สวัสดีค่ะ เราชื่อณดา เรียกดา หรือ ณ(นะ) ตามสะดวกจ้าา
เรื่องก็คือเมื่อวันที่ 12 เราเอาแพทเทิร์นพร้อมผ้าไปให้ร้านเย็บผ้าแถวบ้านทำ แต่ไม่มีใครรับทำ เราเลยต้องมาตลาดรังสิต(เพื่อนก็แนะนำร้านเย็บผ้าแถวตลาดรังสิตที่ราคาพอๆกับร้านที่เราไปส่งเย็บ แต่คุณภาพค่อนข้างสมราคานิดนึง แต่เราหาร้านนั้นไม่เจอ เลยไปหาร้านอื่น) เลยเอาไปให้ป้าร้านพงค์ภรณ์ที่ตลาดรังสิตตัด เป็นชุดเดรสสั้น รีโปรดักส์ของแบรนด์ๆนึง เพื่อเอาไปถ่ายแบบส่งอาจารย์(เราเรียนแฟชั่นอยู่ปี 2 กำลังขึ้นปี 3)ก็อธิบายว่าผ้าไหนตัดไว้ตรงไหน แล้วบอกเขาอะว่าจะเอาตอนเที่ยงวันอาทิตย์ไรงี้ แล้วเราก็ไปทำงานวิชาอื่นต่อ พอถึงวันอาทิตย์ ป้าเขาก็โทรมาตอน6 โมง ซึ่งเราทำงานเพิ่งสลบไปตอนตี 5 เลยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ตื่นมาอีกทีตอน 7 โมง เห็นป้าโทรมาก็เลยโทรกลับคิดว่าแบบเออผ้าเสร็จแล้วน้าา มาเอาได้เลย แบบนี้ แต่เปล่าค่ะ นางบอกงงแพทเทิร์นว่าชิ้นไหนต่อกับชิ้นไหน ยังไม่เสร็จ(เราเขียนไว้บนแพทเทิร์นแล้วนะ ว่าชิ้นไหนคืออะไร เป็นภาษาไทย)เราแบบหื้ออ!!? แต่ไม่เป็นไร เราคงบอกไม่ละเอียดเอง ก็เลยอธิบายอีกทีทางโทรศัพท์ เขาก็เคๆเข้าใจแล้ว เสร็จปั๊บเราก็เตรียมตัวไปทำธุระที่มหาลัยแล้วก็จะเลยไปรับเสื้อ ตอนเที่ยงเราก็โทรไปหาเขาถามความคืบหน้า เขาก็บอกเข้ามาเอาตอนบ่ายๆได้ไหมลูกก เราก็เคๆคะ เพราะเราก็ยังไม่เสร็จธุระที่มอเหมือนกัน พอบ่ายโมงเกือบบ่าย 2 เราก็โทรไปถามเขาอีกคะว่าถึงไหนแล้ว เขาก็บอกยังไม่เสร็จเลยลูกก มาเอาตอนบ่าย 3 ได้ไหม ตอนนั้นเราก็ของขึ้นนิดๆล่ะ แต่ก็ยังคิดอยู่นะว่า ตัวนี้เราเย็บเองใช้เวลาไป 2 วัน แต่ป้าน่าจะมืออาชีพ วันเดียวคงเสร็จ(เสื้อตัวนี้มีรายละเอียดที่ค่อนข้างทำยากอยู่นิดดนึง)แต่แบบเราไปอยู่กดดันให้เขาทำให้เสร็จไม่ได้ เพราะมีงานอื่นต้องทำอีก เราก็เลยบอกเขาว่า วันจันทร์ 6:30 น.เช้าเข้าไปเอาได้ไหม เพราะ 7 โมงเราต้องออกเดินทางไปสตูดิโอแถวรามอินทรา ซึ่งไกลพอควรแถมรถติดอีก เราก็เผื่อเวลาไปไรงี้ แต่พอเราไปถึง ปรากฎว่า ผ่ามม!!! นางยังเย็บไม่เสร็จจ้าา คือก่อนไปหานางอะ เราก็โทรหานางนะ ทั้งโทรไลน์ โทรธรรมดานางก็ไม่รับค่าา จิกแล้วจิกอีก พอถึงร้านนางบอก โอ้ มาแล้วหรอลูกก เดี๋ยวนะเดี๋ยวๆ ใกล้เสร็จล่ะๆ เราก็ยิ้มแต่ในใจนี่แบบ ใกล้เสร็จบ้านป้าหรอคะ ยังเย็บประกอบตัวเสื้ออยู่เลย!! เราแบบยืนกดดันนาง ทั้งช่วยนาง เพราะเราต้องไปให้ทันนางแบบ 10 โมง ตอนนั้นเราเหมือนระเบิดเวลาอะ ยิ่งเวลาร่นเข้ามาเรื่อยๆเราก็เหมือนใกล้จะระเบิด บวกกับปัญหาช่างแต่งหน้าเท หารองเท้าไม่ได้ ไปก็ไม่ทันแบบปล่อยให้แบบรอ ปัญหามันเข้ามาหาเราตอนนั้นแบบคอมโบเซ็ต ตู้มๆๆอะ(มีลูกค้าคนอื่นของนางมาเอางานด้วย แต่นางยังไม่ได้ทำ ซึ่งเขาให้มาทำเมื่อเดือนที่แล้ว!? คือนางชอบรับงานทุกคนที่เอามาให้นาง แต่ไม่เคยทำทันสักงาน😒)จนสุดท้ายเราก็บอกนางว่าไม่ต้องเย็บต่อแล้ว แล้วเอาเงินคืนมา 500 บาท(เรามัดจำนางไป 1000 บาท จากราคาทั้งหมด 1500 บาท) อีก 500 บาทเราก็แบบเอ้ออ เป็นค่าเสียเวลาให้นาง แต่นางบอก ไม่มีคืนให้เรา ตอนนี้มีแค่ 100 บาท เอาไปก่อนนะลูกก เดี๋ยวที่เหลือโอนไปให้ เราก็เคๆ(ยังจะใจบุญจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตตัวเอง5555) แต่มันเสียเวลาเราที่ต้องนั่งแท็กซี่(เพราะของเยอะมากกก)กลับบ้านไปเอางานเก่าที่เราเคยทำส่งอาจารย์(ตัวเก่าเราเย็บเอง ซึ่งไม่ค่อยพอใจเท่าไร กะมาฝากชีวิตกับป้าเพราะเราไม่มีเวลาทำตัวนี้แล้ว555) คือตอนนั้นมันโคตรเครียดเลย นู้นนี้ก็ไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง จนเราร้องไห้บนแท็กซี่ โคตรอาย แต่มันกลั้นไม่ไหวจริมๆ5555 ซึ่งเวลาก็ล่วงเลยมาจนกระทั่งตอนนี้ เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว นางก็ยังไม่คืนเงิน 400 บาทนั้นมาเลย สำหรับบางคนอาจจะคิดว่าแค่ 400 เอง ปล่อยๆไปเถอะ แต่สำหรับบางคน 400 นั้นมันประทังชีวิตไปได้เป็นอาทิตย์ๆ ซึ่งเราก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น เงินก็ยังขอพ่อแม่มา แล้วสิ่งที่เราเสีย มันไม่ใช่แค่เงิน เขาจะรู้ไหมว่าสิ่งที่เขาทำ มันเสียทั้งเวลา ทั้งงานของเรา แผนที่เราวางไว้ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ๆ ต้องล่มเพราะเขา เขาจะรู้ไหม ว่าวันนั้นทำชีวิตเราเกือบ
ที่ผ่านมาเราก็โทรไปทวงนางนะ แต่คำตอบที่ได้มามีแต่ พรุ่งนี้นะลูกๆๆๆ ตลอด จนเราทนไม่ไหว อยากจะลงโซเชียลประจานนาง อย่างน้อยเหยื่อของนางจะได้น้อยลง อยากจะไปแจ้งความ ให้นางได้โดนทัณฑ์บน หรือลงบันทึกประจำวันไว้ก็ยังดี แต่เราไม่รู้ต้องเริ่มอะไรยังไง แล้วก็กลัวเรื่องจะบานปลาย เพราะไม่อยากให้เรื่องมันไปถึงคนในครอบครัวเรา เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่โต เสียเวลางานพ่อกับแม่ด้วย เราเลยอยากจัดการเอง แต่นี้เป็นครั้งแรกของเราที่ทำอะไรเองแบบนี้ เลยอยากมาปรึกษาชาวพันทิป ว่าคุณมีความคิดเห็นหรือประสบการณ์ยังไง แล้วคุณจะแก้ปัญหาแบบนี้ยังไง เราก็ไม่เชิงแค้นนางหรอก แต่อยาให้นางได้รับบทลงโทษบ้าง ถ้ามีแต่คน ปล่อยไปเถอะ หรือ ช่างมันเถอะ นางก็จะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆจนกว่านางจะตายนั้นแหละ รบกวนชาวพันทิปด้วยนะคะ
ป.ล.1 ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา
ป.ล.2 ด่าเราได้ แต่อย่าแรงนะ เราเป็นคนอ่อนไหวง่าย😂😂
ป.ล.3 เรามีหลักฐานการจ่ายเงินมัดจำวันแรกอยู่ค่ะ
อยากเอาคืนช่างเย็บผ้าที่โกงเรา ควรทำยังไงดีคะ? (นางทำชีวิตเราบัดซบมากกกก แค้นนี้ต้องชำระ!)
