ขอเล่าและระบายไปเรื่อยๆนะคะ
เรากับเค้ารู้จักกันมา 15 ปีแล้วค่ะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะแม่เราเป็นเพื่อนกับแม่เค้าค่ะ ตอนอายุ 18 แม่พาเราไปเทียวเชียงใหม่ เราได้เจอเค้า ได้เล่นสงกรานต์ด้วยกัน เป็นครั้งแรกที่ใจมันเต้นแรง เป็นครั้งแรกที่เค้าจูงมือเราเดินรอบคูเมือง แต่ในตอนนั้น เราไม่เคยพูดความในใจต่อกันเลย เพราะต่างคนต่างอาย หลังจากนั้น เราก็กลับมากรุงเทพ สมัยนั้น การติดต่อกันเป็นเรื่องที่ลำบากนะ โทรศัพท์มือถือก็ไม่มี ต้องหยอดตู้สาธารณะกินเหรียญไวมากๆ เราเลยติดต่อกันทางจดหมายเป็นหลัก มีส่งอีเมลล์ถึงกันบ้างแต่ต้องไปที่ร้านอินเตอร์เนท จากนั้น เราก็ค่อยๆห่างหายกันไป จนเมือช่วงเดือนเมษาของปีที่แล้ว อยู่ๆเราก็นึกถึงเค้าว่าเค้าเป็นยังไงบ้างนะ สบายดีรึเปล่า ทำงานอะไรอยู่ เราค้นหาชื่อเค้าจากเฟศบุ๊คแล้วก็เจอค่ะ เราเลยส่งข้อความไปหา "เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้คุยกันนานเลยนะ สบายดีมั้ย" ผ่านไปวันนึง เค้าก็ตอบกลับมาค่ะ เราดีใจมาก แล้วเราก็คุยกันมากขึ้นๆ เค้าสารภาพกับเราว่า เค้าชอบเรามาตั้งแต่เมื่อ 15 ปีที่แล้ว จนถึงตอนนี้ เราก็ยังเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เค้ารัก ถึงแม้ว่าเค้าจะมีแฟนมาแล้ว 2 คน แต่เค้าก็รักเรามาตลอด เราดีใจนะ แล้วเค้าก็ขอคบกับเรา
ช่วงแรกๆทุกอย่างมันดีมากค่ะ เค้าเอาใจใส่เราเสมอ โทรมาหาตลอด เค้ามาหาเราเกือบทุกอาทิตย์ เราไปหาเค้าบ้าง 1-2 เดือนครั้งเพราะงานเราค่อนข้างจะยุ่ง เรามีความสุขมากๆ จนเมื่อเดือนมกราปีนี้ ปัญหาเริ่มเกิดค่ะ อาจจะเป็นเพราะเรากับเค้ามีความแตกต่างกันมากในเกือบทุกอย่าง แต่เราพยายามมองข้ามไป เพราะเรารักเค้า และเราเชื่อว่าเค้าก็รักเรามากๆเหมือนกัน
เค้าเป็นผู้ชายตัวเล็ก ผิวสองสี หน้าตาธรรมดาๆ มีสิว มีพุงด้วย รายได้ต่อเดือนประมาณ 25k เค้าเป็นคนที่มีความเป็นศิลปินสูงมากกกกกกกกกกกก มีโลกส่วนตัวสูง ขี้น้อยใจ ร้องไห้เก่ง เค้าจะคิดช้า ค่อยๆคิดตัดสินใจเรื่องต่างๆอย่างช้าๆ ส่วนเราก็ตัวพอๆกับเค้า ผิวขาว คนอื่นมักบอกว่าเราสวย (คนอื่นบอกนะคะ) รายได้ต่อเดือนประมาณ 200K เราค่อนข้างเป็นคนพูดตรงๆ เราว่าเราค่อนข้างจะแมนๆ มีขี้งอนบ้าง เราเป็นคนคิดเร็วทำอะไรเร็ว
กลับมาถึงเรื่องปัญหาที่เกิดขึ้น คือตั้งแต่เดือนมกราที่ผ่านมา เราเริ่มทะเลาะกันบ่อย ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ สำหรับเราแล้ว เราคิดว่ามันคือการปรับตัวเข้าหากัน คนที่โตมาคนละแบบจะมาคบกันมันก็ต้องปรับตัวกันอยู่แล้ว แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เค้าจะบอกเลิกเราเสมอ คุยโทรศัพท์กันอยู่ เค้าจะตัดสายทิ้ง แล้วปิดเครื่อง หนักหน่อยก็บล๊อคเบอร์เราไปเลย ซึ่งเราบอกเค้าตลอดว่าเราไม่ชอบให้ทำแบบนี้ มันทำให้เรารู้สึกไม่ดีเลย เค้าก็รับปากว่าจะไม่ทำ แต่เค้าก็ทำทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราต้องเป็นฝ่ายโทรไปง้อเสมอ ซึ่งเรื่องแบบนี้มันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเราไม่แน่ใจ...ว่าสิ่งที่เค้ารู้สึกกับเรา มันคือความรักรึเปล่า
