ตอนที่แล้ว
https://pantip.com/topic/36396861
@@ผู้หญิงหน้าบ้าน....2@@
แก้ว นพเก้า
ผมยืนกดกริ่งอยู่นาน....ในมือกำดอกกุหลาบแดงไว้มั่น เหงื่อชื้นฝ่ามือจนรู้สึกได้ หัวใจผมเต้นเป็นจังหวะหนักแน่น ผมจะสารภาพความในใจที่มีต่อเธอวันนี้ หากเธอโศกเศร้าผมจะขออนุญาตปลอบโยน เพราะรู้ดีว่าใจเธอกำลังแตกยับแหลกละเอียด หัวใจบริสุทธิ์ใสๆอ่อนบางแบบนั้นควรได้รับการเยียวยาด้วยหัวใจที่รู้ค่าและยึดมั่นในสัจจะคู่ควรแก่เธอทุกประการของผม มากกว่าของเจ้าผู้ชายปลิ้นปล้อนสามีเก่าเธอที่ซุกซ่อนความรักไว้แจกจ่ายผู้หญิงชนิดไม่อั้น โดยไม่แคร์คนเป็นภรรยาสักนิด
ผมรออยู่นานแต่ทว่าไร้การตอบสนอง ไม่มีร่างขาวบอบบางปรากฏออกมาที่หน้าประตูบ้าน มันนานจนผิดสังเกต วูบหนึ่งของควมคิดซึ่งก็ไม่รู้ทำไมผมจึงคิดอะไรแบบนั้น อาจเพราะเคยอ่านจากข่าวถึงเรื่องร้ายๆของผู้หญิงที่ถูกผู้ชายใจซาตานหลอกลวงมานักต่อนักก็ได้ ผมตัดสินใจเลื่อนบานประตูรั้วเหล็กดัดโปร่งให้เปิดออกก่อนถือวิสาสะผ่านเข้าไป
เมื่อเดินมาถึงบันไดบ้านชั้นเดียวหลังกระทัดรัดของเธอก็หยุดชั่งใจอีกรอบ ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ที่พาตัวเองเข้ามาถึงในบ้านเธอ เพราะเวลานี้เธออยู่ในบ้านตามลำพังและเป็นเวลาเย็นมากแล้ว แต่สังหรณ์ประหลาดก็ทำให้ต้องตัดสินใจตะโกนเรียกชื่อเธอ
เงียบ! หัวใจที่เต้นสม่ำเสมอของผมเกิดสั่นขึ้นมาทันใด เมื่อสัมผัสได้ถึงความนิ่งสนิทของทุกสิ่งในบ้านเธอขณะนั้น เนื่องจากมันเงียบชวนให้สงสัย
ก้าวขึ้นบันไดไปอย่างลังเล แต่ประตูหน้าบ้านที่เปิดแง้มเป็นปริศนาอยู่นั่นก็ทำให้ผมต้องตัดสินใจตรงไปเปิดมันออกทันที
ชะโงกหน้าเข้าไปดูภายในตัวบ้าน มองผ่านห้องรับแขกที่จัดไว้ด้วยชุดเก้าอี้หวายสานบุนวมชุดเล็กสามตัวน่ารักเหมาะสมกับตัวบ้าน ไปจนถึงด้านหลังสุดของห้องที่เชื่อมต่อไปยังห้องข้างใน ไม่มีร่างใครอยู่ที่นั่น ผมเรียกชื่อเธออีกสองสามครั้ง ซึ่งก็เหมือนเดิม ไร้การตอบรับ ทั้งบ้านเงียบเชียบ ใจที่เต้นสั่นอยู่เมื่อครู่วูบวาบตึกตักประหลาด เธออยู่ในบ้านแน่ๆเพราะผมคอยดูอยู่ และไม่เห็นมีใครมาหา แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน
ความคิดเอะใจสั่งให้ขาออกก้าวเดิน ผมเดินผ่านห้องรับแขกลึกเข้าไปจนถึงหน้าประตูห้องหนึ่งในสามห้องที่เรียงติดกัน ผลักบานประตูห้องนั้นให้เปิดออก พบว่าเป็นห้องแต่งตัว มีตู้เสื้อผ้าและกระจกเงาบานใหญ่พร้อมอุปกรณ์แต่งกายตลอดจนโต๊ะรีดผ้า แต่ไม่มีใครอยู่ในนั้น
ผละจากห้องนั้นออกมา ผมเดินไปถึงห้องตรงกลางสังหรณ์ใจแรงขึ้น ห้องนี้ใหญ่ที่สุดในสามห้องซึ่งอาจเป็นห้องนอนใหญ่ เมื่อผลักประตูมันก็เปิดออกง่ายดาย และที่นั่นผมก็มองเห็น....
