สวัสดีค่ะ ชื่อ น. อายุ18 ขอเล่าเกริ่นๆยาวๆตั้งแต่เด็กเลยนะคะ ไม่ใช่เรื่องแต่งหรืออะไร
ตอนเด็กๆ เกิดมาในครอบครัวที่แตกแยก พ่อมีแม่ใหม่หลายคน แม่เราก็ติดยาเข้าคุก
เลยได้ไปอยู่กะลุงกะป้า เพราะแม่ใหม่ชอบตีเรา
จนลุงเสียตอนเราอยุ่ป.4 ลูกเลี้ยงของลุงก็ไล่เราออกจากบ้านเพราะเราไม่ใช่ญาติเขา ไม่มีคนในนามสกุลเขาแล้วไรงี้ เราเลยได้ย้ายไปอยุ่บ้านพ่อ เราติดการอ่านนิยายมากๆ และติดเกมคอมพิวเตอร์ จนป.5 ตามเจ้าของร้านเกมไปอ.บ้านฉาง โทรถามพ่อ พ่อว่าอนุญาติ แต่พอกลับมาถูกตีด้วยไม้หน้าสามจนเดินไม่ได้ แขนบวม ขาบวม
จนป.6มีเด็กใหม่เข้ามา เขาชอบอะไรเหมือนๆเรา อ่านนิยาย ไม่สุงสิงคนอื่นไรงี้ จนช่วงเดือนธันวาคม เพื่อนผู้หญิงคนนี้ชวนไปเที่ยว แต่หลอกไปโดนข่มขื่น มันทำให้เราเล่าให้ใครฟังไม่ได้ เลยเล่าให้เพื่อนคนนึงย่อว่า ส. ฟัง แล้วพอเดือนมกราคม เราก็มีแฟนคนแรก ก็ได้กัน จากนั้นพ่อรู้ พ่อเลยแจ้งความจับ พ่อก็ถามว่ามันคนแรกหรือเปล่า เราเลยต้องเล่าว่าถูกข่มขื่น แจ้งความจับแต่คดีไม่ดำเนิน (แต่กับแฟนคนแรกเรานี้ถูกดำเนินคดีนะคะ) จากนั้นต้องคอยตรวจเลือดทุกสัปดา ทุก3เดือน และ6เดือน และต้องกินยา3เม็ดทุกวัน ต้องอ้วกทุกวัน จนทำให้เป็นคนกินยาเม็ดยาก จนขึ้นม.1 เราจะเริ่มต้นกะโรงเรียนใหม่ ก็โดน ส. เอาเรื่องที่โดนข่มขื่น ไม่ซิงไปพูด จนเราโดนรุ่นพี่ม.2ดักหาเรื่อง ตรงทางระหว่างไปโรงอาหาร ว่าไม่ซิงเหรอ พอเราไม่ตอบ ก็บอกให้กราบไหว้ .... เราเป็นคนเรียนดีนะ ม.1นี้ได้ทุนเรียนดี สอบเลือกห้อง นี้ติดอันดับที่2
จากนั้นมีความเครียดสะสม คุยกะใครไม่ได้ เลยเจอแฟน ชื่อ จ. วันนั้นจ.มารับหน้าโรงเรียน ทำให้กลับบ้านไม่ทัน5โมง เลยกลัวโดนพ่อตี คืนนั้นเลยไม่กลับบ้าน อีกวันจ.ก็พากลับละขอผูกข้อไม้ข้อมือ เราก็ย้ายไปอยุ่สกลนคร พอแต่งได้1ปี พอเราอายุ14ก็ท้องละคลอดเป็นผู้หญิง ระหว่างนี้เราก็ทำงานนะ เก็บน้ำยาง ทำสวนมัน ทำนา จนสักพักกลับไปอยุ่บ้าน ที่ระยอง จากนั้นก็ท้องคนที่2 เวลาลูกร้องพ่อเราจะด่าเราว่า
บ้างไรบ้าง ตีเราตลอด จนเราหอบลูกหนีไปสกลนคร สักพักมีปัญหาเรื่องเงินกะแม่แฟน เราเลยเลิกมาทำงานคนเดียว ละแฟนไปทหาร
เราทำงานคอยส่งตังตลอด และเงินติดขัด เพื่อนเลยพาทำไซค์ไลน์ จนปีกว่าๆ เรามีตังเก็บ ใช้ไอ6s ลูกมีกินมีใช้ตลอด จนเราเจอผช.คนนึง ชื่อต.อายุ38 ตอนนี้เราจะอายุ18 เจอจากไซค์ไลน์นี้ละคะ เขาอยากให้เราไปอยุ่กทม. เราก็ยอมออกจางานประจำไปอยุ่ด้วยกัน จากนั้นเงินที่เรามีเราให้เขาทุกอย่าง บางเดือนเขาช็อตเราก็ช่วยเหลือ จนมันไม่ไหว เลยต้องกลับไปทำไซค์ไลน์ จนเราเลิกกันบ่อย เวลาเขาไปต่างจังหวัด เขาจะปิดเครื่อง บล็อคเบอร์ ทำให้เราทนไม่ไหวย้ายมาอยุาข้าวนอก (ต.