การเรียกร้องความสนใจ ตามความเข้าใจของผม

ผมเห็นหลายๆคน ด่าว่า คอมเม้นท์แรงๆหรือบางคนก็ถึงขั้นสาปแช่ง การเรียกร้องความสนใจอย่างมาก
อย่างประเด็นเรื่องโรคซึมเศร้า ที่บางคนบอกว่าบางคนก็ไม่ได้ป่วยจริงแต่แค่ เรียกร้องความสนใจอย่างนู้นอย่างนี้
คุณครับ...ถ้าเขามี เขาจะเรียกร้องทำไม เขาขาดสิเขาถึงได้เรียกร้อง (ผมจะไม่พูดเรื่องใครป่วยจริงไม่จริงดูยังไงนะครับ)  
แต่ไม่ว่าเขาจะป่วยจริงหรือไม่จริง ผมก็คิดว่าเขาน่าเห็นใจทั้ง2ฝ่ายนะครับ
เพราะว่า คนเราอยากได้ในสิ่งที่ตัวเอง(คิดว่า)ขาดอยู่เสมอ
ถ้าเขาเรียกร้องความรัก ก็แสดงว่าเขาขาดความรัก อาจจะเป็นเพราะครอบครัวหรืออาจจะเกิดจากการโดนทิ้งบ่อยๆ
ถ้าเขาเรียกร้องความสนใจ ก็แสดงว่าในชีวิตเขาไม่มีคนสนใจเขา อาจจะมีแต่น้อย หรือคนที่เขาอยากให้สนใจไม่สนใจเขาก็ได้
ปกติแล้วไม่มีหรอกครับ คนที่มีชีวิตดี มีงานดีๆ บ้านรวย หน้าตาดี มีคนติดตามเป็นแสน มีเพื่อนที่ดี มีแฟนดีๆ จะมาทำตัวเรียกร้องความสนใจ
คนที่ทำตัวเรียกร้องความสนใจ คือ คนที่รักตัวเองไม่เป็น ต้องฝากความสุขไว้กับคนอื่น
ในชีวิตเขา เขาอาจจะรับรู้เรื่องแย่ๆ มีประสบการณ์แย่ๆ ตีความชีวิตว่าแย่ ทำให้มีพฤติกรรมแย่ๆ ออกมา
ลองคิดดูอีกที...การพูดถึงคนที่ชอบเรียกร้องความสนใจในด้านแย่ๆ มันถูกต้องแล้วใช่มั้ย

ถ้าคุณมีเจตนาดีๆ อยากจะให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้น เลิกทำตัวเป็นศูนย์กลางจักรวาล คุณต้องเลิกพูดไม่ดีกับเขาก่อนเลย
เปลี่ยนมาพูดดีๆบ้าง แบบใจเขาใจเรา ทำความเข้าใจอีกนิดนึง เคารพความแตกต่าง ให้ความแนะนำดีๆกับเขา ถ้าทำได้

"ถ้าคุณไม่สามารถช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นได้ ก็อย่าทำให้เขารู้สึกแย่กว่าเดิมก็พอ"

ปล.ผมไม่ได้สนับสนุนให้มีพฤติกรรมเรียกร้องความสนใจนะครับ และไม่สนับสนุนคนที่ทำตัวเป็นศูนย์กลางจักรวาลด้วย
     เพียงแค่อยากจะเสนอแนวความคิดที่ทำให้คนที่ชอบเรียกร้องความสนใจกับคนที่ไม่ชอบ อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขครับ
ปล2 แท๊กมั่ว แท๊กผิด ขออภัยนะครับ