สวัสดีค่ะ เราหวังว่ากระทู้นี้จะเป็นกระทู้ที่ทุกๆคนมาแบ่งปันเรื่องแอบรักเพื่อน หรือแอบรักคนที่ตัวเองชอบสู่กันฟังนะคะ เราจะได้ระบายสิ่งที่ค้างคาใจ ระบายมันออกมา เราเชื่อว่ามันสามารถทำให้เราสบายใจขึ้น และเรายังได้คนที่ให้คำปรึกษา แนะนำเราได้ด้วย
ปล. กระทู้นี้ยาวมาก ใครสายดราม่าเชิญรับฟังเราพรรณนาได้เลย
ถ้าจะให้พูดถึงเรื่องการแอบชอบคนๆนึง แน่นอนหลายๆคนคงมีประสบการณ์เรื่องนี้ดี และการแอบชอบเพื่อนสนิทนั้นมันก็เป็นอะไรที่เราไม่คาดคิดหรอกว่า มันจะเกิดขึ้นกับตัวเราเอง
เรากับเพื่อนคนที่เราแอบชอบขอใช้นามสมมติว่านะ เรากับเอ อยู่ห้องเรียนเดียวกันมา 3 ปี ปีแรกเรากับเอไม่สนิทกันเลย พูดนี้แทบนับคำได้ พอมาปีที่2 เรากับเอก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น จากงานกลุ่มที่ทำด้วยกันแล้วกลุ่มเรากับกลุ่มเอยังนั่งข้างกันอีกด้วย เลยยิ่งสนิทขึ้นไปอีก ตอนนั้นเอก็มีคนที่ชอบ เป็นเพื่อนห้องเดียวกันกับพวกเราชื่อว่านัท นัทเป็นคนเฟรนลี่มากๆ เฮฮา บ้าจี้ ไม่แปลกที่ผช.อยู่ด้วยแล้วจะชอบ เอบอกกับกลุ่มเราว่าเอชอบนัทเพราะเออยู่กับนัทแล้วมีความสุข เล่นด้วยแล้วรู้สึกดี แล้วเอก็ชอบนัทมาตั้งแต่ปีแรกที่เราเรียนด้วยกัน จนเวลาผ่านพ้นไป เอกับนัทก็กลายเป็นแฟนกัน ทั้งสองคบกันได้ 6 เดือนแล้วก็เลิก เอบอกสาเหตุให้เราฟังว่า นัทบอกคิดกับเอแค่เพื่อน อยากเป็นเพื่อนกันมากกว่า ตอนนั้นเราจำได้ว่าเอเฮิร์ทหนักมากๆ เสียใจนานมากๆ ก็มีเราที่คอยปลอบเอทุกๆครั้ง จนเปิดเรียนอยู่ปีที่ 3 ด้วยความบังเอิญหรือฟ้าดลบัลดาลเราก็อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ว และเอก็มาขอให้เราช่วยทำให้เอกับนัทกลับมาคบกันเหมือนเดิม ด้วยความที่เป็นนางเอกของเรา เราก็รับปากจะช่วย ตอนนั้นเราบอกได้เลยว่าเราไม่เคยคิดที่จะชอบเอ แค่รู้สึกแบบเพื่อนคนๆนึง จนเวลาผ่านไป เรากับเอก็สนิทกันขึ้นไปอีก คุยกันแทบทุกวัน และแน่นอนนนน...เราก็เริ่มหวั่นไหว มันคือเรื่องปกติที่ผช.กับผญ.อยู่ใกล้กัน ไม่ฝ่ายใดฝ่ายนึงก็ต้องแอบหวั่นไหว และนั้นคือจุดเริ่มต้นความรู้สึกของเราที่มีต่อเพื่อน..สนิท
