ก่อนอื่นต้องขอบอกไว้ก่อนนะครับ ว่านี่เป็นกระทู้แรกที่ได้ตั้งขึ้นมา เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นกับตัวเจ้าของเอง
#1) ใครในห้องเย็บผ้า
ตอนประถมผมได้เรียนโรงเรียนประจำตำบนแห่งหนึ่งในภาคเหนือ ตอนนั้นอายุ 8 ขวบ ซึ่งบ้านผมจะห่างจากโรงเรียนไม่มาก พอตอนเย็นเลิกเรียน ก็จะกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วกลับไปเล่นบอลที่สนามของโรงเรียนเหมือนเด็กทั่วไป โรงเรียนแห่งนี้มีห้องจักรเย็บผ้าสำหรับวิชาคหกรรม เยนวันนั้นผมก็เล่นบอลกับเพื่อนๆปกติ ผมเป็นผู้รักษาประตู จึงต้องวิ่งเก็บลูกบอลตลอดเวลาที่เพื่อนเตะไปไกล ทีนี้เพื่อนผมก็เตะออกนอนกสนามเหมือนเช่นเคย แต่ลูกบอลไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องจักเย็บผ้า ผมก้อวิ่งไปเกบบอลเหมือนทุกครั้ง พอมาถึงหน้าห้องผมก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเหยียบจักรกำลังเย็บผ้าอยู่ ซึ่งกุญแจก็ล็อกอยู่ข้างนอก ผมจึงก้มดูช่องว่าใต้ประตู เหนเงาทีกระทบกับพื้น ขยับตามจังหวะเสียงจักรเย็บผ้า ผมเลยลุกขึ้นมาหยิบลูกบอล จังหวะนั้นเอง เสียงเหมือนคนเขย่าประตู กึ๊กกั๊กๆๆๆ แค่นั้นแหละครับ คว้าบอวิ่งไปให้เพื่อนแล้วจับจักรยานปันกลับบ้านทันที หลังจากนั้นผมไม่ไปเตะบอลหลังเลิกเรียนอีกเลย
#2.) ผีบ้านผีเรือน
ผมเปนเด็กที่ย่าเลี้ยงมาโดยตลอด พ่อกับแม่ทำงานอยู่ ตจว. พอผมอายุ 10 ขวบ จึงมีความอยากอยู่กับพ่อแม่บ้าง จึงงอแงขอตามไปอยู่ด้วย โดยย้ายที่เรียนไปด้วย ช่วงปิดเทอม ผมก็กลับบ้านที่เหนือ คืนนั้นผมก้อหลับปกติเหมือนเช่นทุกคืน แต่ดันปวดฉี่ตอนตี 2 กว่า จึงจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ในจังหว่ะที่ลืมตาขึ้น ก็เหนเงาคน 2 คน ยืนขวางประตูอยู่ ผมตกใจจึงเอาผ้าห่มมาคลุมโปรง ผ่านไปอีกสักพักจึงเิปิดผ้าห่มเพื่อดู ก็ยังเห็นยืนอยุ่ที่เดิม ด้วยความที่ปวดฉี่มาก จึงตั้งจิตหลับตาสวดมนต์ ลืมตาขึ้นมา หนักกว่าเดิม คือเงานั้นขยับมาอยู่ ปลายเท้า ทีนี้เห็นชัดกว่าเดิม เป็นผช.กับผญ.ใส่ชุดมีสะไบพาดกับชุนเหมือนท่านขุน ทีนี้ตกใจหนักเลยตะโกนเรียกย่าลันบ้านเลย แต่ก็เหมือนไม่มีใครได้ยิน แล้วผมเลยร้องให้และเผลอหหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นเช้ามากับที่นอนอันเปียกชุ่ม จากนั้นก้อเลยไปเล่าให้ย่าฟังว่าเมื่อคืนเห็นแบบนี้ ย่าก็เลยบอกว่า หลานกลับมาลืมบอกผีบ้านผีเรือน........
