สวัสดีครับทุกคน
ผมจบมาเกือบ 2 ปีแล้วครับ ตามประสาเด็กจบใหม่เราหางานที่พอจะหาได้ตอนนั้นก่อน
ซึ่งผมจบจากรัฐศาสตร์ครับ สาขาที่ตรงที่สุดก็ไม่พ้นราชการต่างๆ
ผมก็เหมือนกับคนทั่วไปครับ เข้าสู่ระบบ สอบแข่งขัน ก.พ. ภาค ก. ภาค ข. ผมก็สอบมาหมด
จนได้ที่ที่นึง เป็นกระทรวงที่ค่อนข้างโอเค แม่ผมก็แฮปปี้
(อ่อ ลืมบอก ผมอยู่กับแม่กับน้องครับ คุณพ่อแยกทางกันครับ)
ผมก็ทำมาได้โอเคประมาณ 6 - 7 เดือนครับ
แต่สำหรับผมผมเบื่อครับ ด้วยความที่ไม่ได้ชอบงานด้านนี้ตั้งแต่ต้น
แค่ตรงกับวุฒิก็รีบๆสมัครไปก่อน
แต่ระหว่างทำงานผมรับงานฟรีแลนซ์ด้วยครับ รับทำกราฟิกพื้นฐานๆทั่วไป
ก็แบ่งเวลาทำได้ปกติ ไม่มีปัญหาอะไร
แต่ความรู้สึกที่แตกต่างก็เริ่มเกิดขึ้น เพราะผมชอบที่จะทำฟรีแลนซ์มากกว่า
ถึงขนาดไปดูคอร์สเรียนด้านกราฟิกเต็มตัว เพราะทำแล้วสนุก
ผมก็ทำทั้ง 2 อย่างคู่กันมาตลอด
จนสุดท้ายผมเลือกที่จะบอกแม่ว่า ผมลาออกแล้วเดือนที่แล้ว
และตัดสินใจเรียนต่อด้านนี้จริงจัง พร้อมกับรับงานนอกไปด้วย
ซึ่งเท่าที่ผมคำนวณ ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรเรื่องเงิน ไม่ต้องรบกวนที่บ้าน
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ผมกับแม่ทะเลาะกันหนักมาก แม่ขุดเรื่องเก่าๆมาพูด
ว่าผมไม่เอาไหนอีกแล้ว เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็กๆ นิดๆหน่อยๆ ผมก็เลิก ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
ผมโกรธมาก เพราะผมรู้สึกว่าที่ผมทำทุกอย่าง ผมไม่ได้เห็นแก่ตัวนะ
ที่ผมสอบราชการก็เพราะแม่แนะนำ ผมเรียนรัฐศาสตร์ก็เพราะแม่แนะนำ
ผมตามใจแม่มาตลอด ทำไมผมเจออะไรที่ผมชอบแล้วผมจะเลือกบ้างไม่ได้
เราทะเลาะกันหนักมาก เป็นเวลาหลายเดือนที่เรามองหน้ากันไม่ติด
ล่าสุด ผมตัดสินใจบอกแม่ว่าจะแยกออกมาอยู่คนเดียว
ดูหอไว้แล้ว ไม่แพง จัดการตัวเองได้
แม่ก็ขุดเรื่องเดิมมาว่าอีกว่า ขนาดทุกวันนี้ยังไม่งานเป็นที่เป็นทาง
อยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกัน จะได้รู้ว่างานประจำดีกว่าอะไรที่มันไม่แน่นอน
ผมแค่ไม่เข้าใจว่า แม่เค้าจะโมโหอะไร?
ผมแค่คิดว่า ผมทำทุกอย่างด้วยการคิดที่ดีแล้ว ถ้าผมฝืนทำราชการต่อไป
ความสุขระยะยาวของผมก็คงต้องหายไป ปิดโอกาสที่ตัวเองจะไปเจออะไรใหม่ๆ
ผมเข้าใจความคาดหวังของแม่นะครับ
แต่สำหรับตอนนี้ผมใช้เหตุผลก็แล้ว ใช้เวลาก็แล้ว
ผมแค่ไม่รู้แล้วครับว่าต้องเข้าหาแม่ยังไง เพราะอะไรผู้ใหญ่เค้าถึงต้องโกรธเราขนาดนี้ด้วยเหรอครับ?
