เมื่อวันพฤหัส ที่ 18 พ.ค. 60 ผมกับแฟนได้ไปเป็นอาจารย์พิเศษ สอนหลักสูตรพัฒนาอาชีพ สร้างรายได้ ตามโครงการของ อบจ. อยุธยา ที่ร่วมกับ วิทยาลัยสารพัดช่าง จัดขึ้น ที่สนามกีฬากลางอยุธยา...
ผมสอนศิลปะ งานฝีมือ (กระจกแกะลาย)
นักเรียนรอบเช้าผมมี 13 คน หลังจากแจกอุปกรณ์กับอธิบายวิธีทำ ผมก็ปล่อยให้ นร. ตัดสติ้กเกอร์ตามลายที่เลือกกันไว้ นร. คนไหนตัดเสร็จไว ผมก็สอนเรื่องการลงน้ำยาเป็นคนๆไป
ตอนนั้นเกือบเที่ยง มีคุณป้าท่านนึงเป็น นร.ผมนี้แหละ ท่านเลือกแกะลาย กนกเปลวเป็นมุมกระจก 4 ด้าน ท่านเป็นคนสุดท้ายที่ตัดสติ้กเกอร์เสร็จ (อาจเพราะสายตาท่านไม่ค่อยดีเท่าไหร่ กับงานที่ต้องใช้สายตา กับ ความละเอียดอ่อนแบบนี้ แต่ท่านก็ตั้งใจมากๆ)
แต่...สติ้กเกอร์ที่ป้าตัด มันไม่ขาด ไม่ทะลุถึงกระจก ผมเลยมาตัดแก้ให้ป้า แต่ก็ได้แค่ 2 มุม อีก 2 มุมมองไม่เห็นรอยเดิมที่ตัดเลย
ตอนนั้นเที่ยงนิดๆ นร.คนอื่น ทำเสร็จแล้ว ก็ไปหาข้าวทานกัน เหลือแค่ผมที่รอลงน้ำยางานป้าอยู่
แล้วก็ไม่รู้ว่าป้าไปทานข้าวมาตอนไหน ป้าเดินมาหาผมแล้วบอกว่า "อาจารย์ยังไม่ได้กินข้าวเลย เดี๋ยวป้าไปเอามาให้นะคะ"
น้ำเสียงกับแววตาป้า เหมือนย่าคนนึง ที่ถามหลานแท้ๆของตัวเอง เวลาหลานออกไปวิ่งเล่นแล้วกลับมา...
ผมเลยบอกป้าว่า "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยว นร.ไม่มีผลงานกลับบ้าน"
แล้วผมก็ทำกระจกของป้าเสร็จเกือบ เที่ยงสี่สิบ หลังจากถ่ายรูปหมู่ อ.กับ นร.แล้ว ผมก็ไม่เจอป้าอีก
ป้าครับ... ผมอยากเจอป้าอีกครั้ง ป้าทำให้ผมนึกถึงตัวเองตอนอายุ 8-9 ขวบ ที่ย่าผมชอบถามเหมือนที่ป้าถาม
ตอนนี้ผมแกะกระจกไว้บานนึง ตั้งใจจะให้ป้าเป็นที่ระลึก ชดเชยที่ผมแกะงานป้าไม่ครบ
ถ้าลูกหลานป้า หรือใครรู้จักป้า มาเห็นกระทู้นี้ รบกวนบอกป้าแล้วหลังไมค์มาหาผมหน่อยครับ
คุณป้าคนกลาง
เมื่อผมไปสอนหลักสูตรพัฒนาอาชีพ (อยากรู้จักคุณป้าท่านนึง)
ผมสอนศิลปะ งานฝีมือ (กระจกแกะลาย)
นักเรียนรอบเช้าผมมี 13 คน หลังจากแจกอุปกรณ์กับอธิบายวิธีทำ ผมก็ปล่อยให้ นร. ตัดสติ้กเกอร์ตามลายที่เลือกกันไว้ นร. คนไหนตัดเสร็จไว ผมก็สอนเรื่องการลงน้ำยาเป็นคนๆไป
ตอนนั้นเกือบเที่ยง มีคุณป้าท่านนึงเป็น นร.ผมนี้แหละ ท่านเลือกแกะลาย กนกเปลวเป็นมุมกระจก 4 ด้าน ท่านเป็นคนสุดท้ายที่ตัดสติ้กเกอร์เสร็จ (อาจเพราะสายตาท่านไม่ค่อยดีเท่าไหร่ กับงานที่ต้องใช้สายตา กับ ความละเอียดอ่อนแบบนี้ แต่ท่านก็ตั้งใจมากๆ)
แต่...สติ้กเกอร์ที่ป้าตัด มันไม่ขาด ไม่ทะลุถึงกระจก ผมเลยมาตัดแก้ให้ป้า แต่ก็ได้แค่ 2 มุม อีก 2 มุมมองไม่เห็นรอยเดิมที่ตัดเลย
ตอนนั้นเที่ยงนิดๆ นร.คนอื่น ทำเสร็จแล้ว ก็ไปหาข้าวทานกัน เหลือแค่ผมที่รอลงน้ำยางานป้าอยู่
แล้วก็ไม่รู้ว่าป้าไปทานข้าวมาตอนไหน ป้าเดินมาหาผมแล้วบอกว่า "อาจารย์ยังไม่ได้กินข้าวเลย เดี๋ยวป้าไปเอามาให้นะคะ"
น้ำเสียงกับแววตาป้า เหมือนย่าคนนึง ที่ถามหลานแท้ๆของตัวเอง เวลาหลานออกไปวิ่งเล่นแล้วกลับมา...
ผมเลยบอกป้าว่า "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยว นร.ไม่มีผลงานกลับบ้าน"
แล้วผมก็ทำกระจกของป้าเสร็จเกือบ เที่ยงสี่สิบ หลังจากถ่ายรูปหมู่ อ.กับ นร.แล้ว ผมก็ไม่เจอป้าอีก
ป้าครับ... ผมอยากเจอป้าอีกครั้ง ป้าทำให้ผมนึกถึงตัวเองตอนอายุ 8-9 ขวบ ที่ย่าผมชอบถามเหมือนที่ป้าถาม
ตอนนี้ผมแกะกระจกไว้บานนึง ตั้งใจจะให้ป้าเป็นที่ระลึก ชดเชยที่ผมแกะงานป้าไม่ครบ
ถ้าลูกหลานป้า หรือใครรู้จักป้า มาเห็นกระทู้นี้ รบกวนบอกป้าแล้วหลังไมค์มาหาผมหน่อยครับ
คุณป้าคนกลาง