กลางห้องวางเตียงนอนขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ในสภาพยับย่น ผ้านวมและหมอนกระจัดกระจายเหมือนถูกเหวี่ยงทิ้ง ข้างเตียงวางโต๊ะคอมพิวเตอร์มีโน้ตบุคตัวหนึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะและมันยังทำงานอยู่ในเครือข่ายออนไลน์ชื่อดัง ปรากฏให้เห็นเป็นภาพที่ถูกขยายใหญ่ขึ้นของชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งยืนเคียงกุมมือกัน เอียงหน้าแนบชิด พร้อมข้อความใต้ภาพประกาศให้รู้ว่าพวกเขาเป็นคู่รัก และกำลังนัดพบกันในร้านอาหารเพื่อฉลองการร่วมใช้ชีวิตคู่ต่อไป
ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์นั่นเองที่ผมพบร่างน้อยของเธอนั่งฟุบอยู่ ข้างเครื่องคอมพ์มีขวดสุรายี่ห้อดัง น้ำสีอำพันของมันเหลืออยู่ติดก้นแก้ว และกระปุกยาอันตรายชนิดหนึ่งซึ่งฝาขวดเปิดออก มีเม็ดยาตกหล่นนอกขวดอยู่สองสามเม็ด ใจผมหล่นวูบไปอยู่เบื้องล่าง
"หวาน..." ผมครางเรียกชื่อเธอเหมือนจะขาดใจ
ต่อ....
@@ผู้หญิงหน้าบ้าน... 2@@
https://pantip.com/topic/36396861
@@ผู้หญิงหน้าบ้าน....2@@
แก้ว นพเก้า
ผมยืนกดกริ่งอยู่นาน....ในมือกำดอกกุหลาบแดงไว้มั่น เหงื่อชื้นฝ่ามือจนรู้สึกได้ หัวใจผมเต้นเป็นจังหวะหนักแน่น ผมจะสารภาพความในใจที่มีต่อเธอวันนี้ หากเธอโศกเศร้าผมจะขออนุญาตปลอบโยน เพราะรู้ดีว่าใจเธอกำลังแตกยับแหลกละเอียด หัวใจบริสุทธิ์ใสๆอ่อนบางแบบนั้นควรได้รับการเยียวยาด้วยหัวใจที่รู้ค่าและยึดมั่นในสัจจะคู่ควรแก่เธอทุกประการของผม มากกว่าของเจ้าผู้ชายปลิ้นปล้อนสามีเก่าเธอที่ซุกซ่อนความรักไว้แจกจ่ายผู้หญิงชนิดไม่อั้น โดยไม่แคร์คนเป็นภรรยาสักนิด
ผมรออยู่นานแต่ทว่าไร้การตอบสนอง ไม่มีร่างขาวบอบบางปรากฏออกมาที่หน้าประตูบ้าน มันนานจนผิดสังเกต วูบหนึ่งของควมคิดซึ่งก็ไม่รู้ทำไมผมจึงคิดอะไรแบบนั้น อาจเพราะเคยอ่านจากข่าวถึงเรื่องร้ายๆของผู้หญิงที่ถูกผู้ชายใจซาตานหลอกลวงมานักต่อนักก็ได้ ผมตัดสินใจเลื่อนบานประตูรั้วเหล็กดัดโปร่งให้เปิดออกก่อนถือวิสาสะผ่านเข้าไป
เมื่อเดินมาถึงบันไดบ้านชั้นเดียวหลังกระทัดรัดของเธอก็หยุดชั่งใจอีกรอบ ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ที่พาตัวเองเข้ามาถึงในบ้านเธอ เพราะเวลานี้เธออยู่ในบ้านตามลำพังและเป็นเวลาเย็นมากแล้ว แต่สังหรณ์ประหลาดก็ทำให้ต้องตัดสินใจตะโกนเรียกชื่อเธอ
