สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ตอนนี้เราเพิ่งขึ้นมหาลัยปี1 ค่ะ ปัญหาตอนนี้ที่เจอคือ เรื่องเพื่อนค่ะ เราจริงๆเป็นคนที่ค่อนข้างเฟรนลี่และรั่วๆ แต่เป็นคนเพื่อนน้อยเพราะภ้าสนิทกับใครจะสนิทมากและผูกพัน เรามีเพื่อนที่เรียกได้ว่าสนิทอยู่สองคน คบกันมา นานมากค่ะ เราเคยรู้สึกว่าเค้าทั้งสองคนเป็นเพื่อนตายของเราค่ะ แต่ตอนนี้มันคงไม่ใ่ช่แล้ว
พวกเรา3คนเจอกับครั้งแรกตอนนั้นพวกเราสนิทกันมาก สนิทกันแบบไปไหนมาไหนด้วยกันกินข้าวด้วยกันตลอด จนเวลาผ่านมาสักระยะ เราก็เริ่มโดนทิ้งห่างจากกลุ่ม เอกับบี(นามสมมติ)เริ่มไปเที่ยวด้วยกันสองคน ไปดูหนังด้วยกันแบบไม่ชวนเรา เราเสียใจมากค่ะ แต่ก็คงเป็นเพราะเราไปไม่ได้ จนเราย้ายไปเรียน ตปท. เราก็เข้าใจว่าเค้าสองคนคงจะสนิทกันมากกว่า เรากลับมาอีกทีก็ตอน ม.6 เรารับรัได้ว่าเค้าสองคนสนิทกันมากกว่า แต่เราก็ยังมั่นใจว่าเพื่อนจะไม่ทิ้งเราค่ะ ถึงแม้ว่าในบางครั้งเราชวนไปข้างนอกเค้าจะตอบว่า เหนื่อย ขี้เกียจ แต่หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงกลับเช็คอินร้านอาหารด้วยกัน หรือกับเพื่อนคนอื่นค่ะ เหตุการณ์ก็ล่วงมาจนเปิดเรียนมหาลัยค่ะ เรากับเอ ได้มาอยุ่มหาลัยเดียวกัน ส่วนบีรอแอดแต่อาจจะตามมาค่ะ ตอนนี้เรารับรู้ได้ชัดเจนมากๆว่าเรากำลังโดนผลักออกจากกลุ่มค่ะ บางครั้งหลังเลิกเรียนเราชวนเอไปกินข้าว เอบอกว่าอยากกลับบ้าน เราก็โอเคแต่อีกไม่นานเราก็เจอเอนั่งอยุ่ร้านอาหารกับเพื่อนอีกคนค่ะ เราเสียใจมาก เหมือนเราไม่สำคัญ คนรู้จักทุกคนที่เราระบายให้ฟัง ก็แนะนำเราว่าควรจะห่างออกมา เราก็พยายามแล้วนะคะ แต่เราเป็นคนใจอ่อน แค่เพื่อนทักไลน์มาเราก็หายงอนแล้ว แต่ตอนนี้รู้สึกว่าไม่ไหวแล้วค่ะ มันเกิดขึ้นบ่อยมากจนตอนนี้ในหัวเรามีแต่อยากตาย ไม่อยากอยู่แล้ว รู้สึกทั้งเหนื่อยทั้งท้อ แต่พ่อแม่ก็คงจะเสียใจมาก เราควรจะไปพบจิตแพทย์มั้ยค่ะ? หรือ เราจะดีขึ้นได้เอง
ผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ
บางทีก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วค่ะ
พวกเรา3คนเจอกับครั้งแรกตอนนั้นพวกเราสนิทกันมาก สนิทกันแบบไปไหนมาไหนด้วยกันกินข้าวด้วยกันตลอด จนเวลาผ่านมาสักระยะ เราก็เริ่มโดนทิ้งห่างจากกลุ่ม เอกับบี(นามสมมติ)เริ่มไปเที่ยวด้วยกันสองคน ไปดูหนังด้วยกันแบบไม่ชวนเรา เราเสียใจมากค่ะ แต่ก็คงเป็นเพราะเราไปไม่ได้ จนเราย้ายไปเรียน ตปท. เราก็เข้าใจว่าเค้าสองคนคงจะสนิทกันมากกว่า เรากลับมาอีกทีก็ตอน ม.6 เรารับรัได้ว่าเค้าสองคนสนิทกันมากกว่า แต่เราก็ยังมั่นใจว่าเพื่อนจะไม่ทิ้งเราค่ะ ถึงแม้ว่าในบางครั้งเราชวนไปข้างนอกเค้าจะตอบว่า เหนื่อย ขี้เกียจ แต่หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงกลับเช็คอินร้านอาหารด้วยกัน หรือกับเพื่อนคนอื่นค่ะ เหตุการณ์ก็ล่วงมาจนเปิดเรียนมหาลัยค่ะ เรากับเอ ได้มาอยุ่มหาลัยเดียวกัน ส่วนบีรอแอดแต่อาจจะตามมาค่ะ ตอนนี้เรารับรู้ได้ชัดเจนมากๆว่าเรากำลังโดนผลักออกจากกลุ่มค่ะ บางครั้งหลังเลิกเรียนเราชวนเอไปกินข้าว เอบอกว่าอยากกลับบ้าน เราก็โอเคแต่อีกไม่นานเราก็เจอเอนั่งอยุ่ร้านอาหารกับเพื่อนอีกคนค่ะ เราเสียใจมาก เหมือนเราไม่สำคัญ คนรู้จักทุกคนที่เราระบายให้ฟัง ก็แนะนำเราว่าควรจะห่างออกมา เราก็พยายามแล้วนะคะ แต่เราเป็นคนใจอ่อน แค่เพื่อนทักไลน์มาเราก็หายงอนแล้ว แต่ตอนนี้รู้สึกว่าไม่ไหวแล้วค่ะ มันเกิดขึ้นบ่อยมากจนตอนนี้ในหัวเรามีแต่อยากตาย ไม่อยากอยู่แล้ว รู้สึกทั้งเหนื่อยทั้งท้อ แต่พ่อแม่ก็คงจะเสียใจมาก เราควรจะไปพบจิตแพทย์มั้ยค่ะ? หรือ เราจะดีขึ้นได้เอง
ผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