คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 6
เมื่อความต้องการของ 2 ฝ่ายไม่พอดีกัน ถ้ามองง่าย ๆ วิธีแก้ปัญหาก็แค่บาลานซ์ให้พอดีกัน คนหนึ่งลดอีกคนหนึ่งเพิ่ม แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้วมันไม่ใช่ว่าจะสามารถทำได้สำเร็จทุกเรื่องอ่ะครับ เรื่องเพศไม่ใช่แค่เรื่องของเหตุผลเหมือนงานบ้าน ไม่ใช่แค่บอกว่า "ตัวมาช่วยเค้าทำหน่อยสิ เค้าเหนื่อย" แล้วเรื่องจะจบ แต่เป็นเรื่องที่ต้องใช้แรงขับทางเพศด้วยครับ ซึ่งมันเป็นเรื่องของจิตใจ เป็นเรื่องของสัญชาตญาณเลยครับ
บังคับกันไม่ได้หรือถ้าได้ก็ไม่ตลอดอย่างที่คุณเห็นนั่นแหละ...
ผมก็เป็นคนหนึ่งครับที่แรงขับทางเพศต่ำมาก แต่ก็ไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยเลย เพราะรู้ดีว่ามันจะเป็นปัญหาในระยะยาว หลายครั้งเวลาที่จะมีอะไรกับแฟน ผมต้องพยายามบิ้ลท์อารมณ์ตัวเองอย่างมากเลย แต่นั่นคือการที่ผมต้องฝืนตัวเองอย่างมากเหมือนกัน แทนที่จะมีความสุขกันทั้ง 2 ฝ่าย
แต่กลายเป็นตัวผมเองที่ความสุขติดลบ มันเลยยิ่งทำให้ไม่อยากทำเรื่องอย่างว่ามากขึ้นไปอีกอ่ะครับ ผมก็ฝืนได้ไม่นานเหมือนแฟนคุณแหละ คำถามที่ผมถามตัวเองคือ "เราจะฝืนตัวเองเพื่อความสุขของเขาได้นานแค่ไหน?", "ตัวเราจะยอมทุกข์เพื่อความสุขของเขาได้นานแค่ไหน?" ทุกครั้งที่มีอะไรกันมันสร้างบาดแผลให้จิตใจได้อย่างที่ใคร ๆ คิดไม่ถึงเลยนะครับ ไม่ใช่เรื่องที่ฝืนใจกันได้แล้วจะจบแบบสวยงามเลย...
ผมบอกเลยว่าสุดท้ายแล้วคนที่จะมีน้ำตาแทนคุณคือแฟนของคุณครับ ถ้าปัญหามันใหญ่จริงและปรับเข้าหากันไม่ได้ ท้ายที่สุดถ้าคุณไม่ทิ้งเขา เขาก็จะทิ้งคุณไปเองครับ ไม่มีใครบอกได้จริง ๆ หรอกครับว่าต้องปรับเข้าหากันยังไง เพราะไม่มีใครเหมือนใคร และก็อย่างที่บอกอ่ะครับว่าไม่ใช่ปรับแล้วจะสำเร็จทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเพศที่ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ความเป็นเหตุเป็นผลอย่างเดียว...
ความรักมันจะอยู่แค่ในที่ ๆ เหมาะสมกับมันเท่านั้นแหละครับ มันเลยมีบททดสอบอยู่เสมอว่า "รัก" ที่พูดนั้นน่ะคือ "รักเขา" หรือ "รักตัวเอง" รักเขามากเกินไปก็ทุกข์ รักตัวเองมากเกินไปก็เห็นแก่ตัว คุณรักเขามากพอที่จะปัดความทุกข์ของตัวเองไปให้เขาแบกรับไหมครับ? เขารักคุณน้อยเกินไปที่จะร่วมแบกรับความทุกข์ของคุณไหมครับ? คุณ 2 คนร่วมจัดการปัญหาของกันและกันได้ไหมครับ? ถ้าจัดการปัญหาไม่ได้ สุดท้ายก็เหมือนผมแหละครับ จะมีคนหนึ่งที่ถูกทิ้ง...
บังคับกันไม่ได้หรือถ้าได้ก็ไม่ตลอดอย่างที่คุณเห็นนั่นแหละ...
ผมก็เป็นคนหนึ่งครับที่แรงขับทางเพศต่ำมาก แต่ก็ไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยเลย เพราะรู้ดีว่ามันจะเป็นปัญหาในระยะยาว หลายครั้งเวลาที่จะมีอะไรกับแฟน ผมต้องพยายามบิ้ลท์อารมณ์ตัวเองอย่างมากเลย แต่นั่นคือการที่ผมต้องฝืนตัวเองอย่างมากเหมือนกัน แทนที่จะมีความสุขกันทั้ง 2 ฝ่าย
แต่กลายเป็นตัวผมเองที่ความสุขติดลบ มันเลยยิ่งทำให้ไม่อยากทำเรื่องอย่างว่ามากขึ้นไปอีกอ่ะครับ ผมก็ฝืนได้ไม่นานเหมือนแฟนคุณแหละ คำถามที่ผมถามตัวเองคือ "เราจะฝืนตัวเองเพื่อความสุขของเขาได้นานแค่ไหน?", "ตัวเราจะยอมทุกข์เพื่อความสุขของเขาได้นานแค่ไหน?" ทุกครั้งที่มีอะไรกันมันสร้างบาดแผลให้จิตใจได้อย่างที่ใคร ๆ คิดไม่ถึงเลยนะครับ ไม่ใช่เรื่องที่ฝืนใจกันได้แล้วจะจบแบบสวยงามเลย...
