สวัสดีค่ะ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นและเป็นเรื่องส่วนตัวที่แก้ไม่หายสักที
เรารู้สึกไม่ชอบหน้าตัวเองเหมือนกันตอนส่องกระจก ไม่ใช่ว่ามันไม่สวยหรอกค่ะแต่มันดูบึ้งบูดเหมือนไปโกรธใครมา
เวลายิ้มนี่ยิ่งแล้วใหญ่เหมือนคนเฟคยิ้มเลยค่ะ ประมาณไม่ค่อยเต็มใจอยากจะยิ้มสักเท่าไหร่
แล้วเราเป็นคนตาโตตาดุ เวลามองใครก็จะไม่ค่อยมีคนเข้าใกล้
เรื่องนิสัยของเราที่ไปถามเพื่อนๆ มา ทุกคนก็จะบอกกับเราตลอดว่าเราก็ร่าเริง สนุกสนาน เป็นคนที่ชอบทำให้บรรยากาศครึกครื้นตลอดเวลา
แต่ถ้าถามถึงความรู้สึกแรกที่เจอเรา ก็จะตอบเหมือนกันหมดว่ากลัวตาเรา เวลาเรมองเขาเขาจะไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้
เราเคยลองใส่คอนแทคเลนส์ค่ะ หาสีที่ช่วยปรับตาให้อ่อนลง เเล้วก็เลือกใส่แบบที่ไม่ทำให้ตาโตขึ้นกว่าเดิม
เราก็รู้สึกโอเคกว่าเก่า แต่ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่เพราะเพิ่งเคยใส่ครั้งแรกในชีวิตมันจะรู้สึกเคืองตา เจ็บๆ เลยเลิกใส่ไป
เราพยายามยิ้มทั้งวันจนคนหาว่าบ้ามาแล้วด้วยครั้งหนึ่ง
ใครพอจะมีวิธีหรือความเห็นอะไรมาช่วยปรับบ้างมั้ยคะ ตอนนี้อยากได้คำแนะนำมากค่ะ
หน้าตาไม่เอาใคร ต้องแก้ยังไงเหรอคะ?
เรารู้สึกไม่ชอบหน้าตัวเองเหมือนกันตอนส่องกระจก ไม่ใช่ว่ามันไม่สวยหรอกค่ะแต่มันดูบึ้งบูดเหมือนไปโกรธใครมา
เวลายิ้มนี่ยิ่งแล้วใหญ่เหมือนคนเฟคยิ้มเลยค่ะ ประมาณไม่ค่อยเต็มใจอยากจะยิ้มสักเท่าไหร่
แล้วเราเป็นคนตาโตตาดุ เวลามองใครก็จะไม่ค่อยมีคนเข้าใกล้
เรื่องนิสัยของเราที่ไปถามเพื่อนๆ มา ทุกคนก็จะบอกกับเราตลอดว่าเราก็ร่าเริง สนุกสนาน เป็นคนที่ชอบทำให้บรรยากาศครึกครื้นตลอดเวลา
แต่ถ้าถามถึงความรู้สึกแรกที่เจอเรา ก็จะตอบเหมือนกันหมดว่ากลัวตาเรา เวลาเรมองเขาเขาจะไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้
เราเคยลองใส่คอนแทคเลนส์ค่ะ หาสีที่ช่วยปรับตาให้อ่อนลง เเล้วก็เลือกใส่แบบที่ไม่ทำให้ตาโตขึ้นกว่าเดิม
เราก็รู้สึกโอเคกว่าเก่า แต่ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่เพราะเพิ่งเคยใส่ครั้งแรกในชีวิตมันจะรู้สึกเคืองตา เจ็บๆ เลยเลิกใส่ไป
เราพยายามยิ้มทั้งวันจนคนหาว่าบ้ามาแล้วด้วยครั้งหนึ่ง
ใครพอจะมีวิธีหรือความเห็นอะไรมาช่วยปรับบ้างมั้ยคะ ตอนนี้อยากได้คำแนะนำมากค่ะ