สวัสดีค่ะ ขอแทนชื่อตัวเองว่า แคนดี้นะคะ
เรื่องที่เราจะเล่ามันผ่านมาประมาณ 2 ปีได้แล้วค่ะ ยาวหน่อยนะคะ อยากเก็บไว้อ่านเองด้วย เราอยากจะเล่าเรื่องนี้เป็นอุทาหรให้กับทุกคนที่กำลังคิดว่าการเลือกมีความทรงจำสั้นกับใครสักคนนั้น มันดีต่อใจก็ใจริง ในช่วงเวลานั้น ตอนนั้น แต่หลังถ้าเราควบคุมความคิดหรือสภาพจิตใจเราไม่ดีพอความทรงจำดีนั่นแหละมันทำร้ายเราได้มากกว่าที่เราคิด
ขออนุญาตแทนชื่อผู้ ว่านางในบางครั้งเพื่ออรรถรสในการเม้ามอย และเรียกเขาว่า แดนนี่ ละกัน
เริ่มเลยนะคะ เราทำงานอยู่บริษัทส่งออกค่ะเราเคยลาออกไปครั้งหนึ่งเพื่อตามหาตัวเองตามประสาวัยรุ่น แล้วเราก็กลับมาทำที่บริษัทเดิมอีกครั้ง เจ้านายเราใจดีมากกกกกกกกกกก เอ็นดูเราทุกอย่าง ให้โอกาสเรากลับมาทำงานอีกครั้ง เอาจริงๆตอนนั้นเราเป็นคนคิดน้อยมากไม่ได้ทะเยอทะยานอะไรมากมาย ทำงานกลับบ้าน ออกกำลังกาย ผ่อนรถ ที่สำคัญภาษาอังกฤษเราง่อยมาก 55555+ ง่อยขนาด Are you busy? ยังฟังไม่ออกอ่ะ กรีดดดดดดตลกตัวเองมาก แต่เราเป็นสาย ฝ นะคะ คือเราชอบฝรั่งอ่ะ ไม่ดูซีรี่เกาหลีใด ๆ ไม่ชอบผู้ชายตี๋ เราไม่ทำอะไรมุ้งมิ้งแบบโรแมนติกแบบเกาหลีๆอ่ะ เราออกสาย fifty shades of grey อ่ะแกรรร และมีปัญหาในการฟังขั้นสุด อ่านพอออกนะบทสนาง่ายๆไรงี้
เอ้าเข้าเรื่อง! วันนึงนายเราบอกว่าจะมีนักศึกษามาฝึกงานนะเป็นชาวต่างชาติ แถบเอเชียเนี่ยหล่ะ ขอไม่ระบุประเทศ สุ่มเสี่ยงต่อการโดนจับได้ เอาเป็นว่านางตี๋ๆละกัน ที่สำคัญซิกแพคนางแน่นมากกกกก สูง 180 หนัก 74 สปอตแมนที่แท้จริง ลีจุงกิโอปป้าาาาาาามาแต่ไกล ชอบใส่เสื้อยืดสีดำ กางเกงขายาว พร้อมรองเท้า ไนกี้ อดิดาส ซึ่งสังเกตุว่านางมีเยอะมากหลากหลายคอลเลคชั่นเลยทีเดียว นางจะมาอยู่ประมาณ 2 เดือนเพื่อฝึกงาน ต้องบอกก่อนว่าความสัมพันธ์ของแดนนี่คือ พ่อเขาและนายเราเป็นเพื่อนกันแลัวมีธุระกิจร่วมกันมายาวนาน ง่ะ เริ่มราวเริ่มยากแล้วม่ะ พอเดาๆกันได้แล้วเนอะ คิคิ
พ่อหนุ่มน้อยต่างชาติและรักที่เป็นไปไม่ได้ของเรา
เรื่องที่เราจะเล่ามันผ่านมาประมาณ 2 ปีได้แล้วค่ะ ยาวหน่อยนะคะ อยากเก็บไว้อ่านเองด้วย เราอยากจะเล่าเรื่องนี้เป็นอุทาหรให้กับทุกคนที่กำลังคิดว่าการเลือกมีความทรงจำสั้นกับใครสักคนนั้น มันดีต่อใจก็ใจริง ในช่วงเวลานั้น ตอนนั้น แต่หลังถ้าเราควบคุมความคิดหรือสภาพจิตใจเราไม่ดีพอความทรงจำดีนั่นแหละมันทำร้ายเราได้มากกว่าที่เราคิด
ขออนุญาตแทนชื่อผู้ ว่านางในบางครั้งเพื่ออรรถรสในการเม้ามอย และเรียกเขาว่า แดนนี่ ละกัน
เริ่มเลยนะคะ เราทำงานอยู่บริษัทส่งออกค่ะเราเคยลาออกไปครั้งหนึ่งเพื่อตามหาตัวเองตามประสาวัยรุ่น แล้วเราก็กลับมาทำที่บริษัทเดิมอีกครั้ง เจ้านายเราใจดีมากกกกกกกกกกก เอ็นดูเราทุกอย่าง ให้โอกาสเรากลับมาทำงานอีกครั้ง เอาจริงๆตอนนั้นเราเป็นคนคิดน้อยมากไม่ได้ทะเยอทะยานอะไรมากมาย ทำงานกลับบ้าน ออกกำลังกาย ผ่อนรถ ที่สำคัญภาษาอังกฤษเราง่อยมาก 55555+ ง่อยขนาด Are you busy? ยังฟังไม่ออกอ่ะ กรีดดดดดดตลกตัวเองมาก แต่เราเป็นสาย ฝ นะคะ คือเราชอบฝรั่งอ่ะ ไม่ดูซีรี่เกาหลีใด ๆ ไม่ชอบผู้ชายตี๋ เราไม่ทำอะไรมุ้งมิ้งแบบโรแมนติกแบบเกาหลีๆอ่ะ เราออกสาย fifty shades of grey อ่ะแกรรร และมีปัญหาในการฟังขั้นสุด อ่านพอออกนะบทสนาง่ายๆไรงี้
เอ้าเข้าเรื่อง! วันนึงนายเราบอกว่าจะมีนักศึกษามาฝึกงานนะเป็นชาวต่างชาติ แถบเอเชียเนี่ยหล่ะ ขอไม่ระบุประเทศ สุ่มเสี่ยงต่อการโดนจับได้ เอาเป็นว่านางตี๋ๆละกัน ที่สำคัญซิกแพคนางแน่นมากกกกก สูง 180 หนัก 74 สปอตแมนที่แท้จริง ลีจุงกิโอปป้าาาาาาามาแต่ไกล ชอบใส่เสื้อยืดสีดำ กางเกงขายาว พร้อมรองเท้า ไนกี้ อดิดาส ซึ่งสังเกตุว่านางมีเยอะมากหลากหลายคอลเลคชั่นเลยทีเดียว นางจะมาอยู่ประมาณ 2 เดือนเพื่อฝึกงาน ต้องบอกก่อนว่าความสัมพันธ์ของแดนนี่คือ พ่อเขาและนายเราเป็นเพื่อนกันแลัวมีธุระกิจร่วมกันมายาวนาน ง่ะ เริ่มราวเริ่มยากแล้วม่ะ พอเดาๆกันได้แล้วเนอะ คิคิ