#DAY1 in " ย ะ ล า "
+
จากที่ต้องมาปฏิบัติภารกิจที่ บริเวณสามจังหวัดภาคใต้ เมื่อล้อแตะพื้น ที่สนามบินหาดใหญ่ ใจก็แอบหวิวๆ จะเจออะไรบ้างน้อ บรรยากาศแลดูมาคุๆ กว่าที่คิด และ พอนั่งรถมาเรื่อยๆ ก็ผ่านบริเวณอ่าวไทยยาวมาเลย (เส้นทางไป ปัตตานี-ยะลา) ไม่มีเรือประมง ไม่มีเรือสินค้า ทะเลดูเวิ้งว้างสุดลูกหูลูกตาจริงๆ ครับ สวยงามมาก ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวมา ไม่มีเต๊นท์มาปัก มีร้านขายอาหารทะเลเป็นพักๆ บรรยากาศไม่ได้น่ากลัวเลย . . .
+
พอถึงสถานที่ทำงานใน จังหวัดยะลา ก็มีทหารและรอยยิ้มของทหารผู้หาญกล้าอยู่ประปรายในบริเวณพื้นที่ตัว อ.เมือง จ.ยะลา คนไม่ค่อยออกมาสัญจรออกมาเยอะนัก แต่ผิดคาดครับ เมื่อตอนเย็นที่ผ่านมาผ่านบริเวณ สวนสาธารณะแห่งนึง มีตลาดนัดขนาดกลางย่อมๆ อารมณ์ประมาณ จตุจักร มีคนมาเดินเยอะมาก ไม่ต่างจากตลาดนัดจังหวัดอื่นเลยครับ ดูคึกคักมาก ผู้หญิงก็ใส่ฮิญาบ ผู้ชายก็โพกหัวมัดจุก พบเห็นบ้างประปราย มีทหาร และ ตชด ประปรายเช่นกัน แต่รอยยิ้มยังพบได้ในทั้ง ประชาชน และ ทหาร
+
วันแรกทำงานเหนื่อยมาก แต่ก็สนุก และรู้สึกดี ที่นี่มี 7-11 น้อยมากครับ น้อยพอๆ กับปั๊มน้ำมันเลย และ พนักงานหญิงใน 7-11 ก็สวมใส่ฮิญาบด้วยเช่นกัน และท่าทางเป็นมิตร พอตกเย็นก็หาอะไรทานในมื้อเย็น กับ App วงใน ก็พามายังร้านอาหารตามสั่ง ร้านนึง (พึ่งทราบว่า ร้านอาหารตามสั่งธรรมาดๆ ก็ได้ลงแอปนี้ด้วย) ซึ่งรสชาติ อร่อยมากไม่สากลิ้น เลยจัดซะสองจานกันเลยทีเดียว
+
พอทานเสร็จก็โรงแรมใน App สุดฮิตทั้งหลาย ปรากฏไม่มีเลยข้อมูล (มีน้อยมาก และเต็มหมด) แอบน่าน้อยใจแทนนักท่องเที่ยว แต่พอถามคน LOCAL เค้าก็แนะนำโรงแรมนึง และพบกับความคลาสสิคของโรงแรมยุคโบราณ ที่มีคาเฟ่ด้านล่าง ที่มีลุงสูงอายุเป็นรปภ ด้านหน้า อารมณ์ประมาณ ผู้พัน KFC เลยครับ พอเข้ามา Book ห้องก็ต้องพบกับความเกรงใจอีกหนึ่งก็คือ Bellboy หรือ พนักงานยกกระเป๋า ที่อายุไม่ต่างจากลุงรปภ หน้าคาเฟ่ นั้นเลย รู้สึกเกรงใจที่ให้ลุงมายกให้ แต่ก้ให้ลุงแกทำหน้าที่นะครับ พอเอาสัมภาระทิ้งไว้ก็กลับไปทำงานต่อจนกลับมาเมื่อสัก ห้าทุ่มครึ่ง ก็จัดแจงอาบน้ำ และ มาพิมพ์บทความอยู่ในขณะนี้ นี่เองครับ
มาเล่าประสบการณ์มาทำงานในพื้นที่ สามจังหวัดภาคใต้ครับ
+
จากที่ต้องมาปฏิบัติภารกิจที่ บริเวณสามจังหวัดภาคใต้ เมื่อล้อแตะพื้น ที่สนามบินหาดใหญ่ ใจก็แอบหวิวๆ จะเจออะไรบ้างน้อ บรรยากาศแลดูมาคุๆ กว่าที่คิด และ พอนั่งรถมาเรื่อยๆ ก็ผ่านบริเวณอ่าวไทยยาวมาเลย (เส้นทางไป ปัตตานี-ยะลา) ไม่มีเรือประมง ไม่มีเรือสินค้า ทะเลดูเวิ้งว้างสุดลูกหูลูกตาจริงๆ ครับ สวยงามมาก ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวมา ไม่มีเต๊นท์มาปัก มีร้านขายอาหารทะเลเป็นพักๆ บรรยากาศไม่ได้น่ากลัวเลย . . .
