คนที่เราไม่ชอบในวันนั้น..
ค่ะ จุดเริ่มต้นมาจากคลาสๆนึง ซึ่งเราเรียนรวมกับรุ่นพี่ ซึ่งพี่ที่เราหมายถึงก้อเรียนคลาสเดียวกันกับเราด้วย (เราเป็นรุ่นน้องปีนึง) เมื่อเริ่มเรียนพี่เค้าเป็นคนที่ขี้สงสัย ถามนุ้นนี่นั้นยุวตลอด เหมือนเค้าเรียนยุวกันสองคนกับอาจารย์อ่ะ เราหันไปมองพี่เค้าแบบอะไรเค้าคือใครรรงี้ มันเลยทำให้เราไม่ชอบพี่เค้า ด้วยความที่เราไม่ชอบพี่เค้า เพื่อนเราชอบแซวเวลาเข้าเรียนคลาสนี้ยุวตลอดว่า พี่มาว่ะ กลายเป็นว่าโดนแซวอยู่อย่างนั้นเป็นประจำ ทั้งเวลาเจอข้างนอก สวนทางก้อโดนแซวตลอด ดูท่าพี่เค้าไม่สนนะ สนแต่เรื่องเรียนอย่างเดียวอ่ะ เพื่อนเราแซวดังนะ ไม่น่าจะไม่ได้ยิน ไม่ก้อได้ยินแต่ไม่สนมั้ง มันไร้สาระจริงๆ จบไปเทอมนึง เทอมต่อมาไมค่อยได้เจอพี่เค้าเลย จากเทอมแรกเจอกันแทบทุกอาทิตย์ เทอมนี้ได้เจอพี่เค้าแค่บนฟีดข่าวในเฟส พี่เค้าชอบโพสต์เป็นทางการตลอดอ่ะ โพสต์ยาววววววววมาก ไม่รุ้จะทางการไปไหน แล้วมาวันนึงเรามีปันหาโครงงาน ด้วยความที่เครียดกับงาน กับการที่โดนอาจารย์ฟีดแบ็คกลับมาเลยโพสต์ปันหาลงเฟส สักพักเพื่อนแคปโพสต์พี่เค้าที่ โพสต์เกี่ยวกับงานของเรา เหมือนกับว่าพี่เค้าช่วยเราด้วยการโพสต์ ว่าอยาก
ไปช่วยไลงี้ เค้าก้อโพสต์ยาวตามประสาเค้านะ เราเลยเข้าไปคอมเม้นว่าขอบคุณกำลังหาคำตอบยุวพอดี พี่เค้าเลยให้แนวการแก้ปัญหาแนะนำอาจารย์งี้ ค่ะหลังจากนั้น เพื่อนก้อกลับมาแซวอีกว่าพี่เค้าจำเราได้แน่เลย ก้องานก้อคืบหน้าไป... เยี่ยมเยี่ยม
หลังจากนั้นไม่นานเราได้แชร์โพสต์ที่เกี่ยวกับแอบชอบมาโพสต์นึง เพื่อนเลยเข้ามาคอมเม้นเป็นชื่อพี่เค้า เหมือนที่แซวๆยุวเปนประจำอ่าแหละ สักพักพี่เค้าก้อโพสต์ในเวลาที่เรากับเพื่อนกำลังเม้นอย่างสนุกนั้น พี่โพสต์ทำนองว่า"การที่ชื่อเค้าไปยุวในบทสนทนาที่ทำให้ใครหัวเราได้มันก้อดีนะ...." เราเลยไปกดอิโมจิเศร้า อมยิ้ม20 แล้วพี่เค้าก้อทักเรามาว่า อิโมจิเราทำให้พี่เค้าเครียด เราก้อแบบอ่าพี่ขอโทดที่เพื่อนแซวแรงนะ พี่ด้อว่าขำๆนะน้อง หลังจากนั้นเราก้อเริ่มแชทกันมาสักระยะเราเริ่มรุ้สึกสนิทชวนไปนั่งอ่านหนังสือ ไปซักผ้าหยอดเหรียญ พี่เค้าไม่ซักแต่มารอ ระหว่างรอเราก้อคุยกัน พี่เค้าพูดถึงชีวิตพี่เค้า เรื่องที่บ้าน เรื่องเพื่อน คนใกล้ตัว คือเค้าคุยกับเราทุกเรื่อง พี่เค้ายังถามเรากลับมาว่า น้องนี่แปลกนะ เปนคนอื่นฟังพี่พูดละง่วงแล้วเนี้ยะ (ด้วยความที่พี่เค้าเป้นเด็ดเรียน พี่เค้าจะพูดเป็นทางการหน่อย) เออเราก้อแปลกเหมือนกัน ปกติเราไม่ชอบฟังนะ เราขี้เบื่อจะตาย ไม่รุ้สิพี่เค้าเล่าสนุกมั้ง 555555555 เล้วเราก้อสนิทกัน (เราคิดคนเดียวมั้งที่สนิทกันเนี้ยะ) ทุกอย่างที่เวลาเรามีปัญหาพี่เค้านี่แหละที่ชอบเค้ามาช่วย ถามถึงเรื่องเรียนยุวตลอด จะช่วยติวให้ อธิบายในสิ่งที่เราไม่เค้าใจ โอเครเราเริ่งรู้สึกแปลกๆกับตัวเองเลยเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนเลยบอกว่าพี่เค้าชอบเราแน่เลยอ่ะ ชอบตลอด ติวให้อีก ไปไหนไปกันอีก อืมมมเราก้อปฏิเสธเพื่อนนะว่าเราไม่ชอบ แต่ช่วงเวลาที่เรารุ้จักพี่เค้าเป็นช่วงที่เราทะเลาะกับแฟนเราเหมือนจะเลิกกันแล้วละ (พี่เค้าไม่มีแฟนนะ พี่บอกว่าพี่ยังไม่แน่ใจว่าจะดูแลแฟนดีรึเปล่าเลยตัดปัญหาที่ไม่มีเลย) หลังจากนั้นก้อคุยกับพี่เค้าตามปกติ ด้วยความที่เรารู้สึกไม่ดีที่เพื่อนบอกว่าพี่เค้าเหมือนจะชอบเรา เราเลยทักถามพี่เค้าว่า ทำไมพี่ชอบช่วยหนูจัง พี่เค้าก้อตอบว่า อยากช่วยหากพี่มีโอกาสช่วย หลังจากนั้นพี่เค้าก้อเปลี่ยนไป เราทักปกติแต่พี่ไม่ค่อยตอบเราเลย ซึ่งเครียดมากที่รุ้สึกเหมือนพี่เค้าไม่อยากคุยกับเรา เลยทักไปอีกว่าเปนอะไรทำไมไม่ค่อยตอบเราเลย พี่ก้อว่าพี่ควรลดเลเวลเฟรลลี่กับเรา อืมมมมมมมมมมสตั้นมาก กูทำไลว่ะ เราก้อถามไปอีกพี่เป้นไลไมไม่บอกเราทำไลให้รึเปล่า พี่ก้อตอบมาว่า เหมือนน้องจะคิดกับพี่ไม่เหมือนเหมือนกันเลยนะเราก้ออึ้งง (ฮ่ะ กูหร่อ เราคิดว่าคำถามนี้เราควรถามพี่เค้ามากกว่า ควรถามตั้งนานละด้วย) เราก้อตอบพี่ไปว่า พี่ไม่ได้ชอบหนูใช่ไหม ถ้าไม่ชอบก้อคุยดีๆคุยเหมือนที่คุยผ่านมาอ่ะ พี่เค้าไม่ตอบเราเลยเว่ย เครียดชิปหายที่ยุวๆคนๆนึงคิดผิดๆกับเราอ่ะ ผ่านไปอาทิตย์นึงเราส่งแชทยาวทีเดียวเลยว่า "ใจเย็นแล้วยัง คุยกันก่อนได้ไม๊ คือเราไม่ได้ชอบพี่ ไม่ได้คิดอะไรนะ จะคุยไม่คุยหลังจากนี้ก้อขึ้นยุวที่พี่ แต่พี่เข้าหนูผิดยุวนะ" พี่เค้าก้อตอบว่า"เปลี่ยนเรื่องคุยไ้ไม๊ อยากคุยเรื่องสบายๆ" โอเครเราตอบไปว่า หลังจากนี้ลืมเรื่องที่เข้าใจผิดๆนะไม่ต้องพูดถึงมันอีก
