เพื่อนๆเคยรู้สึกไม่อยากจะนับญาติกับใครบ้างไหมคะ?

สวัสดีคะเพื่อนๆ ตอนนี้เรามีปัญหาคิดไม่ตกอยู่อย่างหนึ่งในชีวิต ทุกๆคนก็คงจะมีบ้างสักคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตแล้วรู้สึกไม่ชอบใช่ไหมคะ?
เพื่อนๆคนไหนมีคนที่รู้สึกแบบนั้นแล้วดันมาเป็นญาติของเราอีกไหมคะ? เรามีอยู่ค่ะ เขาเป็นญาติแท้ๆของเราเอง เป็นน้องแม่ เหตุผลที่เราไม่ชอบเขาแน่นอนว่ามีค่ะ ครอบครัวเราเคยลำบากมาก่อนช่วงหนึ่ง แทบจะล้มกันเลยค่ะตอนนั้น เราแทบจะไม่ได้เรียนต่อ ตอนนั้นเป็นใครก็คงจำเป็นจำต้องยืมมือคนที่ไว้ใจใช่ไหมคะ แม่เราก็เช่นกัน เพราะมันไม่ไหวแล้ว แม่เราเลยตัดสินใจจะขอยืมเงินน้อง แม่เราเป็นพี่คนโต การจะขอยืมเงินน้องนั้นเรารู้ว่าแม่เราไม่อยากจะทำเลยค่ะแต่สถานการณ์มันบังคับจริงๆ แม่เราเลยขอยืมเงินน้า แต่น้าบอกว่าไม่มีค่ะ โอเค เราเข้าใจและไม่ได้โกรธอะไร ไม่มีคือไม่มี  แต่เราเห็นค่ะ ว่าน้าเอาเงินไปซื้อของแพงๆมาใช้ กินของแพงๆ และมีชีวิตอยู่อย่างสบาย ไปเที่ยวที่นู้นที่นี่ ณ ตอนนั้นเราไม่เข้าใจเลยสักนิดว่า ตกลงเขาลำบากจริงๆหรือว่าไม่อยากที่จะช่วยเหลือแม่เรากันแน่ เรารู้สึกไม่ชอบใจมากเลยค่ะ เราบอกแม่ว่าน้ามีเงินนะ แม่เราก็บอกว่ารู้แล้วแต่เขาไม่ให้ก็คือไม่ให้
โกรธมากค่ะตอนนั้น เพราะว่าแม่เราช่วยเหลือน้าสารพัด ตอนแต่งงานน้าไม่มีเงิน มาขอยืมแม่ แม่เราให้หมด ช่วยเหลือทุกอย่าง ตอนลำบากแม่เราก็ช่วย ซื้อข้าวไปให้ ให้เงินไปใช้ แล้วทำไมคราวนี้ ยามที่แม่เราเดือดร้อน ทำไมแม่เราไม่ได้รับกลับมาจากการทำดีครั้งนั้นเลยคะ เราโกรธมาก วันนั้นกินข้าวเย็นด้วยกันแล้วเรานั่งดีวีอยู่บนพื้น ลูกของน้าก็เอาจักรยานเข้ามาขี่ในบ้าน เราเบี่ยงตัวหลบเพราะเรากลัวจะโดนน้องขับมาชน น้าเขาเห็นเขาก็ว่าเราค่ะ หาว่าเราหลบน้องทำไม รังเกียจน้องหรือไง มองหน้าหาเรื่องเราด้วยค่ะวันนั้น หน้าแบบจะเอาเรื่องเราให้ได้ ก็งงนะคะว่าเราผิดอะไร พอเราไม่ขยับ ลูกเขาก็ปั่นจกัรยานมาทับมือเราค่ะ เราหลบไม่ทัน ได้แผล เรามองหน้าน้องแล้วบอกว่าเราเจ็บนะ ใจนี่ไม่ได้ต้องการจะดุหรืออะไรเลยค่ะ แค่อยากให้น้องขอโทษเฉยๆ แต่น้องไม่ขอโทษ ซำร้ายตัวน้าเองยังจะมาสมน้ำหน้าเราอีก โกรธยิ่งกว่าเดิมอีกวันนั้น มันพาลมาโกรธไปหมด ทั้งเรื่องที่เขาทำกับแม่ และทำกับเรา เราไม่คิดจะเฉียดไปใกล้น้าคนนั้นอีกเลยค่ะ เราไม่อยากจะยุ่งด้วย
จนเรื่องนั้นผ่านไปนานมากๆแล้ว บ้านเราก็ดีขึ้น มีเงินใช้มากขึ้น เขาก็เริ่มมาขอความช่วยเหลือบ้างค่ะ มาขอเงินแม่เราบ้าง ตอนเรารู้เราขึ้นมากเลยค่ะ เราบอกแม่ว่าให้ไปทำไม ตอนเราลำบากเขาไม่เคยคิดว่ายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหัวเรา ไม่มีความจำเป็นอะไรที่เราจะต้องไปทำดีด้วย แม่เราก็บอกเพียงว่า เขาเป็นน้องแม่ เป็นญาติ จะไม่ช่วยได้ยังไง ไม่เข้าใจเลยสักนิดค่ะ เราเลยบอกแม่ไปว่า เรา"ไม่ขอนับญาติ"กับคนแบบนี้อีก
น้าคนนี้ทำหลายเรื่อองมากที่ทำให้เราไม่พอใจ มาจนวันนี้ อาทิตย์หน้าจะเป็นวันเกิดเราค่ะ ครอบครัวเราจะพากันไปฉลอง น้าเขาก็จะพาครอบครัวเขามากับเราด้วยค่ะ แล้วแม่ก็ให้เขามาด้วย ไม่อยากให้เขามาเลยค่ะ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ เราอยากจะว่าเขาแรงๆสักทีแต่เราก็ทำไม่ได้ เราไม่อยากให้แม่เราคิดมากอ่ะคะ แต่เขาไม่สมควรมาเที่ยวกับเราจริงๆ เราไม่ต้องการ ไม่อยากจะเห็นหน้าหรืออะไรเกี่ยวกับครอบครัวนั้นทั้งสิ้น แล้วอีกอย่างมันเป็นวันเกิดเรา ไม่อยากเจอหน้าคนที่เกลียดในวันเกิดอ่ะคะ เราควรจะทำยังไงดีคะ ไม่ชอบความรู้สึกตัวเองตอนนี้เลย ไม่อยากจะเกลียดเขาเพราะเขาก็เป็นน้องแม่ แต่เราก็ลืมและให้อภัยในสิ่งที่เขาทำกับแม่ไม่ได้เหมือนกัน มีวิธีไหนที่จะทำให้เราทนเขาได้ตลอดทริปนี้ไหมคะ? ควรจะทำยังไงเวลาเจอหน้าเขาดี เพื่อนๆช่วยแนะนำทีนะคะ อยากร้องไห้มาก ไม่รู้จะทนเขาไปได้ตลอดทริปไหม

ปล.กระทู้แรกเลยค่ะ ผิดพลาดตรงไหนขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