เงียบ! หัวใจที่เต้นสม่ำเสมอของผมเกิดสั่นขึ้นมาทันใด เมื่อสัมผัสได้ถึงความนิ่งสนิทของทุกสิ่งในบ้านเธอขณะนั้น เนื่องจากมันเงียบชวนให้สงสัย
ก้าวขึ้นบันไดไปอย่างลังเล แต่ประตูหน้าบ้านที่เปิดแง้มเป็นปริศนาอยู่นั่นก็ทำให้ผมต้องตัดสินใจตรงไปเปิดมันออกทันที
ชะโงกหน้าเข้าไปดูภายในตัวบ้าน มองผ่านห้องรับแขกที่จัดไว้ด้วยชุดเก้าอี้หวายสานบุนวมชุดเล็กสามตัวน่ารักเหมาะสมกับตัวบ้าน ไปจนถึงด้านหลังสุดของห้องที่เชื่อมต่อไปยังห้องข้างใน ไม่มีร่างใครอยู่ที่นั่น ผมเรียกชื่อเธออีกสองสามครั้ง ซึ่งก็เหมือนเดิม ไร้การตอบรับ ทั้งบ้านเงียบเชียบ ใจที่เต้นสั่นอยู่เมื่อครู่วูบวาบตึกตักประหลาด เธออยู่ในบ้านแน่ๆเพราะผมคอยดูอยู่ และไม่เห็นมีใครมาหา แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน
ความคิดเอะใจสั่งให้ขาออกก้าวเดิน ผมเดินผ่านห้องรับแขกลึกเข้าไปจนถึงหน้าประตูห้องหนึ่งในสามห้องที่เรียงติดกัน ผลักบานประตูห้องนั้นให้เปิดออก พบว่าเป็นห้องแต่งตัว มีตู้เสื้อผ้าและกระจกเงาบานใหญ่พร้อมอุปกรณ์แต่งกายตลอดจนโต๊ะรีดผ้า แต่ไม่มีใครอยู่ในนั้น
ผละจากห้องนั้นออกมา ผมเดินไปถึงห้องตรงกลางสังหรณ์ใจแรงขึ้น ห้องนี้ใหญ่ที่สุดในสามห้องซึ่งอาจเป็นห้องนอนใหญ่ เมื่อผลักประตูมันก็เปิดออกง่ายดาย และที่นั่นผมก็มองเห็น....
กลางห้องวางเตียงนอนขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ในสภาพยับย่น ผ้านวมและหมอนกระจัดกระจายเหมือนถูกเหวี่ยงทิ้ง ข้างเตียงวางโต๊ะคอมพิวเตอร์มีโน้ตบุคตัวหนึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะและมันยังทำงานอยู่ในเครือข่ายออนไลน์ชื่อดัง ปรากฏให้เห็นเป็นภาพที่ถูกขยายใหญ่ขึ้นของชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งยืนเคียงกุมมือกัน เอียงหน้าแนบชิด พร้อมข้อความใต้ภาพประกาศให้รู้ว่าพวกเขาเป็นคู่รัก และกำลังนัดพบกันในร้านอาหารเพื่อฉลองการร่วมใช้ชีวิตคู่ต่อไป
ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์นั่นเองที่ผมพบร่างน้อยของเธอนั่งฟุบอยู่ ข้างเครื่องคอมพ์มีขวดสุรายี่ห้อดัง น้ำสีอำพันของมันเหลืออยู่ติดก้นแก้ว และกระปุกยาอันตรายชนิดหนึ่งซึ่งฝาขวดเปิดออก มีเม็ดยาตกหล่นนอกขวดอยู่สองสามเม็ด ใจผมหล่นวูบไปอยู่เบื้องล่าง
"หวาน..." ผมครางเรียกชื่อเธอเหมือนจะขาดใจ
ต่อ....