เราคอยช่วยเหลือเอทุกๆอย่าง เท่าที่เราจะทำได้ และจนถึงเวลาที่เอจะขอนัทกลับมาเป็นเหมือนเดิม วันนั้นเราจำได้ดีเลยว่า เอกับนัทอยูนอกห้องเรียน คุยกันนานมาก แล้วอยู่ดีๆนัทก็เดินเข้ามา เราเลยหวังว่าคงตอบตกลงกันแล้วเลยเดินเข้าไปถาม นัทก็บอกยังไม่ได้ตอบตกลง เราเลยงงๆแล้วเดินออไปหาเอนอกห้อง ภาพที่เราเห็นคือ...เอนั่งกอดเข่าตัวเอง กอดตุ๊กตาตัวนึงที่เราคาดว่าน่าจะซื้อให้นัท นั่งร้องไห้นอกห้อง เราเห็นก็เดินเข้าไปปลอบ ก็นั้นแหละเราชอบบเอยิ่งเราเห็นคนที่เรารักเสียใจ ใจเรามันก็รุ่มร้อน เราเลยตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องอีกครั้งแล้วบอกให้นัทออกไปตอบเอ ไม่ว่าจะคบหรือไม่เราก็อยากให้นัทออกไปตอบ และนัทก็เดินออกไปจริงๆผลสรุปคือ...นัทตอบตกลง เราก็ดีใจนะที่เอมีความสุขกลับมายิ้มอีกรอบ แต่เราเองที่กลับทุกข์ เราเลยครุ่นคิดกับตัวเองและตัดสินในที่จะบอกความรู้สึกต่อเอไป
เรากลับมาที่บ้าน และเรียบเรียงคำพูดที่จะบอกเอผ่านตัวอักษร และแน่นอนเราก็บอกเอไปว่า "เราชอบนายนะ แต่นายไม่ต้องชอบเรากลับก็ได้" เราคิดไว้อยู่แล้วว่าเอต้องปฏิเสธเรา แค่เอกลับอกมาว่า "ไม่แน่หรอก" เราขอสรุปบทสนทนานี้นะ เอบอกเราว่ามันก็มีใจให้เราเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ได้บอกเพราะว่ามันยังชอบแฟนเก่าอยู่ เราก็หน่วงๆที่เจอเอพูดแบบนี้ เราเลยสัญญากันว่าเราจะทำตัวเป็นปกติเวลาเจอกัน วันต่อมาเอก็ยังเป็นเอ ทำตัวปกติแต่เราดันทำตัวผิดแปลกไป มองหน้าเอไม่ติดเลย จนเอต้องทักมาถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าเราก็พยายามทำใจกับเรื่องนี้เพราะมันคงเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ ต่อมาเอก็บอกกับเราว่าเอกับนัทเป็นแค่เพื่อนกัน เพราะนัทไม่อยากมีใครจริงๆ เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ เรากับเอก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม แกล้งกันเหมือนเดิม และเราก็ยังทำใจไม่ได้ เรายังคงชอบเอและมันก็มีมากขึ้น ตรงกันข้ามเราก็มีความรู้สึกปลงๆไปบ้างแต่ก็ยังแอบหวังว่าจะได้เป็นคนๆนั้น มันกลับมีโมเม้นน่ารักๆเกิดขึ้นจนเราเริ่มลังเลในความสัมพันธ์ เอชอบมาจับไหล่เรา จากที่ไม่เคยจับเลย บางทีเอก็ชอบเดินผ่านเราแล้วแกล้งเราคนเดียวในหมู่เพื่อนๆทั้งๆที่กลุ่มเรากับเอก็สนิทกัน เรารู้สึกอึดอัดที่มันเป็นแบบนี้เลยถามเอตรงๆว่าสรุปแล้วเอรู้สึกยังไงกับเรา เอก็บอกว่า เออยากรักษาความสัมพันธ์กับเราแบนี้ไว้ เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆก่อน