แต่ก้อนั่นแหละจะยังไงพี่เค้าก้อคุยไม่เหมือนเดิม เรารู้สึกเหมือนเราผิดอ่ะ ไม่รู้สึกเหมือนแรกๆที่รุ้จักกันเลยอ่ะ ด้วยความที่เราเครียดเพื่อนเห็นเราผิดปกติ
เพื่อเลยถามว่าเปนอะไร ก้อเล่าให้ฟัง เราว่าเราสับสน ตอนคุยกะพี่เค้าแรกๆเรารู้สึกดีมากเลยนะ แต่พอไม่เหมือนเดิอมเรารุ้สึกเหมือนขาดอะไรไป เพื่อนเลยว่า ชอบพี่เค้าเข้าจริงๆแล้วละ เราก้อว่าพูดอะไร ยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่
ผ่านไปหลายวันเราใช้เวลาที่ว่างๆมองกลับมาที่ตัวเอง ถามตัวเองว่าเป็นอะไรจริงรเปล่าที่เพื่อนพูด เราชอบพี่เค้าจนิงๆหร่อ โอเครเราเริ่มตั้งสติ พยายามยอมรับความจรอง ถ้าเราชอบพี่เค้าเราควรรับความจริงว่าพี่เค้าไม่ชอบเรา พยายามทำตัวปกติ ร่าเริงเวลาเจอพี่เค้า ไหว้เวลาเจอตามปกติ ให้พี่เค้าช่วยงานเราในส่วนที่เราอยากให้ช่วยจริงๆ แต่ไม่คุยมากเหมือนเมื่อก่อน เพื่อนเริ่มไม่แซวเราแล้วหลังจากที่เกิดเรื่องนั้นไป จนทุกวันนี้เราก้อไม่เหมือนเดิมกับพี่เค้า พี่เค้าเช่นกัน
พิมพ์เรื่องลงไปแล้วก้อรู้สึกเหมือนทบทวนตัวเองอีกรอบ ทำให้ได้รู้ว่า เราเองที่คิดเองเออเองสับสนเองสร้างจินตนาการเองทุกอย่าง เจอพี่เค้าทุกวันนี้เราหลบหน้าพี่เค้าตลอด พอเจอหน้าแล้ว ใจเรารู้สึกไม่ปกติอ่ะ เจ็บใจตัวเองที่ทำให้ความสัมพันธ์ที่ดี่ยุวแล้วมาพีง มันรูสึกจี้ดเวลาเจอหน้า เลยตัดปัญหาด้วยการหลบหน้า ไม่เจอกันเลยดีกว่า แต่ก้อนั่นแหละ คนเราหนีไปตอลดไม่ได้หรอก เราจะพยายามไม่คิดถึงเรื่องนี้อีกแล้วก้อทำไม่ได้อ่ะ มันมีแว้บนึงที่ต้องคิดอ่ะ เหมือนมันไม่เคลีร์ๆเราเลยไม่โอเครด้วยมั้ง ก้อจะพยายามรอเวลาเรียนให้จบเร็วๆแยกย้ายต่อไปก้อคงลืมเอง ใครจะไปรู้เรื่องที่เจ็บในตอนนี้จะเป็นเรื่องตลกในอนาคตต่อไป 55555
นั้นสินะ โมเม้นที่รู้จักกันแรกๆแทบไม่ชอบพี่เค้าเลย ดูตอนนี้ดิ อี
ยยยยนี่กูชอบพี่เค้าจริงๆหร่อ นี่กูชอบครที่กูไม่ชอบในวันนั้นหร่อ
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านเรื่องแย่ๆของเรานะ
เป็นเพื่อนๆเจอแบบเดียวกันกับเรา จะใช้ชีวติต่อไปยังไงแบบที่ังเจอพี่เค้ายุว เพราะคิดไม่ออกแล้ว เราไม่อยากหลบหน้าอีกแล้วละ
คนที่เราไม่ชอบในวันนั้น..
