นี่เป็นกระทู้เเรกของเรานะค่ะ ผิดถูกยังไงก็ขออภัย555+
คือเรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนมา6ปีเเล้วค่ะ ตั้งเเต่สมัยเรายังเรียนอยู่มัธยม แฟนเราแก่กว่าเรา5ปี(เเละเขามีความเป้นผู้ใหญ่มาก) ต่างจากเราที่ยังเด็กง่องแง่งอยู่เลย โดยส่วนตัวเราเป้นคนนิสัยงี่เง่า/เอาแต่ใจ/ชอบเอาชนะ/เถียง/ปากหมา พูดง่ายๆก็เหี้_ ค่ะ
คบกันปีเเรกเราเอาแต่มากจนทำให้พี่เขาต้องออกจากงานเพื่อกลับมาดูเเลเรา(คือช่วงนั้นเราซี่โครงหักค่ะเเล้วก็ปวดท้องรุนเเรง) พอพี่เขามาอยู่กับเราเขาก็ดูแลทุกอย่างย้ำว่าทุกอย่างจริงๆ เเล้วพ่อเเม่เขาก็มาหมั้นหมายไว้เพราะอยู่ด้วยกันเเล้วเราจะได้ไม่น่าเกลียด ช่วงนี้มันยังไม่หนักมากนิสัยเรา
มาปีที่2 เราอยู่ด้วยกันทุกวันนะ เราไม่ยอมให้พี่เขาไปทำงานหรือห่างจากตัวเราเลยเพราะเรากลัวพี่เขาจะมีคนอื่น เราไปเรียนก็ให้พี่เขาไปรับไปส่งตลอด เเล้วก็เริ่มทะเลาะกันทุกวัน พีคสุดคือพี่เขาไปหาเพื่อนเเล้วเพื่อนก็ให้ยกเหล้าสักแก้วเราอารมณ์แบบงี่เง่าสุดๆ(ทำไมต้องกินงั้นงี้ไม่เข้าใจเลย)เราก็โยนรองเท้าใส่เลยตอนที่เขากำลังจะยกแก้ว พี่เขาก็ไม่พอใจมากเพราะทำต่อหน้าเพื่อน(ตอนนั้นเราคิดว่าเราถูกต้องนะ)กลับมาคุยกันอยู่บ้านก็ดีกันให้อภัยเรา ช่วงท้ายปีมาพี่เขาก็กลับบ้านไปขับรถเกี่ยวตามกิจการของบ้านพี่เขาเลย เราก็สนุกไปเเบบไม่ได้คิดคือเรามีกิ๊กพี่เขาก็ส่งเงินให้เราเรียนซื้อของให้เเต่เราแอบไปมีกิ๊ก(เลวเนอะ)พี่เขาก็จับไม่ได้นะ แต่เรากลับไปงี่เง่าเอาแต่ใจหาเรื่องว่าพี่เขามีกิ๊กมีคนอื่น(ตัวเองทำผิดเเล้วกลัวคนอื่นเป็น) ทุกครั้งที่ทะเลาะกันพี่เขาจจะยอมเราตลอด ถ้าเขางอนพอเราไปง้อเเล้วเขาไม่หายเราก้จะกลับมางอนเองเเล้วพี่เขาก็ต้องยอมประมาณนี้
มาปีที่3 เราก้กำลังจะเรียนจบม.ปลายล่ะ เเต่เรากลับเกิดอุบัติเหตุล้มหัวฟาดพื้นอาการหนักถึงขั้นความทรงจำหายไปบางช่วงเวลาเเล้วเราก็จำพี่เขาไม่ได้เลยจำคนรอบข้างไม่ได้ หมอก็รักษาอยู่สี่ห้าเดือนเพื่อฟื้นฟูความทรงจำ(หมอจิตเวชคนที่รักษาใจดีมาก) ตลอดเวลาที่เราป่วยพี่เขาไม่เคยทิ้งเราไปไหนเลยทั้งๆที่มันเป็นช่วงที่เเย่ที่สุดในชีวิค เราทั้งด่าทั้งตีทั้งจะฆ่าตัวตายเพราะเรากดดันตัวเองมาก(แต่พี่เขาพาเราผ่านมาได้)จนเราหายดี (เรื่องเรียนก้อาจารย์ช่วยๆกันเราเลยจบมาได้เพราะเหลือเเค่ไม่กี่เดือน) เราหายเเล้วก็ทำนิสัยเดิมเลยค่ะมีกีกด้วยนะจนจะเลิกกันเลยค่ะเเต่ก็ไม่ได้เลิกเพราะพี่เขารักเรามากให้อภัยได้