เพราะเอลืมนัทไม่ได้ ถึงแม้ถ้าเอกับนัทกลับมาคบกันจริงๆจะเป็นเราที่เสียใจแทน เลยไม่อยากให้ความหวัง แต่เรามาคิดดูทุกอย่างที่เอทำให้เรามันแสนดีมากๆ จนเราคิดว่านั้นคือความหวังของเอที่ให้เรา เราก็เริ่มห่างจากเออีกครั้ง จนใกล้เปิดเทอมเอก็ทักมาอีกเราก็ด้วยความที่ปลงๆไปบ้างเลยตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แต่เอก็ยังทักมาทุกวัน ถึงทริปไปเที่ยวของห้องเรา เรานั่งหน้ารถ เอกับเพื่อนๆนั่งกลางๆ ตอนนั้นเราจำได้ว่ากลุ่มเอเดินมาหน้ารถเพื่อมาเปิดเพลงแล้วเราก็ง่วงมากๆเลยเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีเอก็บอกเราว่าให้เราไปเปิดดูรูปในข้อความซะ เราก็ไปเปิดดู มันคือรูของเราที่เอแอบถ่ายตอนเรานอนหลับ มีสิบกว่ารูปได้ เราก็พยายามคิดว่านี้คงเป็นวิธีที่เพื่อนสนิทเขาทำกัน เปิดเทอมอีกครั้ง เรากับเออยู่คนละห้อง ส่วนเพื่อนสนิทเราก็อยู่ห้องเดียวกับเอ เป็นเราคนเดียวที่อยู่คนละห้อง เราชอบแอบไปเม้ามอยกับเพื่อนสนิทในห้องเพื่อนจนลืมไปว่าเราอยู่คนละห้องกัน แล้วเอก็จะชอบเดินผ่านแล้วแกล้งเรา จากที่เอชอบจับไหล่เรากลายเป็น เอมาจับหัวเราแทนเราก็ยังคงมีความรู้สึกอยู่บ้าง เพื่อนสนิทของเราก็ยังคอยถามว่าสรุปเรากับเอยังไง แค่เพื่อนจริงๆหรอ เพราะเวลาเรากับเอคุยกันมันดูน่ารักมากๆ เพื่อนๆก็ชอบถามตลอด จนวันนึงก่อนเราจะไปเรียนเรากับเอก็คุยกันตั้งแต่เช้า เรากำลังเดินขึ้นตึกไปหาเพื่อนๆยังไม่ทันที่จะได้อ่านข้อความที่เอส่งมาเพื่อนเราก็บอกว่า ไปถามเอมาแล้ว เอบอกว่าคิดกับเราแค่เพื่อนสนิทจริงๆ ตอนนั้นเราก็หน่วงๆนะที่เราก็เป็นได้แค่เพื่อนสนิท เราก็เคยตัดสินใจว่าเราจะไม่คุยกับเอในช่วงแรกๆไปก่อน ขอระยะห่างเพื่อทำใจ ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้อ่านแชทล่าสุดของเออีกเลย และเอก็ไม่เคยเดินผ่านเรากับกลุ่มเราอีกเลย เราพยายามหลบสายตาเออย่างมากที่สุด เรากะว่าถ้าไม่มีอะไรแล้วเราก็จะไม่ติดต่อจนกว่าเราจะลืมเอจริงๆเราก็เป็นได้แค่เพื่อนจริงๆอย่างที่เอคิด เพราะเอก็ชอบเอาเรื่องแฟนเก่ามาพูดกับเราบ่อยๆ ว่ายังตัดใจไม่ได้บ้าง ยังชอบอยู่ รู้สึกอยู่ เราก็พยายามสนุกไปกับชีวิต อนาคตจะเป็นยังไงเราจะมาเล่าต่อ สายดราม่าก็รอติดตามเราได้เลยนะ