ใครมีเคสใกล้เคียงกัน รบกวนแชร์วิธีคุยกับแม่หน่อยนะครับ
ผมพยายามแล้วจริงๆครับ ไม่อยากให้ปัญหามันยาวนานไปกว่านี้เลยครับ
จริงๆ ตอนนี้ก็ไม่สบายใจเท่าไหร่ครับ
แม่ไม่คุยกับผมเกือบปี เพราะผมลาออกจากราชการ มาทำฟรีแลนซ์
ผมจบมาเกือบ 2 ปีแล้วครับ ตามประสาเด็กจบใหม่เราหางานที่พอจะหาได้ตอนนั้นก่อน
ซึ่งผมจบจากรัฐศาสตร์ครับ สาขาที่ตรงที่สุดก็ไม่พ้นราชการต่างๆ
ผมก็เหมือนกับคนทั่วไปครับ เข้าสู่ระบบ สอบแข่งขัน ก.พ. ภาค ก. ภาค ข. ผมก็สอบมาหมด
จนได้ที่ที่นึง เป็นกระทรวงที่ค่อนข้างโอเค แม่ผมก็แฮปปี้
(อ่อ ลืมบอก ผมอยู่กับแม่กับน้องครับ คุณพ่อแยกทางกันครับ)
ผมก็ทำมาได้โอเคประมาณ 6 - 7 เดือนครับ
แต่สำหรับผมผมเบื่อครับ ด้วยความที่ไม่ได้ชอบงานด้านนี้ตั้งแต่ต้น
แค่ตรงกับวุฒิก็รีบๆสมัครไปก่อน
แต่ระหว่างทำงานผมรับงานฟรีแลนซ์ด้วยครับ รับทำกราฟิกพื้นฐานๆทั่วไป
ก็แบ่งเวลาทำได้ปกติ ไม่มีปัญหาอะไร
แต่ความรู้สึกที่แตกต่างก็เริ่มเกิดขึ้น เพราะผมชอบที่จะทำฟรีแลนซ์มากกว่า
ถึงขนาดไปดูคอร์สเรียนด้านกราฟิกเต็มตัว เพราะทำแล้วสนุก
ผมก็ทำทั้ง 2 อย่างคู่กันมาตลอด
จนสุดท้ายผมเลือกที่จะบอกแม่ว่า ผมลาออกแล้วเดือนที่แล้ว
และตัดสินใจเรียนต่อด้านนี้จริงจัง พร้อมกับรับงานนอกไปด้วย
ซึ่งเท่าที่ผมคำนวณ ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรเรื่องเงิน ไม่ต้องรบกวนที่บ้าน
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ผมกับแม่ทะเลาะกันหนักมาก แม่ขุดเรื่องเก่าๆมาพูด
ว่าผมไม่เอาไหนอีกแล้ว เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็กๆ นิดๆหน่อยๆ ผมก็เลิก ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
ผมโกรธมาก เพราะผมรู้สึกว่าที่ผมทำทุกอย่าง ผมไม่ได้เห็นแก่ตัวนะ
ที่ผมสอบราชการก็เพราะแม่แนะนำ ผมเรียนรัฐศาสตร์ก็เพราะแม่แนะนำ
ผมตามใจแม่มาตลอด ทำไมผมเจออะไรที่ผมชอบแล้วผมจะเลือกบ้างไม่ได้
เราทะเลาะกันหนักมาก เป็นเวลาหลายเดือนที่เรามองหน้ากันไม่ติด
ล่าสุด ผมตัดสินใจบอกแม่ว่าจะแยกออกมาอยู่คนเดียว
ดูหอไว้แล้ว ไม่แพง จัดการตัวเองได้
แม่ก็ขุดเรื่องเดิมมาว่าอีกว่า ขนาดทุกวันนี้ยังไม่งานเป็นที่เป็นทาง
อยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกัน จะได้รู้ว่างานประจำดีกว่าอะไรที่มันไม่แน่นอน
ผมแค่ไม่เข้าใจว่า แม่เค้าจะโมโหอะไร?
ผมแค่คิดว่า ผมทำทุกอย่างด้วยการคิดที่ดีแล้ว ถ้าผมฝืนทำราชการต่อไป
ความสุขระยะยาวของผมก็คงต้องหายไป ปิดโอกาสที่ตัวเองจะไปเจออะไรใหม่ๆ
ผมเข้าใจความคาดหวังของแม่นะครับ
แต่สำหรับตอนนี้ผมใช้เหตุผลก็แล้ว ใช้เวลาก็แล้ว
ผมแค่ไม่รู้แล้วครับว่าต้องเข้าหาแม่ยังไง เพราะอะไรผู้ใหญ่เค้าถึงต้องโกรธเราขนาดนี้ด้วยเหรอครับ?
ใครมีเคสใกล้เคียงกัน รบกวนแชร์วิธีคุยกับแม่หน่อยนะครับ
ผมพยายามแล้วจริงๆครับ ไม่อยากให้ปัญหามันยาวนานไปกว่านี้เลยครับ
จริงๆ ตอนนี้ก็ไม่สบายใจเท่าไหร่ครับ