แก้ไข
สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดถูกยังไงก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
เราขอแทนตัวเราว่า เอ เราเรียนอยู่ชั้นม.5จะขึ้นม.6 เรามีแฟนชื่อบี บีเป็นน้องเรา 1 ปีบีไม่ได้เรียนเพราะขี้เกียจเลยออกมาทำงาน เรากับบีคบกันมาประมาณ 1 ปีกว่าๆ เรารักเขามากเพราะเขาคือคนที่เราแอบชอบแล้วเราก็ได้คบกัน ช่วงเวลานั้นเรามีความสุขมากๆค่ะ เรากับบีทะเลาะกันทุกวันค่ะแต่พอดีกันบีเขาก็มารับไปกินข้าว(บ้านของเอกับบีใกล้กันค่ะ) เราคบกันพ่อแม่ทั้ง2ฝ่ายรับรู้ แต่ดูเหมือนว่าครอบครัวเราจะไม่ชอบบี เพราะบีไม่ได้เรียนหนังสือครอบครัวเราก็คิดว่าถ้าโตขึ้นจะเอาอะไรกินทำงานแค่นี้ อะไรประมาณนี้ค่ะ แต่เรากับบีก็คบกันมาเรื่อยๆโดยไม่สนคำพูดใครเราไปมาหากันเกือบทุกวันเราผูกพันธ์กันมากๆค่ะ เวลาเงินเดือนบีออกบีก็จะซื้อของที่เราอยากได้ให้ เรียกได้ว่าถ้าเราอยากได้อะไรถ้าบีหามาให้ได้บีก็จะหามาค่ะ พ่อแม่ของบีก็ดูเอ็นดูเราเหมือนลูกเหมือนหลาน พอเรากับบีคบกันนานเข้าๆๆ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ (ทุกวัน) เราก็เริ่มทะเลาะกันมากขึ้นทะเลาะทุกวันจนพ่อแม่เราจับเรากับบีแยกกันเราได้มาอยู่กับพ่อแม่ที่ ตจว ในช่วงปิดเทอม พ่อแม่เราทำงานโรงงานค่ะเราอยู่ห้องเฉยๆ เราเบื่อมากพ่อแม่เลยฝากเราเข้ามาทำงานในโรงงาน พอถึงวันทำงานเราก็ไปนั่งกินข้าวกับแม่เราที่โรงอาหารแล้วจะมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งชื่อพี่เอฟ เขามองหน้าเราตั้งแต่วันแรกแล้วเค้าก็ยิ้มให้เราเราก็ไม่ได้คืดอะไรค่ะคิดว่าเพื่อนร่วมงานเฉยๆ พอวันต่อมาๆพี่เอฟเริ่มมาคุยมากขึ้นเริ่มมาใกล้เรามากขึ้นมาหยอกเรามากขึ้นตอนนั้นเราก็ยังไม่คิดอะไรนะค่ะ จนพี่เขาขอไลน์เราตอนแรกเราก็ไม่ให้ค่ะเพราะเรามีแฟนอยู่แล้วตะให้ทำไม พี่เอฟก็ขอทุกวันๆจนแม่เราบอกว่าให้พี่เขาเถอะสงสารพี่เขา เราก้เลยให้ไปค่ะ พี่เอฟก๋ทักมาคุยๆค่ะทักมาทุกวันโทรหาทุกวัน เราก้คุยกับพี่เอฟค่ะ ตอนแรกๆเราคุยตามมารยาทแต่พอพี่เขามาคุยทุกวันๆเราเรื่มหวั่นไหวนิดๆ แต่ทั้งใจเราก้มีแค่บีค่ะ พอมาถึงวันหยุดพี่เอฟเลยชวนเราไปดูหนัง ตอนแรกเราไม่ไปค่ะแม่เราเลยบอกว่าลองไปดูไม่เสียหายอะไรเราเลยยอมไปกับพี่เอฟ พี่เอฟเป็นคนที่รวยพอสมควรค่ะเพราะพ่อแม่พี่เอฟทำธุรกิจส่วนตัว (บีฐานะก็ปานกลางค่ะ) พอถึงวันพี่เอฟก็มารับเราถึงห้อง เราก้ขึ้นรถไปกับพี่เขาจนถึงห้างเราก้คุยๆกัน