สวัสดีค่ะ ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่าน กระทู้แรกที่เคยเขียนผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ
คนที่นอกใจทีหลังผิดมากไหมคะ? รู้ว่ายังไงก็ผิดแต่อยากให้ทุกคนลองอ่านเรื่องราวก่อนนะคะ ในเรื่องนี้เรามีคำถามค้างคาใจที่ปรึกษาใครไม่ได้อยู่หลายข้อถึงได้ตัดสินใจมาทำกระทู้ในนี้
แทนตัวเองว่าพลอยนะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นสัก5-6ปีก่อน พลอยเลิกกับแฟนเก่า(เรียกย่อ เอ) เพราะเค้านอกใจ....
เอเป็นลูกเจ้าของบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่งคะ มือที่3(เรียกย่อ บี)คือคนที่ทำงานในนั้นส่วนพลอยทำงานคนละที่
ความใกล้ชิดมั้งคะที่ทำให้ เอกับบีแอบคบกันแต่ที่น่าเจ็บใจคือพี่สาวเอเค้ารู้เห็นเป็นใจด้วยคะ คิดเอาเองนะคะคงเพราะพี่สาวของเอเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกับบีส่วนพลอยเป็นน้องสะใภ้แต่ไม่ค่อยสนิทคุยกันไม่ค่อยถูกคอ
ก่อนจับได้ครั้งแรกพลอยระแคะระคายมาสักพักแล้วค่ะ จับได้ครั้งแรกก็คิดว่าจะเลิกกับเอแน่ๆแต่... กินไม่ได้นอนไม่หลับร่างกายแย่จนต้องไปนอนโรงบาล สุดท้ายพอเอมาง้อก็ยอมคืนดี เอคือรักครั้งแรก กลัวขาดเอแล้วอยู่ไม่ไหว กลัวอยู่ไม่ได้ กลัวสารพัด ถึงต้องยอมกลับมาอยู่ด้วยกัน
ระยะเวลาผ่านไปหลายเดือนค่ะ....แต่ความเป็นผู้หญิงมันทำให้พลอยรู้สึกได้ว่าเอกับบียังไม่เลิกกัน!!รู้สึกสงสัยเหมือนกับตอนครั้งแรกที่จับได้แต่ก็คิดว่าเอไม่น่าจะทำอีก เพราะตอนมาง้อพลอย เอเหมือนสำนึกจริงๆ ยิ่งเวลาผ่านไปอะไรๆมันชัดเจนในความรู้สึก และจับได้อีกครั้งว่ายังไม่เลิกกันแต่พลอยไม่มีหลักฐานแน่นอน
ยอมรับเลยว่าถึงจะให้อภัยเอในครั้งนั้นแต่ความรักมันไม่เหมือนเดิม กอดกันไม่อบอุ่นเหมือนเดิม ยิ่งมารู้ว่าเอกับบียังไม่เลิกยิ่งไปใหญ่ พลอยคิดไว้แล้วค่ะว่าถ้าครั้งนี้มีหลักฐานแน่ชัดจะเลิกแน่นอน แต่กลัวจะเป็นแบบครั้งแรกอีก กลัวอยู่ไม่ไหว และกลัวว่าเอจะเลือกบีเพราะขนาดครั้งก่อนเรื่องราวใหญ่โตมันยังไม่ยอมเลิกกันยังแอบคบกัน(ถึงตั้งใจอยากจะเลิกแต่ก็กลัวเอจะเลือกบีไม่รู้ทำไมเหมือนกันค่ะ)
นี่คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้พลอย เริ่มคุยกับภู (เป็นแฟนคนปัจจุบัน) ใช่ค่ะพลอยเริ่มนอกใจเอด้วยเหตุผลต่างๆนาๆที่กล่าวมา. เริ่มคุยกับภูมากขึ้นในระยะเวลาหลายเดือนคุยโทรบ้างคุยเฟสบ้าง มีไปกินข้าวด้วยกันประมาณ3ครั้ง. ยอมรับตรงๆค่ะแค่คิดจะคบภูไว้เป็นตัวสำรองเผื่อฉุกเฉินแค่นั้น คบไว้เพราะกลัวตอนเลิกกับเอจะอยู่ไม่ไหว.
