คนที่ออกมาทำกิจการเเล้วไม่เวิร์คกลับไปทำงานดีไหมคะ

สวัสดีค่ะ เราขอเกริ่นก่อนว่าก่อนหน้านี่ก็เป็นมนุษย์เงินเดือนเเต่ก็เเค่ประมาณ2ปี ระยะไม่นาน 2ปี เพราะที่เเรกตอนจบใหม่เป็น outsource สัญญาปีเดียว ที่ๆสองหางานเอาเอง ทีนี้ตอนนั้นทำไปได้สักพักรู้สึกว่าไม่น่าจะโตเพราะเป็น บ.  ที่บริหารกันแบบครอบครัว ประกอบไปด้วย4พ่อเเม่ลูก ซึ่งเราไม่ค่อยโอเค คนที่บ้านเลยชวนออกมาค้าขาย ก็เป็นสินค้าเเฟชั่นนั่นล่ะ แรกๆดีเราออกมาได้ประมาณจะ3ปีเเล้ว ได้เงินเป็นกอบเป็นกำเลยปีเเรกจากจับเงินหมื่นกว่าโดดมาสี่ห้าหมื่น ก็ดีใจสิ อยู่ๆไปจากไม่มีหน้าร้านเริ่มก็หาทำเลเปิด สถานๆที่เปิดก็เป็นๆที่เราวิ่งเป็นขาจรมาก่อนเเล้วประเมินเเล้วว่าอยุ่ได้เพราะเป็นที่ๆเราขายดีสุด ซึ่งเเรกๆก็ดี หลังๆมาช่วงนี้เเย่อาจด้วยเศรษฐกิจ ร้านเพิ่งจะครบ1ปีเมื่อ เมษา เดือนที่ผ่านๆมาวิกฤตเยอะ จริงๆก็เรื้อรังมาพักนึง ดีเเค่สองเดือนเเรก เกือบตายไปเเล้วครั้งนึง ข้างร้านเราสองเดือนทีย้ายออก บางคนมาเดือนเดียว เราเห็นตลอดเพราะอยู่มาปีนึง ส่วนคนรอดๆคือคนเก่าๆมากๆที่อยู่มาไม่ต่ำกว่า7-8 ปี เเต่ก็อาจด้วยสินค้าส่วนนึงที่คนต้องการหรือเปล่า? ลูกค้าประจำ เเต่เราก็ปลุกชีพด้วยการหาของถูกๆมาลงเเล้วก็ทำโปร ได้ผลเเหะ ผ่านไปจนถึงตอนนี้ประมาณ3เดือนมันก็โอเคนะ ที่มาเขียนไม่ใช่ว่าขายไม่ได้ เเต่ว่าเเต่ก่อนมันอยู่ได้เพราะของเเพง ตอนนี้อัตราส่วนที่ขายได้ไม่ถึงกับดีมันคือของถูก คนหาเเต่ของถูก เลยทำให้ขายถ้าไม่ได้เยอะมากพอก็เอาไปลงค่าที่หมด คือของที่กำไรน้อยมันต้องขายเยอะ ค่าที่ประมาณหมื่นกว่าต่อเดือน 5เดือนหลังๆได้มาเเค่สามหมื่นกว่าไม่ถึง4หมื่น รวมทั้งเงินลงทุน ค่าที่ เงินใช้ส่วนตัว อะไรๆอยุ่ในนี้หมด รุ้สึกไม่เหลือ หยิบยืมคนในบ้านทุกวิถีทาง จนเราเริ่มเกรงใจ เเละท้อ ส่วนตัวมีหนี้ กยศ ใช้ทุกปี มาปีนี้เริ่มเครียด พยายามหยอดกระปุกไปแต่ไม่มีจะให้หยอด (หยอดเดือนละพันสะสม)เเล้วรวมเอาไปจ่าย ภาระหน้าที่มีผ่อนรถเดือนละ3000 ให้พ่อเเม่6000 ส่วนตัวตกวันละ200 (อย่างอื่นเเล้วเเต่อะไรหมดซึ่งคาดการณ์ไม่ได้)ไม่รบกวนอะไรพ่อเเม่เลย ตอนนี้เครียดเเละนอนมองเพดานว่าจะเอาไงกับชีวิตดี