่มก็ต้องให้เมาสุดๆไม่เมาไม่กลับ ร้านไม่ปิดไม่เลิก แต่เวลาไปเที่ยวหรือใช้จ่ายอะไรเขาจะแชร์เท่ากันตลอดครับ เราไม่มีใครต้องเลี้ยงใคร
แต่เรื่องเขาเล่นแอพหาคู่อยู่บ่อยๆอันนี้ผมก็ไม่ค่อยโอเค ซึ่งตอนนั้นผมได้เลิกเล่นไปแล้วตั้งแต่ตัดสินใจคบกัน เราก็ควรจะแฟร์ๆกันใช่ไหมละ อย่าลืมสิเราก็เจอกันเพราะแอพ แต่เขาก็ไม่หยุด จนเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น หลักๆที่สุดก็เรื่องที่แฟนผมแอบเล่นแอพหาคู่นี่แหละ เดี๋ยวก็ทะเลาะกัน เดี๋ยวก็ดีกัน นี่ยังไม่รวมเรื่องที่เขาชอบหาเรื่องผมแบบไร้สาระนะ ซึ่งเวลาทะเลาะในแต่ละครั้งเขาไม่เคยง้อผมเลย มีแต่ผมที่ต้องเก็บความรู้สึกโกรธ น้อยใจต่างๆนาๆพวกนี้แล้วเงียบไปเอง แต่แล้วพักหลังผมจึงเลือกที่จะไม่สนใจ ไม่มอง ไม่อยากรู้ว่าเขาคุยกับใคร เล่นแอพอะไร คิดว่าโตๆกันแล้วคงจะเข้าใจได้สักวัน แต่แล้วก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จนสุดท้ายมารู้ว่าเขาแอบมีกิ๊กอีกคน ในช่วงนั้น ซึ่งก็เจอกันผ่านแอพนี่แหละ วันนั้นผมแค่บังเอิญไปเห็นตั๋วหนังเกย์ชั้น VIP 2 ใบในถุงที่เขาเพิ่งซื้อของมาซึ่งแน่นอนแหละว่ามันไม่ใช่นิสัยเขาเลยที่ไปดูแบบนั้น ผมถาม เขาก็เริ่มแถไปเรื่อยจนผมทนไม่ไหว ทะเลาะกันแรงมาก เถียงผมไม่ขึ้น สุดท้ายเขาก็ยอมรับว่าไปกับอีกคนมา และบอกว่าถ้างี่เง่า รับไม่ได้ก็เลิกไปซะ ก็เออสิหลังจากนั้นผมก็เลิกเลย สำหรับเรื่องคุยในแอพ ผมยังพอทน แต่นี่แอบไปคบกัน ไปเจอกันผมรับไม่ได้จริงๆ ก็เลยได้เลิกกันไป
พอเลิกกันไปได้ราว 3 เดือน ในระหว่างนั้นผมก็ยังคิดถึงเขานะ ผมรักเขามาก ไม่รู้ว่ามีอะไรให้ผมรักนักหนา อยู่มาวันนึงผมเลยทักแชทไปหาเขาเลย แค่หวังว่าได้คุยได้รู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้างก็คงจะดี และก็แค่คุยจริงๆนะครับประมาน 2 อาทิตย์ แต่แล้วสุดท้ายคืนวันที่หนึ่งผมจะได้แม่นเลยครับ ว่าเขาโทรมากลางดึกซึ่งเขาเมามาก "บอกว่ากลับไปคบกันไหม พรุ่งนี้มาหาเดี๋ยวนี้" แค่นั้นแหละผมก็ใจอ่อนเลยครับ สุดท้ายก็กลับไปคบกัน หลายคนคงคิดว่าคนเมาแล้วจะพูดความรู้สึกที่แท้จริงอันนั้นก็ใช่กับบางคนครับ แต่พอกลับมาคบกันหลังจากนั้นผมทรมานมาก เพราะว่ามารู้ทีหลังว่าเขาโทรมาขอคืนดีในคืนนั้นก็เพราะคนที่เขาคุยอยู่หายไป และหายไปเลย ส่วนผมเป็นคนสุดท้ายที่เขาโทรมา ระหว่างที่มาคบกันใหม่เขาพร่ำเพ้อถึงอีกคนเสมอ ซึ่งผมก็ไม่รู้จะทำไงได้แต่เงียบ จนสุดท้ายความดีผมเอาชนะคนในใจของเขาคนนั้นได้