หวังว่ากระทู้ที่จะทำให้ทุกๆคนเปิดอกกัน แชร์เรื่องความรักทั้งสมหวังไม่สมหวัง ใครอยากให้คำปรึกษาเราก็บอกเราได้เลย หรือใครขอคำปรึกษาเราก็เต็มใจ
ปล. แด่ความรักที่รักเขาข้างเดียว
มาระบายเรื่องแอบรักเพื่อนกันเถอะ
ปล. กระทู้นี้ยาวมาก ใครสายดราม่าเชิญรับฟังเราพรรณนาได้เลย
ถ้าจะให้พูดถึงเรื่องการแอบชอบคนๆนึง แน่นอนหลายๆคนคงมีประสบการณ์เรื่องนี้ดี และการแอบชอบเพื่อนสนิทนั้นมันก็เป็นอะไรที่เราไม่คาดคิดหรอกว่า มันจะเกิดขึ้นกับตัวเราเอง
เรากับเพื่อนคนที่เราแอบชอบขอใช้นามสมมติว่านะ เรากับเอ อยู่ห้องเรียนเดียวกันมา 3 ปี ปีแรกเรากับเอไม่สนิทกันเลย พูดนี้แทบนับคำได้ พอมาปีที่2 เรากับเอก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น จากงานกลุ่มที่ทำด้วยกันแล้วกลุ่มเรากับกลุ่มเอยังนั่งข้างกันอีกด้วย เลยยิ่งสนิทขึ้นไปอีก ตอนนั้นเอก็มีคนที่ชอบ เป็นเพื่อนห้องเดียวกันกับพวกเราชื่อว่านัท นัทเป็นคนเฟรนลี่มากๆ เฮฮา บ้าจี้ ไม่แปลกที่ผช.อยู่ด้วยแล้วจะชอบ เอบอกกับกลุ่มเราว่าเอชอบนัทเพราะเออยู่กับนัทแล้วมีความสุข เล่นด้วยแล้วรู้สึกดี แล้วเอก็ชอบนัทมาตั้งแต่ปีแรกที่เราเรียนด้วยกัน จนเวลาผ่านพ้นไป เอกับนัทก็กลายเป็นแฟนกัน ทั้งสองคบกันได้ 6 เดือนแล้วก็เลิก เอบอกสาเหตุให้เราฟังว่า นัทบอกคิดกับเอแค่เพื่อน อยากเป็นเพื่อนกันมากกว่า ตอนนั้นเราจำได้ว่าเอเฮิร์ทหนักมากๆ เสียใจนานมากๆ ก็มีเราที่คอยปลอบเอทุกๆครั้ง จนเปิดเรียนอยู่ปีที่ 3 ด้วยความบังเอิญหรือฟ้าดลบัลดาลเราก็อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ว และเอก็มาขอให้เราช่วยทำให้เอกับนัทกลับมาคบกันเหมือนเดิม ด้วยความที่เป็นนางเอกของเรา เราก็รับปากจะช่วย ตอนนั้นเราบอกได้เลยว่าเราไม่เคยคิดที่จะชอบเอ แค่รู้สึกแบบเพื่อนคนๆนึง จนเวลาผ่านไป เรากับเอก็สนิทกันขึ้นไปอีก คุยกันแทบทุกวัน และแน่นอนนนน...เราก็เริ่มหวั่นไหว มันคือเรื่องปกติที่ผช.กับผญ.อยู่ใกล้กัน ไม่ฝ่ายใดฝ่ายนึงก็ต้องแอบหวั่นไหว และนั้นคือจุดเริ่มต้นความรู้สึกของเราที่มีต่อเพื่อน..สนิท