พอถึงเวลาก็ดูหนังค่ะพี่เขาเลี้ยงเราทุกอย่างเราไม่ได้เสียเงินเลยสักบาท ตอนดุหนังเรากับพี่เอฟก้จับมือกันเฉยๆ เราไม่ได้คิดะไรกับพี่เอฟเลยค่ะคิดแค่ว่าเป้นพี่ชายแค่นั้น พอหนังจบเราก้หิวมากๆตอนนั้นเราเลยไแกินข้าวกับพี่เอฟ พี่เอฟเปย์เราหมดค่ะเราอยากกินอะไรอยากได้อะไรพี่เอฟซื้อให้เราหมด พี่เอฟเป้นสุภาพบุรุษมากๆค่ะพูดเพราะความคิดเป้นผู้ใหญ่มาก (พี่เอฟอายุ27ปีเรา18ปีและบี17ปีค่ะ) พี่เอฟสอนเราทุกอย่างเราใช้ไปไหนก้ไปไหมดอสนดีมากค่ะ พ่อแม่เราครอบครัวเราก้ปลื้มพี่เอฟมากค่ะพี่เอฟเลยขอเราเป้นแฟนในวันนั่นเ(เรากับพี่เอฟร็จักกันประมาณ2เดือนกว่าๆ) เราก้มานั่งคิดๆดูเราจะทิ้งบีคนที่เรารักไปหรอ เราเลยบอกกับพี่เอฟตรงๆว่าเรามีแฟนแล้วคบกันมานานเท่าไหร่แล้วเราบอกพี่เอฟหมดค่ะ พี่เอฟร้องไห้ค่ะเราสงสารมากเราร็สึกผิดมาก พี่เอฟเขาบอกว่าเขาจะรอเรา เขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเราพี่เอฟก้ทำได้ค่ะแต่เราก้ไม่รุ้สึกรักเขานะค่ะ พี่เอฟก้ยังรอเราค่ะจนป่านนี้ เวลาผ่านมาปีกว่าๆแล้วพี่เอฟก็ทักมาคุยทุกวันค่ะพี่เอฟก็ยังรอเรา ส่วนบีปัจจุบันเราก็คบอยู่ค่ะ (บีไม่รู้ค่ะว่าเรากับพี่เอฟคุยกัน) เราควรจะเลือกใครดีค่ะ? อยู่แบบนี้เราทรมานใจมากๆค่ะ
คนที่ดีกับคนที่รัก
สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดถูกยังไงก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
เราขอแทนตัวเราว่า เอ เราเรียนอยู่ชั้นม.5จะขึ้นม.6 เรามีแฟนชื่อบี บีเป็นน้องเรา 1 ปีบีไม่ได้เรียนเพราะขี้เกียจเลยออกมาทำงาน เรากับบีคบกันมาประมาณ 1 ปีกว่าๆ เรารักเขามากเพราะเขาคือคนที่เราแอบชอบแล้วเราก็ได้คบกัน ช่วงเวลานั้นเรามีความสุขมากๆค่ะ เรากับบีทะเลาะกันทุกวันค่ะแต่พอดีกันบีเขาก็มารับไปกินข้าว(บ้านของเอกับบีใกล้กันค่ะ) เราคบกันพ่อแม่ทั้ง2ฝ่ายรับรู้ แต่ดูเหมือนว่าครอบครัวเราจะไม่ชอบบี เพราะบีไม่ได้เรียนหนังสือครอบครัวเราก็คิดว่าถ้าโตขึ้นจะเอาอะไรกินทำงานแค่นี้ อะไรประมาณนี้ค่ะ แต่เรากับบีก็คบกันมาเรื่อยๆโดยไม่สนคำพูดใครเราไปมาหากันเกือบทุกวันเราผูกพันธ์กันมากๆค่ะ เวลาเงินเดือนบีออกบีก็จะซื้อของที่เราอยากได้ให้ เรียกได้ว่าถ้าเราอยากได้อะไรถ้าบีหามาให้ได้บีก็จะหามาค่ะ พ่อแม่ของบีก็ดูเอ็นดูเราเหมือนลูกเหมือนหลาน พอเรากับบีคบกันนานเข้าๆๆ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ (ทุกวัน) เราก็เริ่มทะเลาะกันมากขึ้นทะเลาะทุกวันจนพ่อแม่เราจับเรากับบีแยกกันเราได้มาอยู่กับพ่อแม่ที่ ตจว ในช่วงปิดเทอม พ่อแม่เราทำงานโรงงานค่ะเราอยู่ห้องเฉยๆ เราเบื่อมากพ่อแม่เลยฝากเราเข้ามาทำงานในโรงงาน พอถึงวันทำงานเราก็ไปนั่งกินข้าวกับแม่เราที่โรงอาหารแล้วจะมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งชื่อพี่เอฟ เขามองหน้าเราตั้งแต่วันแรกแล้วเค้าก็ยิ้มให้เราเราก็ไม่ได้คืดอะไรค่ะคิดว่าเพื่อนร่วมงานเฉยๆ พอวันต่อมาๆพี่เอฟเริ่มมาคุยมากขึ้นเริ่มมาใกล้เรามากขึ้นมาหยอกเรามากขึ้นตอนนั้นเราก็ยังไม่คิดอะไรนะค่ะ จนพี่เขาขอไลน์เราตอนแรกเราก็ไม่ให้ค่ะเพราะเรามีแฟนอยู่แล้วตะให้ทำไม พี่เอฟก็ขอทุกวันๆจนแม่เราบอกว่าให้พี่เขาเถอะสงสารพี่เขา เราก้เลยให้ไปค่ะ พี่เอฟก๋ทักมาคุยๆค่ะทักมาทุกวันโทรหาทุกวัน เราก้คุยกับพี่เอฟค่ะ ตอนแรกๆเราคุยตามมารยาทแต่พอพี่เขามาคุยทุกวันๆเราเรื่มหวั่นไหวนิดๆ แต่ทั้งใจเราก้มีแค่บีค่ะ พอมาถึงวันหยุดพี่เอฟเลยชวนเราไปดูหนัง ตอนแรกเราไม่ไปค่ะแม่เราเลยบอกว่าลองไปดูไม่เสียหายอะไรเราเลยยอมไปกับพี่เอฟ พี่เอฟเป็นคนที่รวยพอสมควรค่ะเพราะพ่อแม่พี่เอฟทำธุรกิจส่วนตัว (บีฐานะก็ปานกลางค่ะ) พอถึงวันพี่เอฟก็มารับเราถึงห้อง เราก้ขึ้นรถไปกับพี่เขาจนถึงห้างเราก้คุยๆกัน พอถึงเวลาก็ดูหนังค่ะพี่เขาเลี้ยงเราทุกอย่างเราไม่ได้เสียเงินเลยสักบาท ตอนดุหนังเรากับพี่เอฟก้จับมือกันเฉยๆ เราไม่ได้คิดะไรกับพี่เอฟเลยค่ะคิดแค่ว่าเป้นพี่ชายแค่นั้น พอหนังจบเราก้หิวมากๆตอนนั้นเราเลยไแกินข้าวกับพี่เอฟ พี่เอฟเปย์เราหมดค่ะเราอยากกินอะไรอยากได้อะไรพี่เอฟซื้อให้เราหมด พี่เอฟเป้นสุภาพบุรุษมากๆค่ะพูดเพราะความคิดเป้นผู้ใหญ่มาก (พี่เอฟอายุ27ปีเรา18ปีและบี17ปีค่ะ) พี่เอฟสอนเราทุกอย่างเราใช้ไปไหนก้ไปไหมดอสนดีมากค่ะ พ่อแม่เราครอบครัวเราก้ปลื้มพี่เอฟมากค่ะพี่เอฟเลยขอเราเป้นแฟนในวันนั่นเ(เรากับพี่เอฟร็จักกันประมาณ2เดือนกว่าๆ) เราก้มานั่งคิดๆดูเราจะทิ้งบีคนที่เรารักไปหรอ เราเลยบอกกับพี่เอฟตรงๆว่าเรามีแฟนแล้วคบกันมานานเท่าไหร่แล้วเราบอกพี่เอฟหมดค่ะ พี่เอฟร้องไห้ค่ะเราสงสารมากเราร็สึกผิดมาก พี่เอฟเขาบอกว่าเขาจะรอเรา เขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเราพี่เอฟก้ทำได้ค่ะแต่เราก้ไม่รุ้สึกรักเขานะค่ะ พี่เอฟก้ยังรอเราค่ะจนป่านนี้ เวลาผ่านมาปีกว่าๆแล้วพี่เอฟก็ทักมาคุยทุกวันค่ะพี่เอฟก็ยังรอเรา ส่วนบีปัจจุบันเราก็คบอยู่ค่ะ (บีไม่รู้ค่ะว่าเรากับพี่เอฟคุยกัน) เราควรจะเลือกใครดีค่ะ? อยู่แบบนี้เราทรมานใจมากๆค่ะ