พ่อตอนยังไม่กินเหล้าเเต่พอกินเหล้ากลับกลายเป็นคนละคน

ตามหัวข้อเลยครับตอนไม่กินเหล้าก็เป็นคนนิสัยดีเเต่พอกินเหล้าปุ้บเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยกลับบ้านมาก็หาเรื่องเเม่จะเตะเเม่ตบเเม่บ้างพูดอะไรไว้ก็ลืมหมดเหมือนเป็นคนความจำสั้นระยะนึงพูดอะไรไปก็ไม่ฟังเอาเเต่ตัวเองถูกตลอดพอพูดอะไรไม่เข้าหูก็จะพยายามขี่รถกลับบ้านตัวเองทนมาตั้งเเต่ป.1จนตอนนี้ม.5เเล้วเคยมีครั้งนึงที่พ่อโมโหเเรงมากเเรงในขนาดที่เเบบไม่เคยทำร้ายร่างกายผมเเต่วันนั้นพยายามบีบคอผมเเละตบหน้าผมเเละจะหนีกลับบ้านตัวเองตอนนั้นผมกับเเม่เเละน้องก็พยายามหยุดไม่ให้ไปใหนตอนนั้นผมเกือบฟิวขาดถ้าพี่สาวไม่ห้ามไว้ก็คงได้ต่อยพ่อเเล้วเพราะผมสุดจะทนจริงๆข้ออ้างที่พบบ่อยๆก่อนจะไปกินเหล้าคือ ไปตกเบ็ด เพื่อนให้ไปช่วยอะไรสักอย่างพอจะโทรตามกลับก็ขอเวลาเพิ่มจนเมาไม่ได้สติพอโทรให้กลับก็พูดเเบบนี่พ่อน่ะใครให้พูดเเบบนี้ เเต่พอตื่นมาก็ลืมหมดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เคยบอกเเม่ให้หย่ากับพ่อเเต่เเม่ก็ไม่ยอม ตอนพ่อเมาผมรู้สึกเกลียดพ่อเพราะคำพูดที่พ่อพูดบางคำก็ไม่คิดถึงคนอื่นถ้าชอบบอกว่าทำงานมาเหนื่อยจะไม่ให้ไปใหนเลยรึไงไปได้เเต่นี่ไปทุกวันเลย ไม่รู้จะทำยังไงดีเหมือนกันครับทนจนจะไม่นานเเล้ว เคยคิดจะฆตต.เพราะคิดว่าพ่อจะคิดได้บ้าง