ผมบอกเลยว่าสุดท้ายแล้วคนที่จะมีน้ำตาแทนคุณคือแฟนของคุณครับ ถ้าปัญหามันใหญ่จริงและปรับเข้าหากันไม่ได้ ท้ายที่สุดถ้าคุณไม่ทิ้งเขา เขาก็จะทิ้งคุณไปเองครับ ไม่มีใครบอกได้จริง ๆ หรอกครับว่าต้องปรับเข้าหากันยังไง เพราะไม่มีใครเหมือนใคร และก็อย่างที่บอกอ่ะครับว่าไม่ใช่ปรับแล้วจะสำเร็จทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเพศที่ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ความเป็นเหตุเป็นผลอย่างเดียว...
ความรักมันจะอยู่แค่ในที่ ๆ เหมาะสมกับมันเท่านั้นแหละครับ มันเลยมีบททดสอบอยู่เสมอว่า "รัก" ที่พูดนั้นน่ะคือ "รักเขา" หรือ "รักตัวเอง" รักเขามากเกินไปก็ทุกข์ รักตัวเองมากเกินไปก็เห็นแก่ตัว คุณรักเขามากพอที่จะปัดความทุกข์ของตัวเองไปให้เขาแบกรับไหมครับ? เขารักคุณน้อยเกินไปที่จะร่วมแบกรับความทุกข์ของคุณไหมครับ? คุณ 2 คนร่วมจัดการปัญหาของกันและกันได้ไหมครับ? ถ้าจัดการปัญหาไม่ได้ สุดท้ายก็เหมือนผมแหละครับ จะมีคนหนึ่งที่ถูกทิ้ง...
แสดงความคิดเห็น
แฟนไม่ทำการบ้าน พอได้มีโอกาสทำ ก็ไม่เต็มที่ (กระทู้ขอคำแนะนำ)
ผมกับแฟนอายุยี่สิบต้นๆครับ อยู่ในช่วงวัยทำงานแล้ว ผมกับแฟนคบกันและอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย ปัญหาที่ผมเจอมาตลอดคือ เขาจะเป็นคนไม่ค่อย ดูดดื่มครับ ไม่เริ่มก่อน ไม่เร้าใจ มาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ ยิ่งช่วงหลังๆยิ่งแย่กว่าเดิมครับ .... คือผมขออนุญาตขยายความและนิยามเพิ่มเติมนะครับ ว่า ดูดดื่ม หรือ เร้าใจของผมหมายถึงอะไร [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คือ ผมก็พยายามจะไม่คิดอะไรมากนะครับ คิดว่าเขาคงเหนื่อยหรือเขาไม่มีอารมณ์จริงๆ และไม่รบเร้าอะไรเขามากเลยครับ กลัวเขารำคาญ (เขาเคยบอกว่าผมหมกมุ่น ทั้งๆที่ผมกับเขาไม่มีอะไรกันเลยมากกว่า 4 เดือน ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันทุกวันนะครับ) [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
มีคืนนึงคือผมถึงขั้นน้ำตาตก ต่อหน้าเขา เหมือนกับ ผมทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาก็บอกว่าเขาพยายามแล้ว ที่เขาดูแลผมทุกวันนี้มันยังดีไม่พออีกหรอ? (เขาเป็นคนที่ดูแลผมดีมากครับ เรื่องอาหาร เรื่องสุขภาพ เรื่องความเป็นอยู่ แต่ผมก็ไม่ได้ให้เขาทำคนเดียวนะครับ ก็ช่วยๆกัน แต่ถ้าเทียบกับแฟนที่ผ่านมา ผมพูดได้เลยว่า คนนี้เขาดูแลคนดีมากจริงๆ) คืนนั้นเราก็จับเข่าคุยกันครับ แต่แล้วก็คิดว่ามันจะดีขึ้นใช่ไหมครับ ไม่ครับ ไม่กี่เดือนก็เหมือนเดิมครับ
ผมอยากจะมีความสุขในเรื่องนี้กับเขาครับ เพราะผมไม่ต้องการให้ตัวเองต้องมาหาเศษหาเลยเอาข้างนอก ผมไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว และ ไม่อยากให้เขาเสียใจกับเรื่องแบบนี้ แล้วผมก็อึดอัดจริงๆ ไม่รู้จะปรึกษาใคร ถามเพื่อน ก็ให้โหลดแอฟอย่างเดียวเลย หรือไม่ก็ให้ปล่อยวาง
ผมไม่อยากจะต้องเลือกที่จะอยู่กับสภาวะแบบนี้ไปตลอดครับ แค่นึกแล้วมันก็รู้สึกเศร้าแปลกๆ ใครพอเคยเจอประมาณนี้บ้างไหมครับ แล้วผ่านเรื่องแบบนี้อย่างมีความสุขยังไงหรอครับ?
ปล. ช ช นะครับ
ปล2. ผมเป็นฝ่ายกระทำ
ปล3. อันนี้ซีเรียสจริงจังนะครับ TT