ในยุคนี้ การจะมีลูกซัก 1-2 คนนี้ เป็นเรื่องที่ต้องคิดและวางแผนให้เยอะๆ <<<< ผมเข้าใจถูกไหมครับ?

น้องข้างๆร้านเจ้าของกระทู้เป็นกลุ่มที่เรียกว่ารากหญ้าค่ะ  อันนี้ไม่ได้มีเจตนาดูหมิ่นอะไรนะคะ หมายถึงกลุ่มที่มีรายได้ไม่สูงจริงๆ  ตามที่เราเคยพบเคยคุยมา วิธีและแนวคิดการเลี้ยงลูกของเค้าลืมมาตรฐานพันทิปไปได้เลยค่ะ  

ที่คลอด แพทย์ ใช้บริการสังคมเช่นบัตรทองหรือประกันสังคม หมอที่พบสั่งยาอะไรให้ก็ตามนั้นค่ะ จะแพงหน่อยก็นมผงตอนยังเล็กแค่นั้น

โรงเรียน ใช้ของรัฐบาลก็พอค่ะ แบบที่มีสนับสนุนเยอะๆ เรียนฟรี ไอ้เรื่องแป๊ะเจี๊ยะ สังคมรร.ไหนดี ไหนดังต้องยัดเท่าไหร่ลืมมันไปให้หมดค่ะ ค่าเรียนพิเศษก็ลืมๆมันไปค่ะ ยกเว้นพอมีก็ลงกันไปนิดๆหน่อยๆ

อาหารทานบ้านๆกับพ่อแม่นั่นแหละค่ะ ขนมก็ห่อห้าบาทสิบบาท เงินไปรร.พอค่าข้าวอย่างเดียว เสื้อผ้าถ้าลูกเยอะๆก็ใช้ต่อๆกันได้ มีกันคนละไม่กี่ชุด  เจ็บป่วยเล็กน้อยก็สิทธิ์ฟรีหรือซื้อยากินเอง ไม่กี่ตังก์
มีปัญหาอะไรก็ค่อยๆแก้กันไปตามเรื่องตามราว ตามสถานะเงินที่มีตอนนั้นค่ะ

ลูกๆก็ปล่อยเจอสังคมตามสบายค่ะ จะมารับส่งระหว่างเรียนอะไรนี้ไม่มีค่ะ พ่อแม่ก็ทำงานไปลูกก็ปล่อยวิ่งเล่นไปค่ะ

ลักษณะนี้เป็นลักษณะที่ไม่มีการวางแผนอะไรมาตั้งแต่ต้นแล้วค่ะ ดังนั้นมาตราฐานการเลี้ยงเค้าไม่สูง เพียงแค่เลี้ยงโต เข้าเรียนตามมีตามเกิด โตแล้วก็หางานทำเท่าที่ทำได้

พอทิ้งมาตรฐานทั้งหมดไปเงินที่ใช้เลี้ยงเด็กคนนึงจะน้อยลงเยอะคะ แต่ก็เป็นความจริง ว่าพ่อแม่และเด็กเองก็ไม่ได้สบาย และอาจไม่ได้รับการศึกษาที่ดีพอที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นในอนาคต เช่นเด็กไม่สามารถเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัยได้เพราะเงินไม่พร้อม แต่ถามว่าเลี้ยงโตมั้ย ยังไงก็โตค่ะ

สรุปตอบคำถามจขกท.  การมีลูกที่ว่าลำบากๆนี่คิดไปเองหรือไม่ เราว่ามันขึ้นอยู่กับว่าเราอยากจะเลี้ยงแบบไหนมีมาตรฐานอย่างไรมากกว่า  ถ้าเลี้ยงแค่ให้โตคงไม่ลำบากเท่าไหร่ค่ะ