ครั้งสุดท้ายที่ทะเลาะกัน ในที่สุดก็หนีไม่พ้นเรื่องเงินค่ะ เค้าแทบจะไม่มีเงินเหลือเลย เวลาเจอกัน ไปกินข้าวกัน เรามักจะเป็นคนออกให้เสมอ ไม่ว่าจะกินถูกหรือแพง จนบางครั้ง เรารู้สึกไม่ดีเลยนะ คือเราก็ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่อยากให้ผู้ชายเลี้ยงตลอด แต่บางครั้ง... เราก็อยากรู้สึกเป็นฝ่ายที่ถูกดูแลบ้าง พอเราบอกเค้าไป เค้าก็บอกกับเราว่า ถ้าเราคิดแบบนั้น ก็อย่าคบกันเลย แฟนเก่าเค้าสปอร์ตกว่าเราเยอะ เค้าบอกความจริงใจของเราเป็นเรื่องโกหก เค้าบอกถ้าเรายังคิดแบบนี้ (คือคิดว่าเค้ามาเกาะเรากินอ่ะค่ะ) เราจะไม่มีคู่ชีวิตหรอก แล้วเค้าก็บอกว่ารำคาญเรา ตัดสาย และปิดเครื่องไปเลยค่ะ
เราเสียใจมากๆนะ ตั้งแต่คบกันมา เราทำเพื่อเค้ามากมาย เรามองข้ามทุกๆอย่าง เราอยากมีอนาคตร่วมกับเค้า แต่ตอนนี้ เรามองไม่เห็นอนาคตเลย ทุกครั้งที่เค้าบอกเลิกเรา (ไม่ต่ำกว่า 30 ครั้งตลอด 1 ปีที่คบกันมา) เรารู้สึกว่าเค้าไม่รักเรา อะไรที่ทำให้เราเสียใจ ไม่ว่าจะคำพูด หรือการกระทำ เค้าก็ทำทั้งหมด เราถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่า เราควรพอได้รึยัง เราเสียใจมามากพอรึยัง เราอยากมีคนที่สามารถเดินเคียงคู่ไปกับเรา เป็นคู่คิด ถ้ามีปัญหาอะไรก็ช่วยกันแก้ไข ไม่ใช่เอะอะก็บอกเลิก เรารู้สึกไม่มีค่าเลยจริงๆ
ถึงเวลาที่ควรจะพอได้แล้วหรือยัง
เรากับเค้ารู้จักกันมา 15 ปีแล้วค่ะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะแม่เราเป็นเพื่อนกับแม่เค้าค่ะ ตอนอายุ 18 แม่พาเราไปเทียวเชียงใหม่ เราได้เจอเค้า ได้เล่นสงกรานต์ด้วยกัน เป็นครั้งแรกที่ใจมันเต้นแรง เป็นครั้งแรกที่เค้าจูงมือเราเดินรอบคูเมือง แต่ในตอนนั้น เราไม่เคยพูดความในใจต่อกันเลย เพราะต่างคนต่างอาย หลังจากนั้น เราก็กลับมากรุงเทพ สมัยนั้น การติดต่อกันเป็นเรื่องที่ลำบากนะ โทรศัพท์มือถือก็ไม่มี ต้องหยอดตู้สาธารณะกินเหรียญไวมากๆ เราเลยติดต่อกันทางจดหมายเป็นหลัก มีส่งอีเมลล์ถึงกันบ้างแต่ต้องไปที่ร้านอินเตอร์เนท จากนั้น เราก็ค่อยๆห่างหายกันไป จนเมือช่วงเดือนเมษาของปีที่แล้ว อยู่ๆเราก็นึกถึงเค้าว่าเค้าเป็นยังไงบ้างนะ สบายดีรึเปล่า ทำงานอะไรอยู่ เราค้นหาชื่อเค้าจากเฟศบุ๊คแล้วก็เจอค่ะ เราเลยส่งข้อความไปหา "เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้คุยกันนานเลยนะ สบายดีมั้ย" ผ่านไปวันนึง เค้าก็ตอบกลับมาค่ะ เราดีใจมาก แล้วเราก็คุยกันมากขึ้นๆ เค้าสารภาพกับเราว่า เค้าชอบเรามาตั้งแต่เมื่อ 15 ปีที่แล้ว จนถึงตอนนี้ เราก็ยังเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เค้ารัก ถึงแม้ว่าเค้าจะมีแฟนมาแล้ว 2 คน แต่เค้าก็รักเรามาตลอด เราดีใจนะ แล้วเค้าก็ขอคบกับเรา
