เรากับสามี อยู่ด้วยกันมา 3 ปีนี้   ไม่ได้แต่งงานค่ะ เราไม่เชื่อเรื่องงานแต่งงานเพื่อมีชีวิตคู่ มีลูกสาวที่น่ารักมากก ด้วยกัน 1 คน
ตั้งแต่ปีที่แล้ว บ้านเรามีปัญหาทางการเงิน คุณพ่อทิ้งคุณแม่ไปมีครอบครัวใหม่
คุณแม่เป็นข้าราชการ เงินเดือนเหลือไม่มาก เราเงินเดือน 45k-50k ต้องรับผิดชอบแม่ น้องทีกำลังเรียนมหาวิทยาลัย
ภาระบ้าน รถ ต้องตกมาหาเราหมด แทบจะเรียกว่าเงินเดือนเกือบทั้งหมด ต้องช่วยแม่กับน้อง ซึ่งเราก็แบกรับตรงนี้มาปีกว่าแล้ว

สามีเป็นคนต่างชาติ ด้วยความที่ไม่เข้าใจว่า ทำไมเราต้องแบกรับภาระทั้งหมด ก็เริ่มมีปัญหาระหองระแหงกัน
ตั้งแต่ลูกสาวเกิดเค้าเป็นพ่อที่รักลูกมาก เราไม่เคยต้องคิดมากเรื่องนี้ เค้าช่วยดูแลลูกทุกอย่าง ประคบประหงม
ไม่เคยบ่น เรื่องการดูแลลูก ตื่นมาดู เป็นห่วง พาไปหาหมอแบบนี้ตลอดค่ะ แต่ลึกๆ แล้วเราก็ทราบดีว่า
ภายใต้ความสุขของการได้เป็นพ่อแม่ สามีเรา และตัวเราเองจะมีความรู้สึกว่าไม่ได้เป็นเหมือนเดิมอยู่ตลอดเวลา

ทุกวันนี้เรานอนเตียงเดียวกันทุกคืน เจอหน้ากันทุกวัน แต่ความรักมันไม่หวานเหมือนเมื่อก่อน ทะเลาะกันง่ายขึ้น
เค้าจะเบลมเราเสมอว่า เราทำให้เค้าเสียใจ เนื่องด้วยเรื่องครอบครัวเรา บางอย่าง บางทีเราเอาเงินให้แม่ ให้น้อง
เราบอกเค้าไม่ได้ เพราะรู้ดีว่าสามีไม่โอเคกับเรื่องนี้เท่าไหร่นัก แต่เราทนที่จะมองดูครอบครัวตัวเองลำบากในขณะที่เราอยู่ดีกินดีไม่ได้
เราก็รู้ว่าเค้ารู้ว่าเราทำอะไรลับหลัง แต่เค้าเลือกที่จะไม่พูดและเก็บไว้พูดกับเราในวันที่เค้าทนไม่ได้

เราเคยขอให้เค้าเดินออกจากชีวิตเราไป เราขอคืนขีวิตให้เค้า เพื่อที่เค้าจะได้ไม่ต้องมาแบกรับภาระครอบครัวเรากับเรา
เราคิดว่าชีวิตคนๆ นึงมันสั้น เราควรจะมีสิทธิเลือกที่จะทำในสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข และไม่นึกย้อนกลับมาเสียใจในสิ่งที่เราทำ
แต่เค้าก็แค่บอกว่า เค้ารักเรานะ รักเราเหมือนเดิม เค้าดีใจที่เราเป็นภรรยาเค้า และเค้าดีใจที่เราเป็นแม่ของลูกอยู่เสมอ
ถึงจะให้คิดตอนนี้ เค้าก็ยังดีใจที่ได้เราเป็นภรรยาและแม่ของลูก เพียงแต่เค้าไม่รู้สึกว่าอยากจะพูดคุยอะไรมากมาย
เพียงแค่อยากอยู่ตรงนี้ เค้าบอกว่า ถ้าเค้าอยากจะไป เค้าคงไปนานแล้ว เรื่องลูกเราจัดการกันได้ไม่มีปัญหา เค้าสามารถหาบ้านใกล้ๆ เพื่อดูแลลูก
แต่ที่เค้าอยู่ทุกวันนี้เพราะเค้ารักเรา และยังอยากอยู่ที่นี่

เค้าบอกว่าเค้ารู้ดีว่าเค้าดีลอยู่กับอะไร และเค้ารับมันได้ เพียงแต่ตอนนี้เค้าอยากโฟกัสที่อนาคต ทำงาน ทำเงิน ให้ลูกมี promising future
หลังจากนั้นเค้าจะคิดอีกทีว่าจะทำยังไง เราเสียใจมากค่ะ เมื่อคืนนอนร้องไห้ ช็อค... ไม่รู้จะทำตัวยังไง เมื่อวาเลนไทน์เราซื้อช็อคโกแลตหัวใจให้เค้า
แต่เค้าก็ไม่ได้ให้อะไร จริงๆ ก็ไม่อยากคิดมาก แต่แค่อยากได้ความหวานเหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้เหมือนกับมันกำลังกลืนหายไป
เสียใจ ไม่รู้จะพิมพ์ออกมายังไง เราสับสน ซึมเศร้า ไม่อยากทำงาน แต่ด้วยความเป็นแม่ เราก็ต้องสู้เพื่อสิ่งมีชีวิตที่สวยงามที่สุดในชีวิตของเรา

เมื่อคืนก่อนจะนอน เราถามเค้าว่า อยากจะเป็นเพื่อนกันมั้ย เป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยกัน ดูแลตัวเล็กด้วยกัน ดูแลกันไป แต่ลึกๆ แล้วเราทำใจไม่ได้
เราเป็นคนสุดๆ กับชีวิต เราพยายามเต็มที่เพื่อให้มีชีวิตที่ดี แต่ท้ายสุดแล้ว มันกำลังพังลงช้าๆ ด้วยปัญหาจากคนรอบข้าง ที่เราเลือกและทิ้งไม่ได้
เรามีหน้าที่การงานที่ดี มีลูกที่น่ารัก และเราก็อยากมีครอบครัวที่ดี มีกำลังใจในการดำเนินชีวิต เราควรทำยังไงดีคะ T_T

ปล. เนื่องจากพันทิปแชร์ใน FB เราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นตัวเรานะคะ เนื่องจากคนรอบตัวเล่น pantip จะขอลบข้อมูลเจาะจงบางอย่างออก เพื่อไม่ให้เค้ารู้ว่าเป็นเรานะคะ แต่เนื้อหาส่วนใหญ่ไม่ได้แก้ค่ะ

เราอ่านทุกข้อความนะคะ ขอบพระคุณมากๆ มีทั้งคนเข้าใจ เห็นใจไม่เห็นด้วย เคารพทุกความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณมากๆ อยากได้กอดค่ะ แล้วก็ได้กอดเยอะแยะ ทั้งหน้าไมค์หลังไมค์ ขอบคุณมาก ๆค่ะ รักพันทิป