พ่อกับแม่จะเข้าใจไหมว่าเราเจ็บปวด

เมื่อวานเราทะเลาะกับพ่อกับแม่เรื่องมหาวิทยาลัย ตอนแรกเราตั้งใจจะไปเรียนที่นั่น ไปให้ไกลบ้าน ไกลญาติ อยากไปนับหนึ่งใหม่ แต่เมื่อวานเห็นแม่ร้องไห้เพราะค่าใช้จ่ายในบ้านเยอะ และรายรับของแม่น้อย เราเลยบอกแม่ว่าเราสามารถเรียนรามได้นะ เพราะมันใกล้บ้านแม่จะได้ไม่ต้องจ่ายอะไร เรารู้สึกว่าส่งพี่ๆเราแม่ก็จ่ายเยอะแล้ว เรายินดีที่จะประหยัดค่าใช้จ่ายให้ เราอยากชดเชยในสิ่งที่พี่เราทำผิดกับพ่อกับแม่ไว้ เราไม่อยากเป็นภาระ แต่พ่อกลับมองว่าเราปากเก่ง อวดดี จริงๆเราแค่อยากแก้ไข อยากชดเชยเรื่องราวร้ายๆที่พี่เคยกระทำไว้กับพ่อกับแม่เท่านั้นเอง

เราเป็นคนคิดมากมาแต่ไหนแต่ไร ไม่ว่าเรื่องอะไรก็เก็บมาคิด เรามองว่าตัวเองผิดในทุกเรื่อง โทษตัวเองตลอดเวลา ไม่ว่าใครโกรธ ใครเกลียดเรา เราก็โทษตัวเองตลอดว่าเราผิด เราไม่ดี เรามันน่ารังเกียจ แต่เราไม่อยากบอกใครว่าเราเครียดเพราะเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ความผิดของคนอื่นที่เราเครียด เราไม่ต้องการให้ใครรับรู้ว่าเราเครียด

จะบอกพ่อกับแม่ยังไงดีคะว่าเรารู้สึกยังไง?