แม่ชอบเปรียบเทียบ

ผมทำอะไรก็ไม่เคยดีสักอย่างมีแต่โดนด่าโดนว่ากดดันให้ทำอย่างที่ใจแม่และพ่อเป็น ทุกวันเข้าใจว่าตัวเองเหนื่อย ไม่มีแรงจะสู้ไปแม่ผู้ที่ควรให้กำลังใจแต่ก็ไม่เคยให้กำลังใจ ว่าร้ายพูดซํ้าๆใจที่ได้รับฟังมันเจ็บดีถึงแม่จะลำบากแต่ผมก็ไม่ได้นิ่งเฉยพยายามหางานแต่ทำยังไงได้เมื่อต้นทุนในชีวิตมันต่างกัน ผมคือคนสร้างหนี้สินเพราะแม่เคยบอกไว้ว่าแต่ก่อนหนี้กูไม่เยอะขนาดนี้เพราะหนี้กูถึงเยอะ ซึ่งไม่ได้นิ่งเฉยรีบเร่งหางานแต่ก็โดนหลอกมา 2 ครั้ง จะทำยังไงได้เมื่อทุกสิ่งที่ทำเป็นเรื่องทุกอย่างมันเป็นเรื่องที่ไม่เคยดีสำหรับแม่เลยแม่แต่นิด ต่อให้ผมทำยังไงมันก็ไม่มีทางให้แม่ดีใจกับผม ผมเคยโดนด่าโดนตีโดนว่าสารพัดมันเป็นแบบนี่ตั้งแต่เด็กๆจนโต ผมจะลองยกตัวอย่างเรื่องที่แม่ชอบว่า "จะจบทำไมถ้า ยังหางานไม่ได้ , ไม่น่าจบปริญญา , กูไม่น่าให้เรียน น่าจะจบแค่ ม6 ก็พอ" ผมโดนด่าแบบนี่ทุกวัน โดนสั่งสอน โดนบังคับ โดยที่ใจผมอยากไปแต่ยังไงได้เมื่อผมจนครอบครัวที่มีแค่หนี้สินและไม่มีเงินเลยผมท้อที่แม่ว่าผมตลอดว่าผมไม่มีอะไรดีเลย พ่อและแม่ชอบเปรียบเทียบ ว่าลูกคนนั้นคนนี่ ดีอย่างไร ผมเข้าใจเมื่อผมเป็นแบบนี่ผไม่เคยดีในสายตาแม่เลย เมื่อลูกคนอื่นมีเราไม่มีแต่เปรียบเทียบทุกวันมันก็เหนื่อย ถ้ามีคนได้อ่านผมขอบคุณที่อ่านจนจบ ไปแล้วครับ