ค่ะ จุดเริ่มต้นมาจากคลาสๆนึง ซึ่งเราเรียนรวมกับรุ่นพี่ ซึ่งพี่ที่เราหมายถึงก้อเรียนคลาสเดียวกันกับเราด้วย (เราเป็นรุ่นน้องปีนึง) เมื่อเริ่มเรียนพี่เค้าเป็นคนที่ขี้สงสัย ถามนุ้นนี่นั้นยุวตลอด เหมือนเค้าเรียนยุวกันสองคนกับอาจารย์อ่ะ เราหันไปมองพี่เค้าแบบอะไรเค้าคือใครรรงี้ มันเลยทำให้เราไม่ชอบพี่เค้า ด้วยความที่เราไม่ชอบพี่เค้า เพื่อนเราชอบแซวเวลาเข้าเรียนคลาสนี้ยุวตลอดว่า พี่มาว่ะ กลายเป็นว่าโดนแซวอยู่อย่างนั้นเป็นประจำ ทั้งเวลาเจอข้างนอก สวนทางก้อโดนแซวตลอด ดูท่าพี่เค้าไม่สนนะ สนแต่เรื่องเรียนอย่างเดียวอ่ะ เพื่อนเราแซวดังนะ ไม่น่าจะไม่ได้ยิน ไม่ก้อได้ยินแต่ไม่สนมั้ง มันไร้สาระจริงๆ จบไปเทอมนึง เทอมต่อมาไมค่อยได้เจอพี่เค้าเลย จากเทอมแรกเจอกันแทบทุกอาทิตย์ เทอมนี้ได้เจอพี่เค้าแค่บนฟีดข่าวในเฟส พี่เค้าชอบโพสต์เป็นทางการตลอดอ่ะ โพสต์ยาววววววววมาก ไม่รุ้จะทางการไปไหน แล้วมาวันนึงเรามีปันหาโครงงาน ด้วยความที่เครียดกับงาน กับการที่โดนอาจารย์ฟีดแบ็คกลับมาเลยโพสต์ปันหาลงเฟส สักพักเพื่อนแคปโพสต์พี่เค้าที่ โพสต์เกี่ยวกับงานของเรา เหมือนกับว่าพี่เค้าช่วยเราด้วยการโพสต์ ว่าอยาก
หลังจากนั้นไม่นานเราได้แชร์โพสต์ที่เกี่ยวกับแอบชอบมาโพสต์นึง เพื่อนเลยเข้ามาคอมเม้นเป็นชื่อพี่เค้า เหมือนที่แซวๆยุวเปนประจำอ่าแหละ สักพักพี่เค้าก้อโพสต์ในเวลาที่เรากับเพื่อนกำลังเม้นอย่างสนุกนั้น พี่โพสต์ทำนองว่า"การที่ชื่อเค้าไปยุวในบทสนทนาที่ทำให้ใครหัวเราได้มันก้อดีนะ...." เราเลยไปกดอิโมจิเศร้า อมยิ้ม20 แล้วพี่เค้าก้อทักเรามาว่า อิโมจิเราทำให้พี่เค้าเครียด เราก้อแบบอ่าพี่ขอโทดที่เพื่อนแซวแรงนะ พี่ด้อว่าขำๆนะน้อง หลังจากนั้นเราก้อเริ่มแชทกันมาสักระยะเราเริ่มรุ้สึกสนิทชวนไปนั่งอ่านหนังสือ ไปซักผ้าหยอดเหรียญ พี่เค้าไม่ซักแต่มารอ ระหว่างรอเราก้อคุยกัน พี่เค้าพูดถึงชีวิตพี่เค้า เรื่องที่บ้าน เรื่องเพื่อน คนใกล้ตัว คือเค้าคุยกับเราทุกเรื่อง พี่เค้ายังถามเรากลับมาว่า น้องนี่แปลกนะ เปนคนอื่นฟังพี่พูดละง่วงแล้วเนี้ยะ (ด้วยความที่พี่เค้าเป้นเด็ดเรียน