#3.) หญิงสาวข้างถนน
คืนนั้นมีงานประจำอำเภอ บ้านผมจะห่างจากตัวอำเภอประมาณ 6 กิโล ผมก็ไปเที่ยวงานปกกติ โดยขี่มอไซต์ไปกับเพื่อน พวกผมก้อเที่ยวตามปกติ พองานเลิกแล้ว พวกผมก็เลยพากันกลับบ้าน จังหวะที่ขับรถกลับบ้าน เวลานั้นประมาณเที่ยงคืนนิดๆ ทางกลับบ้านต้องผ่านสวนสาธารณะหมู่บ้าน(ทางเหนือเรียกดงหมู่บ้าน) ผ่านป่าช้าหลายหมูบ้าน จังหวะที่ขับผ่านดงชาวบ้าน ก็เห็นผญ.คนหนึ่งเดินอยู่ข้างทางไกลๆ ผมก็คุยกับเพื่อนว่า ดึกขนาดนี้ใครเขามาเดินเล่นแถวนี้อีกว่ะ เพื่อนผมก็บอกกุยังไม่เห็นใครเดินเลย อย่ามาอำกู ผมเลยคิดในใจ เอาแล้วไง โดนดีซะแล้ว พอผมขับรถเขข้าไปใกล้ผญ. เท้าเขาเริ่มลอยขึ้นจากพื้นเรื่อยๆ เท่านั้นแหละคับ บิดหมดปลอก 55555555+
เดี๋ยวมาพิมพ์ต่อให้นะครับ มีอีกหลายเรื่อง......ขอทำงานก่อนนะครับ อู้งานมานาน ^^
ประสบการณ์ที่เจอกับตัวเอง
#1) ใครในห้องเย็บผ้า
ตอนประถมผมได้เรียนโรงเรียนประจำตำบนแห่งหนึ่งในภาคเหนือ ตอนนั้นอายุ 8 ขวบ ซึ่งบ้านผมจะห่างจากโรงเรียนไม่มาก พอตอนเย็นเลิกเรียน ก็จะกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วกลับไปเล่นบอลที่สนามของโรงเรียนเหมือนเด็กทั่วไป โรงเรียนแห่งนี้มีห้องจักรเย็บผ้าสำหรับวิชาคหกรรม เยนวันนั้นผมก็เล่นบอลกับเพื่อนๆปกติ ผมเป็นผู้รักษาประตู จึงต้องวิ่งเก็บลูกบอลตลอดเวลาที่เพื่อนเตะไปไกล ทีนี้เพื่อนผมก็เตะออกนอนกสนามเหมือนเช่นเคย แต่ลูกบอลไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องจักเย็บผ้า ผมก้อวิ่งไปเกบบอลเหมือนทุกครั้ง พอมาถึงหน้าห้องผมก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเหยียบจักรกำลังเย็บผ้าอยู่ ซึ่งกุญแจก็ล็อกอยู่ข้างนอก ผมจึงก้มดูช่องว่าใต้ประตู เหนเงาทีกระทบกับพื้น ขยับตามจังหวะเสียงจักรเย็บผ้า ผมเลยลุกขึ้นมาหยิบลูกบอล จังหวะนั้นเอง เสียงเหมือนคนเขย่าประตู กึ๊กกั๊กๆๆๆ แค่นั้นแหละครับ คว้าบอวิ่งไปให้เพื่อนแล้วจับจักรยานปันกลับบ้านทันที หลังจากนั้นผมไม่ไปเตะบอลหลังเลิกเรียนอีกเลย
#2.) ผีบ้านผีเรือน
ผมเปนเด็กที่ย่าเลี้ยงมาโดยตลอด พ่อกับแม่ทำงานอยู่ ตจว. พอผมอายุ 10 ขวบ จึงมีความอยากอยู่กับพ่อแม่บ้าง จึงงอแงขอตามไปอยู่ด้วย โดยย้ายที่เรียนไปด้วย ช่วงปิดเทอม ผมก็กลับบ้านที่เหนือ คืนนั้นผมก้อหลับปกติเหมือนเช่นทุกคืน แต่ดันปวดฉี่ตอนตี 2 กว่า จึงจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ในจังหว่ะที่ลืมตาขึ้น ก็เหนเงาคน 2 คน ยืนขวางประตูอยู่ ผมตกใจจึงเอาผ้าห่มมาคลุมโปรง ผ่านไปอีกสักพักจึงเิปิดผ้าห่มเพื่อดู ก็ยังเห็นยืนอยุ่ที่เดิม ด้วยความที่ปวดฉี่มาก จึงตั้งจิตหลับตาสวดมนต์ ลืมตาขึ้นมา หนักกว่าเดิม คือเงานั้นขยับมาอยู่ ปลายเท้า ทีนี้เห็นชัดกว่าเดิม เป็นผช.กับผญ.ใส่ชุดมีสะไบพาดกับชุนเหมือนท่านขุน ทีนี้ตกใจหนักเลยตะโกนเรียกย่าลันบ้านเลย แต่ก็เหมือนไม่มีใครได้ยิน แล้วผมเลยร้องให้และเผลอหหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นเช้ามากับที่นอนอันเปียกชุ่ม จากนั้นก้อเลยไปเล่าให้ย่าฟังว่าเมื่อคืนเห็นแบบนี้ ย่าก็เลยบอกว่า หลานกลับมาลืมบอกผีบ้านผีเรือน........
#3.) หญิงสาวข้างถนน
คืนนั้นมีงานประจำอำเภอ บ้านผมจะห่างจากตัวอำเภอประมาณ 6 กิโล ผมก็ไปเที่ยวงานปกกติ โดยขี่มอไซต์ไปกับเพื่อน พวกผมก้อเที่ยวตามปกติ พองานเลิกแล้ว พวกผมก็เลยพากันกลับบ้าน จังหวะที่ขับรถกลับบ้าน เวลานั้นประมาณเที่ยงคืนนิดๆ ทางกลับบ้านต้องผ่านสวนสาธารณะหมู่บ้าน(ทางเหนือเรียกดงหมู่บ้าน) ผ่านป่าช้าหลายหมูบ้าน จังหวะที่ขับผ่านดงชาวบ้าน ก็เห็นผญ.คนหนึ่งเดินอยู่ข้างทางไกลๆ ผมก็คุยกับเพื่อนว่า ดึกขนาดนี้ใครเขามาเดินเล่นแถวนี้อีกว่ะ เพื่อนผมก็บอกกุยังไม่เห็นใครเดินเลย อย่ามาอำกู ผมเลยคิดในใจ เอาแล้วไง โดนดีซะแล้ว พอผมขับรถเขข้าไปใกล้ผญ. เท้าเขาเริ่มลอยขึ้นจากพื้นเรื่อยๆ เท่านั้นแหละคับ บิดหมดปลอก 55555555+
เดี๋ยวมาพิมพ์ต่อให้นะครับ มีอีกหลายเรื่อง......ขอทำงานก่อนนะครับ อู้งานมานาน ^^