ขอสมมุติชื่อก่อนล่ะกัน เพื่อนผญ ชื่อบี เพื่อนผชชื่อเอล่ะกัน ผมกับเอเป็นเพื่อนกันมานาน ส่วนบีผมรู้ตักทาประมาณ3ปี ซึ่งเอกับบีก็รู้จักพร้อมๆผม
พอรู้จักกันนานๆขึ้น เอกับบีก็ตกลงคบกัน และเอเป็นคนบอกเลิกบี แต่ผมชอบบีก่อนที่เขาจะคบกันเสียอีก ตอนที่เอกับบีเลิกกันมันทำให้บีร้องให้หนักมาก บวกกับปัญหาทางบ้านด้วยจนบีคิดจะออกโรงเรียน ผมก็พูดให้เขาฟังและเขายืนยันจะออกให้ได้ ผมก็ว่า ถ้าไปโรงเรียนเดี๋ยวจะมารับ เพราะบ้านบีไกลจากรร บ้านผมก็ไกล ผมตื่นสี่โมงครึ่ง แต่งตัวใส่ชุดนักเรียนไปรับบีที่บ้านเพื่อจะพามารร ในช่วงนั้น บีก็มาบ้านผมทุกๆวัน มาบ่อยมาก คือเหมือนกับมาระบายอ่ะ ผมก็รับฟังและปลอบใจ พ่อแม่ฝ่ายผมก็เอ็นดูบี ส่วนพ่อแม่ฝ่ายบีก็ไว้ใจผม และแล้วอยู่มาวันหนึ่งบีโทหาผมกลางดึกประมาณ4ทุ่มกว่า บอกว่าให้ไปรัยพาไปที่สบายใจหน่อย บ้านผมกับบ้านบีห่างกัน30กว่ากิโล ผมก็บอกว้าเดี๋ยวไปรับและก็พาไที่ริมน้ำ บรรยากาศลมพัดแรง มีแสงไฟอ่อนๆ พอไปถึง อยู่ๆบีก็ร้องออกมา ผมก็ถามว่าเป็นไร ใครทำไร คือแบบโกรธมากอ่ะ ว่าใครทำบีร้อง บีก็เล่าให้ฟัง ว่ามีปัญหากับครอบครัวเล่าไปร้องไป จังหวะนั้นความคิดผมอยากเข้าไปกอดบี ให้กำลังใจบี แค่จับมือผมก็ไม่จับเพราะกลัวว่าบีจะคิดว่าผมฉวยโอกาส แต่ผมไม่เคยคิดแบบนั้นเลย และผมฏก็พยายามทำตลกให้บียิ้ม ให้บีหัวเราะเพราะไม้อยากให้คนที่เรารักมาร้องไห้ พอประมาณตี1ผมก็ชวนบีกลับบ้าน เพราะว่ามันดึกแล้ว บีก็ดูท่าจะง่วงด้วยตอนนั้นผมรู้สึกดีมากๆเลยที่ได้อยู่กับบี ทำให้บียิ้ม หัวเราะ อยากหยุดเวลานี้ไว้จังเลย ตอนที่กำลังกลับบ้าน ผมก็บอกบีว่า ถ้าคิดว่าไม่มีใคร ก็คิดว่าผมอยู่ข้างๆเสมอน่ะ มีอะไรระบาย มาระบายได้น่ะ ถึงไม่ว่างก้จะทำธรุให้เสร็จจนว่างพอขับไปถึงที่บ้านบี บีพูดว่าขอบใจน่ะ ผมนี้รู้สึกแบบดีมากอ่ะ ก็ขับรถกลับบ้านแบบสบายใจ และก็ผ่ายนไปประมาณ3สัปดาห์ ผมก็ได้รุ้ว่า เอกับบีเขากำลังคุยกันอยู่ พอบีจะไปหาเอ บีก็อ้างว่าไปหาเพื่อน สุดท้ายก็ไปหาเออยู่ดี พอสองคนนั้นพบกัน นั่งคุยกีนแบบหวาน ผมก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พอกลับมาดูอีกที เขาเหมือนกำลังจะกอดกันอยู่ล่ะ ตอนนั้น ผมอึ้งอยู่พักนึง แบบทำไรไม่ถุก เลยขอตัวไปซื้อของ ตอนกำลังขับรถผมคิดในใจว่า เอมันมีไรดี ถึงรักมันขนาดนั้น มันทิ้งไปจนจะเสียอนาคต ตอนเสียใจเอมันคอยปลอบคอยอยู่เป็นเพื่อนรึเปล่า พอกลับบ้าน ผมแกล้งถามบีว่า ถ้ามีโอกาสจะกลับมาคบกับเอ จะกลับไปไหม บีตอบไม่รู้ แต่คำตอบนี้นผมรู้แล้วแหละ เพราะดูจากการกระทำของบี ขับรถกลับผมก็ไม่พูดไรอีกพอถึงบ้าน บีก็บอกว่าขอบใจน่ะ ผมคิดว่าฒตอนนี้ แค่ที่ระบายของเขาหรอ เป็นแค่สิ่งที่พาบีไปหาเอหรอ ทั้งๆทีผม รักบีมากกว่าเอสะอีก แต่ผมก็ไม่เคยบอกบีเลยว่าผมรักแค่ไหน