พี่เค้าจะพูดเป็นทางการหน่อย) เออเราก้อแปลกเหมือนกัน ปกติเราไม่ชอบฟังนะ เราขี้เบื่อจะตาย ไม่รุ้สิพี่เค้าเล่าสนุกมั้ง 555555555 เล้วเราก้อสนิทกัน (เราคิดคนเดียวมั้งที่สนิทกันเนี้ยะ) ทุกอย่างที่เวลาเรามีปัญหาพี่เค้านี่แหละที่ชอบเค้ามาช่วย ถามถึงเรื่องเรียนยุวตลอด จะช่วยติวให้ อธิบายในสิ่งที่เราไม่เค้าใจ โอเครเราเริ่งรู้สึกแปลกๆกับตัวเองเลยเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนเลยบอกว่าพี่เค้าชอบเราแน่เลยอ่ะ ชอบตลอด ติวให้อีก ไปไหนไปกันอีก อืมมมเราก้อปฏิเสธเพื่อนนะว่าเราไม่ชอบ แต่ช่วงเวลาที่เรารุ้จักพี่เค้าเป็นช่วงที่เราทะเลาะกับแฟนเราเหมือนจะเลิกกันแล้วละ (พี่เค้าไม่มีแฟนนะ พี่บอกว่าพี่ยังไม่แน่ใจว่าจะดูแลแฟนดีรึเปล่าเลยตัดปัญหาที่ไม่มีเลย) หลังจากนั้นก้อคุยกับพี่เค้าตามปกติ ด้วยความที่เรารู้สึกไม่ดีที่เพื่อนบอกว่าพี่เค้าเหมือนจะชอบเรา เราเลยทักถามพี่เค้าว่า ทำไมพี่ชอบช่วยหนูจัง พี่เค้าก้อตอบว่า อยากช่วยหากพี่มีโอกาสช่วย หลังจากนั้นพี่เค้าก้อเปลี่ยนไป เราทักปกติแต่พี่ไม่ค่อยตอบเราเลย ซึ่งเครียดมากที่รุ้สึกเหมือนพี่เค้าไม่อยากคุยกับเรา เลยทักไปอีกว่าเปนอะไรทำไมไม่ค่อยตอบเราเลย พี่ก้อว่าพี่ควรลดเลเวลเฟรลลี่กับเรา อืมมมมมมมมมมสตั้นมาก กูทำไลว่ะ เราก้อถามไปอีกพี่เป้นไลไมไม่บอกเราทำไลให้รึเปล่า พี่ก้อตอบมาว่า เหมือนน้องจะคิดกับพี่ไม่เหมือนเหมือนกันเลยนะเราก้ออึ้งง (ฮ่ะ กูหร่อ เราคิดว่าคำถามนี้เราควรถามพี่เค้ามากกว่า ควรถามตั้งนานละด้วย) เราก้อตอบพี่ไปว่า พี่ไม่ได้ชอบหนูใช่ไหม ถ้าไม่ชอบก้อคุยดีๆคุยเหมือนที่คุยผ่านมาอ่ะ พี่เค้าไม่ตอบเราเลยเว่ย เครียดชิปหายที่ยุวๆคนๆนึงคิดผิดๆกับเราอ่ะ ผ่านไปอาทิตย์นึงเราส่งแชทยาวทีเดียวเลยว่า "ใจเย็นแล้วยัง คุยกันก่อนได้ไม๊ คือเราไม่ได้ชอบพี่ ไม่ได้คิดอะไรนะ จะคุยไม่คุยหลังจากนี้ก้อขึ้นยุวที่พี่ แต่พี่เข้าหนูผิดยุวนะ" พี่เค้าก้อตอบว่า"เปลี่ยนเรื่องคุยไ้ไม๊ อยากคุยเรื่องสบายๆ" โอเครเราตอบไปว่า หลังจากนี้ลืมเรื่องที่เข้าใจผิดๆนะไม่ต้องพูดถึงมันอีก