มาปีที่4 ก้ทะเลากันทุกวันทะเลาะหนักมาตลอดเพราะเราต้องการเอาชนะทุกเรื่อง จนวันที่พี่เขาต้องลงไปภาคใต้ไปทำงานต้องห่างกัน3เดือน เราคิดถึงมากพี่เขาก้คิดถึงคือโทรทุกวัน(จนมันทำให้รู้เลยว่าเรารักกันมากเเล้วก้ขาดดกันไม่ได้) แต่เเมวไม่อยู่หนูอย่างเราก็ร่าเริง เที่ยวกินเหล้าทุกวันมีผู้ชายเขามาตลอด(เหี้_มากสาระเลว) จนพีคคือเราไปสักลายซึ่งพี่เขาไม่ชอบมากถึงมากที่ที่สุดเเต่พี่เขาก็ให้อภัยเราเเล้วก็ผ่านมาได้ ช่วงปีนี่เราเปลี่ยนนิสัยให้ดีขึ้นกว่าเดิมได้ระดับนึงเพราะปกติเราจะเป้นคนโทรจิกเวลาพี่เขากัลบ้านหรือไปหาเพื่อนเราเริ่มปรับตัวเองให้เป้นคนงี่เง่าน้อยลงเเล้วความรักมันดีขึ้นมากจริงๆนะ
แต่มันก็ยังไม่จบเข้าปีที่ห้า เเต่งงานค่ะ เรากับพี่เขาเเต่งงานกันเหมือนจะแฮปปี้นะคะเเต่ไม่เลย ทุกอย่างมันกลายเป็นว่ายิ่งเราสนิทกันมากขึ้นเรายิ่งให้เกรียติกันน้อยลง เเต่ไม่ค่อยทะเลาะกันเเล้วนะเต่ความไม่ทะเลาะกันบ่อยนี่แหละค่ะมันน่ากลัว พอทะเลาะกันเเล้วทะเลาะหนักมากจนเเยกกันอยู่เลยค่ะ พี่เขาก้กลับไปอยู่บ้านเขาเราก็อยู่บ้านเรา 2เดือนกว่าที่เเยกกัน ที่กลับมาอยู่ด้วยกันได้ในทุกครั้งคือพี่เขาจะบอกตลอดว่าขาดเราไม่ได้มันผูกพันธ์มากพี่เขาทนอยู่กับเราเพราะรักเรามาก ทั้งๆที่มีผู้หญิงคนใหม่เข้าหาเขาตอนที่เเยกกันเขาก็ไม่สนใจ กลับมาเราก็เข้าใจเข้ามากขึ้นค่ะเราก็ดีขึ้นเวลาทะเลาะก็จะใช้เหตุผลมากขึ้นเเต่มันก็ได้เเค่สักพักค่ะสุดท้ายเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม(แย่มาก) เราสังเกตได้ถึงความรู้สึกพี่เขาว่าทนมากๆ ความจริงเราเข้าใจพี่เขาทุกเรื่องนะเเต่เราไม่เอาจุดนี้ออกมาใช้ เราเลือกเอาจุดไม่ดีออกมาใช้เเล้วมันก็ทำร้ายพี่เขา
เเละปีที่6ย่างปีที่7 เรานอกใจพี่เขาอีกเเล้วที่เเย่กว่านั้นคือเราเเอบไปกุ๊กกิ๊กกับน้องชายในกลุ่มของพี่เขาเเต่พี่เขาก็ให้อภัยอีกครั้ง เเล้วเรากลายเป็นคนที่ไม่ดีมากเพราะเราไม่ค่อยให้เกรียติพี่เขาเลยด่า/บ่นสาระพัด เเล้วทุกครั้งที่ทะเลาะเราก็จะขึ้นเสียงเเล้วแถเพื่อให้ตัวเองชนะทั้งที่เราเป็นคนผิดไม่มีการอ่อนข้อเลย เราว่าพี่เขาเสียใจมากนะกับเราเเล้วก็อยากเลิกกับเรามากแต่มันติดตรงที่เขารักเเละผูกพันธ์กับเรามาก เราไม่รู้จะทำยังไงเราแก้ไม่หายสักที ก่อนที่เราจะเสียพี่เขาไปเราอยากแก้นิสัยนี่มากเพราะเรารักพี่เขามากเเล้วก็อยากให้พี่เขาอยู่กับเราตลอดไป เราควรเริ่มที่อะไรก่อนดีค่ะ มันก็ไม่มีใครบังคับเรานะว่าเราต้องเเย่ เเต่ทำไมเราดีไม่ได้สักที หรือเราไม่เหมาะที่จะมีใคร หรือเราควรปล่อยพี่เขาไปดี
*เรื่องเราอาจจะดูไร้สาระนะ เเต่เราคิดมาตลอด2-3ปีเเล้ว