ทำเป็นเซลของเอซุส) พอเลิกกันครั้งที่3 เลิกไปได้10วันเราก็มีคนใหม่ เริ่มต้นใหม่ โดยไม่บอกว่าเคยทำไซค์ไลน์มา แฟนเก่าก็กลับมาก่อกวน ตามมาที่ห้องเรา พอเราไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมก็ตบ ต่อยเรา จนหน้าบวม เลยออกจากงานเพราะอาย และลงบันทึกประจำวัน (ในขณะนี้อยุ่กทม. ไม่รุ้จักใครเลย) แฟนใหม่เราก็คอยดูแล เขาพาเราเรียน พาหางาน *แฟนใหม่อายุเท่าเรา
แล้วแฟนเก่าก็กลับมาง้อ แต่เราไม่กลับไป มันเลยสืบจากเฟสว่าทำงานอยุ่ไหน จากนั้นก็พยามทำดี แต่เราไม่กลับไปไงเรามีแฟนใหม่ มันเลยตะโกนด่าในตลาดว่าอีลูก
ขายตัวส่งเงินให้ลูก เราอายมาก แต่ก็ต้องทน เพราะไม่อยากออกจากงานอีก
จนล่าสุดวันนี้ มันทักไปหาแฟนเก่าของแฟนเรา ทักไปหาหัวหน้าแฟน ทักไปหาแฟนเรา ว่าเราเคยขายตัว เอาหลักฐานมาโพสเฟส จนตอนนี้แฟนเราไม่คุยกะเรา ...
หนูควรทำยังไงดีค่ะ ทำไมเขาไม่จบกะหนูไป ทำไมไม่ให้หนูไปมีชีวิตที่ดี เขาไม่สงสารหนูบ้างเหรอ
*ลืมบอกค่ะ ตอนช่วงทำงายประจำและทำไซค์ไลน์ เราเป็นโรคซึมเศร้าเรื้อรัง ไปคลินิคอรอุมา 2 หน จากนั้นก็หยุดและซื้อยากินเอง เพราะไปทีหมดพันกว่า
เครียดมาก พยามนึกถึงหน้าลูกตลอด พยามไม่ทำร้ายตัวเอง ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ เราจะแก้ไขอะไรได้บ้าง ทั้งๆที่มันกำลังจะดีขึ้น กำลังจะมีอนาคตที่ดี แต่ก็ต้องมาอับอาย และจมวูบแบบนี้
เรามีทางที่จะรีเซ็ทชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้บ้างไหมค่ะ มีไหมค่ะที่สังคมให้โอกาส?
ตอนเด็กๆ เกิดมาในครอบครัวที่แตกแยก พ่อมีแม่ใหม่หลายคน แม่เราก็ติดยาเข้าคุก
เลยได้ไปอยู่กะลุงกะป้า เพราะแม่ใหม่ชอบตีเรา
จนลุงเสียตอนเราอยุ่ป.4 ลูกเลี้ยงของลุงก็ไล่เราออกจากบ้านเพราะเราไม่ใช่ญาติเขา ไม่มีคนในนามสกุลเขาแล้วไรงี้ เราเลยได้ย้ายไปอยุ่บ้านพ่อ เราติดการอ่านนิยายมากๆ และติดเกมคอมพิวเตอร์ จนป.5 ตามเจ้าของร้านเกมไปอ.บ้านฉาง โทรถามพ่อ พ่อว่าอนุญาติ แต่พอกลับมาถูกตีด้วยไม้หน้าสามจนเดินไม่ได้ แขนบวม ขาบวม
จนป.6มีเด็กใหม่เข้ามา เขาชอบอะไรเหมือนๆเรา อ่านนิยาย ไม่สุงสิงคนอื่นไรงี้ จนช่วงเดือนธันวาคม เพื่อนผู้หญิงคนนี้ชวนไปเที่ยว แต่หลอกไปโดนข่มขื่น มันทำให้เราเล่าให้ใครฟังไม่ได้ เลยเล่าให้เพื่อนคนนึงย่อว่า ส. ฟัง แล้วพอเดือนมกราคม เราก็มีแฟนคนแรก ก็ได้กัน จากนั้นพ่อรู้ พ่อเลยแจ้งความจับ พ่อก็ถามว่ามันคนแรกหรือเปล่า เราเลยต้องเล่าว่าถูกข่มขื่น แจ้งความจับแต่คดีไม่ดำเนิน (แต่กับแฟนคนแรกเรานี้ถูกดำเนินคดีนะคะ) จากนั้นต้องคอยตรวจเลือดทุกสัปดา ทุก3เดือน และ6เดือน และต้องกินยา3เม็ดทุกวัน ต้องอ้วกทุกวัน จนทำให้เป็นคนกินยาเม็ดยาก จนขึ้นม.1 เราจะเริ่มต้นกะโรงเรียนใหม่ ก็โดน ส. เอาเรื่องที่โดนข่มขื่น ไม่ซิงไปพูด จนเราโดนรุ่นพี่ม.2ดักหาเรื่อง ตรงทางระหว่างไปโรงอาหาร ว่าไม่ซิงเหรอ พอเราไม่ตอบ ก็บอกให้กราบไหว้ .... เราเป็นคนเรียนดีนะ ม.1นี้ได้ทุนเรียนดี สอบเลือกห้อง นี้ติดอันดับที่2