เรื่องก็คือเมื่อวันที่ 12 เราเอาแพทเทิร์นพร้อมผ้าไปให้ร้านเย็บผ้าแถวบ้านทำ แต่ไม่มีใครรับทำ เราเลยต้องมาตลาดรังสิต(เพื่อนก็แนะนำร้านเย็บผ้าแถวตลาดรังสิตที่ราคาพอๆกับร้านที่เราไปส่งเย็บ แต่คุณภาพค่อนข้างสมราคานิดนึง แต่เราหาร้านนั้นไม่เจอ เลยไปหาร้านอื่น) เลยเอาไปให้ป้าร้านพงค์ภรณ์ที่ตลาดรังสิตตัด เป็นชุดเดรสสั้น รีโปรดักส์ของแบรนด์ๆนึง เพื่อเอาไปถ่ายแบบส่งอาจารย์(เราเรียนแฟชั่นอยู่ปี 2 กำลังขึ้นปี 3)ก็อธิบายว่าผ้าไหนตัดไว้ตรงไหน แล้วบอกเขาอะว่าจะเอาตอนเที่ยงวันอาทิตย์ไรงี้ แล้วเราก็ไปทำงานวิชาอื่นต่อ พอถึงวันอาทิตย์ ป้าเขาก็โทรมาตอน6 โมง ซึ่งเราทำงานเพิ่งสลบไปตอนตี 5 เลยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ตื่นมาอีกทีตอน 7 โมง เห็นป้าโทรมาก็เลยโทรกลับคิดว่าแบบเออผ้าเสร็จแล้วน้าา มาเอาได้เลย แบบนี้ แต่เปล่าค่ะ นางบอกงงแพทเทิร์นว่าชิ้นไหนต่อกับชิ้นไหน ยังไม่เสร็จ(เราเขียนไว้บนแพทเทิร์นแล้วนะ ว่าชิ้นไหนคืออะไร เป็นภาษาไทย)เราแบบหื้ออ!!? แต่ไม่เป็นไร เราคงบอกไม่ละเอียดเอง ก็เลยอธิบายอีกทีทางโทรศัพท์ เขาก็เคๆเข้าใจแล้ว เสร็จปั๊บเราก็เตรียมตัวไปทำธุระที่มหาลัยแล้วก็จะเลยไปรับเสื้อ ตอนเที่ยงเราก็โทรไปหาเขาถามความคืบหน้า เขาก็บอกเข้ามาเอาตอนบ่ายๆได้ไหมลูกก เราก็เคๆคะ เพราะเราก็ยังไม่เสร็จธุระที่มอเหมือนกัน พอบ่ายโมงเกือบบ่าย 2 เราก็โทรไปถามเขาอีกคะว่าถึงไหนแล้ว เขาก็บอกยังไม่เสร็จเลยลูกก มาเอาตอนบ่าย 3 ได้ไหม ตอนนั้นเราก็ของขึ้นนิดๆล่ะ แต่ก็ยังคิดอยู่นะว่า ตัวนี้เราเย็บเองใช้เวลาไป 2 วัน แต่ป้าน่าจะมืออาชีพ วันเดียวคงเสร็จ(เสื้อตัวนี้มีรายละเอียดที่ค่อนข้างทำยากอยู่นิดดนึง)แต่แบบเราไปอยู่กดดันให้เขาทำให้เสร็จไม่ได้ เพราะมีงานอื่นต้องทำอีก เราก็เลยบอกเขาว่า วันจันทร์ 6:30 น.เช้าเข้าไปเอาได้ไหม เพราะ 7 โมงเราต้องออกเดินทางไปสตูดิโอแถวรามอินทรา ซึ่งไกลพอควรแถมรถติดอีก เราก็เผื่อเวลาไปไรงี้ แต่พอเราไปถึง ปรากฎว่า ผ่ามม!!! นางยังเย็บไม่เสร็จจ้าา คือก่อนไปหานางอะ เราก็โทรหานางนะ ทั้งโทรไลน์ โทรธรรมดานางก็ไม่รับค่าา จิกแล้วจิกอีก พอถึงร้านนางบอก โอ้ มาแล้วหรอลูกก เดี๋ยวนะเดี๋ยวๆ ใกล้เสร็จล่ะๆ เราก็ยิ้มแต่ในใจนี่แบบ ใกล้เสร็จบ้านป้าหรอคะ ยังเย็บประกอบตัวเสื้ออยู่เลย!! เราแบบยืนกดดันนาง ทั้งช่วยนาง เพราะเราต้องไปให้ทันนางแบบ 10 โมง ตอนนั้นเราเหมือนระเบิดเวลาอะ ยิ่งเวลาร่นเข้ามาเรื่อยๆเราก็เหมือนใกล้จะระเบิด บวกกับปัญหาช่างแต่งหน้าเท หารองเท้าไม่ได้ ไปก็ไม่ทันแบบปล่อยให้แบบรอ ปัญหามันเข้ามาหาเราตอนนั้นแบบคอมโบเซ็ต ตู้มๆๆอะ(มีลูกค้าคนอื่นของนางมาเอางานด้วย แต่นางยังไม่ได้ทำ ซึ่งเขาให้มาทำเมื่อเดือนที่แล้ว!? คือนางชอบรับงานทุกคนที่เอามาให้นาง แต่ไม่เคยทำทันสักงาน😒)จนสุดท้ายเราก็บอกนางว่าไม่ต้องเย็บต่อแล้ว แล้วเอาเงินคืนมา 500 บาท(เรามัดจำนางไป 1000 บาท จากราคาทั้งหมด 1500 บาท) อีก 500 บาทเราก็แบบเอ้ออ เป็นค่าเสียเวลาให้นาง แต่นางบอก ไม่มีคืนให้เรา ตอนนี้มีแค่ 100 บาท เอาไปก่อนนะลูกก เดี๋ยวที่เหลือโอนไปให้ เราก็เคๆ(ยังจะใจบุญจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตตัวเอง5555) แต่มันเสียเวลาเราที่ต้องนั่งแท็กซี่(เพราะของเยอะมากกก)กลับบ้านไปเอางานเก่าที่เราเคยทำส่งอาจารย์(ตัวเก่าเราเย็บเอง ซึ่งไม่ค่อยพอใจเท่าไร กะมาฝากชีวิตกับป้าเพราะเราไม่มีเวลาทำตัวนี้แล้ว555) คือตอนนั้นมันโคตรเครียดเลย นู้นนี้ก็ไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง จนเราร้องไห้บนแท็กซี่ โคตรอาย แต่มันกลั้นไม่ไหวจริมๆ5555 ซึ่งเวลาก็ล่วงเลยมาจนกระทั่งตอนนี้ เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว นางก็ยังไม่คืนเงิน 400 บาทนั้นมาเลย สำหรับบางคนอาจจะคิดว่าแค่ 400 เอง ปล่อยๆไปเถอะ แต่สำหรับบางคน 400 นั้นมันประทังชีวิตไปได้เป็นอาทิตย์ๆ ซึ่งเราก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น เงินก็ยังขอพ่อแม่มา แล้วสิ่งที่เราเสีย มันไม่ใช่แค่เงิน เขาจะรู้ไหมว่าสิ่งที่เขาทำ มันเสียทั้งเวลา ทั้งงานของเรา แผนที่เราวางไว้ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ๆ ต้องล่มเพราะเขา เขาจะรู้ไหม ว่าวันนั้นทำชีวิตเราเกือบ
ป.ล.1 ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา
ป.ล.2 ด่าเราได้ แต่อย่าแรงนะ เราเป็นคนอ่อนไหวง่าย😂😂
ป.ล.3 เรามีหลักฐานการจ่ายเงินมัดจำวันแรกอยู่ค่ะ