สวัสดีค่ะเพื่อนห้องชานเรือน
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ
คือเรามีเรื่องที่อยากจะระบายความในใจที่เราอึดอัดมากว่าเกือบสิบปี เป็นเรื่องของสามีเราเองค่ะ

เราและสามีแต่งงานอยู่กินกันมา ก็ปกติสุขดี ไม่ค่อยมีเรื่องทะเลาะกันแต่เรามีลูกให้เขาไม่ได้ พยายามทุกวิถีทางแต่ก็ไม่เป็นผล สิบปีผ่านไป เราก็ได้เจอกับเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น คือเราได้รับสายโทรศัพท์จากคนๆนึง ปลายสายพูดกับเราว่า "ขอสาย (ชื่อ) หน่อยครับ ภรรยาเขาเจ็บครรภ์คลอด ให้เขามาดูแลด่วน" พอเราได้ยินแบบนี้โลกทั้งใบหยุดหมุน เราไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน ทำให้เรามีปากเสียงกับสามี สามีเราก็พยายามบอกกับเราว่า เขาอยากมีลูก แต่เขาไม่ได้หมดรักเรา เขาพยายามพูดทุกอย่างให้เราสบายใจ และไม่ค่อยไปไหน เวลาผ่านไป เราพยายามทำใจ เพราะเราก็เข้าใจว่าเรามีลูกให้เขาไม่ได้ แปดเดือนต่อมา สามีเอาลูกจากบ้านนู้นมาให้เรา และขอกับเราว่ารับเด็กคนนี้เป็นลูกได้ไหม เราเห็นหน้าเด็ก น่าเอ็นดูมาก เรารับเลี้ยงเสมือนลูกแท้ๆ แต่เราก็ถามสามีว่า แม่ของเด็กยอมให้คุณเอาลูกมาได้ยังไง สามีบอกกับเราว่า เพราะผมไม่ค่อยไปบ้านนู้น ทำให้เขาไม่พอใจ และกลัวว่าจะลงที่ลูก ก็เลยเอามาให้เราเลี้ยง และคุณก็จะได้มีลูกคนนี้ไว้เลี้ยงดูคุณยามแก่เฒ่าด้วย เวลาผ่านไปสามีมีลูกกับบ้านนู้นสองคน คนเล็กอยู่กับแม่แท้ๆ เราก็ทำใจเลี้ยงลูกให้เติบโต จนลูกเขาประถม และสามีก็เลิกขาดกับบ้านนู้น

สามีทำงานหนักเลยไม่ค่อยมีเวลาให้กับครอบครัว สามีเราเป็นผู้จัดการบริษัทแห่งหนึ่ง เวลาเลยมีน้อยสำหรับเราและลูก เช้าก็ทานอาหารด้วยกัน ต่างคนก็ออกไปทำงาน สามีไปส่งลูกโรงเรียน เราทำงานคนละที่กับสามี ตกเย็นเลิกงานเราก็กลับบ้าน ส่วนลูก พ่อเขาไปรับจากรร.และส่งที่เรียนพิเศษ ตกค่ำประมาณสองสามทุ่มถึงจะเข้าบ้าน ทำให้เรา ลูกและสามีไม่ค่อยมีกิจกรรมร่วมกัน เราเคยคุยกับสามีหลายๆครั้งหลายๆหน ว่าอยากให้เราอยู่กันเป็นครอบครัวที่อบอุ่น ตกเย็นกลับมาบ้าน ทานข้าวพร้อมกัน ดูทีวี เขาห้องพร้อมกัน แต่สามีก็บอกกับเราว่ายุ่ง ติดธุระ คุยงาน แต่ก็ไม่เคยกลับบ้านหลังเที่ยงคืน เราก็อดทน พยายามเข้าใจทุกๆสิ่ง พยายามเข้าใจว่าสามีมีงานเยอะ เราก็ทำใจเกือบจะหายขาด เพราะลูกสามีที่เราเลี้ยงก็รักเราและเชื่อฟังเรา บวกกับสามีเลิกกับบ้านนู้นแล้ว ทำให้เราเชื่อใจสามีอีกครั้ง

และเรื่องที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นกับเราอีกครั้ง ครั้งนี้เราเจ็บปวดมากๆ ทรมานที่สุดในชีวิต เพราะสามีดันไปเอาเด็กในออฟฟิศทำเมีย ความแตกเมื่อไม่นานมานี้เอง เด็กออฟฟิศที่ว่านี้เรารู้จักเป็นอย่างดีเพราะทำงานกับสามีเรามาสองปีแล้ว เข้าออกบ้านเราโดยที่เราไม่ระแคะระคาย เราเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนน้องสาว ไม่คิดว่าจะทั้งสองกำลังแทงข้างหลังเราแบบทะลุทะลวง ไม่เห็นหัวเราเลยแม้แต่นิดเดียว นังเด็กนี่เป็นสาวอายุยี่สิบปลายๆ ยังสาวยังสวย ยังสามารถหาสามีเองได้โดยที่ไม่ต้องแทงกันข้างหลังแบบนี้ แต่นังนี่ยอมเป็นเมียน้อยสามีเรา สามีเราตามใจนังนี่ทุกอย่าง อยากจัดงานแต่ง อยากใส่ชุดเจ้าสาว สามีเราก็ทำให้ หาให้ทุกอย่าง แล้วจัดงานแต่งในวันที่เราไปต่างประเทศ เราไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าทั้งสองคน เรารู้สึกว่าสามีเราเป็นเห็นแก่ตัวมากๆ เราอยากจะหย่าเต็มทนแล้ว แต่เรายังรักสามีมากๆ เพราะเราแต่งงานกันมาเกือบ20ปีแล้ว สร้างทุกอย่างมาด้วยกัน ทั้งบ้าน รถ บริษัทของสามี บ้านก็ยังผ่อนไม่หมด เรารักบ้านของเรามาก เราเสียดาย ถ้าเราจะต้องทิ้งทุกอย่างที่เราสร้างเองกับมือ เราเคยขอหย่ากับสามี แต่สามีไม่ยอมหย่า เพราะเขาบอกว่า ถ้าจะหย่าจะเอาลูกไปเลี้ยงที่อื่นเองและจะไม่หย่าให้ เขาทำแบบนี้ทำไม

เรื่องนี้พ่อและแม่ฝ่ายสามีไม่รู้เรื่องเลย ไม่รู้ด้วยว่าเราโดนลูกเขาทำร้ายจิตใจขนาดไหน ไม่รู้ด้วยว่ายังมีหลานแท้ๆ อีกสองคน เพราะไม่มีใครกล้าพูดกับท่าน ท่านแก่แล้ว กลัวว่าท่านจะรับไม่ได้ เราอยากบอกกับพ่อและแม่ของสามีเหลือเกิน แต่สามีพูดกับเราว่า ถ้าเธอบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้ ถ้าท่านเป็นอะไร ความผิดทุกอย่างก็เป็นของเธอ เราเลยไม่กล้าบอกท่านเพราะกลัวว่าท่านจะทรุด ทุกคนรวมทั้งพี่น้องของสามีปิดเรื่องนี้เป็นความลับเกือบ10 ปี โดยที่ท่านทั้งสองรู้เพียงว่า เด็กคนนี้เป็นเพียงลูกเลี้ยงที่เราเอามาเลี้ยงแค่นั้นเอง
เราควรทำอย่างไรกับชีวิตของเราดี เราไม่รู้จะหันไปหาใคร เราทรมานเหลือเกิน เรารู้สึกว่าเราไม่เหลือใครจริงๆ