แต่ก้อนั่นแหละจะยังไงพี่เค้าก้อคุยไม่เหมือนเดิม เรารู้สึกเหมือนเราผิดอ่ะ ไม่รู้สึกเหมือนแรกๆที่รุ้จักกันเลยอ่ะ ด้วยความที่เราเครียดเพื่อนเห็นเราผิดปกติ
เพื่อเลยถามว่าเปนอะไร ก้อเล่าให้ฟัง เราว่าเราสับสน ตอนคุยกะพี่เค้าแรกๆเรารู้สึกดีมากเลยนะ แต่พอไม่เหมือนเดิอมเรารุ้สึกเหมือนขาดอะไรไป เพื่อนเลยว่า ชอบพี่เค้าเข้าจริงๆแล้วละ เราก้อว่าพูดอะไร ยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่
ผ่านไปหลายวันเราใช้เวลาที่ว่างๆมองกลับมาที่ตัวเอง ถามตัวเองว่าเป็นอะไรจริงรเปล่าที่เพื่อนพูด เราชอบพี่เค้าจนิงๆหร่อ โอเครเราเริ่มตั้งสติ พยายามยอมรับความจรอง ถ้าเราชอบพี่เค้าเราควรรับความจริงว่าพี่เค้าไม่ชอบเรา พยายามทำตัวปกติ ร่าเริงเวลาเจอพี่เค้า ไหว้เวลาเจอตามปกติ ให้พี่เค้าช่วยงานเราในส่วนที่เราอยากให้ช่วยจริงๆ แต่ไม่คุยมากเหมือนเมื่อก่อน เพื่อนเริ่มไม่แซวเราแล้วหลังจากที่เกิดเรื่องนั้นไป จนทุกวันนี้เราก้อไม่เหมือนเดิมกับพี่เค้า พี่เค้าเช่นกัน
พิมพ์เรื่องลงไปแล้วก้อรู้สึกเหมือนทบทวนตัวเองอีกรอบ ทำให้ได้รู้ว่า เราเองที่คิดเองเออเองสับสนเองสร้างจินตนาการเองทุกอย่าง เจอพี่เค้าทุกวันนี้เราหลบหน้าพี่เค้าตลอด พอเจอหน้าแล้ว ใจเรารู้สึกไม่ปกติอ่ะ เจ็บใจตัวเองที่ทำให้ความสัมพันธ์ที่ดี่ยุวแล้วมาพีง มันรูสึกจี้ดเวลาเจอหน้า เลยตัดปัญหาด้วยการหลบหน้า ไม่เจอกันเลยดีกว่า แต่ก้อนั่นแหละ คนเราหนีไปตอลดไม่ได้หรอก เราจะพยายามไม่คิดถึงเรื่องนี้อีกแล้วก้อทำไม่ได้อ่ะ มันมีแว้บนึงที่ต้องคิดอ่ะ เหมือนมันไม่เคลีร์ๆเราเลยไม่โอเครด้วยมั้ง ก้อจะพยายามรอเวลาเรียนให้จบเร็วๆแยกย้ายต่อไปก้อคงลืมเอง ใครจะไปรู้เรื่องที่เจ็บในตอนนี้จะเป็นเรื่องตลกในอนาคตต่อไป 55555
นั้นสินะ โมเม้นที่รู้จักกันแรกๆแทบไม่ชอบพี่เค้าเลย ดูตอนนี้ดิ อี
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านเรื่องแย่ๆของเรานะ
เป็นเพื่อนๆเจอแบบเดียวกันกับเรา จะใช้ชีวติต่อไปยังไงแบบที่ังเจอพี่เค้ายุว เพราะคิดไม่ออกแล้ว เราไม่อยากหลบหน้าอีกแล้วละ