แต่!!! ยิ่งรู้จักกันยิ่งทำให้รู้ว่าภูเป็นคนที่ดีมาก เป็นผู้ชายที่ดีที่สุดเท่าที่เคยรู้จักผู้ชายทุกคนมา
พลอยรู้สึกสำนึกผิดที่นอกใจเอ. และ สำนึกผิดที่จะมาให้ความหวังหลอกใช้คนดีๆอย่างภู. พลอยเลยบอกเลิกภูค่ะเพราะยังไม่มีความลึกซึ้งอะไรเกินเลยเกิดขึ้นมีแค่คุยแค่กินข้าวกัน. แต่!!! ผ่านไปอีกไม่กี่วันหลังจากบอกเลิกภูพลอยจับได้เต็มๆแบบมีหลักฐานค่ะว่าเอกับบียังคบกันอยู่ โดยมีคนรู้เห็นหลายคน มีแค่พลอยเท่านั้นที่เป็นคนโง่ๆคนหนึ่ง
ครั้งนี้พลอยเลิกขาดหนีไปอยู่กับลุงที่ต่างจังหวัดค่ะ ทางบ้านส่งข่าวมาว่าเอมาเฝ้าที่บ้านทุกวันเอาพ่อแม่มาแทบทุกวัน มากราบขอขมาพ่อพลอยจะปรับปรุงตัวที่ทำตัวแย่ๆทุกอย่างละเลิกทั้งหมด จะลาออกจากบริษัทตัวเอง จะไล่บีออกจากที่ทำงาน จะทำอะไรก็ได้ที่พลอยต้องการขอแค่พลอยกลับมา เพราะเออยู่ไม่ได้ค่ะ… ถึงขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับน้ำหนักลดฮวบเข้าโรงพยาบาลเหมือนพลอยตอนแรกเลย
ตอนเอนอนรักษาตัวพลอยตัดสินใจจะกลับคะเพราะยังรักอยู่และสงสารเอมาก… แต่ตอนนั้นพลอยกลับไปคุยกับภูอีกแล้วนะคะ กลับไปคุยตั้งแต่ตอนหนีไปใหม่ๆอย่างที่บอกตอนแรกค่ะอยู่ไม่ไหวจริงๆเห็นภูเป็นคนแก้เหงาคนคุยรักษาใจแค่นั้น. พลอยเห็นแก่ตัวมากค่ะยอมรับเลย
ระหว่างนั่งรถกลับ คิดมาตลอดทางเลย ระหว่างหลายปีที่อยู่กับเอกล้าพูดได้เลยว่าไม่ได้มีความสุขเท่าที่ควร. ความสุขนั้นแค่40%ของชีวิตอีก60%คือทุกข์ค่ะ ร้องไห้บ่อย เอเป็นคนเอาแต่ใจเวลาทะเลาะกันหรือไม่พอใจจะพูดหยาบคายมาก บางครั้งทำร้ายร่างกายพลอยแต่ก็เล็กๆน้อยนะคะ กระชากผม บีบแขนบ้างผลักบ้าง พ่อแม่พลอยถึงออกจะดีใจด้วยซ้ำที่พลอยจะเลิกกับเอ
รถจอดถึงปลายทาง คิดครั้งสุดท้าย กลับไปครั้งนี้อ่ะต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรอีกคงจะเลิกกับเอไม่ได้แล้วนะ. เพราะเอทำกับพลอยแบบนี้ ทำผิดที่สุดในชีวิตคู่ พลอยยังเลิกไม่ได้ ต่อไปคงต้องทนกับชีวิตแบบนี้ไปตลอด และ…จะทำร้ายหัวใจผู้ชายดีๆอย่างภูที่ดีกับเรามาตลอดระยะเวลาเกือบปี ( นึกถึงคำพูดภูค่ะ ตอนที่พลอยจะนั่งรถกลับมาโทรหาภู พูดแค่ว่า “ จะกลับไปภูก็ไม่ว่าอะไร ขอแค่พลอยกลับไปแล้วพลอยมีความสุขจริงๆ ภูไม่เป็นไรเลย”
ตัดสินใจนั่งรถกลับบ้านลุงค่ะ และตัดขาดการติดต่อกับเอนับแต่นั้น อยู่อยากมากค่ะคิดถึงเอทุกวันแต่ดีที่ยังมีภูคอยพูดคุยโทรหากันตลอด นับแต่นั้นจนถึงปัจจุบันภูกับพลอยคบกันมาอยู่ด้วยกันแล้วค่ะ ภูเป็นผู้ชายที่ดีมากจริงๆค่ะหลายปีก็ไม่เคยเปลี่ยน มันแตกต่างกับเอมากโดยสิ้นเชิงพลอยรู้สึกโชคดีจริงๆที่มีภูเข้ามาในชีวิต……แต่ไม่เคยลืมเอค่ะเพราะมันจบกันได้ไม่ดีไม่เคยรู้ข่าวของเออีกเลย
พอมาถึงวันนี้นะคะได้คุยกับคนๆนึง จากคำพูดเขา พลอยกลายเป็นคนใจร้ายใจดำมากเลยค่ะ
คือ!!! พลอยกลายเป็นคนใจดำที่ทิ้งเอไปอย่างไม่ใยดีไร้ความเมตตา. รู้จากคนนี้ว่า ตอนนั้นหลังจากเออกจากโรงพยาบาล เออยู่เหมือนคนตายทั้งเป็นเกือบ1ปี คือคิดถึงพลอยพยายามติดต่อ อยู่ไม่ได้ถึงขั้นต้องไปอยู่วัดรักษาสภาพจิตใจ…แต่พอผ่านไป1ปี เอกับบีก็มาอยู่ด้วยกันค่ะแต่งงานกันอยู่กินอย่างเปิดเผย
พลอยรู้สึกแย่มากเลยค่ะ คือพลอยเป็นคนใจดำขนาดนั้นจริงหรอ ในสายตาทุกคนตอนนั้นพลอยคือคนหนีไป พลอยเสียใจแต่ไม่มีใครรับรู้แต่ยอมรับค่ะว่าไม่ปางตายเพราะตอนนั้นมีภูอยู่. ในขณะที่เอเสียใจแบบที่ทุกคนรับรู้และเห็นใจ. พลอยกลายเป็นคนใจดำคนไร้ความเมตตา. ทั้งพ่อแม่ของเอที่เคยดีกับพลอยกลับกลายเป็นพูดถึงพลอยว่าพลอยใจดำมากที่ทิ้งลูกชายเขาแบบไร้เยื่อใย
ถ้าเอรักพลอยมากขนาดนั้นจริงๆอ่ะ ทำไมตอนนั้นถึงทำพลอยเจ็บแล้วเจ็บเล่าอยู่ด้วยกันไม่เคยเห็นคุณค่าของพลอย และพลอยกลายเป็นคนผิดมาตลอดหรอที่ทิ้งเอ
ซึ่งพลอยแก้ต่างให้ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ คือพลอยพูดไม่ออก ไม่กล้าพูดว่าพลอยไม่ผิดอะไรเลยเพราะรู้ดีแก่ใจว่าพลอยก็นอกใจเอโดยการมีภู. คิดย้อนไปถ้าไม่มีภูพลอยอาจจะไม่ได้เลิกกับเอก็ได้ค่ะ เพราะเหตุผลนี้ที่รู้สึกผิดอยู่ในใจเมื่อไม่กี่วันก่อน บังเอิญเจอเอกับบี แต่เขาไม่เห็นพลอยนะคะ เป็นพลอยที่เป็นฝ่ายหลบไม่กล้าออกไปเผชิญหน้า มันรู้สึกผิดด้วยที่ทิ้งเอไปแบบนั้นแต่ถ้าไม่ทำมันก็คงเลิกกันไม่ได้
คำถามนะคะ
พลอยผิดมากไหมคะ ที่ทิ้งเอไปแบบไร้เยื่อใยโดยที่เออยู่ไม่ได้ขนาดนั้น พลอยใจดำมากใช่ไหมคะ ?
พลอยผิดมากไหมคะ ที่มีภูระหว่างที่ยังไม่เลิกกับเอ ?