เราคบกันดีขึ้นในระดับหนึ่งแต่มันไม่ดีอย่างที่คิด รอบนี้ผมขนของขนเสื้อผ้ามาอยู่ด้วยกันกับเขาเลยครับ ผมทำหน้าที่พ่อบ้านให้แทบทุกอย่างเลย ซักผ้า เก็บห้อง ล้างห้องน้ำ แทนแฟนผม เพราะเขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะติดเล่นโทรศัพท์ อยู่เฉยๆ เอาง่ายๆว่าขี้เกียจ แต่ผมก็ไม่ซีเรียสอะไรนะ ผมยินดีทำให้อยู่แล้ว มันไม่ได้หนักหนาอะไร แต่พอเราใกล้ชิดกันมากขึ้น อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น แน่นอนล่ะมันยิ่งทำให้เราเห็นข้อเสียของกันมากขึ้น โดยเฉพาะเวลาวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาจะไปเที่ยวทุกคืนที่ว่าง แน่นอนผมก็ต้องไป ไปแล้วก็ต้องดื่มและแชร์ค่าใช้จ่าย ซึ่งผมเป็นคนไม่ชอบการเที่ยวกลางคืน ไม่ชอบดื่มเหล้าเลย อดนอน เสียสุขภาพ เลยหนักใจตลอดเวลาถึงวันหยุด ถ้าจะไม่ไปเดี๋ยวก็งอนมาทะเลาะกันอีก เพราะไม่ได้ดั่งใจเขา พอทะเลาะกันก็เหมือนเดิมบอกเลิกผมบ้าง ไล่กลับบ้านบ้าง ทุบทีบ้าง พูดเลยครับว่าเจ็บใจ แล้วยังเจ็บตัวอีก ผมทำยังไงน่ะหรอผมก็เถียงสิครับ นิสัยผมคือผมไม่ชอบหาเรื่องใครก่อนถ้าไม่สุดจริงๆ แล้วยิ่งถ้าผมไม่ได้ทำอะไรผิด ผมนี่เถียงหัวชนฝา ให้ตายก็ไม่ยอม แต่แล้วพอหยุดเถียงกันเขาก็ไม่ง้อผมไม่เคยสำนึกผิดเลย ไม่เคยแม้แต่จะขอโทษด้วยความจริงใจ ไม่เคยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาเลย ผมเลยต้องเป็นฝ่ายไปเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไปกับเขาก่อน คุยคำสองคำก็ไม่ตอบไม่พูดด้วย ผมก็พูดไปจนกว่าเขาจะตอบแหละครับ อย่างที่ว่าแหละครับ มันเป็นแบบนี้มาตลอดหลายๆครั้ง ผมไม่เคยถูดให้เกียรติจากแฟนตัวเองเลย ทำอะไรพลาดนิดหน่อยก็โดนซ้ำเติม กำลังใจก็ไม่เคยได้ ซึ่งเจอผมเหนื่อยมากๆ มีต่คนรอบตัวถามว่าทำไมผมต้องทนอยู่แบบนี้ เป็นคนอื่นเขาก็คงเลิกไปตั้งแต่วันแรกๆแล้ว แต่ผมทำไม่ได้จริงๆผมยังรักเขาอยู่ ผมพยายามทำทุกวิถีทางแล้วแต่ว่าไม่มีวิธีไหนดีขึ้นเลย ทั้งเถียงสู้ก็แล้ว เงียบก็แล้ว คุยด้วยเหตุผลและด้วยอารมณ์ก็ไม่ช่วยให้เขาเข้าใจผม หรือรู้ตัวเลยว่าเขาเป็นคนที่หาเรื่อง และสร้างปัญหาตลอด บางครั้งทะเลาะกันแรงจนไปถึงขั้นใช้กำลังก็ยิ่งทำให้แรงขึ้นไปอีก ผมอยากเลิกนะแต่ก็เลิกไม่ได้
เพื่อนๆมีวิธีแนะนำผมไหมครับ?
ผมควรทำอย่างไรดี ?