จากนั้นมีความเครียดสะสม คุยกะใครไม่ได้ เลยเจอแฟน ชื่อ จ. วันนั้นจ.มารับหน้าโรงเรียน ทำให้กลับบ้านไม่ทัน5โมง เลยกลัวโดนพ่อตี คืนนั้นเลยไม่กลับบ้าน อีกวันจ.ก็พากลับละขอผูกข้อไม้ข้อมือ เราก็ย้ายไปอยุ่สกลนคร พอแต่งได้1ปี พอเราอายุ14ก็ท้องละคลอดเป็นผู้หญิง ระหว่างนี้เราก็ทำงานนะ เก็บน้ำยาง ทำสวนมัน ทำนา จนสักพักกลับไปอยุ่บ้าน ที่ระยอง จากนั้นก็ท้องคนที่2 เวลาลูกร้องพ่อเราจะด่าเราว่า
เราทำงานคอยส่งตังตลอด และเงินติดขัด เพื่อนเลยพาทำไซค์ไลน์ จนปีกว่าๆ เรามีตังเก็บ ใช้ไอ6s ลูกมีกินมีใช้ตลอด จนเราเจอผช.คนนึง ชื่อต.อายุ38 ตอนนี้เราจะอายุ18 เจอจากไซค์ไลน์นี้ละคะ เขาอยากให้เราไปอยุ่กทม. เราก็ยอมออกจางานประจำไปอยุ่ด้วยกัน จากนั้นเงินที่เรามีเราให้เขาทุกอย่าง บางเดือนเขาช็อตเราก็ช่วยเหลือ จนมันไม่ไหว เลยต้องกลับไปทำไซค์ไลน์ จนเราเลิกกันบ่อย เวลาเขาไปต่างจังหวัด เขาจะปิดเครื่อง บล็อคเบอร์ ทำให้เราทนไม่ไหวย้ายมาอยุาข้าวนอก (ต.ทำเป็นเซลของเอซุส) พอเลิกกันครั้งที่3 เลิกไปได้10วันเราก็มีคนใหม่ เริ่มต้นใหม่ โดยไม่บอกว่าเคยทำไซค์ไลน์มา แฟนเก่าก็กลับมาก่อกวน ตามมาที่ห้องเรา พอเราไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมก็ตบ ต่อยเรา จนหน้าบวม เลยออกจากงานเพราะอาย และลงบันทึกประจำวัน (ในขณะนี้อยุ่กทม. ไม่รุ้จักใครเลย) แฟนใหม่เราก็คอยดูแล เขาพาเราเรียน พาหางาน *แฟนใหม่อายุเท่าเรา
แล้วแฟนเก่าก็กลับมาง้อ แต่เราไม่กลับไป มันเลยสืบจากเฟสว่าทำงานอยุ่ไหน จากนั้นก็พยามทำดี แต่เราไม่กลับไปไงเรามีแฟนใหม่ มันเลยตะโกนด่าในตลาดว่าอีลูก
จนล่าสุดวันนี้ มันทักไปหาแฟนเก่าของแฟนเรา ทักไปหาหัวหน้าแฟน ทักไปหาแฟนเรา ว่าเราเคยขายตัว เอาหลักฐานมาโพสเฟส จนตอนนี้แฟนเราไม่คุยกะเรา ...
หนูควรทำยังไงดีค่ะ ทำไมเขาไม่จบกะหนูไป ทำไมไม่ให้หนูไปมีชีวิตที่ดี เขาไม่สงสารหนูบ้างเหรอ
*ลืมบอกค่ะ ตอนช่วงทำงายประจำและทำไซค์ไลน์ เราเป็นโรคซึมเศร้าเรื้อรัง ไปคลินิคอรอุมา 2 หน จากนั้นก็หยุดและซื้อยากินเอง เพราะไปทีหมดพันกว่า
เครียดมาก พยามนึกถึงหน้าลูกตลอด พยามไม่ทำร้ายตัวเอง ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ เราจะแก้ไขอะไรได้บ้าง ทั้งๆที่มันกำลังจะดีขึ้น กำลังจะมีอนาคตที่ดี แต่ก็ต้องมาอับอาย และจมวูบแบบนี้