+
พอถึงสถานที่ทำงานใน จังหวัดยะลา ก็มีทหารและรอยยิ้มของทหารผู้หาญกล้าอยู่ประปรายในบริเวณพื้นที่ตัว อ.เมือง จ.ยะลา คนไม่ค่อยออกมาสัญจรออกมาเยอะนัก แต่ผิดคาดครับ เมื่อตอนเย็นที่ผ่านมาผ่านบริเวณ สวนสาธารณะแห่งนึง มีตลาดนัดขนาดกลางย่อมๆ อารมณ์ประมาณ จตุจักร มีคนมาเดินเยอะมาก ไม่ต่างจากตลาดนัดจังหวัดอื่นเลยครับ ดูคึกคักมาก ผู้หญิงก็ใส่ฮิญาบ ผู้ชายก็โพกหัวมัดจุก พบเห็นบ้างประปราย มีทหาร และ ตชด ประปรายเช่นกัน แต่รอยยิ้มยังพบได้ในทั้ง ประชาชน และ ทหาร
+
วันแรกทำงานเหนื่อยมาก แต่ก็สนุก และรู้สึกดี ที่นี่มี 7-11 น้อยมากครับ น้อยพอๆ กับปั๊มน้ำมันเลย และ พนักงานหญิงใน 7-11 ก็สวมใส่ฮิญาบด้วยเช่นกัน และท่าทางเป็นมิตร พอตกเย็นก็หาอะไรทานในมื้อเย็น กับ App วงใน ก็พามายังร้านอาหารตามสั่ง ร้านนึง (พึ่งทราบว่า ร้านอาหารตามสั่งธรรมาดๆ ก็ได้ลงแอปนี้ด้วย) ซึ่งรสชาติ อร่อยมากไม่สากลิ้น เลยจัดซะสองจานกันเลยทีเดียว
+
พอทานเสร็จก็โรงแรมใน App สุดฮิตทั้งหลาย ปรากฏไม่มีเลยข้อมูล (มีน้อยมาก และเต็มหมด) แอบน่าน้อยใจแทนนักท่องเที่ยว แต่พอถามคน LOCAL เค้าก็แนะนำโรงแรมนึง และพบกับความคลาสสิคของโรงแรมยุคโบราณ ที่มีคาเฟ่ด้านล่าง ที่มีลุงสูงอายุเป็นรปภ ด้านหน้า อารมณ์ประมาณ ผู้พัน KFC เลยครับ พอเข้ามา Book ห้องก็ต้องพบกับความเกรงใจอีกหนึ่งก็คือ Bellboy หรือ พนักงานยกกระเป๋า ที่อายุไม่ต่างจากลุงรปภ หน้าคาเฟ่ นั้นเลย รู้สึกเกรงใจที่ให้ลุงมายกให้ แต่ก้ให้ลุงแกทำหน้าที่นะครับ พอเอาสัมภาระทิ้งไว้ก็กลับไปทำงานต่อจนกลับมาเมื่อสัก ห้าทุ่มครึ่ง ก็จัดแจงอาบน้ำ และ มาพิมพ์บทความอยู่ในขณะนี้ นี่เองครับ