**ขออนุญาติออกตัวก่อนนะคะว่า ถ้าเราพิมพ์ไม่จบภายในตอนเดียว อาจจะต้องรอนิดหน่อย หากไม่ชอบรอ นานๆไปก็ค่อยเข้ามาอ่าน อารมณ์จะได้ไม่ค้างค่ะ หากไม่มีอะไรด่วนจริงๆ เราจะพิมพ์ให้ได้เยอะที่สุดค่ะ **
เรื่องเด็กเห็นผี เป็นความเชื่อมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เชื่อว่าทุกคนคงเคยได้ยินค่ะ เรื่องนี้เกิดขึ้นกับครอบครัวเราเอง เรามีหลานสาวตอนนี้วัยกำลังซนเริ่มเข้าโรงเรียนอนุบาลแล้วค่ะ ชื่อน้องนาลียา (แม่น้องนาซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้เราเป็นคนตั้งให้ นางบอกว่าเอามาจากนิยายเรื่องอะไรสักอย่าง ความจริงไม่ได้เขียนแบบนี้แต่มีตัวกาลิกิณีเลยกลายเป็นแบบนี้) น้องนาเป็นลูกพี่ชายเราค่ะ เป็นหลานสาวคนเดียวของทางบ้านเรา เป็นหลานรักที่แสนจะถูกประคบประหงมโดยคุณปู่คุณย่ารวมถึงคุณอาอย่างเราด้วย แหะๆ ก็นางน่ารัก น่าฟัดจริงๆนะคะ
จะเล่าเป็นเหตุการณ์ๆ ไปนะคะ เพราะมันไม่ได้เกิดต่อเนื่อง
- ตอนน้องนาอายุประมาณเกือบหนึ่งขวบ เดินได้แล้ว แต่ยังพูดไม่ได้ วันนั้นเรากลับบ้าน ตอนเย็นๆเราอุ้มน้องนาไปเดินเล่นในหมู่บ้าน (น้องนาอยู่กับคุณปู่คุณย่า พ่อแม่แล้วก็เราจะทำงานในเมือง) แม่ก็ห้ามแล้วว่าอย่าพาไปเลย มันค่ำแล้ว เมื่อห้ามไม่ได้ เพราะเราก็ดื้อแล้วอยากเล่นกับหลาน แม่เลยบอกว่าอย่าพาไปไกล ขวัญจะหาย เวลาจะกลับจะทำอะไรให้เรียกขวัญกลับบ้านด้วย เราก็โยกหัวโคลงเคลงใส่แม่ เพราะคิดว่าแม่หวงหลานไม่เข้า นี่ขนาดแค่จะพาไปเดินเล่นแถวบ้านเอง น้องนาเมื่อเห็นว่าเราจะพาไปเดินเล่นก็ชี้ไปข้างหน้าใหญ่เลยค่ะ พูดแต่ ไปๆๆ เราก็เดินๆ ไปเรื่อยๆ แวะทักคนนั้นทีคนโน้นที จนไปถึงวัดที่อยู่ติดถนนใหญ่หน้าหมู่บ้าน เลยกะพาน้องนาไปดูรถวิ่งไปวิ่งมาบนถนน ตอนนั้นก็โพล้เพล้ เด็กๆ ออกมาเล่นกันเต็มถนนในหมู่บ้านไปหมด เราก็ปล่อยให้น้องนาเดินเตาะแตะเล่นกับเด็กๆ จนสักพัก น้องนาเดินไปหยุดอยู่หน้าศาลพระภูมิของบ้านหลังหนึ่ง แล้วอยู่ดีดีก็ยกมือไหว้ พูด จ้า จ้า เราก็งง เพราะตรงนั้นไม่มีใครอยู่ เราเลยเดินเข้าไปถามน้องนา น้องนาจ้าใครคะ จ้าพระเหรอ เราเดาว่าน้องนาอาจจะเห็นศาลพระภูมิเหมือนวัดหรืออะไรเลยทำให้เด็กยกมือไหว้ ถามครั้งแรกน้องนาไม่ตอบ แต่ก็หัวเราะเอิ๊กๆ ขึ้น เราเริ่มขนลุก ยิ่งกลัวเรื่องพวกนี้ขึ้นสมอง แต่ก็ยังใจดีสู้อีก ถามอีก น้องนาจ้าพระเหรอ น้องนา หันมามองหน้าเรา แล้วส่ายหัว หมายถึงว่า "ไม่" คุณอาจะรออะไรล่ะคะ ก็รีบอุ้มเอาหลานที่ยืนจ้า ยืนหัวเราะ ยืนทำตาโตเหมือนมีคนหยอก โกยแน่บกลับบ้านน่ะสิ