คบกับแฟนมา6ปี เราทำเเต่นิสัยเเย่ๆไม่เคยนิสัยดีขึ้นเลย เราควรทำไงดี? รู้สึกเกลียดตัวเองมาก
คือเรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนมา6ปีเเล้วค่ะ ตั้งเเต่สมัยเรายังเรียนอยู่มัธยม แฟนเราแก่กว่าเรา5ปี(เเละเขามีความเป้นผู้ใหญ่มาก) ต่างจากเราที่ยังเด็กง่องแง่งอยู่เลย โดยส่วนตัวเราเป้นคนนิสัยงี่เง่า/เอาแต่ใจ/ชอบเอาชนะ/เถียง/ปากหมา พูดง่ายๆก็เหี้_ ค่ะ
คบกันปีเเรกเราเอาแต่มากจนทำให้พี่เขาต้องออกจากงานเพื่อกลับมาดูเเลเรา(คือช่วงนั้นเราซี่โครงหักค่ะเเล้วก็ปวดท้องรุนเเรง) พอพี่เขามาอยู่กับเราเขาก็ดูแลทุกอย่างย้ำว่าทุกอย่างจริงๆ เเล้วพ่อเเม่เขาก็มาหมั้นหมายไว้เพราะอยู่ด้วยกันเเล้วเราจะได้ไม่น่าเกลียด ช่วงนี้มันยังไม่หนักมากนิสัยเรา
มาปีที่2 เราอยู่ด้วยกันทุกวันนะ เราไม่ยอมให้พี่เขาไปทำงานหรือห่างจากตัวเราเลยเพราะเรากลัวพี่เขาจะมีคนอื่น เราไปเรียนก็ให้พี่เขาไปรับไปส่งตลอด เเล้วก็เริ่มทะเลาะกันทุกวัน พีคสุดคือพี่เขาไปหาเพื่อนเเล้วเพื่อนก็ให้ยกเหล้าสักแก้วเราอารมณ์แบบงี่เง่าสุดๆ(ทำไมต้องกินงั้นงี้ไม่เข้าใจเลย)เราก็โยนรองเท้าใส่เลยตอนที่เขากำลังจะยกแก้ว พี่เขาก็ไม่พอใจมากเพราะทำต่อหน้าเพื่อน(ตอนนั้นเราคิดว่าเราถูกต้องนะ)กลับมาคุยกันอยู่บ้านก็ดีกันให้อภัยเรา ช่วงท้ายปีมาพี่เขาก็กลับบ้านไปขับรถเกี่ยวตามกิจการของบ้านพี่เขาเลย เราก็สนุกไปเเบบไม่ได้คิดคือเรามีกิ๊กพี่เขาก็ส่งเงินให้เราเรียนซื้อของให้เเต่เราแอบไปมีกิ๊ก(เลวเนอะ)พี่เขาก็จับไม่ได้นะ แต่เรากลับไปงี่เง่าเอาแต่ใจหาเรื่องว่าพี่เขามีกิ๊กมีคนอื่น(ตัวเองทำผิดเเล้วกลัวคนอื่นเป็น) ทุกครั้งที่ทะเลาะกันพี่เขาจจะยอมเราตลอด ถ้าเขางอนพอเราไปง้อเเล้วเขาไม่หายเราก้จะกลับมางอนเองเเล้วพี่เขาก็ต้องยอมประมาณนี้
มาปีที่3 เราก้กำลังจะเรียนจบม.ปลายล่ะ เเต่เรากลับเกิดอุบัติเหตุล้มหัวฟาดพื้นอาการหนักถึงขั้นความทรงจำหายไปบางช่วงเวลาเเล้วเราก็จำพี่เขาไม่ได้เลยจำคนรอบข้างไม่ได้ หมอก็รักษาอยู่สี่ห้าเดือนเพื่อฟื้นฟูความทรงจำ(หมอจิตเวชคนที่รักษาใจดีมาก) ตลอดเวลาที่เราป่วยพี่เขาไม่เคยทิ้งเราไปไหนเลยทั้งๆที่มันเป็นช่วงที่เเย่ที่สุดในชีวิค เราทั้งด่าทั้งตีทั้งจะฆ่าตัวตายเพราะเรากดดันตัวเองมาก(แต่พี่เขาพาเราผ่านมาได้)จนเราหายดี (เรื่องเรียนก้อาจารย์ช่วยๆกันเราเลยจบมาได้เพราะเหลือเเค่ไม่กี่เดือน) เราหายเเล้วก็ทำนิสัยเดิมเลยค่ะมีกีกด้วยนะจนจะเลิกกันเลยค่ะเเต่ก็ไม่ได้เลิกเพราะพี่เขารักเรามากให้อภัยได้