เราคอยช่วยเหลือเอทุกๆอย่าง เท่าที่เราจะทำได้ และจนถึงเวลาที่เอจะขอนัทกลับมาเป็นเหมือนเดิม วันนั้นเราจำได้ดีเลยว่า เอกับนัทอยูนอกห้องเรียน คุยกันนานมาก แล้วอยู่ดีๆนัทก็เดินเข้ามา เราเลยหวังว่าคงตอบตกลงกันแล้วเลยเดินเข้าไปถาม นัทก็บอกยังไม่ได้ตอบตกลง เราเลยงงๆแล้วเดินออไปหาเอนอกห้อง ภาพที่เราเห็นคือ...เอนั่งกอดเข่าตัวเอง กอดตุ๊กตาตัวนึงที่เราคาดว่าน่าจะซื้อให้นัท นั่งร้องไห้นอกห้อง เราเห็นก็เดินเข้าไปปลอบ ก็นั้นแหละเราชอบบเอยิ่งเราเห็นคนที่เรารักเสียใจ ใจเรามันก็รุ่มร้อน เราเลยตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องอีกครั้งแล้วบอกให้นัทออกไปตอบเอ ไม่ว่าจะคบหรือไม่เราก็อยากให้นัทออกไปตอบ และนัทก็เดินออกไปจริงๆผลสรุปคือ...นัทตอบตกลง เราก็ดีใจนะที่เอมีความสุขกลับมายิ้มอีกรอบ แต่เราเองที่กลับทุกข์ เราเลยครุ่นคิดกับตัวเองและตัดสินในที่จะบอกความรู้สึกต่อเอไป
เรากลับมาที่บ้าน และเรียบเรียงคำพูดที่จะบอกเอผ่านตัวอักษร และแน่นอนเราก็บอกเอไปว่า "เราชอบนายนะ แต่นายไม่ต้องชอบเรากลับก็ได้" เราคิดไว้อยู่แล้วว่าเอต้องปฏิเสธเรา แค่เอกลับอกมาว่า "ไม่แน่หรอก" เราขอสรุปบทสนทนานี้นะ เอบอกเราว่ามันก็มีใจให้เราเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ได้บอกเพราะว่ามันยังชอบแฟนเก่าอยู่ เราก็หน่วงๆที่เจอเอพูดแบบนี้ เราเลยสัญญากันว่าเราจะทำตัวเป็นปกติเวลาเจอกัน วันต่อมาเอก็ยังเป็นเอ ทำตัวปกติแต่เราดันทำตัวผิดแปลกไป มองหน้าเอไม่ติดเลย จนเอต้องทักมาถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าเราก็พยายามทำใจกับเรื่องนี้เพราะมันคงเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ ต่อมาเอก็บอกกับเราว่าเอกับนัทเป็นแค่เพื่อนกัน เพราะนัทไม่อยากมีใครจริงๆ เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ เรากับเอก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม แกล้งกันเหมือนเดิม และเราก็ยังทำใจไม่ได้ เรายังคงชอบเอและมันก็มีมากขึ้น ตรงกันข้ามเราก็มีความรู้สึกปลงๆไปบ้างแต่ก็ยังแอบหวังว่าจะได้เป็นคนๆนั้น มันกลับมีโมเม้นน่ารักๆเกิดขึ้นจนเราเริ่มลังเลในความสัมพันธ์ เอชอบมาจับไหล่เรา จากที่ไม่เคยจับเลย บางทีเอก็ชอบเดินผ่านเราแล้วแกล้งเราคนเดียวในหมู่เพื่อนๆทั้งๆที่กลุ่มเรากับเอก็สนิทกัน เรารู้สึกอึดอัดที่มันเป็นแบบนี้เลยถามเอตรงๆว่าสรุปแล้วเอรู้สึกยังไงกับเรา เอก็บอกว่า เออยากรักษาความสัมพันธ์กับเราแบนี้ไว้ เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆก่อน เพราะเอลืมนัทไม่ได้ ถึงแม้ถ้าเอกับนัทกลับมาคบกันจริงๆจะเป็นเราที่เสียใจแทน เลยไม่อยากให้ความหวัง