ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกันใช่มั้ย บางคนพร้อมจะเสียเงินให้กับบางสิ่ง แต่จะไม่ยอมเสียเงินให้กับอีกสิ่งหนึ่งเลย

ผมมีเพื่อนคนหนึ่งที่เขาชอบซื้อพวกของแบรนด์เนม ของหรู ๆ แพง ๆ แบบเป็นหลักพันหลักหมื่น แต่ในขณะที่เรื่องอาหารการกิน พอเขาเห็นผมจะกินพวกยาโยอิบ้าง เคเอฟซีบ้าง เขาทำหน้าตกใจเลย เหมือนว่าทำไมกินของแพง ๆ ทั้ง ๆ ที่ค่าอาหารพวกนั้นบางทียังไม่ถึงครึ่งของแบรนด์เนมที่เขาซื้อเลยด้วยซ้ำ

ของแบบนี้มันอยู่ที่ความสุขของแต่ละคนใช่มั้ยครับ อย่างผมไม่ได้ชอบพวกของแบรนด์เนม ผมเองก็ไม่มีใจ ไม่มีความทุ่มพอที่จะซื้อของพวกนั้น และรู้สึกว่ามันแพง แต่ความสุขของผมอยู่ที่การกิน และราคาของร้านที่ผมยกมามันก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ผมรับได้ จ่ายได้ หรือผมชอบอ่านหนังสือด้วย บางทีเจอหนังสือแพง ๆ แต่เนื้อหามันชวนอ่านมาก ๆ ผมก็ยอมที่จะซื้อมา ในขณะที่ของบางอย่างผมอาจจะต้องคิดแล้วคิดอีกกว่าจะซื้อมา