มาปีที่4 ก้ทะเลากันทุกวันทะเลาะหนักมาตลอดเพราะเราต้องการเอาชนะทุกเรื่อง จนวันที่พี่เขาต้องลงไปภาคใต้ไปทำงานต้องห่างกัน3เดือน เราคิดถึงมากพี่เขาก้คิดถึงคือโทรทุกวัน(จนมันทำให้รู้เลยว่าเรารักกันมากเเล้วก้ขาดดกันไม่ได้) แต่เเมวไม่อยู่หนูอย่างเราก็ร่าเริง เที่ยวกินเหล้าทุกวันมีผู้ชายเขามาตลอด(เหี้_มากสาระเลว) จนพีคคือเราไปสักลายซึ่งพี่เขาไม่ชอบมากถึงมากที่ที่สุดเเต่พี่เขาก็ให้อภัยเราเเล้วก็ผ่านมาได้ ช่วงปีนี่เราเปลี่ยนนิสัยให้ดีขึ้นกว่าเดิมได้ระดับนึงเพราะปกติเราจะเป้นคนโทรจิกเวลาพี่เขากัลบ้านหรือไปหาเพื่อนเราเริ่มปรับตัวเองให้เป้นคนงี่เง่าน้อยลงเเล้วความรักมันดีขึ้นมากจริงๆนะ
แต่มันก็ยังไม่จบเข้าปีที่ห้า เเต่งงานค่ะ เรากับพี่เขาเเต่งงานกันเหมือนจะแฮปปี้นะคะเเต่ไม่เลย ทุกอย่างมันกลายเป็นว่ายิ่งเราสนิทกันมากขึ้นเรายิ่งให้เกรียติกันน้อยลง เเต่ไม่ค่อยทะเลาะกันเเล้วนะเต่ความไม่ทะเลาะกันบ่อยนี่แหละค่ะมันน่ากลัว พอทะเลาะกันเเล้วทะเลาะหนักมากจนเเยกกันอยู่เลยค่ะ พี่เขาก้กลับไปอยู่บ้านเขาเราก็อยู่บ้านเรา 2เดือนกว่าที่เเยกกัน ที่กลับมาอยู่ด้วยกันได้ในทุกครั้งคือพี่เขาจะบอกตลอดว่าขาดเราไม่ได้มันผูกพันธ์มากพี่เขาทนอยู่กับเราเพราะรักเรามาก ทั้งๆที่มีผู้หญิงคนใหม่เข้าหาเขาตอนที่เเยกกันเขาก็ไม่สนใจ กลับมาเราก็เข้าใจเข้ามากขึ้นค่ะเราก็ดีขึ้นเวลาทะเลาะก็จะใช้เหตุผลมากขึ้นเเต่มันก็ได้เเค่สักพักค่ะสุดท้ายเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม(แย่มาก) เราสังเกตได้ถึงความรู้สึกพี่เขาว่าทนมากๆ ความจริงเราเข้าใจพี่เขาทุกเรื่องนะเเต่เราไม่เอาจุดนี้ออกมาใช้ เราเลือกเอาจุดไม่ดีออกมาใช้เเล้วมันก็ทำร้ายพี่เขา
เเละปีที่6ย่างปีที่7 เรานอกใจพี่เขาอีกเเล้วที่เเย่กว่านั้นคือเราเเอบไปกุ๊กกิ๊กกับน้องชายในกลุ่มของพี่เขาเเต่พี่เขาก็ให้อภัยอีกครั้ง เเล้วเรากลายเป็นคนที่ไม่ดีมากเพราะเราไม่ค่อยให้เกรียติพี่เขาเลยด่า/บ่นสาระพัด เเล้วทุกครั้งที่ทะเลาะเราก็จะขึ้นเสียงเเล้วแถเพื่อให้ตัวเองชนะทั้งที่เราเป็นคนผิดไม่มีการอ่อนข้อเลย เราว่าพี่เขาเสียใจมากนะกับเราเเล้วก็อยากเลิกกับเรามากแต่มันติดตรงที่เขารักเเละผูกพันธ์กับเรามาก เราไม่รู้จะทำยังไงเราแก้ไม่หายสักที ก่อนที่เราจะเสียพี่เขาไปเราอยากแก้นิสัยนี่มากเพราะเรารักพี่เขามากเเล้วก็อยากให้พี่เขาอยู่กับเราตลอดไป เราควรเริ่มที่อะไรก่อนดีค่ะ มันก็ไม่มีใครบังคับเรานะว่าเราต้องเเย่ เเต่ทำไมเราดีไม่ได้สักที หรือเราไม่เหมาะที่จะมีใคร หรือเราควรปล่อยพี่เขาไปดี
*เรื่องเราอาจจะดูไร้สาระนะ เเต่เราคิดมาตลอด2-3ปีเเล้ว