เพราะเหตุใด "การเรียนพิเศษ" ถึงได้แพร่หลายมากๆ ในนร.ไทยคะ?

มุมมองของจขกท. ตอนที่ยังศึกษาอยู่ที่ประเทศไทย
ก็ยังไม่ได้คิดว่า "การเรียนพิเศษ" คือ "สิ่งจำเป็น" นะคะ

จขกท. เคยเรียนพิเศษอยู่ในชีวิตทั้งหมด 2 ครั้ง
คือ สมัยอนุบาล ที่เรียนไม่ทัน เพราะ ขาดเรียนไปหลายอาทิตย์ เพราะเป็นอีสุกอีใส
(แต่คงจะเรียกว่าเรียนพิเศษอย่างจริงจัง ไม่ได้หรอกมั้ง เพราะแค่ เข้าไปหา ครูประจำชั้น เพื่อของานที่ค้างไว้ และครูก็ช่วยอธิบายงานให้เข้าใจ เพราะมีบางงานที่เราไม่เคยเรียนมาก่อน เนื่องจากขาดเรียนไปนาน)

แต่การเรียนพิเศษนอกรร. ครั้งแรก ของจขกท. เกิดขึ้นตอนม.1 ตอนนั้นเรียนพิเศษอยู่ 3 ที่ คือจากครูในรร. ที่รับสอนนอกเวลา 2 ที่ และจากสถาบันกวดวิชา
นอกรร.อีก 1 ที่
(ซึ่งถือว่าน้อยมาก ถ้าเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน)

ถ้าถามถึงสาเหตุณ ตอนนั้น คงตอบว่า
"เรียนตามเพื่อน" 5555
เพราะตอนสมัยประถม ไม่เคยเจอ "สังคมเรียนพิเศษ" มาก่อน แต่พอย้ายมาเรียนรร.รัฐบาล กลายเป็นว่า เพื่อนๆเรียนพิเศษ กันแทบทุกคน
และสาเหตุที่สองก็คือ บังเอิญเราเคยมีปัญหากับอาจารย์วิชาสังคม จนทำให้ท่านกดเกรดเราจนไม่ได้เกรด4 อีกเลย เราเลยต้องลงเรียนพิเศษกับท่านไปโดยปริยาย....

เลยเกิดความสงสัยขึ้นมาค่ะ ว่าทำไมการเรียนพิเศษ ไม่ว่าจะนอกหรือในรร. ถึงแพร่หลายในหมู่นร.ไทยมากขนาดนี้?