นอกใจก่อน นอกใจทีหลัง ผิดมากไหมคะ ??
คนที่นอกใจทีหลังผิดมากไหมคะ? รู้ว่ายังไงก็ผิดแต่อยากให้ทุกคนลองอ่านเรื่องราวก่อนนะคะ ในเรื่องนี้เรามีคำถามค้างคาใจที่ปรึกษาใครไม่ได้อยู่หลายข้อถึงได้ตัดสินใจมาทำกระทู้ในนี้
แทนตัวเองว่าพลอยนะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นสัก5-6ปีก่อน พลอยเลิกกับแฟนเก่า(เรียกย่อ เอ) เพราะเค้านอกใจ....
เอเป็นลูกเจ้าของบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่งคะ มือที่3(เรียกย่อ บี)คือคนที่ทำงานในนั้นส่วนพลอยทำงานคนละที่
ความใกล้ชิดมั้งคะที่ทำให้ เอกับบีแอบคบกันแต่ที่น่าเจ็บใจคือพี่สาวเอเค้ารู้เห็นเป็นใจด้วยคะ คิดเอาเองนะคะคงเพราะพี่สาวของเอเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกับบีส่วนพลอยเป็นน้องสะใภ้แต่ไม่ค่อยสนิทคุยกันไม่ค่อยถูกคอ
ก่อนจับได้ครั้งแรกพลอยระแคะระคายมาสักพักแล้วค่ะ จับได้ครั้งแรกก็คิดว่าจะเลิกกับเอแน่ๆแต่... กินไม่ได้นอนไม่หลับร่างกายแย่จนต้องไปนอนโรงบาล สุดท้ายพอเอมาง้อก็ยอมคืนดี เอคือรักครั้งแรก กลัวขาดเอแล้วอยู่ไม่ไหว กลัวอยู่ไม่ได้ กลัวสารพัด ถึงต้องยอมกลับมาอยู่ด้วยกัน
ระยะเวลาผ่านไปหลายเดือนค่ะ....แต่ความเป็นผู้หญิงมันทำให้พลอยรู้สึกได้ว่าเอกับบียังไม่เลิกกัน!!รู้สึกสงสัยเหมือนกับตอนครั้งแรกที่จับได้แต่ก็คิดว่าเอไม่น่าจะทำอีก เพราะตอนมาง้อพลอย เอเหมือนสำนึกจริงๆ ยิ่งเวลาผ่านไปอะไรๆมันชัดเจนในความรู้สึก และจับได้อีกครั้งว่ายังไม่เลิกกันแต่พลอยไม่มีหลักฐานแน่นอน
ยอมรับเลยว่าถึงจะให้อภัยเอในครั้งนั้นแต่ความรักมันไม่เหมือนเดิม กอดกันไม่อบอุ่นเหมือนเดิม ยิ่งมารู้ว่าเอกับบียังไม่เลิกยิ่งไปใหญ่ พลอยคิดไว้แล้วค่ะว่าถ้าครั้งนี้มีหลักฐานแน่ชัดจะเลิกแน่นอน แต่กลัวจะเป็นแบบครั้งแรกอีก กลัวอยู่ไม่ไหว และกลัวว่าเอจะเลือกบีเพราะขนาดครั้งก่อนเรื่องราวใหญ่โตมันยังไม่ยอมเลิกกันยังแอบคบกัน(ถึงตั้งใจอยากจะเลิกแต่ก็กลัวเอจะเลือกบีไม่รู้ทำไมเหมือนกันค่ะ)
นี่คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้พลอย เริ่มคุยกับภู (เป็นแฟนคนปัจจุบัน) ใช่ค่ะพลอยเริ่มนอกใจเอด้วยเหตุผลต่างๆนาๆที่กล่าวมา. เริ่มคุยกับภูมากขึ้นในระยะเวลาหลายเดือนคุยโทรบ้างคุยเฟสบ้าง มีไปกินข้าวด้วยกันประมาณ3ครั้ง. ยอมรับตรงๆค่ะแค่คิดจะคบภูไว้เป็นตัวสำรองเผื่อฉุกเฉินแค่นั้น คบไว้เพราะกลัวตอนเลิกกับเอจะอยู่ไม่ไหว.