เรื่องราวของผมก็จบเพียงเท่านี้ครับ ตอนนี้เสียความรู้สึกมาก
แอบชอบเพื่อนสนิท รักเลยแหละ
พอรู้จักกันนานๆขึ้น เอกับบีก็ตกลงคบกัน และเอเป็นคนบอกเลิกบี แต่ผมชอบบีก่อนที่เขาจะคบกันเสียอีก ตอนที่เอกับบีเลิกกันมันทำให้บีร้องให้หนักมาก บวกกับปัญหาทางบ้านด้วยจนบีคิดจะออกโรงเรียน ผมก็พูดให้เขาฟังและเขายืนยันจะออกให้ได้ ผมก็ว่า ถ้าไปโรงเรียนเดี๋ยวจะมารับ เพราะบ้านบีไกลจากรร บ้านผมก็ไกล ผมตื่นสี่โมงครึ่ง แต่งตัวใส่ชุดนักเรียนไปรับบีที่บ้านเพื่อจะพามารร ในช่วงนั้น บีก็มาบ้านผมทุกๆวัน มาบ่อยมาก คือเหมือนกับมาระบายอ่ะ ผมก็รับฟังและปลอบใจ พ่อแม่ฝ่ายผมก็เอ็นดูบี ส่วนพ่อแม่ฝ่ายบีก็ไว้ใจผม และแล้วอยู่มาวันหนึ่งบีโทหาผมกลางดึกประมาณ4ทุ่มกว่า บอกว่าให้ไปรัยพาไปที่สบายใจหน่อย บ้านผมกับบ้านบีห่างกัน30กว่ากิโล ผมก็บอกว้าเดี๋ยวไปรับและก็พาไที่ริมน้ำ บรรยากาศลมพัดแรง มีแสงไฟอ่อนๆ พอไปถึง อยู่ๆบีก็ร้องออกมา ผมก็ถามว่าเป็นไร ใครทำไร คือแบบโกรธมากอ่ะ ว่าใครทำบีร้อง บีก็เล่าให้ฟัง ว่ามีปัญหากับครอบครัวเล่าไปร้องไป จังหวะนั้นความคิดผมอยากเข้าไปกอดบี ให้กำลังใจบี แค่จับมือผมก็ไม่จับเพราะกลัวว่าบีจะคิดว่าผมฉวยโอกาส แต่ผมไม่เคยคิดแบบนั้นเลย และผมฏก็พยายามทำตลกให้บียิ้ม ให้บีหัวเราะเพราะไม้อยากให้คนที่เรารักมาร้องไห้ พอประมาณตี1ผมก็ชวนบีกลับบ้าน เพราะว่ามันดึกแล้ว บีก็ดูท่าจะง่วงด้วยตอนนั้นผมรู้สึกดีมากๆเลยที่ได้อยู่กับบี ทำให้บียิ้ม หัวเราะ อยากหยุดเวลานี้ไว้จังเลย ตอนที่กำลังกลับบ้าน ผมก็บอกบีว่า ถ้าคิดว่าไม่มีใคร ก็คิดว่าผมอยู่ข้างๆเสมอน่ะ มีอะไรระบาย มาระบายได้น่ะ ถึงไม่ว่างก้จะทำธรุให้เสร็จจนว่างพอขับไปถึงที่บ้านบี บีพูดว่าขอบใจน่ะ ผมนี้รู้สึกแบบดีมากอ่ะ ก็ขับรถกลับบ้านแบบสบายใจ และก็ผ่ายนไปประมาณ3สัปดาห์ ผมก็ได้รุ้ว่า เอกับบีเขากำลังคุยกันอยู่ พอบีจะไปหาเอ บีก็อ้างว่าไปหาเพื่อน สุดท้ายก็ไปหาเออยู่ดี พอสองคนนั้นพบกัน นั่งคุยกีนแบบหวาน ผมก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พอกลับมาดูอีกที เขาเหมือนกำลังจะกอดกันอยู่ล่ะ ตอนนั้น ผมอึ้งอยู่พักนึง แบบทำไรไม่ถุก เลยขอตัวไปซื้อของ ตอนกำลังขับรถผมคิดในใจว่า เอมันมีไรดี ถึงรักมันขนาดนั้น มันทิ้งไปจนจะเสียอนาคต ตอนเสียใจเอมันคอยปลอบคอยอยู่เป็นเพื่อนรึเปล่า พอกลับบ้าน ผมแกล้งถามบีว่า ถ้ามีโอกาสจะกลับมาคบกับเอ จะกลับไปไหม บีตอบไม่รู้ แต่คำตอบนี้นผมรู้แล้วแหละ เพราะดูจากการกระทำของบี ขับรถกลับผมก็ไม่พูดไรอีกพอถึงบ้าน บีก็บอกว่าขอบใจน่ะ ผมคิดว่าฒตอนนี้ แค่ที่ระบายของเขาหรอ เป็นแค่สิ่งที่พาบีไปหาเอหรอ ทั้งๆทีผม รักบีมากกว่าเอสะอีก แต่ผมก็ไม่เคยบอกบีเลยว่าผมรักแค่ไหน
เรื่องราวของผมก็จบเพียงเท่านี้ครับ ตอนนี้เสียความรู้สึกมาก