มีหลายครั้งที่ผมว่างๆ ผมลองแอบดูทวิตเตอร์กับเฟสของเพื่อนๆ สิ่งที่ผมเจออยู่ประจำในทุกๆครั้งที่มีเรื่องข่าว (โดยเฉพาะเรื่องละเอียดอ่อนทางสังคม) ซึ่งก็มักจะพบกับหลายๆโพสต์ หลายๆคอมเม้นท์ หลายๆทวิต ออกมาทำนองนี้
"ประเทศนี้ดัดจริตว่ะ"
"แดนกะลาต้องทำใจ"
"คนดีนี้มันคนดีจริงๆ"
"อยากหนีไปต่างประเทศ"
"จริยธรรม/ศีลธรรม/มาตรฐานของสังคมประเทศนี้คืออะไร"
"ฯลฯ"
(มีหลังๆออกแนวการเมืองเป็นจำนวนมาก)
สิ่งที่ผมพูดมา ไม่ใช่เพิ่งมาเจอแค่ 2-3 เดือน แต่ผมเจอมาเกือบปีกว่าๆแล้ว และมักมีในหลายๆข่าวในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ละเอียดอ่อน (เช่น สิ่งที่เราเคารพรัก, การทำแท้ง, เพศศึกษา, การศึกษา, การเมือง, สังคม เป็นต้น) เรายอมรับว่าปัญหาหลายๆอย่างมีอยู่จริงในสังคมไทย ทั้งตรรกะผิดเพี้ยน, ศีลธรรมที่กำลังจะอ่อนลง หรือแม้แต่นิสัยที่มักจะสร้างปัญหาได้ตลอด มันคือเรื่องจริง แต่ถ้าเราทำได้แต่เสียดสี และ เสียดสี วิพากษ์วิจารณ์ ปราศจากการแก้ไขปัญหาง่ายๆที่ตัวเรา และรอบๆตัวเราก่อน มันก็ได้แค่นั้น สุดท้ายก็จะมีแต่เรื่องเน่าๆ ออกมาให้วิพากษ์วิจารณ์ทุกวัน
เราพูดแต่ในทวิตเตอร์ ในเฟสบุ๊ค แต่ถ้าเราไม่ลองทำบ้าง มันก็ไม่ต่างอะไรกับการดูคนทะเลาะกันอยู่แล้วไม่เข้าไปช่วย ได้แต่ยืนถ่ายกล้องอยู่แล้วไปแชร์ลง Social Network หรือเสียดสีเรื่องราวให้คนต่างชาติดูถูกทับถมกันไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่การแก้ปัญหาหลายๆอย่าง เริ่มต้นที่ตัวเราได้ แต่น่าเสียดายที่บางเรื่องเราก็ก้าวก่ายไปไม่ได้ตลอด
ที่ผมพูดมา เพราะผมเริ่มเบื่อกับการเสียดสีสังคม เสียดสีเรื่องราวของข่าวในสังคมแล้ว เพราะสุดท้าย ก็ยังมีแต่เรื่องเน่าๆ และเสียดสีกันเหมือนเดิม เหมือนแผลเน่าในตัวที่ไม่ยอมไปรักษา แต่กลับขุดมันจนเน่าขึ้นทุกวัน
ง่ายๆที่สุดคือ ต้องใจเย็นกับทุกๆเรื่อง ไตร่ตรองให้ถูกว่าสิ่งใดสมควรมากกว่า ถ้าจะทำแนวคิดใหม่ก็ควรพิจารณาก่อนปลูกฝังแนวคิดใหม่ๆ และต้องใจเย็นๆไว้กับทุกๆเรื่อง เช่น ถ้าคุณอาจจะไม่ชอบใจกระทู้ผม คุณก็ลองใจเย็นๆพูดคุยกันก็ได้ครับ
แก้ไขปัญหาประเทศด้วยการเสียดสี คิดว่าแก้ได้เปล่าครับ?
"ประเทศนี้ดัดจริตว่ะ"
"แดนกะลาต้องทำใจ"
"คนดีนี้มันคนดีจริงๆ"
"อยากหนีไปต่างประเทศ"
"จริยธรรม/ศีลธรรม/มาตรฐานของสังคมประเทศนี้คืออะไร"
"ฯลฯ"
(มีหลังๆออกแนวการเมืองเป็นจำนวนมาก)
สิ่งที่ผมพูดมา ไม่ใช่เพิ่งมาเจอแค่ 2-3 เดือน แต่ผมเจอมาเกือบปีกว่าๆแล้ว และมักมีในหลายๆข่าวในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ละเอียดอ่อน (เช่น สิ่งที่เราเคารพรัก, การทำแท้ง, เพศศึกษา, การศึกษา, การเมือง, สังคม เป็นต้น) เรายอมรับว่าปัญหาหลายๆอย่างมีอยู่จริงในสังคมไทย ทั้งตรรกะผิดเพี้ยน, ศีลธรรมที่กำลังจะอ่อนลง หรือแม้แต่นิสัยที่มักจะสร้างปัญหาได้ตลอด มันคือเรื่องจริง แต่ถ้าเราทำได้แต่เสียดสี และ เสียดสี วิพากษ์วิจารณ์ ปราศจากการแก้ไขปัญหาง่ายๆที่ตัวเรา และรอบๆตัวเราก่อน มันก็ได้แค่นั้น สุดท้ายก็จะมีแต่เรื่องเน่าๆ ออกมาให้วิพากษ์วิจารณ์ทุกวัน
เราพูดแต่ในทวิตเตอร์ ในเฟสบุ๊ค แต่ถ้าเราไม่ลองทำบ้าง มันก็ไม่ต่างอะไรกับการดูคนทะเลาะกันอยู่แล้วไม่เข้าไปช่วย ได้แต่ยืนถ่ายกล้องอยู่แล้วไปแชร์ลง Social Network หรือเสียดสีเรื่องราวให้คนต่างชาติดูถูกทับถมกันไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่การแก้ปัญหาหลายๆอย่าง เริ่มต้นที่ตัวเราได้ แต่น่าเสียดายที่บางเรื่องเราก็ก้าวก่ายไปไม่ได้ตลอด
ที่ผมพูดมา เพราะผมเริ่มเบื่อกับการเสียดสีสังคม เสียดสีเรื่องราวของข่าวในสังคมแล้ว เพราะสุดท้าย ก็ยังมีแต่เรื่องเน่าๆ และเสียดสีกันเหมือนเดิม เหมือนแผลเน่าในตัวที่ไม่ยอมไปรักษา แต่กลับขุดมันจนเน่าขึ้นทุกวัน
ง่ายๆที่สุดคือ ต้องใจเย็นกับทุกๆเรื่อง ไตร่ตรองให้ถูกว่าสิ่งใดสมควรมากกว่า ถ้าจะทำแนวคิดใหม่ก็ควรพิจารณาก่อนปลูกฝังแนวคิดใหม่ๆ และต้องใจเย็นๆไว้กับทุกๆเรื่อง เช่น ถ้าคุณอาจจะไม่ชอบใจกระทู้ผม คุณก็ลองใจเย็นๆพูดคุยกันก็ได้ครับ