เกิดภาวะเครียดไม่เป็นตัวเอง หนูควรพบจิตแพทย์ไหมคะ?

หนูอายุ17ปี ตั้งแต่เด็กยังโตก็เข้าสังคมกับเพื่อนหรือใครๆไม่ค่อยได้ชอบแต่จะอ่านหนังสือ และมีโรคส่วนตัวสูง มีเรื่องทุกข์ใจหรือปัญหาอะไรไม่กล้าที่จะบอกที่บ้าน เพราะด้วย หนูเป็นพี่ใหญ่ แต่ต้องทำตัวอย่างที่ดีแก่น้องๆ อยู่แต่ในกรอบ ทำตัวปกติเหมือนคนไม่มีเรื่องทุกข์ใจ จนกลายเป็นที่บ้านมองเป็นเด็กเรียนและมองข้ามเรื่องต่างๆ มากมาย หนูเคยคิดว่าอยากจะตาย..แต่ก็ทำไม่ลงด้วยความกลัวและห่วงคนในครอบครัว หนูเหมือนจะปกติแต่จริงๆแล้วไม่ใช้เลย บ่างครั้งร่าเริ่งมากจนใครๆมองว่าบ้า บ่างครั่งเศร้าได้แต่เงียบลง ไม่มีน้ำตาร้องออกมาไม่ได้ ต้องเก็บอารมณ์ใไว้ในใจเสมอๆ เป็นแบบนี้มานานตั้งแต่เด็กไม่มีใครรู้ ช่วงนี้หนูอยู่ในช่วงฝึกงานกับะนาคารแห่งหนึ่งเจอสังคมคนมากมาย พี่ที่ฝึกงาน เพื่อนที่รวมฝึกงาน จนกลายเป็นคิดมากกังวง ทำงานผลาดเยอะมาก ลงๆลืมๆ นอนไม่หลับ กินไม่ค่อยลง และที่แย่สุดคือหนูมองกลายกระทำของเพื่อนรวมงานเป็น การแย้งงานเราทำ หนูมองแต่ในมุมมองของหนูเอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้ฅ ไม่มองมุมมองของเพื่อนหรือคนกลาง จนคิดว่าจะไม่ฝึกงานต่อจะย้ายที่ฝึกงานซะ แต่พอบอกเพื่อนสนิทไป เพื่อนสนิทบอกว่า ทำไหมคิดอย่างนั้น เหมือนแก่ไม่ปกติแล้วนะเว้ย(หมายถึงเรา)เพื่อนคนนี้รู้ว่าเราเป็นคนใจเย็นมีความเป็นผู้ใหญ่สูงร็ว้าต้องทำยังไง แต่พอบอกว่าเราแปลกๆไปนะ หนูกลับมาคิดว่าจริง ทำไม่ถึงคิดมุมมองของตัวเองเหมือนไม่ใช้ตัวเองจริงๆกครั้งนี้ พอได้พูดคุยผ่านดทรสัพท์กับเพื่อนที่ทำงานด้วยและมีพยานเป็นเพื่อนสนิทเราก็เข้าใจ ว่าเขาไม่คิดอะไรและที่ไม่ไดให้ช่วยงานเพราะตอนนั้นเพื่อนรวมงานเห็นเรากำลังยุ่งๆอยู่เลยไม่ได้ช่วนมาทำงานตรงจุดนี้ หนูทั้งคิดมากทำงานผลาดและร้องไห้ออกมาเหมือนเขื่อนแตก ที่บ้านเขาก็มองว่าเราไม่สะบายใจบ่างเรื่อง หนูผิดปกติจริงๆก็ครั้งนี้ หนูไม่อยากเป็นแบบนี้ เลยบอกขอให้ที่บ้านพาไปพบจิตแพทย์ แต่ก็ไม่ได้ไป ที่บ้านบอกไม่ได้บ้าจะไปทำไหม เขาไม่ให้หนูไป หนูอธิบายกับตัวหนูและเรื่องที่เกิดขึ้น แตแต่ก็ไม่ให้หนูไป หนูคิดมากท้อแท้กับการใช้ชีวิต หนูคิดว่าท่าเขาไม่พาหนูไปก็จะไปเอง เพื่อความสะบายใจ แต่ติดตรงที่หนูมีเงินนิดเดียวเลยยังต้องเกิบเงินรักษาเองอีกนิดหน่อย ตอนนี้นอกจากเพื่อนสนิทก็ไม่มีใครเข้าใจหนูเลย  พยยาบามไม่คิดมากก็ทำไม่ได้ หนูคงไม่ได้บ้าไปแล้วใช้ไหมคะ