ไม่อยากปิดร้านเพราะเราแอบมีความหวังว่าต้องไปได้ กว่าจะได้เปิดไม่ใช่เด็กเล่นขายของ เเละ1ปีตัดสินมันว่าอยู่หรือไปคงจะเร็วเกิน  เรากำลังคิดว่าอยากออกไปทำงานเเต่ก็อยากมีร้านนี้ไว้ ตอนเเรกคิดว่าจะหางานเสริมทำ เราปิดร้านประมาณ5โมงเย็น คิดว่าจะไปหายำ อาหารขายต่อ เเต่มองๆเเล้วไม่อยากจะลงทุนอะไรกลัวไม่เวิร์คเพราะก็ต้องเอาเงินคนอื่นมาลง ตัวเราไม่มีเงินเพราะอย่างที่บอกมันควักเนื้อ ยืมจนเราเหลือชีวิตของตัวเองเเขวนไว้บนเส้นด้าย มีเงินเพื่อใช้วันต่อวัน ขายมาใช้ไป เเค่นี้จริงๆ จากคนที่หยอดกระปุกได้วันเป็นพัน บางวันเคลียค่าใช้จ่ายไปเหลือติดตัวอยู่100เดียวออกไปเปิดร้าน ลุ้นเอา เป็นแบบนี้มาพักนึงเเล้ว 2เดือนได้ เราอยากจะบ้าตาย บางวันขายได้3000-4000 /เดือน(น้อยครั้ง) บางวันไม่เปิดบิล บางวัน600 เราว่าร้านเราจะอยุ่ได้สบายๆต้องมี3000-4000 เพราะค่าที่ก็ตก600/วัน แต่ที่ได้ทุกวันนี้มันเฉลี่ยเเล้วตีซะ พันกว่าบาท ถามว่าอยุ่ได้ก็ได้ เเต่มันได้เเบบไม่มีอนาคต อย่างอื่นพังเสีย จะซื้อใหม่ไม่ได้ อะไรนอกเหนือปุ๊ปตายอย่างเดียว คือทำเพื่อจ่ายค่าที่ถ้าได้พันกว่า เราได้ปรึกษาหลายๆคนที่บ้าน บางเสียงก็อยากให้จบ เพราะเห็นพฤติกรรมเราเปลี่ยนไปจากเป็นคนกล้าใช้เงิน กลายเป็นคนขี้เหนียว บางครั้งไปเดินของเเค่150 ยังคิดมากสุดท้ายก็ไม่ซื้อ เราได้เเต่น้อยใจ คิดมาก จะเอายังไงๆถามตัวเองอยู่แบบนั้นวนเเล้ววนอีก ไม่อยากตกในสภาพนี้ เรียนจบ ป.ตรีมาเพื่อเจอชีวิตที่ไม่ต่างจากชนชั้นเเรงงานหรือวะ ในเเง่ของความมั่นคง (เปรียบเทียบงดดราม่า) บางเสียงก็อยากให้ทน เราทนได้นะถ้ามีเงินหมุนเวียน อ่อ ใช้ธุรกิจเราขาดเงินหมุนเวียน! เราว่านี่สำคัญ เอาเป็นว่าเราไม่มีเงินเลยใน บช. เหลือเเค่ตัวกับใจไปขายเเละวัดดวงไปวันๆ มีใครเป็นแบบเราไหม ? ทางออกเอายังไงดี ตอนเเรกปรึกษาพ่อไปว่าจะไปหางานเงินเดือน20000+เเล้วขาดเหลือในร้านจะเอาส่วนนึ้มาช่วย พ่อไม่โอเค บอกบ้าหรอ ไปทำเพื่อมาโปะ กลายเป็นเหนื่อยสองทางก็ไม่เหลืออะไรอยุ่ดี
   สุดท้ายก็ขอคำแนะนำล่วงหน้าใครเคยออกมาเเล้วกลับเข้าระบบ อะไรบ้างที่ควรทำ หรือถ้าจะเปิดต่อจะทำอย่างไร หรือหางานเสิรมอะไรทำต่อดี

ขอบคุณค่ะ