ช่วงแรกๆทุกอย่างมันดีมากค่ะ เค้าเอาใจใส่เราเสมอ โทรมาหาตลอด เค้ามาหาเราเกือบทุกอาทิตย์ เราไปหาเค้าบ้าง 1-2 เดือนครั้งเพราะงานเราค่อนข้างจะยุ่ง เรามีความสุขมากๆ จนเมื่อเดือนมกราปีนี้ ปัญหาเริ่มเกิดค่ะ อาจจะเป็นเพราะเรากับเค้ามีความแตกต่างกันมากในเกือบทุกอย่าง แต่เราพยายามมองข้ามไป เพราะเรารักเค้า และเราเชื่อว่าเค้าก็รักเรามากๆเหมือนกัน
เค้าเป็นผู้ชายตัวเล็ก ผิวสองสี หน้าตาธรรมดาๆ มีสิว มีพุงด้วย รายได้ต่อเดือนประมาณ 25k เค้าเป็นคนที่มีความเป็นศิลปินสูงมากกกกกกกกกกกก มีโลกส่วนตัวสูง ขี้น้อยใจ ร้องไห้เก่ง เค้าจะคิดช้า ค่อยๆคิดตัดสินใจเรื่องต่างๆอย่างช้าๆ ส่วนเราก็ตัวพอๆกับเค้า ผิวขาว คนอื่นมักบอกว่าเราสวย (คนอื่นบอกนะคะ) รายได้ต่อเดือนประมาณ 200K เราค่อนข้างเป็นคนพูดตรงๆ เราว่าเราค่อนข้างจะแมนๆ มีขี้งอนบ้าง เราเป็นคนคิดเร็วทำอะไรเร็ว
กลับมาถึงเรื่องปัญหาที่เกิดขึ้น คือตั้งแต่เดือนมกราที่ผ่านมา เราเริ่มทะเลาะกันบ่อย ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ สำหรับเราแล้ว เราคิดว่ามันคือการปรับตัวเข้าหากัน คนที่โตมาคนละแบบจะมาคบกันมันก็ต้องปรับตัวกันอยู่แล้ว แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เค้าจะบอกเลิกเราเสมอ คุยโทรศัพท์กันอยู่ เค้าจะตัดสายทิ้ง แล้วปิดเครื่อง หนักหน่อยก็บล๊อคเบอร์เราไปเลย ซึ่งเราบอกเค้าตลอดว่าเราไม่ชอบให้ทำแบบนี้ มันทำให้เรารู้สึกไม่ดีเลย เค้าก็รับปากว่าจะไม่ทำ แต่เค้าก็ทำทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราต้องเป็นฝ่ายโทรไปง้อเสมอ ซึ่งเรื่องแบบนี้มันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเราไม่แน่ใจ...ว่าสิ่งที่เค้ารู้สึกกับเรา มันคือความรักรึเปล่า
ครั้งสุดท้ายที่ทะเลาะกัน ในที่สุดก็หนีไม่พ้นเรื่องเงินค่ะ เค้าแทบจะไม่มีเงินเหลือเลย เวลาเจอกัน ไปกินข้าวกัน เรามักจะเป็นคนออกให้เสมอ ไม่ว่าจะกินถูกหรือแพง จนบางครั้ง เรารู้สึกไม่ดีเลยนะ คือเราก็ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่อยากให้ผู้ชายเลี้ยงตลอด แต่บางครั้ง... เราก็อยากรู้สึกเป็นฝ่ายที่ถูกดูแลบ้าง พอเราบอกเค้าไป เค้าก็บอกกับเราว่า ถ้าเราคิดแบบนั้น ก็อย่าคบกันเลย แฟนเก่าเค้าสปอร์ตกว่าเราเยอะ เค้าบอกความจริงใจของเราเป็นเรื่องโกหก เค้าบอกถ้าเรายังคิดแบบนี้ (คือคิดว่าเค้ามาเกาะเรากินอ่ะค่ะ) เราจะไม่มีคู่ชีวิตหรอก แล้วเค้าก็บอกว่ารำคาญเรา ตัดสาย และปิดเครื่องไปเลยค่ะ
เราเสียใจมากๆนะ ตั้งแต่คบกันมา เราทำเพื่อเค้ามากมาย เรามองข้ามทุกๆอย่าง เราอยากมีอนาคตร่วมกับเค้า แต่ตอนนี้ เรามองไม่เห็นอนาคตเลย ทุกครั้งที่เค้าบอกเลิกเรา (ไม่ต่ำกว่า 30 ครั้งตลอด 1 ปีที่คบกันมา) เรารู้สึกว่าเค้าไม่รักเรา อะไรที่ทำให้เราเสียใจ ไม่ว่าจะคำพูด หรือการกระทำ เค้าก็ทำทั้งหมด เราถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่า เราควรพอได้รึยัง เราเสียใจมามากพอรึยัง เราอยากมีคนที่สามารถเดินเคียงคู่ไปกับเรา เป็นคู่คิด ถ้ามีปัญหาอะไรก็ช่วยกันแก้ไข ไม่ใช่เอะอะก็บอกเลิก เรารู้สึกไม่มีค่าเลยจริงๆ