แม่เราถามว่าเรียนจบแค่ม.6พอมั้ย

คือมีวันนึงมีคนพูดขึ้นมาว่าถ้าจะเรียนมหาลัยอะมันเสียเวลาสู้ดีจบม.6แล้วไปทำงานแล้วเริ่มจากตำแหน่งเล็กๆเพราะคนที่เขามีตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีก็เพราะเริ่มจากตำแหน่งเล็กๆเหมือนกันพวกที่เรียนจบสูงๆมาเขาก็ไม่ค่อยรับมาทำงานเพราะเหมือนจะไม่ค่อยมีประสบการณ์เท่าคนที่เริ่มจากตำแน่งเล็กๆแล้วมีผลงาน แล้วแม่เราก็ไม่ได้เสนอความคิดอะไรก็นั่งฟังพวกเขาพูดกันไปเรื่อยส่วนเราก็คิดล่ะว่าแม่ต้อคิดบ้างแน่ๆแล้วมันก็เป็นจริงค่ะ ผ่านมาวันสองวันแม่เราพูดขึ้นว่าน้อง...เรียนจบม.6พอมั้ยพอจบมาก็มาทำงานต่อจากพ่อแม่ดีมั้ย (พ่อแม่เรามีธุรกิจส่วนตัวคือขายอาหารสัตว์และขายยาด้วย) เราก็วู้วววววจะดีก็มีพี่ชายทั้งคน แม่เราก็พูดว่าก็ดูพี่มันสิทำตัวแบบนี้ (ขาดความรับผิดชอบ ไม่ทำงาน ติดเพื่อน เที่ยวกลางคืน ทำงานสาย และพี่เราทำแบบนี้มา2แล้ว ถ้ามีครั้งที่3จะให้ออกไปหางานทำข้างนอกเราก็เลยกลัวด้วยว่าถ่าครั้งที่3จริงๆเราคงได้จบแค่ม.6) เราก็เลยเดินหนีแม่มาอาบน้ำแต่กว่าเราจะอาบได้เรานั่งคิดนานเลยว่าเออจะจบแค่ม.6จริงหรอ แล้วความฝันเราล่ะจะไม่ทำตามความฝันที่เราอยากทำอยากเป็นจริงหรอ ส่วนอีกความคิดก็แบบ แต่เพื่อครอบครัวไงมีน้องอีกถ้าเราทำงานนี้ก็มีเงินส่งน้องเรียนด้วย อีกอย่างจะได้ช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ด้วย เราก็นั่งคิดอยู่นานเลยคิดได้ว่าจะทำงานส่งตัวเองเรียนเองโดยเริ่มจากตอนนี้(ตอนนี้เราขึ้นม.5หน่ะ)เราว่าปิดเทอมจะเข้ากรุงเทพไปหางานทำเพราะเราเป็นต่างจังหวัด ยังพอมีเวลาให้คิดอยู่อีกเยอะ ส่วนความฝันที่เราอยากเป็นคือครูเพราะมีคนพูดเยอะว่าในอนาคตมีครูที่จะเกษียณอีกเยอะและเราอยากเป็นด้วยเราได้แรงบรรดาลใจมาจากคุณครูที่เกษียณท่านหนึ่งว่าครูได้สอนให้นักเรียนมีความรู้ไม่ได้สอนเพื่อที่จะมาทำงานและกินเดือนไปวันๆ และเมื่อครูเกษียณไปแล้วเราไปที่ไหนก็ยังมีลูกศิษย์เรียกเราว่าครู.
เราอยากรู้ว่าเราควรทำไงดีไม่รู้เลยว่าจะไปปรึกษาใคร