เราเจอเค้าคนนั้นที่ร้านชาบู เพียงแค่เจอสบตากันครั้งแรกก็รู้สึกคุ้นเคยกันมานาน
รู้สึกอบอุ่น และรักเค้าเลยในครั้งแรกที่เจอกัน
เค้ากับเรามองกันด้วยสายตา. ไม่มีแม้แต่คำพูดคุยกัน
ครั้งที่ 2 เราเจอกันอีกครั้ง. ที่งานประจำปีศาลเจ้า
ครั้งนี้เราไปมองตากันนานขึ้น และนานมาก เค้าดูเป็นคนนิ่งๆ
แต่สายตาที่เค้ามองเราและมองเค้าบ่งบอกเลยว่าในใจมีกันและกัน
มองชนิดที่ว่า เราต้องเป็นคนถอนสายตาจากเค้าเอง เค้าเป็นดูน้ำนิ่งไหลลึก
แต่งตัวธรรมดามาก แต่มีเชื่อจีน ขาวตี๋ ไม่สูงมาก
แม้จะเจอกันครั้งที่ 2 หัวใจก็ยังเต้นแรงกว่าเดิม แล้วก็ทำได้แค่มองกันด้วยสายตา คำพูดก็ไม่มีให้กัน
เราอยากรู้ว่าเค้าเป็นใคร บ้านยุที่ไหน เลยถามพี่คนนึงที่เรารู้จัก พี่เค้านั่งโต๊ะเดียวกันกับหนุ่มหน้าตี๋คนนั้น
เค้าชื่ออะไร บ้านยุไหน แต่พี่เค้าก็บอกว่า หนุ่มหน้าตี๋โสด ไม่มีแฟน
แค่นั้นแหละที่ถาม พอเรารู้เค้าชื่ออะไร บ้านยุไหน เราก็หาชื่อในเฟสเลยค่ะ แต่ไม่เจอ
เลยค้นหาในGoogle ปรากฎว่าเจอเบอร์โทร เราเลยบันทึกไว้. Line ก็เด้งขึ้นมาทันที
เราดีใจมาก แต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะทักไป เพราะเค้ากับเราต่างกันเกินไป
เราแค่ผู้หญิงธรรมดา. เค้าเป็นตระกูลคนร่ำรวย. ครอบครัวใหญ่. เป็นถึงเจ้าของบริษัท
รถบรรทุก. ทั้งขนส่ง. ทั้งบรรทุกลูกรัง ทราย. เรากับเค้าต่างกันราวฟ้ากับดิน
ทั้งฐานนะ. การศึกษา สังคม เค้าจบวิศวะ เราจบแค่ปวส. เค้าฐานะร่ำรวย. เราแค่ผู้หญิงจนๆ
ทุกวันนี้เราคอยแอบไปส่องที่บ้าน(บ้านเค้าติดถนนสายหลัก) ที่ร้านแก๊ส ทุกวัน
ขอแค่เห็นหน้า. เห็นรถ เห็นบ้านก็ยังดี แค่นี้เราก็มีความสุขมากแล้ว
ขอแค่เป็นคนแอบรักอยู่ไกลก็พอ
เคยเชื่อในรักแรกพบมั้ยค่ะ?
รู้สึกอบอุ่น และรักเค้าเลยในครั้งแรกที่เจอกัน
เค้ากับเรามองกันด้วยสายตา. ไม่มีแม้แต่คำพูดคุยกัน
ครั้งที่ 2 เราเจอกันอีกครั้ง. ที่งานประจำปีศาลเจ้า
ครั้งนี้เราไปมองตากันนานขึ้น และนานมาก เค้าดูเป็นคนนิ่งๆ
แต่สายตาที่เค้ามองเราและมองเค้าบ่งบอกเลยว่าในใจมีกันและกัน
มองชนิดที่ว่า เราต้องเป็นคนถอนสายตาจากเค้าเอง เค้าเป็นดูน้ำนิ่งไหลลึก
แต่งตัวธรรมดามาก แต่มีเชื่อจีน ขาวตี๋ ไม่สูงมาก
แม้จะเจอกันครั้งที่ 2 หัวใจก็ยังเต้นแรงกว่าเดิม แล้วก็ทำได้แค่มองกันด้วยสายตา คำพูดก็ไม่มีให้กัน
เราอยากรู้ว่าเค้าเป็นใคร บ้านยุที่ไหน เลยถามพี่คนนึงที่เรารู้จัก พี่เค้านั่งโต๊ะเดียวกันกับหนุ่มหน้าตี๋คนนั้น
เค้าชื่ออะไร บ้านยุไหน แต่พี่เค้าก็บอกว่า หนุ่มหน้าตี๋โสด ไม่มีแฟน
แค่นั้นแหละที่ถาม พอเรารู้เค้าชื่ออะไร บ้านยุไหน เราก็หาชื่อในเฟสเลยค่ะ แต่ไม่เจอ
เลยค้นหาในGoogle ปรากฎว่าเจอเบอร์โทร เราเลยบันทึกไว้. Line ก็เด้งขึ้นมาทันที
เราดีใจมาก แต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะทักไป เพราะเค้ากับเราต่างกันเกินไป
เราแค่ผู้หญิงธรรมดา. เค้าเป็นตระกูลคนร่ำรวย. ครอบครัวใหญ่. เป็นถึงเจ้าของบริษัท
รถบรรทุก. ทั้งขนส่ง. ทั้งบรรทุกลูกรัง ทราย. เรากับเค้าต่างกันราวฟ้ากับดิน
ทั้งฐานนะ. การศึกษา สังคม เค้าจบวิศวะ เราจบแค่ปวส. เค้าฐานะร่ำรวย. เราแค่ผู้หญิงจนๆ
ทุกวันนี้เราคอยแอบไปส่องที่บ้าน(บ้านเค้าติดถนนสายหลัก) ที่ร้านแก๊ส ทุกวัน
ขอแค่เห็นหน้า. เห็นรถ เห็นบ้านก็ยังดี แค่นี้เราก็มีความสุขมากแล้ว
ขอแค่เป็นคนแอบรักอยู่ไกลก็พอ