พ่อเป็นชาวต่างประเทศทิ้งเราไป 30 ปี ตอนนี้ต้องการกลับมาอยู่ด้วย เห้ย มันใช่เหรอ!!?

ก่อนอื่นต้องออกตัวก่อนว่า ไอดีนี้ผมสมัครใหม่เพราะไม่ต้องการให้คนที่เกี่ยวข้องรู้ว่าเป็นเรื่องราวของผม เนื่องจากผมว่ามันคาบเกี่ยวกับจริยธรรมของไทยพอสมควร (อมยิ้มผมมีครอบครัว และเพื่อนๆรู้จักหลายท่าน)

เริ่มเรื่องคือ ผมเป็นลูกครึ่ง ไทย-อเมริกัน ช่วงที่เกิด พ่อพาแม่ไปที่เมืองนอกด้วย และท่านก็ต่างแยกย้ายกันไปมีครอบครัวใหม่ทั้งคู่ ตั้งแต่จำความได้ แม่ผมก็ได้บอกว่า สามีใหม่ของแม่เป็นพ่อของผมมาตลอด และแม่ก็ได้ส่งเสียผมและครอบครัวทางนี้ไม่ได้ขาดตกบกพร่องเสมอมา โดยที่ไม่เคยมีใครบอกผมเลย ว่าพ่อแท้ของผมเป็นใครมาจากไหน แม่ผมไม่เคยกลับมาเมืองไทยเลย ด้วยเหตุผลใดผมไม่ทราบ ท่านชวนผมไปอยู่ด้วยหลายต่อหลายครั้ง แต่ทุกครั้งผมก็ปฏิเสธไป เพราะไม่มีความรู้สึกผูกพันธ์กับท่าน และผมเป็นห่วงตา-ยาย ที่เลี้ยงดูผมมามากกว่า

จนผมอายุได้ 20 ตา-ยาย ได้ย้ายที่อยู่ ทำให้ขาดการติดต่อกับทางแม่ที่เมืองนอกไป เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ทราบ และแน่นอน ผมไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรมากมายนัก คิดเสียแต่ว่า เขาก็มีชีวิตของเขา เราก็มีของเรา ไม่ได้คิดอะไรมากมาย อยู่กับ ตา-ยาย ก็มีความสุขดีพอแล้ว ดูแลท่านทั้ง 2 ให้ดีก็พอแล้ว

จนผมอายุ 30 กว่าๆ วันที่ไม่อยากให้เกิดคือ วันที่ท่านทั้ง 2 จากเราไป คำสั่งเสียของท่านก็คือ ตามหาแม่ให้เจอ ถ้าเป็นไปได้ อยากให้แม่มางานศพท่านด้วย.... ซึ่งแน่นอน ผมทำไม่ได้ แต่ผมก็ได้ตามหาแม่จนเจอโดยใช้เวลา 2 ปีจากวันที่ตา-ยายจากไป โดยการช่วยเหลือของคนข้างๆ เพื่อนๆ น้องๆ ที่ไปศึกษาที่ต่างประเทศ และ สมาชิกคนไทยในเว็ป ThaiTownUSA.com ได้ช่วยเหลือจนผมสามารถติดต่อกับแม่ได้อีกครั้ง ทำให้ได้ทราบว่า ช่วงที่เราย้ายบ้าน ท่านก็ย้ายด้วยเหมือนกัน ทำให้ขาดการติดต่อกันไป ซึ่งท่านก็เสียใจมากที่เรื่องราวเป็นแบบนี้ (แน่นอน ถึงตอนนี้ ท่านก็ยังไม่ได้กล่าวถึงเรื่องพ่อผมเลย)

