บอกเลิกแฟน เพราะอยากให้แฟนมีอนาคตที่ดีกว่านี้

เราเคยมีแฟนอยู่คนหนึ่ง คบกันมาเกือบ 3 ปี คู่เราเป็นคู่ที่อยู่คนละโรงเรียนกัน เจอกันอย่างต่ำเดือนละครั้ง ครั้งหนึ่งเจอกันไม่เกิน 2 ชั่วโมง เรามีความสุขกันมาก คบกันแทบไม่เคยทะเลาะกัน ทั้งๆที่อยู่ไกลกัน ด้วยความที่เราไว้ใจกัน เชื่อใจกัน พอเวลาทุกข์ ก็จะค่อยอยู่ข้างกัน และรับฟังปัญหามาตลอด จนวันหนึ่งครอบครัวเรากับครอบครัวแฟนก็ห้ามให้เราคุยกัน ห้ามให้เราเจอกัน เรียกง่ายๆห้ามคบกัน ตอนนั้นเสียใจมาก แต่เราก็ยังไม่ปล่อยมือกัน ทั้งที่โดนห้ามคบกัน เราก็ยังแอบคุยกัน แอบเจอกัน แอบคบกัน จนวันหนึ่งผู้ใหญ่ให้เราคบกัน แต่ต้องตั้งใจเรียน แต่ตั้งแต่ตอนนั้น เรารู้สึกว่าตั้งแต่คบกันมา เราทำให้เค้าต้องเจอกับสิ่งแย่ๆ เค้าป่วย เค้าไม่สบายจนไปหาหมอแทบทุกวัน เกรดก็ไม่ดีขึ้นแถมตก ด้วยความที่ว่าเราคุมเค้าไม่อยู่ เราห้ามอะไรแล้วเค้าไม่ฟัง มันเลยทำให้เราคิดว่า ตั้งแต่คบกันมาเราทำให้เค้าไม่มีอนาคต เราทำให้เค้าดูแย่ แต่เรารักเค้ามาก วันนึงเราเลยตัดสินใจบอกเลิกเค้า เพราะอยากให้เค้าไปเจอคนที่คุบเค้าอยู่ ดูแลเค้าได้ ทำให้เค้าตั้งใจเรียนมากกว่านี้ อยากให้เค้ามีอนาคตมากกว่านี้
ตอนนี้เราต่างคนต่างมีแฟนใหม่แล้ว และแฟนใหม่เค้าก็ค่อยดูแล และคุมเค้าอยู่ เราดีใจกับเค้ามากๆที่เห็นเค้าดีกว่าตอนคบกับเราเยอะมาก หายป่วย สอบเข้ามหาลัยได้ เราเลยลองคิด ถ้าวันนั้นเราไม่ตัดสิ้นใจบอกเลิกเค้า ป่านนี้เค้าคงเรียนไม่จบ เกรดน้อย สอบเข้ามหาลัยไม่ได้ และอาจจะมีอะไรแย่ๆมากกว่านี้ก็ได้ เราคิดว่าการตัดสินใจครั้งนั้น เราทำถูกแล้วใช่มั้ย