แต่เรามาคิดดูทุกอย่างที่เอทำให้เรามันแสนดีมากๆ จนเราคิดว่านั้นคือความหวังของเอที่ให้เรา เราก็เริ่มห่างจากเออีกครั้ง จนใกล้เปิดเทอมเอก็ทักมาอีกเราก็ด้วยความที่ปลงๆไปบ้างเลยตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แต่เอก็ยังทักมาทุกวัน ถึงทริปไปเที่ยวของห้องเรา เรานั่งหน้ารถ เอกับเพื่อนๆนั่งกลางๆ ตอนนั้นเราจำได้ว่ากลุ่มเอเดินมาหน้ารถเพื่อมาเปิดเพลงแล้วเราก็ง่วงมากๆเลยเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีเอก็บอกเราว่าให้เราไปเปิดดูรูปในข้อความซะ เราก็ไปเปิดดู มันคือรูของเราที่เอแอบถ่ายตอนเรานอนหลับ มีสิบกว่ารูปได้ เราก็พยายามคิดว่านี้คงเป็นวิธีที่เพื่อนสนิทเขาทำกัน เปิดเทอมอีกครั้ง เรากับเออยู่คนละห้อง ส่วนเพื่อนสนิทเราก็อยู่ห้องเดียวกับเอ เป็นเราคนเดียวที่อยู่คนละห้อง เราชอบแอบไปเม้ามอยกับเพื่อนสนิทในห้องเพื่อนจนลืมไปว่าเราอยู่คนละห้องกัน แล้วเอก็จะชอบเดินผ่านแล้วแกล้งเรา จากที่เอชอบจับไหล่เรากลายเป็น เอมาจับหัวเราแทนเราก็ยังคงมีความรู้สึกอยู่บ้าง เพื่อนสนิทของเราก็ยังคอยถามว่าสรุปเรากับเอยังไง แค่เพื่อนจริงๆหรอ เพราะเวลาเรากับเอคุยกันมันดูน่ารักมากๆ เพื่อนๆก็ชอบถามตลอด จนวันนึงก่อนเราจะไปเรียนเรากับเอก็คุยกันตั้งแต่เช้า เรากำลังเดินขึ้นตึกไปหาเพื่อนๆยังไม่ทันที่จะได้อ่านข้อความที่เอส่งมาเพื่อนเราก็บอกว่า ไปถามเอมาแล้ว เอบอกว่าคิดกับเราแค่เพื่อนสนิทจริงๆ ตอนนั้นเราก็หน่วงๆนะที่เราก็เป็นได้แค่เพื่อนสนิท เราก็เคยตัดสินใจว่าเราจะไม่คุยกับเอในช่วงแรกๆไปก่อน ขอระยะห่างเพื่อทำใจ ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้อ่านแชทล่าสุดของเออีกเลย และเอก็ไม่เคยเดินผ่านเรากับกลุ่มเราอีกเลย เราพยายามหลบสายตาเออย่างมากที่สุด เรากะว่าถ้าไม่มีอะไรแล้วเราก็จะไม่ติดต่อจนกว่าเราจะลืมเอจริงๆเราก็เป็นได้แค่เพื่อนจริงๆอย่างที่เอคิด เพราะเอก็ชอบเอาเรื่องแฟนเก่ามาพูดกับเราบ่อยๆ ว่ายังตัดใจไม่ได้บ้าง ยังชอบอยู่ รู้สึกอยู่ เราก็พยายามสนุกไปกับชีวิต อนาคตจะเป็นยังไงเราจะมาเล่าต่อ สายดราม่าก็รอติดตามเราได้เลยนะ
หวังว่ากระทู้ที่จะทำให้ทุกๆคนเปิดอกกัน แชร์เรื่องความรักทั้งสมหวังไม่สมหวัง ใครอยากให้คำปรึกษาเราก็บอกเราได้เลย หรือใครขอคำปรึกษาเราก็เต็มใจ
ปล. แด่ความรักที่รักเขาข้างเดียว