เวลาผ่านไปได้สักระยะ ก็ได้มีเมล์มาจากชาวต่างชาติ ระบุว่าเค้าเป็นพ่อแท้ๆของผม ตอนแรกผมก็ไม่ได้เชื่ออะไร แต่เอาความไปถามน้าๆ ซึ่งเอารูปให้แกดู แกก็บอกว่า ใช่ นี่แหละ พ่อผม หลังจากนั้นก็ได้คุยกันตาม Email บ้าง Social บ้าง (ภาษาอังกฤษผมก็ไม่แข็งแรงเป็นอย่างมาก) แต่ก็จับความได้ว่า ท่านแต่งงานใหม่ ไม่มีลูก แต่รับลูกเลี้ยงหลายคน เกษียนแล้วมีชีวิตสุขสบายดี แต่ตอนนี้เมียใหม่แกเป็น "พาคินสัน" และแน่นอน ผมเฉยกับเรื่องนี้มาก อาจเป็นเพราะผมอายุปาเข้าไป ครึ่งชีวิตแล้วเลยไม่ได้รู้สึก รู้สาอะไรกับเรื่องพวกนี้มากนัก

ผ่านไป 8 ปีจากวันนั้น แกอยากมาเที่ยวไทย ซึ่งผมก็ไม่ขัดข้อง วันที่แกมา ผมก็รับรองอย่างเต็มที่ แต่ก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจที่จะเรียกท่านว่า "่พ่อ" รู้สึกเจ็บปวดตรงที่ท่านทิ้งเมียท่านให้อยู่บ้านคนเดียว ทั้งที่เมียท่านป่วยเป็นพาคินสัน เวลาท่านพูดถึงเมียท่านก็ออกอาการเหมือนไม่อยากดูแลแถมหัวเราะ(เข้าใจว่าคงพูดเล่น และเราไม่คงเข้าใจมุกอเมริกัน) แต่ที่เจ็บกว่านั้นอีก ท่านบอกว่า ถ้าเมียท่านตาย ท่านจะมาอยู่เมืองไทยกับผม !!?

ผมงงมาก เห้ย จะมาอยู่ได้ไง ทิ้งกันไป 30 กว่าปี แกบอกว่าตามหาเรามาตลอดแต่ไม่เจอ ทั้งๆที่ 20 ปี ผมก็อยู่บ้านเดิม บ้านที่ท่านเข้ามาอยู่กับแม่ผม ท่านบอกว่าพยายามติดต่อเราตลอด(ย้อนแย้งกับข้อแรก) แต่ ตา-ยาย ผมไม่ให้พบ ผมถามน้า น้าผมก็บอก ตา-ยาย ไม่เคยทำ ไหนจะลูกเลี้ยงท่านอีก ท่านไม่รักครอบครัวทางโน้นหรืออย่างไร และที่แย่คือท่านเอาเรื่องผมไปเล่าให้เมียแกฟังแบบผิดๆ แกบอกว่า ที่มาเพราะผมอยากให้มา ผมอยากให้อยู่พร้อมครอบครัว เมียท่านก็เสียใจมาก คิดว่าผมจะมาแย่งท่านไป ซึ่งมันไม่ใช่เลย ท่านสร้างเรื่องเองขึ้นมาทั้งหมดแท้ๆ

ตลอดเวลาที่รับรองท่านที่เมืองไทย ผมรู้สึกอึดอัด รู้สึกแย่ แต่บางครั้งก็รู้สึกสงสาร ลึกๆก็ปฏิเสษความเป็นพ่อของท่านอยู่ตลอดเวลา เรื่องราวในอดีตมันไม่มีเรื่องของท่านอยู่เลย ถ้าให้พูดแบบหยาบคาย ผมก็คือผลผลิตจากความสนุกของท่านเท่านั้นเอง  แต่ก็พยายามทำทุกอย่างไม่ให้ท่านเสียความรู้สึก ดูแลท่านเป็นอย่างดีไม่ให้ใครมาว่าได้

ตอนนี้อึดอัด และ เครียดมาก ถ้าท่านเอาจริงเรื่องมาอยู่ไทย ผมจะทำยังไงดี ถ้าให้ผมตอบตรงๆ ผมคงรับเรื่องนี้ไม่ได้แน่นอน ...