ย้อนดูฮอร์โมนซีซั่น 2 ตอน ภูกับพี่บอม แล้วทำให้นึกถึงตอนเลิกกับแฟนเก่าขึ้นมา

เกริ่นนำนิดหน่อยสำหรับคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ แล้วยังไม่เคยดู ฮอร์โมน 2 หรือว่าลืมๆเนื้อเรื่องไปแล้ว  


        ขอเล่าสั้นๆ คือ ตอนนั้นภูเพิ่งเลิกกับเต้ยมาหมาดๆ แล้วก็เข้าไปกินเบียร์ย้อมใจ กินไปกินมาดันปิ๊งๆกับเจ้าของร้านซึ่งเป็นสาวอายุแก่กว่าสวยแซ่บคนนึงเข้าให้ ก็เลยคบกัน เจ้าของร้านคนนั้น ชื่อ พี่บอม  ทั้งสองก็คบกันดีมากนะ พี่บอมก็ให้คำปรึกษาภูเรื่องความรักหลายๆเรื่องๆ มีอะไรกัน คุยกัน เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่น้อง และทั้งคนรัก อยู่มาวันหนึ่ง พี่บอมก็โทรหาภูตอนดึก เพื่อขอให้ภูมาหาด่วน ภูก็เลยออกไปตามคำเรียกร้อง ปรากฏว่า...พี่บอมขอเลิก

       [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
    
        พี่บอมเคยมีแฟนเก่าที่รักมากๆจนคิดจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าคนนึง เป็นหนุ่มฝรั่งจากเยอรมัน หลังจากนั้นเจ้าหนุ่มก็ขอกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ที่เยอรมัน และก็หายไปเลยไม่ติดต่อมา จนกระทั่งเมื่อวาน จู่ๆไอหนุ่มก็โทรมา พี่บอมบอกว่า พอพี่บอมรู้ตัวอีกที พี่เขาก็จองตั๋วแล้วเลยมาบอกลาภู
    
        ภูไม่ได้โกรธ
    ภูไม่ได้เกลียด ไม่ได้ฟูมฟายอะไรทั้งนั้น
    
        เราเห็นภูในหนังยิ้มให้พี่บอมนิดๆด้วยซ้ำ ภูบอกว่า “พี่ครับ ภูเข้าใจพี่นะ แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี”  สาเหตุที่ภูพูดแบบนี้ เพราะก่อนที่เขาจะมาคบกับเต้ย (แฟนเก่าที่เพิ่งเลิกไปนั่นแหละ) เขาก็เคยเป็นแฟนกับผู้ชายชื่อ ธีร์มาก่อน ตอนหลังไปหวั่นไหวกับเต้ยเข้าให้ เลยบอกเลิกธีร์หน้าตาเฉยแบบไร้เหตุผล และความรับผิดชอบสุดๆ  ทีนี้พอภูมาคุยกับพี่บอม แม่สาวแซ่บของเราก็เลยพูดทำนองว่า “ที่จริงเรื่องแบบนี้มันไม่มีผิดถูกหรอกนะ ภูก็ต้องเลือกคนที่รู้สึกมากกว่าอยู่แล้วดิ แต่ทำแบบนี้น่ะ มันไม่ใจดำไปหน่อยเหรอ ถ้าลองภูโดนทำแบบนี้บ้างล่ะ จะรู้สึกยังไง” ภูก็เงียบไปเลยตอนนั้น
    
        ภูไปส่งพี่บอมที่สนามบิน
    ภูกอดกับพี่บอมทั้งๆที่รู้ว่ามันจะเป็นอ้อมกอดสุดท้ายในฐานะคนรัก แถมยังพูดอีกว่า “เดินทางปลอดภัยนะครับ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่ดีมากเลยนะครับ”
    พอพี่บอมหันหลังจะเดินเข้า Gate ไป ภูยังตะโกนเรียกชื่อพี่บอมอีก บอกว่า “พี่ครับ กลับมาค่อยมาดื่มกันอีกที”
    
       [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ นี่คือ เราพยายามเล่าแบบย่อที่สุดแล้วนะ ไม่เก็ทก็ขออภัยอย่างสูงจริงๆ
    
        เอาล่ะ พอเราดูถึงฉากที่พวกเขากอดกัน เราก็น้ำตาไหลเงียบๆ
    เราอดคิดถึงแฟนเก่าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
    ตอนที่เราจากกัน เราบอกเลิกเขาไปโดยไร้เหตุผล และไร้น้ำใจมาก มาคิดดูตอนนี้ เราใจดำสุดๆ ตอนเราจากกัน เราไม่ได้จากกันเพราะเขาทำผิดอะไร แต่มันผิดที่เรารู้สึกเบื่อเขาขึ้นมาเฉยๆ และดันไปรู้สึกกับอีกคนมากกว่า
    ...
    แย่นะ เราเห็นแก่ตัวมากเลย
    เราบอกเลิกแฟนเก่าของเราทั้งสองคนด้วยเหตุผลนี้
    เราทำผิดแบบเดียวกันซ้ำสองครั้งโดยที่ไม่เรียนรู้อะไรจากครั้งแรกเลย
    
        ตอนนี้กับแฟนเก่าทั้งสองคน...เรื่องมันผ่านมาเป็นปีแล้ว เราก็มองหน้ากันติดแล้ว คุยกันแบบเพื่อนเหมือนเดิมแล้ว แต่พอเราดูถึงฉากนี้ เราถึงกับน้ำตาไหล มันทำให้เราเกิดคิดขึ้นมาว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปตอนนั้นได้ เราจะขอเลิกกับเขาให้ดีกว่านี้ อยากเดินเข้าไปใกล้ๆและมองหน้าตรงๆ อยากขอกอดสักครั้ง กอดแน่นๆ และกอดแรงๆ แทนคำขอบคุณและคำขอโทษทั้งหมดตลอดเวลาที่ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเรา กอดกันเป็นครั้งสุดท้ายแทนคำพูดทั้งหมดเมื่อต้องบอกลา ขอบคุณที่ทำให้เราเติบโต และเข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น
    
      ตอนนี้เราย้อนเวลากลับไปไม่ได้แล้ว และเรื่องมันก็ผ่านมานานเกินกว่าจะกลับไปรื้อฟื้นหรือแก้ไขอะไรแล้ว เราจึงได้แต่เป็นเพื่อนกับพวกเขาไปอย่างดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ และขอให้พวกเขามีชีวิตที่ดี และเจอคนที่ดีเช่นกัน

      ที่เขียนกระทู้นี้ขึ้นมาก็ไม่ได้มีอะไรมาก แค่อยากให้คนที่กำลังจะเลิกกับแฟน หรือกำลังจะตัดสินใจเลิกคุยกับใครสักคนที่เคยมีความทรงจำดีๆร่วมกันได้คิดสักนิดว่า ตอนจะจากกัน ควรบอกลากันดีๆ ไม่ใช่จู่ๆหายไป หรืออ่านไม่ตอบแชทเขา ส่งแต่สติ๊กเกอร์มา ตัวเราเองเคยเป็นทั้งคนที่ทิ้งชาวบ้านแบบไร้หัวใจ และไร้เหตุผล (หรือไม่ก็มีแต่เป็นเหตุผลที่เห็นแก่ตัว) และก็เคยถูกทิ้งแบบเห้ๆด้วย มันเจ็บมาก ทำให้คิดได้ว่า เมื่อก่อนเราคงทำร้ายเขาไปมากจริงๆ  

      ขอให้ทุกคนโชคดี และขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้จนจบนะ