แต่!!! ยิ่งรู้จักกันยิ่งทำให้รู้ว่าภูเป็นคนที่ดีมาก เป็นผู้ชายที่ดีที่สุดเท่าที่เคยรู้จักผู้ชายทุกคนมา
พลอยรู้สึกสำนึกผิดที่นอกใจเอ. และ สำนึกผิดที่จะมาให้ความหวังหลอกใช้คนดีๆอย่างภู. พลอยเลยบอกเลิกภูค่ะเพราะยังไม่มีความลึกซึ้งอะไรเกินเลยเกิดขึ้นมีแค่คุยแค่กินข้าวกัน. แต่!!! ผ่านไปอีกไม่กี่วันหลังจากบอกเลิกภูพลอยจับได้เต็มๆแบบมีหลักฐานค่ะว่าเอกับบียังคบกันอยู่ โดยมีคนรู้เห็นหลายคน มีแค่พลอยเท่านั้นที่เป็นคนโง่ๆคนหนึ่ง
ครั้งนี้พลอยเลิกขาดหนีไปอยู่กับลุงที่ต่างจังหวัดค่ะ ทางบ้านส่งข่าวมาว่าเอมาเฝ้าที่บ้านทุกวันเอาพ่อแม่มาแทบทุกวัน มากราบขอขมาพ่อพลอยจะปรับปรุงตัวที่ทำตัวแย่ๆทุกอย่างละเลิกทั้งหมด จะลาออกจากบริษัทตัวเอง จะไล่บีออกจากที่ทำงาน จะทำอะไรก็ได้ที่พลอยต้องการขอแค่พลอยกลับมา เพราะเออยู่ไม่ได้ค่ะ… ถึงขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับน้ำหนักลดฮวบเข้าโรงพยาบาลเหมือนพลอยตอนแรกเลย
ตอนเอนอนรักษาตัวพลอยตัดสินใจจะกลับคะเพราะยังรักอยู่และสงสารเอมาก… แต่ตอนนั้นพลอยกลับไปคุยกับภูอีกแล้วนะคะ กลับไปคุยตั้งแต่ตอนหนีไปใหม่ๆอย่างที่บอกตอนแรกค่ะอยู่ไม่ไหวจริงๆเห็นภูเป็นคนแก้เหงาคนคุยรักษาใจแค่นั้น. พลอยเห็นแก่ตัวมากค่ะยอมรับเลย
ระหว่างนั่งรถกลับ คิดมาตลอดทางเลย ระหว่างหลายปีที่อยู่กับเอกล้าพูดได้เลยว่าไม่ได้มีความสุขเท่าที่ควร. ความสุขนั้นแค่40%ของชีวิตอีก60%คือทุกข์ค่ะ ร้องไห้บ่อย เอเป็นคนเอาแต่ใจเวลาทะเลาะกันหรือไม่พอใจจะพูดหยาบคายมาก บางครั้งทำร้ายร่างกายพลอยแต่ก็เล็กๆน้อยนะคะ กระชากผม บีบแขนบ้างผลักบ้าง พ่อแม่พลอยถึงออกจะดีใจด้วยซ้ำที่พลอยจะเลิกกับเอ
รถจอดถึงปลายทาง คิดครั้งสุดท้าย กลับไปครั้งนี้อ่ะต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรอีกคงจะเลิกกับเอไม่ได้แล้วนะ. เพราะเอทำกับพลอยแบบนี้ ทำผิดที่สุดในชีวิตคู่ พลอยยังเลิกไม่ได้ ต่อไปคงต้องทนกับชีวิตแบบนี้ไปตลอด และ…จะทำร้ายหัวใจผู้ชายดีๆอย่างภูที่ดีกับเรามาตลอดระยะเวลาเกือบปี ( นึกถึงคำพูดภูค่ะ ตอนที่พลอยจะนั่งรถกลับมาโทรหาภู พูดแค่ว่า “ จะกลับไปภูก็ไม่ว่าอะไร ขอแค่พลอยกลับไปแล้วพลอยมีความสุขจริงๆ ภูไม่เป็นไรเลย”
