เคยรู้สึกไหมเวลาอยู่บ้าน แต่เหมือนเราอยู่คนเดียวบนโลก

มันเริ่มเป็นมาสักพักตั้งแต่น้องโต เรารู้สึกเหมือนถูกทิ้ง และทำพฤติกรรมเราเปลี่ยนไป
มีเหตุการณ์หลาย ๆ อย่างเกิดขึ้นทั้งทะเลาะกันอย่างรุนแรงและบ่อยมาก เราไม่ได้รับการใส่ใจหรือสนใจ ถูกทิ้งโดยถาวร โดนดุบ่อย ยิ่งโดนดุเรื่องไม่เป็นเรื่องบ่อย ๆ มันทำเราเหนื่อยและท้อมาก ๆ เราเหงา เราน้อยใจมาก ๆ ถึงขั้นอย่างหนีไปตายไกล ๆ (แต่หมาข้างบ้านดุ ไม่กล้าเดินออกไปไกล)
ชีวิตหลายปีมานี้เรามีแต่เพื่อนที่คอยให้คำปรึกษา คอยแนะนำ คอยห้าม คอยเตือน มีเพื่อนดีชีวิตเป็นสุขจริง ๆ ทุกวันนี้เราอยู่บ้านไม่คุยกับใครเลยอ่ะ อยู่ในห้อง เรารู้สึกสบายใจดีนะ แต่บางทีก็น้อยใจนิด ๆ อยู่ดีเวลาเห็นภาพบาดตาบาดใจ ฮาาาา แต่คือหลัง ๆ มานี่เวลาเราเครียดหรือไม่สบายใจ เราจะปวดหัว ปวดหนักจนต้องหาหมอ แล้วก็โปะะ เป็นไมเกรนจ้าาา เศร้าา และมีเรื่องแปลกเข้าไปอีกคือไม่นานมานี้เรามีเรื่องไม่สบายใจ แต่อยู่ดี ๆ เรามีความรู้สึกว่าอยากเอาหัวไปโขกกำแพงอ่ะ เอ๊ะ แปลกมาก เราก็คิดทำไมอยากเอาไปโขก เรามีความรู้สึกว่าอยากเจ็บ ต้องเจ็บ แต่มีสติอยู่เลยไม่ได้ทำ แต่แบบอยากเจ็บ ไม่รู้จะทำอะไร ตบหน้าตัวเองแรง ๆ ไปทีนึง รู้สึกดีขึ้น นี่ก็แบบเห้ยยย นี่เป็นอะไรละเริ่มเป็นบ่อย คิดไม่ตกเลยจ้าทีนี้ ยิ่งคิดยิ่งเครียด เครียดละปวดหัวอีก จนเราคิดอยากไปพบจิตแพทย์ แต่แถวบ้านไม่มีจิตแพทย์ เศร้าา และยังไม่กล้าบอกใครเลย เขินอ่ะ จะถามกูเกิ้ลก็กลัวว่าตัวเองใกล้ตายแล้ว ฮาาา
ที่เป็นอยู่นี่เรามีสติตลอดเวลานะคะ คิด วิเคราะห์ สังเกตุและบันทึกผลตลอด คือมันติดมาจากเวลาเรียนน ฮาาา เราเคยคิดว่าเราเครียดมากไปจากสิ่งที่เกิดขึ้นแหละ เห้ออออ สงสารตัวเอง ฮาาาา เม่าเศร้า

ปล. มาถามชาวพันทิปเพราะ ไม่มีใครรู้จักเราอ่ะ เราอยากได้คำแนะนำ
ปล. ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้และแก้ไขมันยังไงมาเเลกเปลี่ยนความคิดกันนะ
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  สุขภาพจิต ปัญหาชีวิต ชีวิตวัยรุ่น ปัญหาครอบครัว
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่