สังคมในหมู่เพื่อนของผม(อยากระบาย)

คือเพื่อนในห้องของผมมีอยู่ไม่กี่คน สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดคือแต่ละคน จะเข้าหาคนที่มีประโยชน์กับตน แล้วเขี้ยทิ้งคนไม่มีประโยชน์ทิ้ง ชอบทำดีกับคนนู้นทีคนนี้ที แล้วคนหมดประโยชน์ก็คือผม ผมจิตตกสัดๆอะไม่อยากคุยกับไครเลย  ผม จิตตก+โกรธมากๆ เลยเอาก็เอาตัดก็ตัดผมก็เลยหาเรื่องมันแต่ผมก็ต่อยไม่ลง ตอนแรกผมก็รู้สึกดีน้ะแต่พอเวลาผ่าน ไปผมกลับไปร้องไห้คนเดียวไนห้องน้ำ อยากร้องแต่ร้องไม่ออกอะคิดดูดิ ผมขังตัวเองในนั้นอยู่นานไม่อยากไห้คนอื่นเห็นว่าผมร้อง  คือก็โตๆกันแล้วอะทำไมไม่ใจกันเลยอะ  ไอผมก็เป็นห่วงความรู้สึกคนอื่นจนมันกลับมาทำร้ายตัวเองอะ นี้หรอคำว่าเพื่อน