ตัดสินใจนั่งรถกลับบ้านลุงค่ะ และตัดขาดการติดต่อกับเอนับแต่นั้น อยู่อยากมากค่ะคิดถึงเอทุกวันแต่ดีที่ยังมีภูคอยพูดคุยโทรหากันตลอด นับแต่นั้นจนถึงปัจจุบันภูกับพลอยคบกันมาอยู่ด้วยกันแล้วค่ะ ภูเป็นผู้ชายที่ดีมากจริงๆค่ะหลายปีก็ไม่เคยเปลี่ยน มันแตกต่างกับเอมากโดยสิ้นเชิงพลอยรู้สึกโชคดีจริงๆที่มีภูเข้ามาในชีวิต……แต่ไม่เคยลืมเอค่ะเพราะมันจบกันได้ไม่ดีไม่เคยรู้ข่าวของเออีกเลย
พอมาถึงวันนี้นะคะได้คุยกับคนๆนึง จากคำพูดเขา พลอยกลายเป็นคนใจร้ายใจดำมากเลยค่ะ
คือ!!! พลอยกลายเป็นคนใจดำที่ทิ้งเอไปอย่างไม่ใยดีไร้ความเมตตา. รู้จากคนนี้ว่า ตอนนั้นหลังจากเออกจากโรงพยาบาล เออยู่เหมือนคนตายทั้งเป็นเกือบ1ปี คือคิดถึงพลอยพยายามติดต่อ อยู่ไม่ได้ถึงขั้นต้องไปอยู่วัดรักษาสภาพจิตใจ…แต่พอผ่านไป1ปี เอกับบีก็มาอยู่ด้วยกันค่ะแต่งงานกันอยู่กินอย่างเปิดเผย
พลอยรู้สึกแย่มากเลยค่ะ คือพลอยเป็นคนใจดำขนาดนั้นจริงหรอ ในสายตาทุกคนตอนนั้นพลอยคือคนหนีไป พลอยเสียใจแต่ไม่มีใครรับรู้แต่ยอมรับค่ะว่าไม่ปางตายเพราะตอนนั้นมีภูอยู่. ในขณะที่เอเสียใจแบบที่ทุกคนรับรู้และเห็นใจ. พลอยกลายเป็นคนใจดำคนไร้ความเมตตา. ทั้งพ่อแม่ของเอที่เคยดีกับพลอยกลับกลายเป็นพูดถึงพลอยว่าพลอยใจดำมากที่ทิ้งลูกชายเขาแบบไร้เยื่อใย
ถ้าเอรักพลอยมากขนาดนั้นจริงๆอ่ะ ทำไมตอนนั้นถึงทำพลอยเจ็บแล้วเจ็บเล่าอยู่ด้วยกันไม่เคยเห็นคุณค่าของพลอย และพลอยกลายเป็นคนผิดมาตลอดหรอที่ทิ้งเอ
ซึ่งพลอยแก้ต่างให้ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ คือพลอยพูดไม่ออก ไม่กล้าพูดว่าพลอยไม่ผิดอะไรเลยเพราะรู้ดีแก่ใจว่าพลอยก็นอกใจเอโดยการมีภู. คิดย้อนไปถ้าไม่มีภูพลอยอาจจะไม่ได้เลิกกับเอก็ได้ค่ะ เพราะเหตุผลนี้ที่รู้สึกผิดอยู่ในใจเมื่อไม่กี่วันก่อน บังเอิญเจอเอกับบี แต่เขาไม่เห็นพลอยนะคะ เป็นพลอยที่เป็นฝ่ายหลบไม่กล้าออกไปเผชิญหน้า มันรู้สึกผิดด้วยที่ทิ้งเอไปแบบนั้นแต่ถ้าไม่ทำมันก็คงเลิกกันไม่ได้
คำถามนะคะ
พลอยผิดมากไหมคะ ที่ทิ้งเอไปแบบไร้เยื่อใยโดยที่เออยู่ไม่ได้ขนาดนั้น พลอยใจดำมากใช่ไหมคะ ?
พลอยผิดมากไหมคะ ที่มีภูระหว่างที่ยังไม่เลิกกับเอ ?