มีต่อนะคะ
เรื่องหลอนประสบการณ์ผี : เด็กเห็นผี
เรื่องเด็กเห็นผี เป็นความเชื่อมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เชื่อว่าทุกคนคงเคยได้ยินค่ะ เรื่องนี้เกิดขึ้นกับครอบครัวเราเอง เรามีหลานสาวตอนนี้วัยกำลังซนเริ่มเข้าโรงเรียนอนุบาลแล้วค่ะ ชื่อน้องนาลียา (แม่น้องนาซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้เราเป็นคนตั้งให้ นางบอกว่าเอามาจากนิยายเรื่องอะไรสักอย่าง ความจริงไม่ได้เขียนแบบนี้แต่มีตัวกาลิกิณีเลยกลายเป็นแบบนี้) น้องนาเป็นลูกพี่ชายเราค่ะ เป็นหลานสาวคนเดียวของทางบ้านเรา เป็นหลานรักที่แสนจะถูกประคบประหงมโดยคุณปู่คุณย่ารวมถึงคุณอาอย่างเราด้วย แหะๆ ก็นางน่ารัก น่าฟัดจริงๆนะคะ
จะเล่าเป็นเหตุการณ์ๆ ไปนะคะ เพราะมันไม่ได้เกิดต่อเนื่อง
- ตอนน้องนาอายุประมาณเกือบหนึ่งขวบ เดินได้แล้ว แต่ยังพูดไม่ได้ วันนั้นเรากลับบ้าน ตอนเย็นๆเราอุ้มน้องนาไปเดินเล่นในหมู่บ้าน (น้องนาอยู่กับคุณปู่คุณย่า พ่อแม่แล้วก็เราจะทำงานในเมือง) แม่ก็ห้ามแล้วว่าอย่าพาไปเลย มันค่ำแล้ว เมื่อห้ามไม่ได้ เพราะเราก็ดื้อแล้วอยากเล่นกับหลาน แม่เลยบอกว่าอย่าพาไปไกล ขวัญจะหาย เวลาจะกลับจะทำอะไรให้เรียกขวัญกลับบ้านด้วย เราก็โยกหัวโคลงเคลงใส่แม่ เพราะคิดว่าแม่หวงหลานไม่เข้า นี่ขนาดแค่จะพาไปเดินเล่นแถวบ้านเอง น้องนาเมื่อเห็นว่าเราจะพาไปเดินเล่นก็ชี้ไปข้างหน้าใหญ่เลยค่ะ พูดแต่ ไปๆๆ เราก็เดินๆ ไปเรื่อยๆ แวะทักคนนั้นทีคนโน้นที จนไปถึงวัดที่อยู่ติดถนนใหญ่หน้าหมู่บ้าน เลยกะพาน้องนาไปดูรถวิ่งไปวิ่งมาบนถนน ตอนนั้นก็โพล้เพล้ เด็กๆ ออกมาเล่นกันเต็มถนนในหมู่บ้านไปหมด เราก็ปล่อยให้น้องนาเดินเตาะแตะเล่นกับเด็กๆ จนสักพัก น้องนาเดินไปหยุดอยู่หน้าศาลพระภูมิของบ้านหลังหนึ่ง แล้วอยู่ดีดีก็ยกมือไหว้ พูด จ้า จ้า เราก็งง เพราะตรงนั้นไม่มีใครอยู่ เราเลยเดินเข้าไปถามน้องนา น้องนาจ้าใครคะ จ้าพระเหรอ เราเดาว่าน้องนาอาจจะเห็นศาลพระภูมิเหมือนวัดหรืออะไรเลยทำให้เด็กยกมือไหว้ ถามครั้งแรกน้องนาไม่ตอบ แต่ก็หัวเราะเอิ๊กๆ ขึ้น เราเริ่มขนลุก ยิ่งกลัวเรื่องพวกนี้ขึ้นสมอง แต่ก็ยังใจดีสู้อีก ถามอีก น้องนาจ้าพระเหรอ น้องนา หันมามองหน้าเรา แล้วส่ายหัว หมายถึงว่า "ไม่" คุณอาจะรออะไรล่ะคะ ก็รีบอุ้มเอาหลานที่ยืนจ้า ยืนหัวเราะ ยืนทำตาโตเหมือนมีคนหยอก โกยแน่บกลับบ้านน่ะสิ
มีต่อนะคะ